Zie tegen weekend weg op
Dag allemaal, ik zit met het volgende.... Ik ben 45 jaar, gescheiden en sinds kort een vriend. We hebben het leuk samen en gaan komend weekend met een bevriend koppel van zijn kant een weekendje weg. Leuk, we hebben al vaker wat ondernomen en ging prima. Maar..... nu hebben ze met hun 3en besloten om voor zaterdagavond een tafel te reserveren in een karaokebar.... Iets waar ik eigenlijk helemaal niet van houd.... Ik ben meer een introvert persoon die er geen plezier aan beleeft om een microfoon in de handen geduwd te krijgen en die er eigenlijk ook geen plezier aan beleeft om naar de zangkunsten van anderen te luisteren. Heel jammer ook dat ze dit niet met mij overlegd hebben, mijn vriend ging ervan uit dat ik dit wel leuk vond. Nu wil ik geen spelbreker zijn en best meegaan, applaudisseren voor degenen die wel durven optreden en mijn best doen om de avond door te komen, maar ik wil absoluut niet zingen. Ik voel me ongemakkelijk als iedereen naar me kijkt. Nu wil mijn vriend wel dat ik gezellig meedoe. We hadden vorige week ook al iets over dansen, dat is iets wat hij goed kan en ik niet. En nu komt dat karaoke op de proppen wat ook niet mijn ding is, en voel ik teleurstelling en ook wel iets van ergernis bij hem. Ik vind het echt lastig, want buiten dat dansen en karaoke voelt het heel goed. Ik houd erg van gezelligheid, dat is het niet maar meer in de vorm van etentjes, spellen avonden e.d. Dit vindt mijn vriend ook leuk, maar hij is ook wel een feestbeest en ik absoluut niet. Hoe zouden jullie hiermee nu omgaan? Zijn er meer die niet van karaoke houden?
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 12:13:
Wat ik als vervelend ervaar is, dat als hij aan me vraagt of ik al een liedje geoefend heb en ik antwoord van nee en ik ga ook niet oefenen want ik ga niet op dat podium staan te zingen want daar voel ik me niet prettig bij, hij blijft aandringen in de zin van dat ik toch mee moet doen, dat hij me gewoon opgeeft en dat ik dan naar voren wordt geroepen. Ik geef dan aan alsjeblieft niet, want ik vind dat helemaal niks, ik hoef niet in de belangstelling te staan maar als hij dat wel wilt, dat hij van mij mag gaan shinen, ik juich hem wel toe vanaf de zijlijn. Dit is een stuk uit het gesprek gisteren. Via de app geeft hij dan aan dat ik me niet onzeker moet voelen, dat hij ook niet alles kan maar hij zit er niet mee. Een week geleden begon hij ook over of ik al geoefend had, toen antwoordde ik dat ik wel als publiek zou meedoen. Toen kreeg ik als antwoord terug dat hij kon begrijpen dat ik niet wilde dansen (zoals al eerder in dit Topic aangegeven kan ik dit niet) maar nu dit weer. Dat laatste stukje, maar nu dit weer, vind ik degenererend. Ik ben zeker niet sociaal onhandig, kan me op een verjaardag of receptie of bij mijn nieuwe collega's prima handhaven, ik heb om eerlijk te zijn meer sociale contacten dan hij, maar dansen en op een podium zingen zijn nu juist twee dingen waar ik voor mijn gevoel in de spotlights sta en dat voelt oncomfortabel.
Oei, dat klinkt wel alsof hij een beetje een bord voor zijn kop heeft. Je hebt toch duidelijk aangegeven dat je niet wil? Ik snap dat het op deze manier beladen wordt zeg.
Waar ik moeite mee heb, is niet direct dat karaokegebeuren (ok, niet mijn ding, zou niet mijn keuze zijn geweest om dit te gaan doen maar het is goed zo, ik maak er het beste van. Vanaf de zijlijn welteverstaan) maar zijn reactie hierop, zoals zijn zin''maar nu dit weer", jawel je doet gewoon mee, ik geef je gewoon op en dan word je naam geroepen. Dat aandringen, ook al zou dit grappig bedoeld zijn, voelt voor mij niet meer grappig. Ik krijg, naast mij oncomfortabel voelen bij dat hele karaoke, er ook weerstand en verzet tegen.
Met dit laatste erbij zou ik echt alsnog aangeven dat je helemaal niet meegaat. En als hij daar een reden voor wil, dan zou ik zeggen dat je er niet meer op durft te vertrouwen dat hij jouw grenzen respecteert en dat je absoluut wil voorkomen dat je daar straks bent en dan naar voren wordt geroepen.
Echt hoor, nee = nee
Ik zou al helemaal niet meer mee willen met het weekend. Wat een gedram van hem zeg. Denkt hij nou echt dat dat een leuke avond wordt? Dan maar niet hoor. Nee is nee.
Jullie relatie is nog niet zo lang, het is ook een soort test he? Wordt dit het patroon? Daar moet je goed over nadenken.
AlisonH schreef op 29-11-2023 om 12:26:
De volgende keer dat hij erover begint: “Volgens mij ben ik heel duidelijk geweest dat ik dit niet ga doen. Ik zou het je zeer kwalijk nemen als je me toch voor het blok zet en dan ga ik ook direct naar huis.”
En dan ook gaan. Wat mij betreft voorgoed, nu jullie nog in de beginfase zijn. Want blijft hij duidelijk aangegeven grenzen negeren, dan voorspelt dat weinig goeds.
Ik ben het hier helemaal mee eens.
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 12:30:
zijn reactie hierop, zoals zijn zin''maar nu dit weer", jawel je doet gewoon mee, ik geef je gewoon op
"Maar nu dit weer", betekent dat dat hij je al eerder dingen wilde opdringen die jij niet wilde?
Het tweede deel vind ik ronduit respectloos. Je bent toch geen kleuter? En karaoke is al helemaal niet iets wat noodzakelijk is, zoals bv een medische ingreep waar je natuurlijk ook geen zin in hebt, maar wat je toch moet en dus gaat doen.
Je blijft onduidelijk!! Je reageert 'oh alsjeblieft niet!' Als hij zegt dat hij je naar voren laat roepen. Maar je zegt niet: 'Nee. Je kunt mij naar voren laten roepen maar dan ga ik dus niet; want ik ga niet zingen'.
Je laat hem geloven dat je uit onzekerheid niet meedoet. Hij kan zich niet voorstellen dat iemand dat niet zou willen. Help hem! Vertel dat je GEEN ZIN hebt. Het ECHT NIET LEUK vindt. En ...JE DOET HET OOK NIET. maak je keus uit om wel mee te gaan en niet te zingen, in de kamer te blijven of helemaal niet meer mee te gaan op weekend. Maar wees duidelijk in wat je gaat doen.
Ik raak echt plaatsvervangend geirriteerd van je vriend en de situatie. Maar je veroorzaakt zelf de ruimte. Hij blijft ruimte voelen om jou over te halen omdat jij niet duidelijk genoeg bent.
Heb je hem al verteld dat je nu eigenlijk helemaal twijfelt of je nog wel mee wil naar dat weekend?
Dat stukje "maar nu dit weer" slaat op het volgende: we waren twee weken geleden met vrienden uit eten geweest en aansluitend bij hen thuis een spel gedaan. Was een topavond, echt superleuk en precies wat ik versta onder een leuke avond. Vlak voordat we gingen, ging de muziek aan. Prima, alles ok. Totdat mij vriend me van de stoel aftrok en met me wilde dansen. Nou dit ging dus houterig, leidde hij me naar links ging ik op zijn tenen staan etc. Nu had hij wel wat biertjes op, maar zijn reactie was: alle vrouwen willen altijd met mij dansen en kunnen dat ook, maar jij niet. Nu heb ik dat weer. Je hebt toch dansles gehad?
Ik vond dit enorm kwetsend. Ja ik heb dansles gehad toen ik 15 jaar was, denk je nu echt dat ik die pasjes dan nog weet. We hebben het de dag erna over gehad en ik heb hem verteld hoe kwetsend ik dat vond. Hij zei toen dat het toch helemaal niet erg is dat ik niet kon dansen, dat het totaal niet belangrijk was. Kwam erop neer dat hij wat eruit had geflapt en het zeker niet zo had bedoeld. Dat ik weer beter ben in andere dingen etc.
Nu zijn we twee weken verder, komt dat karaoke naar voren. Het loopt anders dan dat hij had gedacht, namelijk dat ik niet op een podium wil staan en krijg ik de opmerking nu dit weer.
Misschien trek ik me teveel dingen aan, dat zal zeker een rol spelen maar ik ben hooggevoelig en dat weet hij. Mijn hoge emotionele intelligentie kan een zegen zijn maar in deze gevallen een vloek.
Pippeltje schreef op 29-11-2023 om 13:27:
Je blijft onduidelijk!! Je reageert 'oh alsjeblieft niet!' Als hij zegt dat hij je naar voren laat roepen. Maar je zegt niet: 'Nee. Je kunt mij naar voren laten roepen maar dan ga ik dus niet; want ik ga niet zingen'.
Je laat hem geloven dat je uit onzekerheid niet meedoet. Hij kan zich niet voorstellen dat iemand dat niet zou willen. Help hem! Vertel dat je GEEN ZIN hebt. Het ECHT NIET LEUK vindt. En ...JE DOET HET OOK NIET. maak je keus uit om wel mee te gaan en niet te zingen, in de kamer te blijven of helemaal niet meer mee te gaan op weekend. Maar wees duidelijk in wat je gaat doen.
Ik raak echt plaatsvervangend geirriteerd van je vriend en de situatie. Maar je veroorzaakt zelf de ruimte. Hij blijft ruimte voelen om jou over te halen omdat jij niet duidelijk genoeg bent.
Heb je hem al verteld dat je nu eigenlijk helemaal twijfelt of je nog wel mee wil naar dat weekend?
Klopt wel wat je zegt Pippeltje over die ruimte.... ik ben naar mijn idee duidelijk maar dit is mijn visie. Soms moet je inderdaad nog duidelijker zijn. is hier klaarblijkelijk het geval.
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 13:32:
[..]
Klopt wel wat je zegt Pippeltje over die ruimte.... ik ben naar mijn idee duidelijk maar dit is mijn visie. Soms moet je inderdaad nog duidelijker zijn. is hier klaarblijkelijk het geval.
Nou, het kan ook nog zijn dat je vriend een bord voor zijn kop en/of totaal geen inlevingsvermogen heeft. 2x zeggen moet toch genoeg zijn? Als mijn partner 1x tegen me zegt dat hij ergens geen zin in heeft, dan snap ik dat onmiddellijk. Dan kan ik er nog vriendelijk vragend over praten, maar ik peins er niet over om hem grenzen over te duwen waar hij niet over wil.
Je vriend is niet echt fijngevoelig. Wat ik mis bij jou is dat je je grieven niet alleen hier neerschrijf, maar dat tegen hem zegt. Dat eruit flappen over dat dansen met een dronken kop en plein plubic vind ik al heel ver over mijn grens gaan. Ik zou hier een relatie die er nog maar kort is, al om beëindigen. Daar heb je met je 45 jaar toch helemaal geen zin in, om zo in een hokje geduwd te worden. Ik zou eens een hele duidelijk statement maken: dat het je menens is, jij hebt geen zin in karaoke, als hij dit niet begrijpt en jou naar toch naar voren laat roepen, ga je niet alleen weg, maar linea recta naar huis. Je bent 45, geen schoolmeisje, die hij over een grens zou moeten trekken. Heb je met hem al een keer 'ruzie' gehad, of probeer je dat te voorkomen en stop je al je irritaties weg. (doorbreek dat patroon, ik weet niet of ditzelfde ook mee speelde in de scheiding).
Hooggevoelig zijn heeft hier mijns inziens helemaal niets mee te maken. Ook mensen die niet hooggevoelig zijn willen graag dat hun grenzen worden gerespecteerd als ze die aangeven. Door te benoemen dat je hooggevoelig bent maak je je eigen positie alleen maar zwakker, want dan ligt het toch aan jouw ‘overdreven’ gevoeligheid? Daarmee ontsla je hem van de opdracht om over zijn eigen gedrag na te denken. Het doet er bovendien niet toe hoe hoog of laag je emotionele intelligentie is. Je bent duidelijk geweest en je vriend dient dat te respecteren. Punt.
Hij respecteert je grens niet en begint zelfs te drammen. Ik zou er eens diep over nadenken of je dat gedrag in je leven wilt. Je voortdurend moeten verdedigen en verantwoordden en dan wordt er alsnog over je heen gewalst.
daarnaast denk ik dat het je zou helpen om te reageren zonder emotie. Ik heb het idee dat je je angstig voelt over wat anderen van je denken. Dat helpt niet. Wat wel helpt is heel duidelijk uitstralen dat het je totaal niet boeit of je omgeroepen wordt of niet. Ze kunnen omroepen tot ze een ons wegen, je gaat niet, drankje jongens? En dat nonchalante moet je dus ook echt zo voelen. Idem wat betreft het dansen.
Klopt allemaal wat jullie zeggen. Maar wij hebben het ook echt wel heel fijn samen. Ondanks deze vervelende situatie wat bij mij veel teweeg brengt en zeker ook wel twijfel; het respecteren en accepteren van elkaar is voor mij namelijk enorm belangrijk, gewoon kunnen zijn wie je bent. Daarentegen zijn er ook genoeg positieve zaken te noemen, en geen enkele relatie is natuurlijk perfect. Had niet gedacht dat een weekend weg zoveel teweeg zou brengen.
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 14:43:
Klopt allemaal wat jullie zeggen. Maar wij hebben het ook echt wel heel fijn samen. Ondanks deze vervelende situatie wat bij mij veel teweeg brengt en zeker ook wel twijfel; het respecteren en accepteren van elkaar is voor mij namelijk enorm belangrijk, gewoon kunnen zijn wie je bent. Daarentegen zijn er ook genoeg positieve zaken te noemen, en geen enkele relatie is natuurlijk perfect. Had niet gedacht dat een weekend weg zoveel teweeg zou brengen.
Maar door zo te redeneren, begeef je je juist op glad ijs. Je zet jezelf en je zelfrespect op het spel. Doe dat niet!
Wederzijds respect, 100% mogen zijn wie je bent, dat is de basis voor elke relatie. Dat is "need to have", geen "nice to have". Als dat er niet is, is een happy end niet mogelijk. Dan matchen jullie gewoon niet.
