Hoeveel tijd kwijt aan hulp middelbare school?
Mijn dochter zit in groep 8 en gaat volgend jaar naar de middelbare school. De dochter van een vriendin van mij is dit jaar gestart (is het oudste kind in onze vriendengroep) dus ik kijk vanaf de zijlijn mee hoe dat gaat. Ik verbaas me erover hoeveel tijd mijn vriendin kwijt is aan begeleiden van huiswerk en het leren van toetsen. Ik denk dat ze zo 1 / 1,5 uur per dag kwijt is aan samen het huiswerk en leerwerk doorploeteren. Nu is er een toetsweek gaande en heeft vriendin heel haar agenda geblokt. Ze vindt het heel pittig, zo'n brugklasser.
Ik had zelf een heel ander beeld bij de middelbare school. Ik kan me niet herinneren dat mijn ouders me hielpen, buiten woordjes overhoren. En ik ben nu dus benieuwd of dit gebruikelijk is? Misschien alleen in het begin? Ik stelde me zo voor dat er onder het genot van thee en een koekje huiswerk wordt gemaakt door dochter, en ik nog wat werk afmaak. Gezellig aan de keukentafel. Totdat ik vervangen word door nieuwe vriendinnen 😉 en ze op haar kamer huiswerk gaat maken. Te rooskleurig beeld?
Dat ja Tuinfluiter en dan soms meerdere tegelijkertijd.
Heeft wel als voordeel dat vooral oudste heel goed geleerd heeft goede verslagen te maken. In haar vriendengroep op de uni is ze de "koningin van de verslagen".
Ze gaat heel lekker nu. De tentamens zijn vaak tussen de 6 en 7 maar de handelingsdelen met verslagen en presentaties trekken haar cijfers echt omhoog.
Nou, als ik tot diep in de nacht aan een werkstuk zit en de dag er na gewoon weer moet werken, ben ik daar echt niet op mijn best hoor. De meeste mensen niet.
In topics over niet doorslapende peuters zegt iedereen 'zorg goed voor jezelf, slaaptekort is killing' en dat is waar, maar als je regelmatig tot diep in de nacht werkstukken voor je puber zit te schrijven, krijg je er opeens niks van.
Soms zijn dingen ook een kwestie van plannen. Zo'n werkboekje van wiskunde dat de helft van je cijfer bepaalt, dat wist het betreffende kind waarschijnlijk ook wel eerder dan de avond van tevoren dat dat ingeleverd moest worden als het een hele avond werk is. En een docent die vandaag zegt dat er morgen een compleet werkstuk moet worden ingeleverd, dat lijkt me sterk. Mocht dat wel gebeuren, dan zou de klas collectief in actie moeten komen.
MamaE schreef op 18-11-2024 om 09:02:
Nou, als ik tot diep in de nacht aan een werkstuk zit en de dag er na gewoon weer moet werken, ben ik daar echt niet op mijn best hoor. De meeste mensen niet.
In topics over niet doorslapende peuters zegt iedereen 'zorg goed voor jezelf, slaaptekort is killing' en dat is waar, maar als je regelmatig tot diep in de nacht werkstukken voor je puber zit te schrijven, krijg je er opeens niks van.
Soms zijn dingen ook een kwestie van plannen. Zo'n werkboekje van wiskunde dat de helft van je cijfer bepaalt, dat wist het betreffende kind waarschijnlijk ook wel eerder dan de avond van tevoren dat dat ingeleverd moest worden als het een hele avond werk is. En een docent die vandaag zegt dat er morgen een compleet werkstuk moet worden ingeleverd, dat lijkt me sterk. Mocht dat wel gebeuren, dan zou de klas collectief in actie moeten komen.
Nee, dat doen die pubers, tot middenin de nacht je werkstuk afmaken. Net als studenten die op een dieet van koffie zittenbte blokken voor een examen.
Meestal inderdaad het resultaat van te laat begonnen zijn en het stiekem wel lekker vinden.
Ik snap heel goed dat je als ouders helpt met plannen etc. Werkstukken maken voor je kind alweer een stuk minder.
Maar, ik vind het wel triest dat het nodig is. Lang niet elke ouder zal dit kunnen, dus dat leidt dan toch weer tot kansenongelijkheid.
Hetzelfde met helpen met schoolwerk. Ik weet nog dat ik een (oerhollandse) vader op tv zag tijdens corona. Die zei; ja mijn dochter zit in groep 6. Met rekenen kan ik haar nog wel helpen, maar de andere vakken niet echt.
Ik zou echt willen dat scholen hieraan zoveel aandacht besteden dat elke leerling op school genoeg wordt begeleid in plannen etc
Mevrouw75 schreef op 18-11-2024 om 09:09:
[..]
Nee, dat doen die pubers, tot middenin de nacht je werkstuk afmaken. Net als studenten die op een dieet van koffie zittenbte blokken voor een examen.
Meestal het resultaat van te laat begonnen zijn en het stiekem wel lekker vinden.
Er schreef hier een moeder dat ze wel eens tot vier uur in de nacht aan een werkstuk had gezeten. En een moeder dat ze de hele avond tot na middernacht wiskunde opdrachten voor haar kind had zitten maken.
Mijn vader had een jonger zusje dat goed kon leren. Die gaf hij wel eens een kwartje voor een opdracht waar hij zelf geen zin in had en volgens hem 'nergens op sloegen'.
Voor godsdienst een kleurplaat van Jezus maken, in de tweede klas mavo.
En op het mbo alles voor Nederlands, dat was gewoon basisschoolniveau.
En hij maakte verslagen ook vaker in de nacht en scheurde dan in de vroege ochtend op zijn brommer naar school om het net voordat de leraar arriveerde in diens postvak te leggen.
Ik denk dat het geschreven werkstukkentijdperk wel voorbij gaat zijn komende jaren. Je kan AI zo je werkstuk laten maken en dat gebeurt al vaker dan je mama je werkstuk laten maken. Ik laat leerlingen echt níks meer thuis schrijven of afmaken.
MamaE schreef op 18-11-2024 om 09:18:
[..]
Er schreef hier een moeder dat ze wel eens tot vier uur in de nacht aan een werkstuk had gezeten. En een moeder dat ze de hele avond tot na middernacht wiskunde opdrachten voor haar kind had zitten maken.
Mijn vader had een jonger zusje dat goed kon leren. Die gaf hij wel eens een kwartje voor een opdracht waar hij zelf geen zin in had en volgens hem 'nergens op sloegen'.
Voor godsdienst een kleurplaat van Jezus maken, in de tweede klas mavo.
En op het mbo alles voor Nederlands, dat was gewoon basisschoolniveau.
En hij maakte verslagen ook vaker in de nacht en scheurde dan in de vroege ochtend op zijn brommer naar school om het net voordat de leraar arriveerde in diens postvak te leggen.
Stukken tekst mee zitten typen. Niet een werkstuk maken.
Miepjecody schreef op 18-11-2024 om 08:07:
Iemand schreef: mijn kind zou overspannen zijn geworden. Ik ben als puber ook vaak halve nachten aan werkstukken bezig geweest, krijg je niets van.
Tegenwoordig is de lat naar " overspannen " erg laag.
Ik had een jonge collega die een burnout had volgens eigen zeggen. 2 weken later was ze fluitend aan het werk weer.
Dat is een rokende opa argument en weinig invoelen.
De term overspannen wordt wellicht wat vaak misbruikt, maar het geeft wel een overbelasting aan, die met meer rust sneller beter wordt ipv verergerd.
Ik vraag me dan juist af of je het risico op een burn-out niet juist fors laat toenemen door de opdrachten en het huiswerk van je kind zo intensief te begeleiden of zelfs voor hun te maken. En dan soms zelfs op de uni nog helpen met werkstukken. En die hoge punten die mama kreeg voor haar werkstukken hebben kind er doorheen gesleept. Hartstikke mooi, maar vervolgens moet het kind wel werk gaan doen op dat niveau. Een kind moet ook leren dat te laat beginnen consequenties heeft, dat opdrachten (en werk) soms stomvervelend is, maar wel moet gebeuren en dat collega's (medestudenten) soms niet meewerken zoals gewenst en dat je daarmee dealt of een oplossing voor zoekt. En dan kom je al die zaken en meer tegen op het werk, en dan kan mams de hobbels op de weg niet meer voor je wegnemen. Met een beetje pech kom je boven je niveau te werken. En met niveau bedoel ik niet alleen intelligentie, maar ook alle andere eigenschappen en competenties die iemand nodig heeft om zich te handhaven in een werksituatie.
Meesje schreef op 18-11-2024 om 14:08:
Ik vraag me dan juist af of je het risico op een burn-out niet juist fors laat toenemen door de opdrachten en het huiswerk van je kind zo intensief te begeleiden of zelfs voor hun te maken. En dan soms zelfs op de uni nog helpen met werkstukken. En die hoge punten die mama kreeg voor haar werkstukken hebben kind er doorheen gesleept. Hartstikke mooi, maar vervolgens moet het kind wel werk gaan doen op dat niveau. Een kind moet ook leren dat te laat beginnen consequenties heeft, dat opdrachten (en werk) soms stomvervelend is, maar wel moet gebeuren en dat collega's (medestudenten) soms niet meewerken zoals gewenst en dat je daarmee dealt of een oplossing voor zoekt. En dan kom je al die zaken en meer tegen op het werk, en dan kan mams de hobbels op de weg niet meer voor je wegnemen. Met een beetje pech kom je boven je niveau te werken. En met niveau bedoel ik niet alleen intelligentie, maar ook alle andere eigenschappen en competenties die iemand nodig heeft om zich te handhaven in een werksituatie.
Dat zien we dan wel weer. Ik ben er ook gekomen, al heb ik het voordeel dat ik een hbo-opleiding en -baan nog op mijn eigen lanterfanterige (ADD) manier kon doen.
Hier de ervaring, eerste weken best wat tijd kwijt meer door routine erin te krijgen en te laten zien hoe antwoorden opgezocht kunnen worden in de tekst., hoe je voor jezelf in de plenda/agenda bijhoud wat je hebt gedaan en dus overzicht hebt van je huiswerk. Dat was een uurtje of misschien 2 per dag. Daarna grotendeels loslaten want kind moet het zelf doen. Herinneren dat er huiswerk gemaakt moet worden en dat soort dingen hoort er nog wel bij.
Nu midden in de toetsweek, af en toe op verzoek helpen met leren. Bijvoorbeeld: kind wil in quiz vorm leren, prima dan ben ik in het spel wel de tegenstander.
Kind had laatst een opdracht, interview van een ouder en dat uitwerken. Nou hij heeft mij geïnterviewd en na het uitwerken heb ik de uitwerking doorgelezen en hem gewezen op spelfouten. Er zat ook een beoordelingsformulier bij en samen doorgenomen of het uitgewerkte interview aan de punten op het beoordelingsformulier voldeed. Dit is dus omdat dit voor het eerst was en hij zo leert hoe dat werkt.
Verder irriteerde ik me op de basisschool inderdaad aan de ouders die trots waren op de g voor het wertuk dat zij voor hun kinderen hadden gemaakt. Sorry maar waar ben je dan mee bezig? Een werkstuk maken is een leerproces, als ouders kun je tips geven over inhoud, verzamelen van materiaal en hoe bronvermelding e.d. werkt maar dat is ook echt wel het maximale en minimale wat je moet doen. Hier op school overigens geen tijd gehad voor de werkstukken.
Max88 schreef op 18-11-2024 om 13:45:
[..]
Dat is een rokende opa argument en weinig invoelen.
De term overspannen wordt wellicht wat vaak misbruikt, maar het geeft wel een overbelasting aan, die met meer rust sneller beter wordt ipv verergerd.
Nee hoor, ik kan prima inleven. Maar je hoeft je nou eenmaal niet 24/7 perfect en uitgerust te voelen en gelukkig. Dat gaat gewoon niet. Alle ellende en valkuilen wordt voor de kinderen weg gehaald. Dat is een hele slechte ontwikkeling.
Wij begeleiden ons kind (bv. laten haar zelf dingen opzoeken en leggen haar uit hoe ze powerpoint kan gebruiken), maar dat kost veel meer tijd dan zelf even zo’n presentatie in elkaar flansen. Ik denk dat ik in een uurtje wel iets zou kunnen maken voor een voldoende. Maar door voorbeelden te zoeken (hoe moet een presentatie eruit gaan zien), het haar uit te leggen en het samen met haar te doen, ben ik minstens drie uur bezig. Voordeel: de volgende keer kan ze het (grotendeels) zelf.
Veel tijd besteden aan het huiswerk van een kind dat dit nodig heeft (dus met een grote ondersteuningsbehoefte), is een investering in de toekomst van zowel je kind als jezelf. Bij ons is dit het verschil tussen naar school gaan of een thuiszitter worden. En dan is er eigenlijk geen keuze.
Lizzyliz schreef op 19-11-2024 om 10:01:
Wij begeleiden ons kind (bv. laten haar zelf dingen opzoeken en leggen haar uit hoe ze powerpoint kan gebruiken), maar dat kost veel meer tijd dan zelf even zo’n presentatie in elkaar flansen. Ik denk dat ik in een uurtje wel iets zou kunnen maken voor een voldoende. Maar door voorbeelden te zoeken (hoe moet een presentatie eruit gaan zien), het haar uit te leggen en het samen met haar te doen, ben ik minstens drie uur bezig. Voordeel: de volgende keer kan ze het (grotendeels) zelf.
Veel tijd besteden aan het huiswerk van een kind dat dit nodig heeft (dus met een grote ondersteuningsbehoefte), is een investering in de toekomst van zowel je kind als jezelf. Bij ons is dit het verschil tussen naar school gaan of een thuiszitter worden. En dan is er eigenlijk geen keuze.
Ik ben dit zo met Lizzyliz eens.
Ik vind echt dat sommigen heel kort door de bocht antwoorden: dan kunnen ze straks ook hun baan niet aan, etc.
Bij sommige kinderen is het enige doel dat er ontwikkeling blijft plaatsvinden. Dat ze blijven leren (op alle vlakken) en dat ze niet tot stilstand komen. En bij sommige kinderen lukt dat alleen met veel ondersteuning. En is het alternatief inderdaad thuiszitter worden, ernstige depressie, etcetera.
Bij mijn oudste waren mijn doelen: een kind zonder crises, dat naar school bleef gaan, dat op school wat fijne contacten had, dat zich thuis bij ons veilig voelde, en dat iets opstak van de lesstof. In die volgorde. Zelfstandig leren leren kwam daarna, en was de eerste jaren op het VO niet haalbaar.
Omdat dit allemaal voorwaarden waren voor überhaupt toegroeien naar zelfstandig functioneren. En op welk schoolniveau (en daarna baanniveau) maakte mij helemaal niks uit.
Niet alle ouders die hun kinderen veel ondersteunen zijn helikopterouders of pusherig.
Maar we klagen niet over op weg helpen, over leren hoe je een werkstuk maakt, leren hoe je je tijd indeelt. Dat moeten alle kinderen leren. Het gaat erom dat moeders hele werkstukken maken.
