24 november 2006 door Martine Borgdorff
Is een moederschapsverlof van een jaar nu wel of niet okee? Martine Borgdorff haalt vernietigend uit naar Henk Hanssen van de website "IkVader.nl".
Graag reageer ik op jullie open brief aan Beatrijs Smulders die recent met een boek en een website de euvele moed had om te pleiten voor een verlengd kraamverlof voor moeders.
Smulders wil een baby sabbatical, een verlof van een jaar voor nieuwbakken moeders. Zo'n uitgerekt bevallingsverlof geeft vrouwen gelegenheid om eerst een beetje op orde te komen alvorens weer aan het werk te gaan. Bovendien is het goed voor de gezondheid van moeder en kind, omdat vrouwen hun baby langer borstvoeding kunnen geven.
Dit is een nobel streven voor ons land, dat in vergelijking met andere zorgstaten niet uitblinkt in riante regelingen voor werkende ouders, en waarin het economisch welbevinden nog altijd boven de zorg gaat.
Smulders heeft met haar pleidooi de toorn van jullie, zorgende vaders, gewekt. Een achterhaald pleidooi vinden jullie het, een zeurverhaal over de onbetwiste band tussen baby en moeder, die vrouwen alleen maar terugjaagt naar het aanrecht en de wastobbe. Een betaalde babyvakantie van een jaar, hoe kom je erop.
Nee, dan de zorgvaders van Nederland. Die hebben pas écht wat te klagen. Dat vrouwen het moeten doen met 16 weken bevallingsverlof, is peanuts vergeleken bij het onrecht dat jullie wordt aangedaan. Niet de Nederlandse vrouwen, maar de Nederlandse mánnen hebben het slecht, met hun schamele twee daagjes kraamverlof. Dáár zou Smulders zich druk over moeten maken!
En dat is nog niet alles. De nadruk die Smulders legt op de band tussen de pasgeboren baby en de moeder, schiet bij jullie in het verkeerde keelgat. Waarom toch altijd die nadruk op borstvoeding, terwijl dat typisch vaderlijke stoeien en knuffelen minsten zo belangrijk is? Waarom dat gehamer op die exclusieve moederrol, terwijl vaders ook best een fles kunnen geven?
Om de argumenten kracht bij te zetten, gooien jullie een aantal onderzoeken en boeken in de strijd, die stuk voor stuk uitwijzen dat vaders óók belangrijk zijn. Dit is niet zomaar een klacht over een fanatieke verloskundige, dit is menens.
Eerlijk is eerlijk: jullie hebben helemaal gelijk. Het is schandalig dat jonge vaders maar twee dagen vrij krijgen om zoiets groots en meeslepends als de geboorte van hun kind te mogen beleven. Ik kan me levendig voorstellen dat jullie daar behoorlijk de pest over in hebben.
Maar tot op de dag van vandaag is er nog geen enkele wakkere vader geweest die in een boek, in een petitie, of met slimme media-optredens zijn voorstel ter verruiming van het kraamverlof voor vaders aan de kaak heeft gesteld. De grote staking onder werkende vaders moet nog uitbreken. Onbegrijpelijk eigenlijk, want jullie broeders bevinden zich in groten getale in beleidsmakend Nederland. Waarom Wouter Bos niet aan het werk gezet? Of Balkenende, die ook vader schijnt te zijn?
Ook jammer is de verongelijkte manier waarop jullie Beatrijs Smulders wegzetten als een lid van de moedermaffia die niets liever wil dan een toekomst achter de geraniums voor de moeders van jullie kinderen. Wat spijtig dat jullie niet zien dat wij misschien nog niet zo ver zijn als jullie wel denken.
Al die Nederlandse vrouwen die volgens jullie nu al geheel of gedeeltelijk een 'sabbatical' genieten, werken niet in deeltijd omdat ze dat zo fijn vinden, maar omdat dit achterlijke land een combinatie van werken en een gezin tot een uitputtingsslag maakt die maar weinig vrouwen aandurven. Of aanwillen, dat hangt af van de fase waarin ze verkeren.
Geloof me, persoonlijk heb ik mijn drie kinderen ook niet gekregen tijdens een sfeervolle bevalling met waxinelichtjes en een kopje kruidenthee, zoals Smulders in haar boeken schetst. Het was gewoon aanpoten, niks meer en niks minder. En ik ontleen daar al helemaal geen rechten aan.
Wel had ik gráág mijn kinderen het eerste jaar zelf gevoed, vanwege de positieve uitwerking op hun allergieën en op mijn postnatale gewicht. Maar helaas, het krampachtig aftappen van 20cc moedermelk in een vieze, dubbele bezemkast naast de administratie bleek niet voor mij weggelegd.
Ik had graag de keuze gehad. Niet omdat ik vind dat babyïs alleen hun moeder nodig hebben, integendeel, maar wel omdat ik het eerste jaar eigenlijk wel genoeg had aan alleen mijn baby. Hormonen, jullie kennen het wel (of misschien ook wel niet).
Hoeveel van jullie, zorgvaders, zaten huilend in de auto op weg naar hun werk, op de eerste crèche-dag van hun 2½ maanden oude baby? Hoeveel van jullie, zorgvaders, liep de eerste weken in hun kantoor rond met natte plekken in hun shirt, omdat hun lijf niet zo snel afscheid kon nemen van die baby als de CAO wel wilde? En hoeveel van jullie, zorgvaders, liep een half jaar na de bevalling nog als een zombie rond, omdat een kind dragen en baren al met al een tamelijk ingrijpende fysieke inspanning is?
En dan zwijg ik nog maar even over de al dan niet stille verwijten aan de – bijna – fulltime werkende moeders ("Waarom neem je ze dan eigenlijk?"), de risico's van lang doorwerken voor ongeboren baby's, de gevaren van laat moeder worden, de desastreuze gevolgen van zwangerschapsonderbrekingen op je loopbaan, en ga zo maar door.
Begrijp me goed, lieve vaders, ik bewonder jullie zorgzaamheid. Zelf stoei ik eigenlijk nooit met mijn kinderen, dus daarin erken ik jullie meteen als mijn meerderen. Maar hou in vredesnaam op met het doodknuppelen van een vrouw die eindelijk eens aan de kaak stelt hoe achterlijk het is dat Nederlandse vrouwen na 16 weken babyverlof weer vrolijk achter de kassa, typemachine of lopende band moeten. Alsof er niets is gebeurd.
Van benadrukken dat vrouwen misschien wel wat langer de tijd nodig hebben om te herstellen van het baren van een mensenkind, krijgt helemaal niemand een schuldgevoel. Dat jaagt geen vrouw terug naar het aanrecht. Wel geeft het de werkende moeders eindelijk de erkenning dat werken, zwanger zijn, een kind krijgen en daarna weer werken gewoon een taaie klus is. Sorry heren, maar het gaat nu gewoon even niet over jullie.
Als jullie zo verongelijkt zijn over júllie mini-verlof, of over het gebrek aan fatsoenlijke regelingen voor beide ouders, dan moeten jullie daar zelf maar een goede pleitbezorger voor zoeken. Er zijn in ons land genoeg invloedrijke mannen voorhanden. En het schijnt dat de kinderen van Beatrijs Smulders ook een vader hebben. Een hele zorgzame.
Ik wens jullie veel succes!
