Tips gevraagd voor moeizaam seksleven
Ik ben een man en ik ben benieuwd naar wat meer inzichten rondom dit thema vooral van andere vrouwen die misschien zoiets hebben meegemaakt of zich kunnen verplaatsen in mijn vrouw. In mijn dagelijkse omgeving zit ik de hele dag tussen de mannen en ik heb drie broers en een handjevol vrienden dus ik heb niet echt dames met wie ik dit bespreekbaar kan maken.
Het zit zo: Sinds de bevalling van ons derde en vermoedelijk laatste kind is de seks van organisch, spontaan en liefdevol echt beroerd geworden. Mijn vrouw geeft elke paar weken aan te willen seksen en dan mag ik er overheen als het ware. Het duurt een minuut of 10 gemiddeld en is enorm gefocust op klaarkomen en er is amper voorspel. Ook bepaalde kleinerende en flauwe opmerkingen doen mij vermoeden dat ze er niks aan vindt of het zelfs liever niet doet. Het voelt in alles alsof ze mij een dienst bewijst. Ook opmerkingen dat ze niet zou willen dat ik vreemd zou gaan of na afloop lekker kan slapen vanavond... Tijdens de seks zit ze constant in haar hoofd, elk geluidje van de kinderen of het bed dat kraakt doet ze boos over. Het geeft mij een ontzettend naar en onrustig gevoel en ik wil liever geen seks op deze manier maar wil haar ook niet kwetsen of afwijzen of ons seksleven om zeep helpen of haar het gevoel geven dat er een ander is . De dagen rondom dat ze seks initieert maakt ze ook een bozige indruk, kort lontje en afstandelijk terwijl ze na een tijdje juist weer liefdevol doet en andere vormen van niet seksuele intimiteit zoekt en affectie toont.
De jongste is nu drie-en-een-half en sindsdien speelt dit. De eerste 2 jaar heb ik nauwelijks iets gezegd omdat zo'n bevalling niet niks is en ik haar niet wilde pushen. Heb aangekaart het niet fijn te vinden zo en waar ik dingen anders moet of kan doen maar inhoudelijk komen we nergens. Ze wil niet onder druk gezet worden en de paar keer dat ik over seks begon ook door mijzelf open te stellen dan maakte ze haar ogen tot spleetjes en luisterde heel aandachtig maar geeft zelf niet thuis. In plaats van een opening te creëren via een gesprek en haar mening en gevoelens te horen loop ik tegen een muur en voel ik me schuldig en slecht dat ik er over begon. Zij doet alsof er geen probleem is.
Mijn vraag is hoe jullie vinden dat ik dit het beste kan aanvliegen? Wil haar niet onder druk zetten of kwetsen maar ik wil geen validatieseks meer waarbij het perspectief van haar kant is mij een dienst bewijzen. Gesprekken lukken niet omdat ze super gesloten is op dat vlak. Merk dat ik steeds meer afkeer krijg tegen op deze manier seks hebben. Het gekke is dat het zich primair lijkt toe te spitsen op seks want verder gaan we supergoed prima en kunnen we over alles goed praten. Ook qua niet seksuele-intimiteit is er niks te klagen. Voor mij is seks binnen de relatie zeker belangrijk maar wel op basis van lust en consent en niet als relationele obligatie, misschien is dit helemaal niet aan de hand maar zo voelt het wel.
Nou, maar dit is heel positief! Ze wil je niet kwijt en onderneemt actie om haar libidoprobleem op te lossen. Volgens mij bestaat er iets als mentaal opgewonden zijn en als dat er niet is, kun je fysiek wel 'bereid' zijn - natte vagina etc - en eventueel ook wel klaarkomen, maar lollig is de vrijpartij dan bepaald niet, ook al wil je verstandelijk wel zin krijgen. Ik kan me voorstellen dat je vrouw echt weerstand voelt bij seks op zo'n manier. Jammer inderdaad dat ze dit nooit eerder zo heeft durven zeggen en behoorlijk onhandig hoe zij jou dan heeft geprobeerd te demotiveren, maar het is ook wel kwetsbaar natuurlijk.
Veel succes en hopelijk komen jullie seksueel weer nader tot elkaar.
Fijn om te horen Waku. Ik hoop dat jullie er uit gaan komen op welke manier dan ook. Het is jullie gegund.
Je klinkt als een fijne man Waku!
Ik vind het mooi te lezen hoe je dit probleem aanvliegt als iets van jullie samen. Je bent bereid te luisteren, hebt geduld, maar kunt het idd niet alleen oplossen. Dus goed dat je wederom hebt aangedrongen op een gesprek. "Geen zin" of een laag libido kan, er niet over praten en doen alsof alles koek en ei is, is niet oké.
Ik ben een vrouw die het gevoel van jouw vrouw wel wat herkent, mijn libido is sterk verminderd afgelopen jaar (2 kinderen van 4 en 1).
Dit komt vooral door slaaptekort/moeheid na de geboorte van e jongste en wat bij mij heel sterk meespeelt is het overige contact met m'n man.
Als we een periode hebben met minder goede gesprekken (waar hij dan geen zin heeft) of meer huishoudelijke irritaties, dan zit ik echt op een 0-punt.
Als we dan weer een tijdje leuke dingen samen ondernemen, veel lachen en ik die connectie voel, dan sta ik veel meer aan en groeit mij libido mee.
Kort door de bocht: hij heeft seks nodig voor verbinding, ik heb verbinding nodig voor seks.
En natuurlijk voel ik altijd wel verbinding met hem, maar zo in de tropenjaren zijn veel dingen minder vanzelfsprekend (iets met verschillende karakters haha).
Het is niet jouw situatie natuurlijk, maar heb het idee dat het bij best veel vrouwen zo werkt. Mogelijk kunnen jullie het daar over hebben?
Ondernemen jullie genoeg leuke dingen als partners, zonder de 3 kinderen? Zijn er fijne gesprekken, voelen jullie je beide genoeg gezien, is belasting huishouding/gezin evenredig? Zijn er andere irritaties?
Veel succes ermee!!