Vriend van onze dochter houd niet van dieren en natuur
Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Wij hebben huisdieren. Hadden eerst twee hondjes nu helaas nog maar één. En een poes.
Mijn hondje is voor een tijdje terug overleden. De andere hond is van onze dochter en de poes is van onze zoon. Beiden jongvolwassen die nog thuis wonen.
Wij zijn dol op onze dieren, kan me geen leven zonder voorstellen.
Onze dochter heeft vanaf sept een nieuwe vriend. Dochter is 22 haar vriend 27. Na een relatie die niet goed ging woont ze weer thuis. Haar vriend heeft al een eigen woning en daar is ze de meeste tijd.
Haar vriend houd totaal niet van dieren. Maar dan ook echt helemaal niet. Ik heb er niks mee zegt hij altijd. Ook van de natuur moet hij niks hebben. Als de hond bij hem komt dan trekt hij de armen omhoog deinst achteruit en kijkt heel vies. Ik vroeg hem houd je niet van dieren? Nee heb er niks mee. En natuur? Hoe bedoel kreeg ik als vraag. Nou bomen planten bos gewoon natuur. Toen lachte hij schaapachtig en zei nou nee !!
In het begin vaak over gehad met onze dochter. Ach mam dat komt wel hij moet wennen. Want als dochter de deur uit gaat is het de bedoeling dat haar hond mee gaat. In het begin wilde ze daar niet over nadenken komt wel goed zei ze dan. Maar nu na maanden is zijn gedrag nog steeds hetzelfde. Hij duwt de hond weg deinst terug…. En het is geen grote hond. Hij is ook niet bang hij moet er gewoon niks van weten. Ik vind dat echt heel naar om te zien als iemand zo afstandelijk doet. We zeggen wel eens de hond is van onze dochter.
Maar als iemand zo afstandelijk kil is naar dieren en niet van natuur houd? Het is voor ons als ouders een “rode vlag”. Het bekende iemand die niet van dieren houdt, houdt ook niet van mensen? Het is niet aan ons en we accepteren de vriend van onze dochter, maar zegt dit wat over hem als persoon? Het is best een vriendelijke jongeman totaal ander “slag” als wij zijn maar mijn dochter is er gelukkig mee. Hij zegt ook bij mij komt er geen hond in!! Onze dochter wuift het weg en wil daar nog niet over nadenken. Is nog niet aan de orde zegt ze dan. Tja…….. wij hebben best moeite met iemand die zo tegen dieren is. Iemand ervaring? Graag niet de reacties, als hij de hond niet accepteert gaat hij maar weg. Maar meer hoe denken jullie over iemand die zo tegen dieren doet??
ik weet uit ervaring dat toen ik een hond had het veel gezeik en ruzie opleverde toen ik een vriendje had die anders dacht over honden. Heel vermoeiend. Steeds dezelfde discussies. Ik wilde mijn hond op bed houden van hem mocht het niet en moest de hond op de gang. Ik wilde met de hond op pad dus hond in zijn auto mee, nee werd auto vies. Nu zou ik dit soort dingen al in de datefase bespreken. Ervaring maakt men wijs. Je dochter moet zelf het wiel uitvinden. Dat is het jammere van het leven, op ons 98ste hebben we alle wijsheid in pacht maar het leven is dan al geleefd.
Een van mijn vier kinderen heeft ook helemaal niks met dieren. Nooit gehad ook. Hij negeert onze twee katten totaal. Hij is niet gemeen tegen dieren maar hij heeft er niks mee. Verder is hij heel normaal. Niks red flags of een gevaarlijke persoonlijkheid.
"Het bekende iemand die niet van dieren houdt, houdt ook niet van mensen?"
Wat een dooddoener. Ik kan zelf vrij slecht tegen mensen die het niet trekken dat niet iedereen even dol op hun beessie is als zijzelf. En ook niet zo goed tegen mensen die zich enorm laten voorstaan op hun dierenliefde maar toch vlees eten. Kortom: van huisdieren houden en een goed mens zijn, zijn niet oorzakelijk verbonden.
Op "Nou bomen planten bos gewoon natuur" valt toch ook niet zinnig te reageren?
Ik snap het ergens wel. Ben zelf een behoorlijk van de dieren ( en ja ik eet (biologisch) vlees) en vind het lastig levellen met mensen die dieren helemaal niks vinden. Mijn man komt overigens uit zo'n gezin. Dankzij mij heeft hij dieren leren kennen en is tegenwoordig ook wel van de dieren. We hebben dan ook vanalles gehad, ratten, muizen, cavia's, hamsters, konijnen en 3 honden. Mijn schoonouders begrijpen dat helemaal niet. Mijn schoonouders vragen altijd of de honden naar buiten kunnen als zij komen maar dat ga ik niet doen. De honden wonen hier. Ik zorg er dan wel voor dat de honden niet bij hen komen maar de opmerkingen vind ik lastig. Ook als we ergens heen gaan zorgt dit wel eens voor problemen. Als ik bijvoorbeeld een vreemde hond ai vinden ze dat heel vervelend en vies.
Ik kan me overigens niet voorstellen dat mijn kinderen met iemand thuis komen die niet van dieren houden want ze hebben beide mijn liefde geërfd. Mijn zoon studeert biologie en mijn dochter heeft laatst nog een jongen afgewezen omdat hij zei bang te zijn voor honden. Maar ik zou het dus ook best lastig vinden als iemand de honden echt niet leuk zou vinden. Ze zijn voor mij een deel van het gezin. Ik snap to wel een beetje. Je kan er verder niks mee en iemand die niet van dieren houdt is niet slecht. Maar gewoon niet het type mens waar ik heel veel mee gemeen heb.
Ik denk dat je het enorm groot maakt. Wij hebben zelf een hond en niemand hoeft mijn hond leuk te vinden.
Leuk als ze hem wel leuk vinden en moeten ze er niks van weten dan is dat ook helemaal prima en ga ik mijn hond niet opdringen aan een ander.
Ik heb een gruwel hekel aan katten. Mijn schoonouders hebben nu een kat en iedereen moet die kat maar leuk vinden. Ik vind het een rot beest, hij krabt en is enorm druk. Ik vertrouw dat beest niet. Heb hem nog nooit geaaid, zelfs niet als kitten. Ik gooi hem ook gewoon van de bank als die te dichtbij komt, geen zin in maar verder ben ik een prima mens hoor.
Dat iemand niks om natuur geeft vind ik wel stom maar ach wellicht komt dan nog een beetje.
Ik hou ook niet van honden en van andermans dieren. Ik vind honden vies. Ze stinken. M'n handen stinken na het aaien. We hebben wel een kat. En ooit konijnen gehad. Maar als ik ergens ben hoef ik de kat van een ander niet op schoot. Ik hou fan wel weer van de natuur maar dat is pas op m'n oude dag gekomen. Toen ik jonger was was ik overal vies van ook van zand op het strand. Verder ben ik heel normaal en heb een heel normaal leven en gezin. Hou er rekening mee dat de hond bij jou zal blijven
Anoniemer schreef op 23-01-2025 om 17:44:
Tot ik mijn huidige man leerde kennen had ik ook niks met huisdieren. Nu wonen wij samen en ik ben dol op zijn kat. Vóór die tijd was ik ook best aardig hoor. Hoe kom je erbij dat je een 'rode vlag' zou zijn als je niks met dieren of de natuur hebt? Ik ben gewoon een stadsmens en wij hadden nooit dieren. Ik hou er ook niet van als een hond blaffend tegen mij op springt.
Verder is het aan je dochter natuurlijk hoe ze verder gaat met deze jongen.
Nou hij maakte bv ook de opmerking dat hij zich er niks bij voor kan stellen als je een dier als familie beschouwt en als het overlijd je daar dan verdrietig om bent. Ik had dat zelfs niet bij mijn opa die overleed zei hij. Dat vond ik echt heel akelig. Zijn moeder reageert precies met dezelfde “afgunst” als de vriend. Ze kruipen hoog in de bank met de armen omhoog en kijken heel vies. Kijk je kunt ook mensen hebben die gewoon zelf geen huisdieren willen, maar dieren wel op een bepaalde manier lief vinden, of het erg vinden als een dier iets overkomt, of ze wel een aaitje geven. Hij speelde vroeger zelfs met zijn hamster die dan maar een dag heeft geleefd. Dus ik vind dit echt wel iets anders als dieren niet leuk vinden. De hond zal denk ik ook niet mee gaan uiteindelijk. Hij wil pertinent geen hond 🐕 n zijn huis. En ik hou van het beestje dus als het erop aan komt kies je voor het dier althans ik wel.
dus ik vind dit best een zorgelijk trekje. We gaan het zien.
JohanV76 schreef op 24-01-2025 om 08:31:
Heeft die kerel niet gewoon een beetje smetvrees?
Ik heb een tante met smetvrees en die zou er niet aan moeten denken een dier in huis te hebben.
Dat ook wel denk ik. Onze dochter is een leuke sloddervos en haar vriend is heel netjes. Een erg grappige combi maar dat gaat op zich wel goed. Denk inderdaad ook dat hij dieren vies vind. Maat vanaf dag één weet hij dat onze dochter een hond heeft. Alleen onze dochter denkt dat het overwaait dat hij moet wennen dus schuift het voor zich uit. We gaan het zien……
Kimdekim schreef op 24-01-2025 om 21:48:
Ik snap het ergens wel. Ben zelf een behoorlijk van de dieren ( en ja ik eet (biologisch) vlees) en vind het lastig levellen met mensen die dieren helemaal niks vinden. Mijn man komt overigens uit zo'n gezin. Dankzij mij heeft hij dieren leren kennen en is tegenwoordig ook wel van de dieren. We hebben dan ook vanalles gehad, ratten, muizen, cavia's, hamsters, konijnen en 3 honden. Mijn schoonouders begrijpen dat helemaal niet. Mijn schoonouders vragen altijd of de honden naar buiten kunnen als zij komen maar dat ga ik niet doen. De honden wonen hier. Ik zorg er dan wel voor dat de honden niet bij hen komen maar de opmerkingen vind ik lastig. Ook als we ergens heen gaan zorgt dit wel eens voor problemen. Als ik bijvoorbeeld een vreemde hond ai vinden ze dat heel vervelend en vies.
Ik kan me overigens niet voorstellen dat mijn kinderen met iemand thuis komen die niet van dieren houden want ze hebben beide mijn liefde geërfd. Mijn zoon studeert biologie en mijn dochter heeft laatst nog een jongen afgewezen omdat hij zei bang te zijn voor honden. Maar ik zou het dus ook best lastig vinden als iemand de honden echt niet leuk zou vinden. Ze zijn voor mij een deel van het gezin. Ik snap to wel een beetje. Je kan er verder niks mee en iemand die niet van dieren houdt is niet slecht. Maar gewoon niet het type mens waar ik heel veel mee gemeen heb.
Ja dat dus. Wij eten overigens ook plantaardig in huis, ooit is onze dochter daar zelf over begonnen. Dus ze is echt een dieren liefhebber. Maar je slaat de spijker op zijn kop.de vriend is een totaal ander slag/type mens als wij zijn. Maat we accepteren hem en het is ons probleem als we dat niet zouden doen. Het is niet echt een “warm” persoon maar voor onze dochter heel lief en zij is nu gelukkig. Dus dat is niet het “probleem”. Ik vind alleen dat hij er totaal geen gevoel bij heeft gewoon geen prettige gedachten. Geen respect voor de dieren en natuur. En dat vind ik heel moeilijk te accepteren.
Blijkbaar kunnen wij zeggen wat we willen (je vroeg in je OP om meningen over mensen die niet van dieren houden), maar uit alles spreekt jouw afkeuring voor de vriend van je dochter. Terwijl hij lief is voor haar en haar gelukkig maakt. Schiet mij maar lek, maar ik denk dat je het een stuk slechter kunt treffen met een schoonzoon.
Rocahul schreef op 28-01-2025 om 11:57:
[..]
Dat ook wel denk ik. Onze dochter is een leuke sloddervos en haar vriend is heel netjes. Een erg grappige combi maar dat gaat op zich wel goed. Denk inderdaad ook dat hij dieren vies vind. Maat vanaf dag één weet hij dat onze dochter een hond heeft. Alleen onze dochter denkt dat het overwaait dat hij moet wennen dus schuift het voor zich uit. We gaan het zien……
Hoezo schuift ze het voor zich uit ? het is haar hond toch en ze woont nog niet op zichzelf , of schuift ze dat voor zich uit , haar eigen woonruimte? En nogmaals als het niet overwaait en ze haar hond wel achterlaat dan zit die liefde voor dieren toch niet zo diep bij je dacht of is dat het , zit je daar , wat ook te begrijpen is, niet op te wachten?
Rocahul schreef op 28-01-2025 om 12:06:
[..]
Ik vind alleen dat hij er totaal geen gevoel bij heeft gewoon geen prettige gedachten. Geen respect voor de dieren en natuur. En dat vind ik heel moeilijk te accepteren.
Ik heb echt een paar keer jou posten gelezen maar kan er geen touw aan vastknopen want je trekt van die vreemde conclusies en plakt zaken aan elkaar die niks met elkaar te maken hebben.
Als deze jongeman nou een verwoed postzegelverzamelaar zou zijn of een kunstenaar is die abstractie kunstwerken maakt en jij hebt daar niks mee en geen gevoel bij kijken naar postzegels of abstractie kunst betekend dat dan dat jij ook geen respect voor postzegelverzamelaars en kunstenaars die abstractie kunst maken hebt?
To je dochter is volwassen, het is haar hond zeg je , hoezo is haar vriend verantwoordelijk als ze hem niet meeneemt , dat is dan haar keuze, ze mag haar vriend boven haar huisdier verkiezen en daar mag je dan ook weer een mening over hebben maar zover is het nog niet toch?
Het is geen gemakkelijke situatie en ik begrijp hoe je je voelt. Als je van je dieren houdt en ze deel uitmaken van de familie, is het een beetje schokkend om te zien dat iemand ze afwijst. Het geeft de indruk dat hij niet veel empathie heeft, noch voor dieren, noch voor de natuur, wat vragen kan oproepen.
Ik denk dat er een verschil is tussen iemand die niet echt van dieren houdt en iemand die ze helemaal afwijst. Misschien is het vriendje van je dochter gewoon nooit met dieren omgegaan of heeft hij er geen goede ervaringen mee. Dat kan gebeuren en soms kost het tijd om dat te accepteren.
Het is normaal dat je je dat afvraagt, vooral als zijn gedrag niet verandert. Misschien laat het zien dat hij een beetje star is in zijn ideeën en niet bereid is om dingen te accepteren die belangrijk zijn voor jullie gezin. Als je dochter om hem geeft, kan een open gesprek met haar misschien helpen om vooruitgang te boeken. Het zou haar kunnen helpen om te zien of een compromis met haar huisdieren mogelijk is.
En om je vraag te beantwoorden: ja, soms zegt de manier waarop iemand met dieren omgaat veel over hoe hij anderen behandelt. Maar elk geval is anders, dus we moeten ook niet te snel conclusies trekken.
