Vervelende nasmaak na verjaardag

FruitMoeder schreef op 11-09-2024 om 14:23:

[..]

Ze woonde vlak in de buurt en mijn moeder zei dat het ''leuk'' zou zijn als zij er ook was. Vooral het woordje ''leuk'' is meerdere keren gevallen. Ik dacht misschien dat mijn stiefvader dat graag wilde en hij het niet durfde te vragen, maar ik heb hem nooit horen klagen op vorige verjaardagen dat zijn dochter er niet bij was. Dus ik weet het ook niet.

Wil je moeder iets tegen iemand bewijzen over leuke banden of zo?

 Ik zou het wat bespreken in mijn eigen gezin om mijn ei kwijt te kunnen. Verder laat ik het dan waaien en zou het niet met de familie bespreken. Je stiefvader vond het fijn dat zijn dochter er was, nou mooi, heb je weer een mens gelukkig gemaakt. 
Alles wat je er nu nog over zou zeggen is meer om je irritatie en teleurstelling te laten blijken over het gedrag van je stiefzus, niemand kan daar iets aan veranderen. 

MamaE schreef op 11-09-2024 om 15:12:

Bepaald niet vriendelijk van je stiefzus. Ofwel je komt en je gedraagt je normaal ofwel je bedankt vriendelijk en blijft weg.
Iemand uitnodigen omdat die toevallig in de buurt woont zou ik ook niet snel doen.
Leermoment voor volgende keer; haar niet meer uitnodigen en als je ouders dat zo leuk vinden, nodigen ze haar zelf maar uit. Blijkbaar hebben jullie wederzijds geen behoefte aan op elkaars verjaardag komen en dat is prima.

Als je moeder er de volgende keer over begint, kun je rustig vermelden dat je niet het idee had dat ze het naar haar zin had en dat je het ook niet waardeerde dat er zelfs geen felicitatie of bedankje vanaf kon.

Dat laatste zou ik dus niet doen. Als ik het zou bespreken dan met stiefzus zelf. Gewoon vragen of ze het wel naar haar zin had en of alles wel oké met haar is. Ik zou het zelf niet prettig vinden als er achter mijn rug van alles wordt gezegd en ik weet van niets. Ook als moeder zou ik zeggen:"jammer dat je het zo ervaarde, misschien kan je het eens met haar bespreken".

FruitMoeder schreef op 11-09-2024 om 12:33:

Dan nog. Ik had gewoon een lach op mijn gezicht en liet mij van mijn beste kant zien. Ben best teleurgesteld in haar dat zij dat niet deed. Nog geen eens een bedankje. Een cadeautje zou van mij nog geen eens hoeven, maar een beetje waardering zou fijn zijn. Ik ben blij dat mijn moeder en stiefvader (wie ik wel als familie zie) erbij waren en het leuk hadden. Maar ik had meer verwacht van mijn stiefzus. Ook al vond ze het niet leuk, kan ze wel wat hoffelijker zijn.

Ik heb niet alle reacties gelezen.

En ik snap goed hoe je je voelt, dit was niet leuk. Maar het helpt misschien om ook de andere kant te bekijken: het kan voor haar ook een opgave zijn geweest om te komen, iets waartoe zij zich min of meer verplicht voelde en wat ze voor jou deed. Het idee dat ze jou moest bedanken voor dit etentje, klopt in dat geval niet. Je zou ook kunnen zeggen dat jij haar moet bedanken omdat zij de tijd en moeite heeft genomen om te komen. Ik ben mensen in ieder geval altijd dankbaar als ze op mijn verjaardag komen. Zeker 1 vriendin van mij van wie ik weet dat ze niet van feestjes houdt en zich sociaal dan wat ongemakkelijk voelt. Ik waardeer enorm dat ze het toch doet omdat ze dat belangrijk vindt voor mij.

Vooral niet meer uitnodigen want kennelijk doe jij dat (deels) tegen je zin en komt zij ook (deels) tegen haar zin.
 

Zou je niet eerst eens met haar gaan praten? Wie weet wat er speelde. 
Misschien denkt ze dat het jouw idee is en dat jij wil dat zij het nu altijd gaat doen en dat zij dan ook zo'n eten moet gaan klaarmaken en dat zij daar helemaal het geld niet voor heeft en geen zin in heeft, zeker niet als de rest van jouw familie dan ook allemaal uitgenodigd moet worden. Enzovoort.

Tsjor

Ook al zou stiefzus zich gedwongen voelen, of is er net iets voorgevallen, is haar gedrag (zelfs geen bedankje) onbeleefd, onaangepast. Dat je een nare nasmaak hebt is dan ook zeer te begrijpen. 
Als je niet in het contact wil investeren, dan zou ik de nasmaak weg laten ebben. Je voelt het nu, omdat het gisteren gebeurde. Wil je wel het contact met haar intensiveren, dan kan je het met haar bespreken. 

Waarom noemen jullie elkaar 'stiefzus'? Dat doe je toch alleen als de kinderen heel erg jong zijn, en niet zelf al ouder en studerend? Bij mijn dochter hoef je daar echt niet mee aan te komen. 

FruitMoeder schreef op 12-09-2024 om 07:31:

[..]

 dus misschien moet ik de schijn maar ophouden dat het hartstikke leuk was. Wil niet onnodig stennis gaan schoppen.

Stennis? Aangeven dat je het niet meer doet, is toch geen stennis schoppen?

Waarom ben je bang van je moeder? Je durft het niet zelf te zeggen, maar ook niet als zij er over zou beginnen. En dat kan heel beleefd en kalm: Nee, ik nodig haar niet meer uit als ik jarig ben.

Waarschijnlijk zit je een volgende keer dan weer met die stiefzus als je moeder in de waan blijft. Gezellig. 

Los van het gedrag van je stiefzus, was de rest van je etentje wel geslaagd? Zo ja, dan hoef je niet "de schijn op te houden dat het leuk was", dan was het gewoon leuk, op 1 gast die zich niet wenselijk gedroeg na.

Als de rest ook niet leuk was, dan lag het niet aan je stiefzus, maar aan meer mensen. Dan zou ik nog eens goed nadenken of je zo'n etentje nog wel wilt doen.

FruitMoeder schreef op 12-09-2024 om 07:29:

[..]

Ze zijn getrouwd dus technisch gezien is ze dat. Ik noem haar normaal gesproken ook gewoon bij haar voornaam. Stiefzus schrijf ik hier alleen om de verhoudingen te verduidelijken.

Oh, dan is het wat anders. Maar ook 'technisch' gezien ben je alleen een stiefouder als je trouwt of partnerschap registreert met een ouder van minderjarige kinderen.  

FruitMoeder schreef op 12-09-2024 om 07:57:

[..]

Maar man van mijn moeder zeggen is ook weer zo afstandelijk. Lijkt het net of ik hem niet mag.

Oh dat is hoe iedereen dat zelf ervaart natuurlijk. Stiefvader en -dochter gaat er hier echt niet in. 'Mijn man' krijg ik trouwens ook niet uit mijn strot. Ben pas op mijn 60e getrouwd

Iedereen weet natuurlijk zelf het beste wie wat van wie is en hoe je dat noemt.