Tips gevraagd voor moeizaam seksleven

2lievekindjes schreef op 04-04-2025 om 20:43:

Je klinkt als een fijne man Waku!
Ik vind het mooi te lezen hoe je dit probleem aanvliegt als iets van jullie samen. Je bent bereid te luisteren, hebt geduld, maar kunt het idd niet alleen oplossen. Dus goed dat je wederom hebt aangedrongen op een gesprek. "Geen zin" of een laag libido kan, er niet over praten en doen alsof alles koek en ei is, is niet oké.

Ik ben een vrouw die het gevoel van jouw vrouw wel wat herkent, mijn libido is sterk verminderd afgelopen jaar (2 kinderen van 4 en 1).
Dit komt vooral door slaaptekort/moeheid na de geboorte van e jongste en wat bij mij heel sterk meespeelt is het overige contact met m'n man.
Als we een periode hebben met minder goede gesprekken (waar hij dan geen zin heeft) of meer huishoudelijke irritaties, dan zit ik echt op een 0-punt.
Als we dan weer een tijdje leuke dingen samen ondernemen, veel lachen en ik die connectie voel, dan sta ik veel meer aan en groeit mij libido mee.

Kort door de bocht: hij heeft seks nodig voor verbinding, ik heb verbinding nodig voor seks.
En natuurlijk voel ik altijd wel verbinding met hem, maar zo in de tropenjaren zijn veel dingen minder vanzelfsprekend (iets met verschillende karakters haha).

Het is niet jouw situatie natuurlijk, maar heb het idee dat het bij best veel vrouwen zo werkt. Mogelijk kunnen jullie het daar over hebben?
Ondernemen jullie genoeg leuke dingen als partners, zonder de 3 kinderen? Zijn er fijne gesprekken, voelen jullie je beide genoeg gezien, is belasting huishouding/gezin evenredig? Zijn er andere irritaties?

Veel succes ermee!!

Thanks! Dat je libido daalt na alle vermoeidheid en zorgtaken is toch begrijpelijk, helemaal op dagen hebt dat het overige contact ook moeizaam is zoals je aangeeft. 

Bij ons werkt het anders, de seks lijkt helemaal losgekoppeld te zijn van het emotionele of de liefde ofzo. Dus je kunt een fijne dag samen beleven, veel knuffelen en lachen en dat triggert bij haar niet in eens spontaan de behoefte aan zin in vrijen. Sterker nog zij kan dan geiiriteerd reageren als ik wil vrijen. Daardoor voel ik me weer afgewezen en verdrietig.

Wat jouw man schetst met verbinden is heel erg herkenbaar. Heb voor emotionele verbinding nog geen alternatief gevonden voor een goede vrijpartij. Seks werkt echt heel krachtig op dat vlak.  Vermoed dat veel vrouwen ons daarin ook niet altijd begrijpen. Het narratief is toch vaak een beetje flauw van dat je er overheen wil of je zak wilt legen of zo, terwijl het oprecht zorgt voor een hele krachtige manier van emotioneel verbinden die je niet kan dupliceren via andere activiteiten. Bijna alsof je zo geprogrammeerd bent.

 Maar er schuilen wel risico's in. Als jij geen zin hebt en hij heeft seks nodig om emotioneel met jou te verbinden komt daardoor dan geen druk op jou te liggen om het maar te doen? Of erger nog ga je het niet als een verplichting zien omdat je voelt dat het weer tijd is er voor, hij misschien wat korter af doet tegen jou? Best ingewikkeld om elkaar niet in de weg te gaan zitten als je dat zo verschillend ervaart.

Heb altijd veel begrip en geduld opgebracht voor haar en de situatie, en nog steeds, maar merk dat het wel zijn tol begint te eisen langzaamaan. Vooral omdat ik haar niet begrijp en het duurt maar en duurt maar, maar wellicht gaat die therapie haar/ons meer inzichten geven. Het voelt een beetje alsof je constant op eieren loopt en wat jij voelt niet relevant is.

troelahoep schreef op 03-04-2025 om 10:26:

Nou, maar dit is heel positief! Ze wil je niet kwijt en onderneemt actie om haar libidoprobleem op te lossen. Volgens mij bestaat er iets als mentaal opgewonden zijn en als dat er niet is, kun je fysiek wel 'bereid' zijn - natte vagina etc - en eventueel ook wel klaarkomen, maar lollig is de vrijpartij dan bepaald niet, ook al wil je verstandelijk wel zin krijgen. Ik kan me voorstellen dat je vrouw echt weerstand voelt bij seks op zo'n manier. Jammer inderdaad dat ze dit nooit eerder zo heeft durven zeggen en behoorlijk onhandig hoe zij jou dan heeft geprobeerd te demotiveren, maar het is ook wel kwetsbaar natuurlijk.

Veel succes en hopelijk komen jullie seksueel weer nader tot elkaar.

Ja daar lijkt het op, ze kan ook de wel fijne vrijpartijen acteren misschien. Maar dan ga je weer gelijk uit van het slechtste.

Voorlopig doen we even niks in elk geval, merk ook dat mijn vertrouwen er toch wel een knauw door heeft gekregen en misschien is nu daar de tijd niet voor omdat ze zich bloot heeft durven geven maar zie het gewoon somber in. Hopelijk kan therapie helpen het tij te keren en misschien kunnen we dit overwinnen samen, maar tegelijk is er het besef van de realiteit.  Namelijk dat er op dit moment eigenlijk geen fysieke aantrekkingskracht meer is van haar kant naar mij toe.

Begrijp me goed, we gaan er voor 100% qua hulp zoeken en die spark terugvinden maar vind dat best een trieste conclusie en die blijft rondspoken.

Izza schreef op 07-04-2025 om 16:38:

Uiteindelijk moet je samen het traject ingaan en kijken hoe het verder gaat. Soms blijkt er best wat mogelijk. In andere gevallen wil het om talloze redenen niet meer. En moet je samen kijken naar wat er nog wel haalbaar is. Bijvoorbeeld wel intimiteit (knuffelen, zoenen etc) maar geen seksualiteit meer. Dan kan je ook kijken of dat deel elders gezocht kan worden. Daarvoor hoeft je hele relatie niet te verdwijnen. Het is een kwestie van tot elkaar komen en elkaar dat gunnen. Ik heb een periode een open relatie gehad en hoorde regelmatig verhalen van relaties waarbij er eenzijdige openheid was vanwege medische of sociale redenen. Dat is nooit een beslissing die je zomaar even neemt. Daar kan gewoon nog sprake zijn van een goede en liefdevolle relatie. Mensen oordelen heel erg snel. Maar hebben vaak geen idee.

Een relatie waarbij er naast seksualiteit ook geen intimiteit meer mogelijk is lijkt mij heel erg lastig. En zou ik zelf niet willen. Dan ben je feitelijk huisgenoten. Misschien prima voor mensen van 65+. Maar bij jongeren lijkt mij dat zelden een optie.

Vind het vooral jammer dat ze er nooit eerlijk over is geweest. Bedoel moet ik nu de uitkomst van zo'n therapie wel serieus nemen na eigenlijk jarenlang voor de gek te zijn gehouden? Het is niet dat ze daar onder ede allerlei dingen hoeft te verklaren over haar gevoelens. Hoop dat de deskundige in elk geval door eventuele bullshit heen weet te prikken en dat zij/wij tot de kern van de issues kunnen komen.

Je wordt ook niet zomaar aseksueel lijkt me toch dus dat er persoonlijke issues zijn tussen ons is evident. Het hele proces dat jij omschrijft van een eventuele open relatie is best intensief en vergt 100% eerlijkheid en openheid qua gevoelens. Benieuwd of zij daar toe in staat gaat zijn. En ja wat je zegt is 100% waar in een liefdesloze en relatie waar helemaal geen intimiteit misschien wel makkelijker om knopen door te hakken. Waar we nu een beetje tegenaan lopen is bijvoorbeeld dat zij wel wil zoenen en bepaalde aanrakingen en strelingen maar ik wil geen seksuele toespellingen. Niet omdat ik daar per se geil van ga worden en dan seks wil maar het wordt dan allemaal wel heel verwarrend.

Breiertje schreef op 07-04-2025 om 20:42:

[..]

Nu ze het niet meer krijgt van jou, merkt ze misschien dat wat ze dacht niet nodig te hebben wel mist... Zeer herkenbaar...

Hier toonde mijn man nooit affectie, knuffelde niet, had daar geen nood aan, ondanks dat ik daar heel veel nood aan had. Na een grote crisis toonde ik geen affectie of interesse meer. Die was er van mijn kant ook niet meer. Dan besefte hij dat hij dit mist, dat hij daar wel nood aan heeft. Nu is hij de knuffelaar, en ik de afstandelijke. En als ik dan eens terugknuffel, dan doet hel dit ontzettend veel deugd. Nu geniet hij daar enorm van, voor het eerst in zijn leven.

Let wel op. Hoe meer je afstand neemt en zelf niet knuffelt of zoent, hoe makkelijker dit wordt. Je wordt die afstand zeer snel gewoon. Bewaak dat, als je niet te ver wil afdwalen van haar. Dat is iets wat ook ik ervaar.

Ze wil er nu aan werken. Wat geweest is is geweest. Als je verder wil, moet je haar ook een kans geven om eraan te werken. Dan moet je wat ze deed en de verloren dingen ergens ook loslaten. Dat kost tijd, veel tijd, kracht en moed.

Sterkte

Ja nu ik echt niet meer wil nu wil zij wel vrijen ik merk dat gewoon aan alles. Maar dat gaan we dus niet doen zolang er geen dingen duidelijk zijn geworden uit die therapie. Het staat ook haaks op wat ze me vertelde van geen libido dus het voelt echt niet juist.

 Vind het ergens ook wel verknipt, voor mij is seks vertrouwen, tederheid en liefdevol samenkomen als een kers op de spreekwoordelijke taart waarin de taart de relatie is. Maar waarschijnlijk is dat niet geil of spannend genoeg voor haar. Na een ruzie wilde zij ook vaak seks terwijl mijn hoofd er dan helemaal niet naar stond... Zal mij niet verbazen als er een of andere BDSM-georienteerde kink in haar sluimert maar ik ben niet bij machte die te ontcijferen als zij niet in staat is op een transparante manier over haar seksualiteit te spreken of zichzelf durft open te stellen voor haar eigen gevoelens. Alles wat ik heb aangegeven qua uitproberen wel te willen blokkeerde ze direct op of lachte ze (letterlijk) weg. 

Wat ik van jou niet helemaal begrijp is als jij altijd hield van intimiteit en hij die niet gaf of het belang er van zag, maar nu is gaan inzien daar wel waarde aan te hechten waarom ben jij nu ineens de afstandelijke dan? Om hem te straffen? Of geeft de machtspositie waarin jij nu kunt afwijzen een bepaalde kick? Het is toch mooi en fijn dat hij nu inzien dat het voor hem ook belangrijk is. Daar pluk je samen de vruchten van in een gezonde relatie.

Izza schreef op 08-04-2025 om 11:40:

Religieuze indoctrinatie gaat heel erg ver. Die denkbeelden krijg je er niet zomaar meer uit. In haar geval lijkt ook geen sprake van aseksualiteit. Voor nu zou ik heel duidelijk een grens aangeven en bespreken tot jullie in behandeling zijn geweest. Dus wel zoenen en knuffelen maar niet verder. Elkaar niet naakt zien en bijvoorbeeld slapen in een pyjama. Je wilt die cirkel doorbreken dat jij toch zin krijgt en zij weer in haar toneelstuk schiet. In de behandeling gaan ze eerst met haar alles in kaart brengen. Vanuit daar betrekken ze jou en krijgen jullie huiswerk mee.

Ik denk trouwens niet dat er in jullie situatie direct problemen tussen jullie zijn. Dat kan natuurlijk. Maar waarschijnlijk wil ze überhaupt geen seks meer. Ook niet met anderen of met zichzelf. Ik zou dat voor nu los zien van jou als persoon.

Als het daar vandaan komt hoor, want wij zijn thuis verder niet gelovig en gaan ook niet naar de kerk etc.

Mijn zin in haar is weg op dit moment want er is geen vertrouwen meer in haar intenties en gevoelens rondom seks. Laatst stond ze zich naakt op te maken in de badkamer ik verblikte of verbloosde niet ook niet qua gevoel. Heb ik haar ook heel lang voor gewaarschuwd dat als ze door zou gaan met kleineren of mijn gevoelens downplayen en zo vreemd acteren dat dit wel eens het gevolg zou kunnen zijn. Gelukkig duurt het nog maar twee weken voor die gesprekken starten dus hopelijk kunnen we van daar uit wat kleine stapjes maken om weer nader tot elkaar te komen.