3 jaar oud heeft een spraakprobleem

Is dit niet iets waar de ouders zelf zich mee bezig moeten houden? En is er geen logopedie ingeschakeld? De kinderen die ik ken van deze leeftijd die nog niet praten, krijgen logopedie. Dat is wel goed gekomen allemaal.

Ik zou in plaats van googlen op diagnoses contact leggen met een logopedist. 

Gaat hij ook naar het consultatiebureau? Die verwijzen meestal wel door als een kind niet gaat praten. Of een kinderarts. 

Mijn nichtje was hetzelfde. Uiteindelijk is ze naar een logopedist gestuurd en naar de peuterspeelzaal. Omdat zij meer dan een jaar achterstand had werd dit vanuit de overheid gesubsidieerd. 

Hierna ging ze met sprongen vooruit. Ze is nu 8 en praat zoveel dat je er soms gek van word!

Bij haar was er dus niks aan de hand, ze zag thuis alleen geen noodzaak om te praten kennelijk. 

Zijn de oren al gecontroleerd?

Ik zou met het consultatiebureau overleggen. De zoon van een vriend had het ook en die werd ook heel gefrustreerd omdat niemand hem begreep (3 was hij toen). Uiteindelijk via het cb naar een gespecialiseerde logopedist gestuurd en nu -een jaar later- praat hij de oren van je hoofd af. Het was wel een intensief traject maar ineens begon hij thuis ook met praten. Geen idee wat erachter zat, maar het heeft zeker geholpen

Calluna schreef op 12-02-2022 om 07:50:

[..]

Mijn zus is een alleenstaande moeder die op een andere plek woont. Dus tot nu toe is het zij en ik voor haar kind.
We hebben nog geen logopedist geraadpleegd omdat de arts met wie we hebben gesproken een naaste voor ons is. En we spraken haar nog maar een paar dagen geleden. Maar aangezien het over een baby gaat, denk ik dat je gelijk hebt. We moeten voor een andere mening gaan met een logopedist om te bevestigen.

3,5 jaar is toch geen baby meer? Of mist hier het woordje NIET  ? Zit kind niet op de peuterspeelzaal? Wat zegt school?

Ik zou zeker voorlogopedie gaan. Dochter hier sprak ook heel laat ( 2,5 jaar, daarvoor wel wat losse woordjes, maar die had een schisis) en is naar logopedie gegaan vanaf 2,5 jaar. Is helemaal goedgekomen .

ga naar de huisarts, die kan je doorverwijzen. Het kan allerlei oorzaken hebben. Huisarts kan je doorverwijzen voor onderzoeken. Afhankelijk van dat daar uit komt, kan er specifieke hulp ingezet worden. 

Kind kan late prater zijn, niet goed horen, logopedie nodig hebben of een taalontwikkelingsstoornis (TOS) hebben, of misschien wel heel iets anders. 

Gaat hij naar kinderdagverblijf of peuterspeelzaal? Wat valt hen daar op? 

Neem ook contact op met de basisschool ruim voordat hij daar gaat starten. Zodat zij weten wat er speelt en daar rekening mee kunnen houden.

Neem contact op met een logopedist! Super laag drempelig, alles wordt spelenderwijs aangeboden. Een arts die zegt 'gewoon een late spreker' daar word ik altijd zo moe van. 3,5 jaar is echt te oud om nog niet in zinnen te praten. Het hoeft niks ernstigs te zijn, maar 3 jaar is een prima leeftijd om een logopedist te bellen en het kind vooruit te helpen. Denk aan hoe frustrerend het voor het kind kan zijn als hij zich als vierjarige niet duidelijk kan maken in de klas. Echt even bellen hoor naar een logopedist! Succes.

Calluna schreef op 12-02-2022 om 07:50:

[..]

Mijn zus is een alleenstaande moeder die op een andere plek woont. Dus tot nu toe is het zij en ik voor haar kind.
We hebben nog geen logopedist geraadpleegd omdat de arts met wie we hebben gesproken een naaste voor ons is. En we spraken haar nog maar een paar dagen geleden. Maar aangezien het over een baby gaat, denk ik dat je gelijk hebt. We moeten voor een andere mening gaan met een logopedist om te bevestigen.

Is die naaste wel betrokken als arts van kind? En heeft hij/zij kind onderzocht (gehoor bijv)? Is deze persoon in de positie om kind naar een logopedist oid te sturen? 

Als het niet de arts van kind is, maar gewoon een naaste die toevallig ook arts is denk ik niet dat je te veel op diens visie moet varen. Uit eigen ervaring weet ik dat de professionele bril privé veel lastiger op te houden is. Men wil dan vooral geruststellen en het positieve zien. Of neigt juist tot zorgen en paniekeren. Een naaste heeft immers vaak ook een relatie tot het kind en die gevoelens spelen dan ook mee. Artsen zijn soms net mensen.

Dus wat velen hier zeggen; vraag advies aan consultatiebureau en/of huisarts en betrek de mening van bijv. kinderdagverblijf.

Stop met googlen, start met doen. Allereerst, maakt niet uit wat je in Google gooit, uiteindelijk eindigt het met de dood. Dus dat helpt niet echt. 

Woont je zus in Nederland? Is ze de afgelopen 3,5 jaar naar het consultatiebureau geweest en wat zeiden die? Mijn toen 3 jarige kon ook niet veel zeggen, en die is toen eerst uitgebreid op goed horen getest. Dat bleek bij haar nogal af te hangen van verkoudheid/allergie enz. Iom huisarts en consultatiebureau toen doorgestuurd naar logopediste, gespecialiseerd in kleuters/peuters. 

5 bezoekjes en thuis oefenen waren genoeg. Achteraf lijkt het erop alsof ze niet sprak omdat ze bang was het fout te doen. Nu, nu ze 20 Is, denken we wel eens hadden we het maar niet gedaan, want ze kletst iedereen de oren van het hoofd. 

Klinkt als mijn dochter. Heeft het consultatiebureau hier nooit op geacteerd? Bij ons ging de molen lopen toen ze 2,5 was. Ze sprak toen hooguit 10 woorden. Door het consultatiebureau doorverwezen naar een logopediste. Toen de behandeling daar niks opleverde zijn we doorgestuurd naar het audiologisch centrum. Daar doen ze gehoortesten en taal/spraak testen. En vanuit daar wordt je dan weer doorgestuurd naar de volgende instantie die verder gaan helpen.

Mijn dochter heeft uiteindelijk de diagnose TOS gekregen en zit inmiddels alweer in groep 4, maar dan wel op cluster 2 onderwijs.

Als ik jullie was zou ik naar de huisarts gaan. Een kind van 3,5 hoort echt beter te kunnen praten dan hoe jij het omschrijft. Het kan nog steeds een taal achterstand zijn die hij in kan lopen. Maar ook dan heeft hij begeleiding nodig om dat te kunnen in halen. En misschien is er een andere oorzaak, maar ook dan moet je daar hulp bij krijgen.

Eerlijk gezegd vind ik het juist al aan de late kant. Nooit té laat natuurlijk om aan de bel te trekken. Ook geen verwijt maar juist een aanmoediging om ermee aan de slag te gaan. 
Onze dochter bleek heel slecht te horen. Daardoor kwamen klanken niet en anders binnen. Eenmaal dat allemaal onderzocht was er al een last minder omdat we wisten dat het wel goed zou komen. Toen haar gehoorprobleem oploste,merkten we ook gigantische verbetering qua spreken. Ze heeft nog VVE gehad op kinderdagverblijf waar ze extra hulp met spreken heeft gekregen. Maar was uiteindelijk niet écht nodig omdat ze flinke sprongen maakte toen ze goed kon horen. 

Dus laat het onderzoeken (zijn moeder bedoel ik natuurlijk). Als jullie nu aan de bak gaan, kan het zijn dat hij op de kleuterschool prima mee kan qua spreken en zijn eerste gevoel van school heel anders wordt dan wanneer hij continu niet begrepen wordt. 

We hebben het nu over gehoor en dingen als ASS enzo. 
We weten niets over het kind natuurlijk.
Als er bijvoorbeeld sprake is van meertalig opvoeden, dan zal een kind in de meeste gevallen ook pas later goed gaan spreken. 

Mijn nichtje is 3 maanden jonger dan mijn dochter en die praat ook nog niet. En dat wat ze zegt is echt 1,5 jaar niveau. We proberen mijn broertje en schoonzus te stimuleren om hulp te zoeken, maar ze steken hun kop in het zand. Terwijl je duidelijk ziet dat er iets niet klopt. Ze speelt niet met andere kinderen, leeft totaal in haar eigen wereld. Reageert amper als je haar roept. En is nog compleet luier afhankelijk, wordt ook niet gestimuleerd om op het potje te gaan. Ik persoonlijk voorzien nu al problemen als ze over een paar maanden naar school moet. Dan horen kinderen eigenlijk al zindelijk te zijn. 

Maar goed, zoals hierboven al veelvuldig gezegd. Zoek alvast hulp, dat kan nooit kwaad. Beter nu, dan later. Een kind van 3,5 hoort zich in ieder geval al goed uit te kunnen drukken en een redelijk woorden schat te hebben. 
Het is voor ons niet in te schatten hoe ver hij achter loopt.
Ik vind het persoonlijk altijd lastig, want je vergelijkt het toch vaak met je eigen kinderen. En die van mij zijn ook niet gemiddeld. Fijn enerzijds, maar dan ligt de druk om te presteren ook vaak hoger van buitenaf.