Partner stelt niet genoeg grenzen omtrent communicatie aan moeder van z’n kind
Dag lieve mensen,
Ik zit met een iets en ik moet het delen want het is een compleet nieuwe situatie voor mij. Ik heb sinds 2 maanden een vriend en hij heeft een dochtertje van 4. Het is nu ongeveer een halfjaartje uit met de moeder van z’n dochter, ze hebben nu co-ouderschap. Het ging al een hele lange tijd niet goed tussen hun omdat ze eigenlijk simpelweg geen match zijn (ze is onverwachts zwanger geraakt en mijn vriend heeft ervoor gekozen om te blijven vanwege hun dochter). Sinds ik mijn vriend ken zijn er al problemen omtrent de communicatie met zijn ex, mijn vriend zegt (en van wat ik gezien en gelezen heb) gebruikt ze zijn dochter als middel en zet vaak haar eigen gevoel en emotie voorop, mijn vriend is nogal gevoelig als het gaat om zijn vaderschap (wat ik begrijp) omdat hij geen goede ervaringen heeft gehad met zijn vader. Nu gebruikt zijn ex zijn vaderschap tegen hem waardoor hij heel erg onzeker is hierover, terwijl hij zo’n geweldige vader is. Mijn vriend heeft van alles geprobeerd om de communicatie goed te krijgen maar vaak werd het afgepakt, ex is ook niet zo blij dat hij nu een relatie met mij heeft en geeft meerdere malen indirect aan dat ze hem terug wil. Nu sinds 2 weekjes is de communicatie al stukken beter maar belt ze hem om de domste dingen en dan vooral als ze weet dat mijn vriend en ik samen zijn. Mijn vriend is wat conflictvermijdend als het om haar gaat omdat hij haar niet vertrouwt en bang is dat er iets terecht komt bij hun dochtertje wat hem in een slecht daglicht zet. Nu vertoont hij nogal wat pleasegedrag en geeft hij zijn ex contestant de ruimte waardoor ze een bepaalde plek inneemt, ik sta dan nergens in dit verhaal. Ze weet dat als zij belt hij opneemt omdat hij denkt dat er wellicht iets met hun dochter is. Het is heel pril allemaal omtrent het co-ouderschap en ik geef ze alle ruimte van de wereld om het uit te zoeken en ik steun waar nodig maar ik vind wel dat mijn vriend een grens aan haar mag aangeven dat ze alleen belt als het noodzakelijk is voor hun dochter want op deze manier neemt zij contestant ruimte in beslag en mijn vriend laat dat toe, ook omdat mijn vriend dan een heel gesprek gaat voeren met haar hoe het gaat en zo, voelt zij ook dat ze die ruimte heeft. Daarna bagatelliseert hij nogal mijn gevoel als ik me erover uitspreekt en zegt vaak “het is wat het is”. Hij zegt zelf absoluut niet bij haar terug te willen maar wil de harmonie behouden. Maar als ik bel als hij met z’n ex is, neemt hij niet op omdat hij het niet nog erger wil maken voor haar en ze wss ruzie gaat maken. Maar hij houdt mij op afstand in alles en het lijkt alsof zij boven mij komt. Het gaat niet om jaloezie of iets en ook niet om haar want daar heb ik simpelweg geen controle over.. het gaat me erom hoe hij ermee omgaat en ik ben bang dat hij die grens niet gaan aangeven. Op deze manier blijft zij nog heel actief in zijn leven en krijgt zij misschien wel hoop dat het nog goed komt. Hoe moet ik hiermee omgaan?
dankjewel voor jullie reacties! Ik ga erover nadenken, ik sluit het topic voor nu af.
tsjor schreef op 09-08-2025 om 11:44:
Zeker, en het is gemakkelijk als de grens tussen vriendschap en liefde zo duidelijk zou zijn.
Ja vrienden vang je natuurlijk op. Maar als je iemand een verhouding in 'sleurt' (woorden van ts) praat over dat je de liefde van zijn leven bent en dat hij kinderen met je wil, maar je vervolgens als het beter gaat na veel geklaag over zijn ex, afstand neemt, dan vind ik dat zeker wel iemand gebruiken.
Het zijn de woorden van TO. Het kan best zijn dat hij aanvankelijk ook halsoverkop verliefd was, maar nu toch twijfelt of een relatie er wel in zit, bijvoorbeeld omdat zij zoveel moeite heeft met zijn communicatie met zijn ex en kind.
Heel algemeen: in tijden van zware emotionele stormen, zoals scheiding, rouw, verlies van baan etc., moet je uitspraken altijd met een korreltje zout nemen. De negatieve, maar ook de positieve. Even wachten tot de storm is gaan liggen.
Nog een laatste aanvulling: vrienden zullen op een of andere manier ook altijd betrokken zijn bij de echtscheiding in de vorm van een loyaliteit. Een nieuwe, onbekende kan voor je gevoel in elk geval veel meer vanuit objectiviteit meepraten.
Puurheid6 schreef op 08-08-2025 om 11:21:
[..]
Ik weet niet perse of dat zo is want hij wil absoluut niet terug bij zijn ex. Hij zegt dat ik zijn grote liefde ben en dat hij nog nooit zo’n connectie met iemand heeft gehad, hij zegt zelfs dat ik de toekomstige moeder van z’n kind ben. Dus ik weet niet of ik een rebound ben alleen het was wel een dragelijkere situatie omdat ik in zijn leven kwam toen maar nu het dus beter gaat zei hij laatst ineens dat hij niet weet of een relatie er tussen past. Maar dat komt ook omdat hij gewoon heel veel bezig is met het vader en co- ouderschap, wat natuurlijk geweldig is, het is een super goede vader en dat vind ik heel aantrekkelijk aan hem. Ja.. ik weet het allemaal niet meer hoor, die opmerking over pleister zit me niet echt lekker. Ik heb hem nu de ruimte gegeven om daar even goed over te gaan nadenken.. en ik ook.
Over dat eventuele toekomstige kind zou ik maar eens heel goed nadenken met hem, zijn woorden klinken wellicht als muziek in jouw oren, maar deze man heeft nog heel wat te verwerken!
