Communicatieproblemen sinds enkele maanden. Hoe komt dat zo ineens?
Goedemorgen dames,
Ik ben helemaal nieuw op dit forum, maar ben als alleen lezer al wel bekend met dit forum.
Ik plaats zelf niet snel iets, maar dit is iets wat mij de laatste paar maand opvalt en ook best wel dwars zit.
De communicatie tussen mijn vriend en mij, waar ik sinds dit jaar mee samenwoon, loopt de laatste twee a drie maand best stroef, waar het voorheen nooit een probleem was.
Ik zal proberen uit te leggen hoe het dan gaat; mijn vriend vertelt mij iets, dat kan van alles zijn, ook iets van zijn werk. Om het goed begrepen te hebben en het te verifiëren vat ik samen wat hij gezegd heeft (dit deed ik van begin af aan al) met vaak de woorden ‘begrijp ik goed dat je….?’ of anderszins.
Dit doe ik vooral wanneer hij wat mompelt of snel en onduidelijk praat, wat zo nu en dan nog weleens gebeurt. En om zeker te zijn dat ik begrepen of gehoord heb wat hij heeft gezegd, want daar ben ik dan op dat moment niet zeker van.
Hij zei dat hij na het werk nog even zijn auto had gewassen, ik herhaalde het netjes ‘oh je hebt je auto nog even gewassen.’
Dan reageert hij fel ‘ja, dat zeg ik toch!’
En zo gaat het vaker als hij tussen neus en lippen door iets snel mompelend vertelt, terwijl hij tegelijkertijd iets uit de koelkast oid pakt.
En als ik het niet verstaan heb zeg ik ‘sorry, ik heb je niet verstaan’ of ‘wat zei je?’
Ook daar reageert hij geprikkeld op.
Ik heb een poosje geleden op een rustige avond het ter sprake gebracht, aangegeven dat ik soms wel hoor dat hij iets zegt/vertelt, maar niet precies wat, dat ik hem soms letterlijk niet kan verstaan, omdat hij soms snel praat, binnensmonds mompelt of zijn woorden verloren gaan in omgevingsgeluiden of de kinderen. Hoe we dit oplossen.
Ik probeer op een nette manier te communiceren, maar ik krijg steeds meer het gevoel dat mijn communicatie stijl hem niet aan staat en hij het vervelend vindt als ik hem netjes vraag om het nog een keer te herhalen omdat ik hem niet verstaan heb.
Wat ik mij wel kan herinneren is dat toen we nog niet samenwoonden, hij ‘duidelijker’ praatte en minder mompelde. Praatte hij toch snel (soms is hij een spraakwaterval)dan herhaalde hij het vriendelijk wanneer ik het niet had verstaan.
Datgene waar ik nu tegen aan loop was toen niet.
Wat vinden jullie? Ik probeer het netjes op te lossen maar heb het gevoel dat ik tegen een muur loop.
Je verzamelt nu alle negatieve dingen over hem. Als hij zegt dat hij ziet wat zijn probleem is en daaraan wil werken noem je dat een verkooppraatje. Het kan zijn dat het dat is, maar je kunt ook een andere insteek kiezen en aangeven dat het goed is als hij eraan zou gaan werken, niet voor jullie relatie, maar bijvoorbeeld wel voor de kinderen.
Ik denk dat het verstandig is dat jullie een einddatum gaan bespreken: wanneer moet jij het huis uit zijn? Zoals het nu gaat is het meer het verzamelen van ongenoegen en kritiek, van jou kant in elk geval. Dat moet niet te lang duren, want het maakt de sfeer alleen maar giftiger.
Ik ben het eigenlijk wel eens met Tsjor. Je kan aangeven wat voor jou de redenen zijn geweest om er geen vertrouwen meer in te hebben. Niet voor jezelf, maar voor het geval dat hij echt niet weet wat er mis is. Zelf hou ik nog steeds rekening met de mogelijkheid dat zijn vervelende gedrag niet bewust gebeurt.
Of hij er dan wat mee doet is aan hem, daar ben jij niet verantwoordelijk voor.
Je kan dat ook schriftelijk doen, als je bang bent dat hij gaat jamaren. Je wilt geen discussie, je deelt hem iets mee.
tsjor schreef op 30-08-2025 om 10:31:
Je verzamelt nu alle negatieve dingen over hem. Als hij zegt dat hij ziet wat zijn probleem is en daaraan wil werken noem je dat een verkooppraatje. Het kan zijn dat het dat is, maar je kunt ook een andere insteek kiezen en aangeven dat het goed is als hij eraan zou gaan werken, niet voor jullie relatie, maar bijvoorbeeld wel voor de kinderen.
Ik denk dat het verstandig is dat jullie een einddatum gaan bespreken: wanneer moet jij het huis uit zijn? Zoals het nu gaat is het meer het verzamelen van ongenoegen en kritiek, van jou kant in elk geval. Dat moet niet te lang duren, want het maakt de sfeer alleen maar giftiger.
Dank voor je reactie. Ongenoegen en kritiek van mijn kant ga ik juist niet uiten, dat is juist hetgeen ik verspilde moeite vind, heb volgens mij nergens gezegd dat ik dat ga doen. Net zo min als ik tegen hem ga zeggen over dat verkooppraatje. Dat gevoel heb ik en dat deel ik met jullie. Liever niet dat hij dat hoort. En die bult aan kritiek, zijn woede en korte lontje heb ik gedurende onze relatie al over mij heen gekregen als stressbal zijnde. Daar komt een eind aan.
Ik wil juist een ‘rustige’ sfeer creëren, door dat juist niet te doen, het kort te houden, en idd ook praktisch mbt mijn spullen en wanneer ik er graag weg wil zijn, want een onderkomen heb ik al. Ik kan heel slecht tegen een ‘giftige’ gespannen sfeer, dat triggert mij. Heb liever harmonie.
Wat jij schrijft was ik al van plan, dan weet je dat bij deze. Maar ik kan mij voorstellen dat je niet in mijn hoofd (en hart) kunt kijken. Ik ben een vergevingsgezind persoon, maar ook bij mij is er soms een grens bereikt, vooral als het om kinderen gaat. Die moeten nog jaren met hem mee, dat was ik hem wel van plan mee te geven, dat hij daar beter hulp bij kan zoeken. Niet dat hij dezelfde fout blijft maken als mijn vader. Zou zonde zijn.
Mutsje1982 schreef op 30-08-2025 om 09:43:
[..]
Nee, ik ben van plan het bij mezelf te houden, dat ik mij verkeken heb op het te snel samenwonen, dus niet, ‘maar jij…’ Dat vind ik juist verspilde moeite, want voor mijn gevoel is het over. Als je iets bij jezelf houdt, je eigen verantwoordelijkheid neemt, is dat toch geen jij bakken, of zie ik dat verkeerd?
IMI: Dat zie je goed
(...) Maar goed, mijn besluit staat vast. Liefst zeg ik het met een zin; ‘ik wil niet meer verder, er is onvoldoende basis voor mij over om verder te willen..’ (...) Volgens mij is dat geen ‘jij bakken’, dan zou ik er een hele scène van maken van ‘ja, maar jij hebt dit en dat en door jou zus en zo’, al z’n fouten en schadelijke gedrag naar kinderen op noemen. Ga ik niet doen. Ga liever binnenkort op vakantie en genieten 🌞
Hoe denkt de rest erover hier?Ben ik nu ineens zo sceptisch dat ik denk dat hij een verkoop praatje bij mij doet als in veranderen? Want eerlijk gezegd geloof ik hem niet en zie ik hier een patroon in…tja, ben er eerlijk in.
IMI: Dat zie je heel goed. Dat is typisch voor manipulatieve mensen.
Ga niet meer in discussie en als je iets wilt zeggen, zeg dan dat je hoopt dat hij het bij zijn volgende vriedin meteen beter doet. Nu gewoon een punt erachter zetten en door met je leven. Fijn dat die vakantie voor de deur staat!
Temet schreef op 30-08-2025 om 10:50:
Ik ben het eigenlijk wel eens met Tsjor. Je kan aangeven wat voor jou de redenen zijn geweest om er geen vertrouwen meer in te hebben. Niet voor jezelf, maar voor het geval dat hij echt niet weet wat er mis is. Zelf hou ik nog steeds rekening met de mogelijkheid dat zijn vervelende gedrag niet bewust gebeurt.
Of hij er dan wat mee doet is aan hem, daar ben jij niet verantwoordelijk voor.
Je kan dat ook schriftelijk doen, als je bang bent dat hij gaat jamaren. Je wilt geen discussie, je deelt hem iets mee.
Ik snap je, Temet. Wellicht is het onbewust, maar de schade is al aangericht, jammer genoeg 🥲Ik ben eerlijk, ik zie er wel erg tegen op, vooral omdat ik weet hoe hij is, hij is dominant van aard, ik van nature conflictvermijdend en heb soms last van ‘pleasegedrag’ juist om de sfeer goed te houden, omdat ik zelf uit een disfunctioneel gezin kom helaas 😢Ik heb de boel er vaak gesust, ook uit angst en om het voor de kinderen niet op te laten lopen.
Ik voel ook best wel angst als ik aan dat gesprek denk. Ik weet namelijk niet hoe hij gaat reageren. Heb daar toch wel spanningen om. Helemaal als ik hem datgene over de kinderen wil vertellen en uitleggen, hem dat meegeven, dat hij dan boos wordt, zijn stem verheft. Ik schaam mij om het te zeggen; hij heeft mij namelijk weleens uit boosheid bedreigd en mijn boven armen zo vastgeknepen dat ik er twee blauwe plekken aan overhield. En op een ander moment vaak doodgezwegen, alsof ik niet bestond. Dat is het hem, op mij komt hij onberekenbaar over, ik weet echt niet hoe hij gaat reageren. Ik heb wel mijn beste vriend ingelicht wanneer ik bij hem ben en het gesprek heb, voor het geval dat. Dat de kinderen boven liggen dat zal hem niet tegenhouden, want in het verleden heeft hij z’n ex bedreigd en uitgescholden terwijl jongste een kamertje ernaast was, heeft jongste mij laatst verteld. Dat raakt mij dan erg 
Ik ben soms bang voor m’n vriend. Alleen al daarom ‘durf’ ik al niet zoveel meer te zeggen, uit angst dat hij boos wordt.
Ik zou helemaal dit gesprek niet persoonlijk voeren als je je onveilig voelt. Hij heeft je eerder pijn gedaan, hij kan het weer doen als hij zich realiseer dat je echt gaat. Kun je op neutraal terrein afspreken? Dat heeft twee voordelen: je bent niet alleen, en als hij echt lelijk gaat doen hoeven de kinderen daar ook geen getuige van te zijn.
Ik snap je angst en zou het dan ook zeker kort en oppervlakkig houden als je hem spreekt. Dan kan je er later (nadat je je persoonlijke spullen uit het huis hebt gehaald) nog een brief/mail aan wijden waarin je uitlegt waar de problemen zitten. En je kan best erkennen dat hij moeite voor je gedaan heeft toen je bij hem introk, maar daarbij zeggen dat dat allemaal niet genoeg is als hij telkens zijn spanningen op een heel negatieve manier op zijn naasten afreageert en daarbij ook nog eens geen tegengeluid duldt
AlisonH schreef op 30-08-2025 om 11:41:
Ik zou helemaal dit gesprek niet persoonlijk voeren als je je onveilig voelt. Hij heeft je eerder pijn gedaan, hij kan het weer doen als hij zich realiseer dat je echt gaat. Kun je op neutraal terrein afspreken? Dat heeft twee voordelen: je bent niet alleen, en als hij echt lelijk gaat doen hoeven de kinderen daar ook geen getuige van te zijn.
Mee eens. Je kunt ook iemand meenemen naar het gesprek.
Zorg voor je veiligheid.
Mutsje, ik ging er ook niet van uit dat je dat tegen hem ging zeggen, maar je uit het hier wel, en de negatieve woorden en verhalen worden steeds erger. Ik ben ervan overtuigd dat als je een ander zo negatief neerzet, dat dat ook schade aan jezelf doet. Je maakt ook iets kapot in jezelf.
Mijn gedachte was niet dat je met hem een gesprek zou voeren over zijn gedrag, maar als mogelijke reactie op zijn eigen bericht hierover; en voor het geval het nog eens ter sprake komt (van hem uit).
Je hebt al duidelijk gemaakt dat je een einde wil maken aan de relatie (neem ik aan), je hebt al een ander onderkomen, dus ik neem aan dat je vertrek snel mogelijk is.
Ik zou in eerste instantie aan de veiligheid van jezelf denken. En aan de veiligheid van de kinderen die boven liggen te slapen.
Zou je het in 2 delen splitsen? In gesprek het kort en duidelijk afsluiten, zonder opening voor een toekomst of nog een kans.
Daarna nog een email schrijven met de woorden die je nog aan hem kwijt wil en suggesties voor hulp met de kinderen.
Ik vraag me af wat hij er van oppikt namelijk in zo'n gesprek. Het zou jammer zijn als jij je veiligheid op het spel zet en hij niks mee gaat doen.
Als ik jouw berichten zo lees denk ik dat je het kort en zakelijk moet gaan houden.
Steek hem een veer in de kont dat je het echt gewaardeerd hebt dat hij praktisch gezien altijd voor je klaar stond maar dat je de klik niet meer voelt. Dat het door jouw verleden emotioneel te zwaar is. Punt.
Geen boodschap meegeven dat hij het met de kinderen of nwe vriendin anders moet gaan doen ofzo. Geen discussie meer aangaan.
Zeg hem een dag en tijd wanneer je je spullen wil komen ophalen en neem daarvoor iemand mee zodat je met z'n tweeen die op gaat halen.
Als je je zo onveilig voelt kun je dit gesprek ook via telefoon doen, je hoeft niet persee face to face een gesprek te voeren. In normale situaties zou dat een respectvolle manier zijn idd maar bij gevoel van onveiligheid staat jouw veiligheid voorop he, dan maar via telefoon. Je kan zelfs dat telefoontje doen als er iemand bij je is voor moral support.
tsjor schreef op 30-08-2025 om 13:35:
Mutsje, ik ging er ook niet van uit dat je dat tegen hem ging zeggen, maar je uit het hier wel, en de negatieve woorden en verhalen worden steeds erger. Ik ben ervan overtuigd dat als je een ander zo negatief neerzet, dat dat ook schade aan jezelf doet. Je maakt ook iets kapot in jezelf.
Mijn gedachte was niet dat je met hem een gesprek zou voeren over zijn gedrag, maar als mogelijke reactie op zijn eigen bericht hierover; en voor het geval het nog eens ter sprake komt (van hem uit).
Je hebt al duidelijk gemaakt dat je een einde wil maken aan de relatie (neem ik aan), je hebt al een ander onderkomen, dus ik neem aan dat je vertrek snel mogelijk is.
Dat ben ik niet met je eens. Het is voor mensen die (door hun verleden) moeilijk hun grenzen kunnen voelen, juist goed dat ze negativiteit mogen voelen, kritiek op de ander mogen uiten (zeker hier op een forum). De verhalen worden erger omdat mutsje hier niet zoals jij hier doet is tegengehouden te voelen wat ze voelt. En nu kan ze ook meer verontrustend gedrag (zoals iemand die je knijpt waar je blauwe plekken van over houdt) uiten.
Nee, mutsje, je maakt helemaal niets kapot, je mag alles voelen wat er te voelen is en ook alles vinden. Je bent van jezelf al empathisch en ruimte-gevend genoeg. Waarom Tsjor hier zo allergisch op reageert, zegt iets over haar persoonlijke situatie.
Ik bewonder de stappen die je zet.
Als jij geen behoefte (en als je je niet veilig voel) om met hem nog een face-to-face gesprek te voeren, dan hoef je dat niet te doen. Het is al uit en dat weet jij en hij. Het is nu nog je spullen ophalen, doe dat met een vriend erbij. Of als hij weg is, als je een sleutel hebt.
Dat deze relatie zo eindigt komt niet omdat jij zo bot bent, maar omdat hij tijdens de relatie jou heeft beschadigd. Laat je door niemand aanpraten dat je ook maar iets hoeft.
Je hebt alles gegeven watje had. Je bent hem helemaal niets verplicht. Kies voor je eigen veiligheid.
Labyrinth schreef op 30-08-2025 om 14:53:
[..]
Waarom Tsjor hier zo allergisch op reageert, zegt iets over haar persoonlijke situatie.
Jammer van deze sneer naar Tsjor, dat had niet nodig geweest.
Ik begrijp de essentie van de reactie van Tsjor wel.
