Vriend van onze dochter houd niet van dieren en natuur
Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Wij hebben huisdieren. Hadden eerst twee hondjes nu helaas nog maar één. En een poes.
Mijn hondje is voor een tijdje terug overleden. De andere hond is van onze dochter en de poes is van onze zoon. Beiden jongvolwassen die nog thuis wonen.
Wij zijn dol op onze dieren, kan me geen leven zonder voorstellen.
Onze dochter heeft vanaf sept een nieuwe vriend. Dochter is 22 haar vriend 27. Na een relatie die niet goed ging woont ze weer thuis. Haar vriend heeft al een eigen woning en daar is ze de meeste tijd.
Haar vriend houd totaal niet van dieren. Maar dan ook echt helemaal niet. Ik heb er niks mee zegt hij altijd. Ook van de natuur moet hij niks hebben. Als de hond bij hem komt dan trekt hij de armen omhoog deinst achteruit en kijkt heel vies. Ik vroeg hem houd je niet van dieren? Nee heb er niks mee. En natuur? Hoe bedoel kreeg ik als vraag. Nou bomen planten bos gewoon natuur. Toen lachte hij schaapachtig en zei nou nee !!
In het begin vaak over gehad met onze dochter. Ach mam dat komt wel hij moet wennen. Want als dochter de deur uit gaat is het de bedoeling dat haar hond mee gaat. In het begin wilde ze daar niet over nadenken komt wel goed zei ze dan. Maar nu na maanden is zijn gedrag nog steeds hetzelfde. Hij duwt de hond weg deinst terug…. En het is geen grote hond. Hij is ook niet bang hij moet er gewoon niks van weten. Ik vind dat echt heel naar om te zien als iemand zo afstandelijk doet. We zeggen wel eens de hond is van onze dochter.
Maar als iemand zo afstandelijk kil is naar dieren en niet van natuur houd? Het is voor ons als ouders een “rode vlag”. Het bekende iemand die niet van dieren houdt, houdt ook niet van mensen? Het is niet aan ons en we accepteren de vriend van onze dochter, maar zegt dit wat over hem als persoon? Het is best een vriendelijke jongeman totaal ander “slag” als wij zijn maar mijn dochter is er gelukkig mee. Hij zegt ook bij mij komt er geen hond in!! Onze dochter wuift het weg en wil daar nog niet over nadenken. Is nog niet aan de orde zegt ze dan. Tja…….. wij hebben best moeite met iemand die zo tegen dieren is. Iemand ervaring? Graag niet de reacties, als hij de hond niet accepteert gaat hij maar weg. Maar meer hoe denken jullie over iemand die zo tegen dieren doet??
Ik krijg het idee dat je een niet zo'n goed gevoel hebt bij deze jongen. Hij is weinig empathisch in bepaalde opzichten en daar over maak je je zorgen.
Je kan daar naar gaan zoeken en uitpluizen hoe dat nou zit, een rationele verklaring voor je gevoel en dan kom je op de link empathie / dierenliefde.
Die link van dierenmishandeling versus huiselijk geweld is er inderdaad.
Echter voert dit op het moment te ver denk ik. Je hebt geen goed gevoel bij deze jongen en de hond is een praktisch probleem.
Ik denk dat je er goed aan doet het je dochter zelf te laten ontdekken. Als ze het gezellig hebben zal ze niet vatbaar zijn voor jouw argumenten. Je kan wel de verantwoordelijkheid voor de hond bij haar laten. Als haar vriend dat een reden vind om de relatie te laten klappen, dan kan je haar liefdevol op vangen en troosten.
Evaluna schreef op 30-01-2025 om 11:16:
Ik krijg het idee dat je een niet zo'n goed gevoel hebt bij deze jongen. Hij is weinig empathisch in bepaalde opzichten en daar over maak je je zorgen.
Je kan daar naar gaan zoeken en uitpluizen hoe dat nou zit, een rationele verklaring voor je gevoel en dan kom je op de link empathie / dierenliefde.
Die link van dierenmishandeling versus huiselijk geweld is er inderdaad.
Echter voert dit op het moment te ver denk ik. Je hebt geen goed gevoel bij deze jongen en de hond is een praktisch probleem.
Ik denk dat je er goed aan doet het je dochter zelf te laten ontdekken. Als ze het gezellig hebben zal ze niet vatbaar zijn voor jouw argumenten. Je kan wel de verantwoordelijkheid voor de hond bij haar laten. Als haar vriend dat een reden vind om de relatie te laten klappen, dan kan je haar liefdevol op vangen en troosten.
Maar hij mishandeld toch geen dieren?? Een hond wegduwen bij je , ik doe dat regelmatig bij honden die springen, is heel wat anders dan een hond mishandelen... dat je een beest vies vind, is het ook gewoon , net zoals zoenen theoretisch vies is, is heel wat anders dan het mishandelen, ik vind deze conclusie wel heel voorbarig in dit geval
ach, ik snap het wel. Ik zou er zelf ook moeite mee hebben denk ik als mijn dochter met een man thuiskomt die totaal geen dieren en natuur fan is. Zal vooral wennen zijn. Maar het is haar keuze.
Ik heb ooit een vriendje gehad waar ik smoorverliefd op was. We waren water en vuur, totaal verschillend. Ik deed mijn best om me aan te passen aan hem. Uiteindelijk is dat (uiteraard) geklapt. Mijn ouders hebben mijn gang laten gaan, maar zeiden achteraf wel dat ze geen goed gevoel hadden bij die jongen. Ach ja, toen was ik nog zeer jong. Ik moest dat zelf uitzoeken.
Ik ga door mijn ervaring eerder aan bij het feit dat jouw dochter aangeeft dat het wel over zal waaien. Mensen veranderen niet zo snel. Misschien wel in het begin voor de liefde, maar dat kaatst dan harder terug als die eerste fase voorbij is.
Wat Evaluna zegt vind ik wel passend. Ik zou niet zo snel richting dierenmishandeling/huiselijk geweld denken, maar blijkbaar zijn er bij jou toch wat zorgen rondom empathie/andere denkwijzen. Je mag je daar gerust zorgen om maken, maar ze zal het zelf moeten gaan ondervinden. Dus laat ze lekker genieten van elkaar, blijkbaar gaat het nu goed. Houd het ondertussen in de gaten. En sta klaar als het toch misloopt.
