Mijn zorgen betreft co ouderschap
Hi allemaal,
ik wordt in juli 23 voor het eerst mama. Mijn zwangerschap was niet gepland en is van mijn Lat relatie die al zo 12 jaar duurt. Dit is heel bewust een lat relatie, we kunnen niet met elkaar en niet zonder elkaar, onze waarden en normen, ideeen, eigenlijk alles ligt zover van elkaar af dat dit nooit heeft gewerkt. Toch kwamen we vaak weer tot het punt dat we elkaar zo nu en dan nog zagen, zonder het stellen van verwachtingen werkte dit opzicht redelijk. nu we samen een kindje krijgen is het natuurlijk onmogelijk om geen verwachtingen meer te hebben. En daarbij zijn onze discussies dan ook weer begonnen.
Ik zou mijn kindje nooit een vader ontnemen maar ben er wel zeker van dat doen alsof we een relatie hebben geen zin heeft. We worden samen papa en mama jazeker maar wel gescheiden om het zo te zeggen. Het idee om straks 50/50 een co ouderschap aan te gaan oef ik maak mij hier zo zorgen om en stiekem wil ik dit ook echt niet. Stiekem zegt mijn hart alleen als ik er bij ben. Ik weet dat dit niet reeel is en het oneerlijk is… maar dit is nou eenmaal mijn gevoel. Ik ben iemand die houdt van aanpakken en heb dan ook alles al geregelt, opvang kraamzorg noem maar op. Nu vertelde ik laatst aan de papa dat het gelukt is straks onze kleine een opvang te kunnen bieden wanneer ik aan het werk ben en paps is het daar eigenlijk niet mee eens. Hij vindt dat we dit samen moeten doen, dus de dagen dat hij vrij (meneer heeft geen wit werk om het maar zo te noemen) is kan de kleine bij hem zijn en visa versa. Ik voel mij daar dus totaal niet prettig bij, papa blowt en stopt hier ook niet mee is 1 van de punten die mee telt. En dan straks zo klein hummeltje daar achter laten ik hou mijn hart vast. Hiernaast moet ik gewoon eerst maar zien hoe alles straks gaat lopen en vindt ik het enorm moeilijk hem te vertrouwen, ik weet dat dit misschien stom is zeker als je samen een kindje krijgt. Maar er is gewoon zoveel in het verleden gebeurde, en hij staat zo anders in het leven, ik vindt het gewoon heel moeilijk. En ik wil dit vertrouwen best wel krijgen ik sta daar echt voor open maar dat moeten zijn daden in de toekomst wel uit wijzen. Ik wil dat de kleine niet in zijn soort leven wordt getrokken dit staat recht tegen over mijn leven en mijn idealen.. Hoe moet ik dit nu straks met hem bespreken gewoon bot weg zeggen nee ik wilt dit niet lijkt zo oneerlijk…. Maar is voor mij gevoel wel terecht, hij ziet nooit zijn fouten in dus ja hoe moet je zo iets bespreken.was zijn leven nou op orde, een fatsoenlijke baan, stoppen met blowen dan was alles anders… Dit bespreken wordt natuurlijk alleen maar ruzie… ik wist namelijk vanaf het begin wie hij was maar nu met een kleine op komst kan ik dit niet meer negeren… moet ik nu mijn gevoel naast mij neerleggen en niet zo kinderachtig doen of voor mij zelf opkomen…. Lastig…j
Loezzie schreef op 10-02-2023 om 06:25:
Heb je nog wel een relatie met deze man?
Ik zou voor mezelf kiezen en kind kiezen. Ik zou partner het kind niet laten erkennen en kind zelf opvoeden en bepalen wanneer hij het kind mag zien. Beperkt, totdat leven op orde is.
nee ik heb geen relatie meer met deze man, ik denk er ook zo over. Maar andere andere kant blijft het ook wel de vader. Omwille van het kind zou ik het onder mijn toezicht wel zoveel mogelijk in goede banen willen laten leiden. Hij is al vader en doet alles voor zijn kids. Ik denk er alleen anders over… ik vindt dit totaal geen idealen situatie… wat het natuurlijk ook niet is… zeker betreft zijn blow gedrag…
Misschien een domme suggestie trouwens maar kan de FIOM hier ook niet in helpen, om je gedachten op een rijtje te krijgen?
Even nog een kleine toevoeging over het co ouderschap.ik wil dit het liefst onderling regelen en er is al zeker wel afgesproken dat zolang de kleine een baby is en eigenlijk de eerste jaren gewoon bij mama slaapt, ook ivm de borstvoeding. De vader is ondanks zijn slechte eigenschappen ook echt geen slechte vader dat is een fout beeld van hem. En natuurlijk ook geen perfecte gezien zijn gedrag en keuzes.. ik vindt de reactie van co ouderschap tot vier jaar fijn om te lezen. Dat geeft wat zekerheid. Ik wil wel dat de kleine zijn vader kent niet iedereen mag dit geluk kennen en zeker ik mag de kleine dit ook niet ontzeggen maar wat is het juiste in dit opzicht.. het is zo makkelijk om te denken ik ga het zo of zo doen maar net als mijn gevoelens spelen er meerdere mee. Het kind.. de vader… wat het gewoon lastig maakt.. ik wil het allerbeste doen maar wat is juist, dit zwart wit bekijken is zo makkelijk om te doen maar is dat juist? Ik zou het liefst een manier vinden zonder alles op het spit te drijven.. en manier die mij een gerust gevoel geeft en de kleine een vader.. ik wil iedereen bedanken voor zijn reactie en ga alle tips meenemen, bedankt allemaal!
Jij kan wel geen erkenning willen, maar de vader kan dat wel via de rechter afdwingen. Je zegt dat hij al kinderen heeft en dat hij daar alles voor doet. Hoe is hij als zijn kinderen bij hem zijn? Blijft hij dan nuchter en blowt hij dan niet?
TO iemand zei het al, lees deze eens; https://www.viafora.nl/forum/2-zwangerschap-en-bevallen/stress-van-ex
Als jij naar je kind toe open bent over wie zijn vader is en waarom je niet samen bent, dan onthoud jeje kind zijn vader niet. Het is helemaal niet nodig dat de vader daarvoor een erkende of afgesproken rol krijgt. Erkennen kan later ook altijd nog. Ik zou het heft in eigen hand houden.
Is moeder dan wel geschikt om te moederen als ze met zo'n figuur een kind maakt? Als ze zich überhaupt inlaad met zo'n figuur? Als er valt te betwisten dat vader geschikt is, dan valt het zeer zeker ook te betwisten of moeder geschikt is.
Co-ouderschap is niet dat je kind 50/50 bij de ouders verblijft. Co-ouderschap is dat je kind door beide ouders opgevoed wordt, dat ze beide gezag hebben en samen beslissingen nemen, dit kan ook in een 60/40 of 70/30 verdeling.
Vaders situatie is niet ideaal maar hij is wel iemand die zijn verantwoordelijkheden neemt voor zijn kind. Die verantwoordelijkheden zien jullie ieder anders. Hij blowt, waarom doet hij dat?
Ik zou wel een ouderschapsplan maken, in feite is dat een werkdocument. Dit hoeft niet ingediend te worden bij de rechtbank maar daar leg je wel afspraken in vast. Ook ter bescherming van jullie kind.
Er zijn standaardbestanden te vinden op internet voor ouderschapsplannen. Mijn voorstel zou zijn dat jullie ieder een plan invullen en dan samen met bijvoorbeeld een derde persoon kijken waar jullie tot elkaar kunnen komen.
Die leeftijd van vier gaat niet over co-ouderschap an sich (want zie mijn eerste alinea) maar over de duur waarop een kind een van de ouders een tijdje wel of niet ziet. Week op, week af is dan veel te lang. Maar drie dagen vanaf 1,5-2jr is prima en voor die tijd regelmatig een nacht bij de andere ouder ook. Als je je kind toch naar de opvang brengt moet je toch kolven dus dat kan dan voor die nacht ook. Borstvoeding kan dan echt geen argument zijn.
Ik zie bij ons op school zo ontzettend veel pubers klem zitten tussen hun ouders en daar echt veel last van hebben. Hoe sterker jullie samen de basis vormen hoe veiliger jullie kind op kan groeien. Dat betekent dat jullie allebei water bij de wijn moeten doen. Maar ga dat niet alleen uitzoeken. Haal er een derde bij, bijvoorbeeld het CJG, Villa Pinedo, FIOM enz.
Ik vind het een mooie post SuzyQ. Maar ik vraag me wel af als pa en ma het samen al lastig vinden (wel een relatie, geen relatie. Niet met en niet zonder elkaar. Totaal verschillende ideeën en denkbeelden), of zij dan in staat zijn om samen een basis te vormen.
IsabelJongx45 schreef op 10-02-2023 om 09:42:
Is moeder dan wel geschikt om te moederen als ze met zo'n figuur een kind maakt? Als ze zich überhaupt inlaad met zo'n figuur? Als er valt te betwisten dat vader geschikt is, dan valt het zeer zeker ook te betwisten of moeder geschikt is.
Ben je nou speciaal hier lid geworden om dit te kunnen posten?
IsabelJongx45 schreef op 10-02-2023 om 09:42:
Is moeder dan wel geschikt om te moederen als ze met zo'n figuur een kind maakt? Als ze zich überhaupt inlaad met zo'n figuur? Als er valt te betwisten dat vader geschikt is, dan valt het zeer zeker ook te betwisten of moeder geschikt is.
Wat is dit voor achterlijke opmerking! Ik dacht dat dit een forum is om steun bij elkaar te vinden en oprechte gevoelens uit te spreken. Iedereen heeft toen ze jong was keuzes gemaakt die ze nu niet opnieuw zouden maken. Hoe weet jij wie ik ben, hoe ik in het leven sta of wat voor baan ik heb? Mijn omgang met mensen maakt mij niet tot wie ik ben. Deze opmerking slaat echt nergens op. Ook al zijn zijn keuzes niet altijd de mijne blowen of wat zwarte klusjes hier en daar beregend niet wat hij een drug runner is ofzo. Lekker beoordelend weer, ik heb dat je trots ben op je opmerking en hier de voldoening uithaalt die je zocht. ONBEGRIJPELIJK!
Als je geen officiële relatie hebt met de vader, dan zou ik voorlopig erkenning en gezag laten voor wat het is. Het kan altijd nog. Wel kan hij dat zelf regelen via de rechter en aangezien hij al kinderen heeft en daar alles voor doet (m.a.w. een vaderrol voor vervult) dan is de kans klein dat de rechter hem niet geschikt acht als vader. Hij mag blijkbaar wel voor X en Y zorgen, maar niet voor Z.
Blowt hij ook als zijn andere kinderen er zijn? Ligt er drugs in huis? Dat zou wel mijn grote zorg zijn voor als een kind (zeker als het gaat kruipen en lopen en alles in de mond stoppen) daar zou verblijven.
Lieveheersbeest schreef op 10-02-2023 om 09:55:
Ik vind het een mooie post SuzyQ. Maar ik vraag me wel af als pa en ma het samen al lastig vinden (wel een relatie, geen relatie. Niet met en niet zonder elkaar. Totaal verschillende ideeën en denkbeelden), of zij dan in staat zijn om samen een basis te vormen.
Ik vindt het ook een mooi post en we zullen het toch moeten doen in welke verhouding dat ook. maar wat jij nu schrijft is dus precies in het kort en duidelijk omschreven waar ik mee zit. Ik wil van alles en ben zeker bereid stap gewijs water bij de wijn te doen. Mijn zorgen zijn echter precies dit.. hoe gaat dit lopen gezien onze verschillen. Ik vond het gewoon even fijn mijn gedachten van mij af te schrijven. En dit te delen in de hoop hier positieve en helpende feedback op te krijgen. Wat gelukkig grotendeels ook zo is.
elledoris schreef op 10-02-2023 om 09:30:
Als jij naar je kind toe open bent over wie zijn vader is en waarom je niet samen bent, dan onthoud jeje kind zijn vader niet. Het is helemaal niet nodig dat de vader daarvoor een erkende of afgesproken rol krijgt. Erkennen kan later ook altijd nog. Ik zou het heft in eigen hand houden.
Ik moet echt bekennen dat ik verschrikkelijk verdrietig wordt van dit soort opmerkingen. We hebben het hier direct over niet laten erkennen en weet ik wat nog wel meer.
Laten we het even bij de feiten houden: TO vind, als ik het lees, vriend geen materiaal om als vader te fungeren, maar neemt wel het risico een kind met hem te krijgen. En kom niet aanzetten met voorbehoedsmiddelen dit en dat: Iedereen weet dat er een kans is.
Wat weten wij over vriend van TO? NIKS! Ja, hij blowt. Nou, poehpoeh. Waarschijnlijk drinkt 70% van dit forum ook. Die dan ook maar een kind niet laten erkennen?
Vader kan het erkennen van het kind gewoon afdwingen via de rechter. En tenzij je met goede tegenargumenten komt waarom dat een slecht idee is, ga je die zaak gewoon verliezen. En dan is een goed tegenargument dus niet dat je normen en waarden anders zijn dan van vriend.
Je moet je ook afvragen of het in het belang van jullie kind is dat je direct vanaf de geboorte al in een gevecht verwikkeld raakt met elkaar. HET IS ZIJN KIND! Klaar. Misschien vindt hij jou ook wel geen goede moeder, moet hij dan ook direct maar een aanvraag indienen om je uit je ouderlijke macht te laten zetten?
Er wordt ook teruggegrepen op een topic waar het helemaal niet gaat over "ook een blowende ex" maar over een agressieve/manipulerende/drugsgebruikende man. Dat lijkt me toch wel enigzins anders dan deze situatie waarin er blijkbaar al 12 jaar een LAT relatie is.
@TO ik wil je echt niet tegen de haren in strijken. Ik begrijp dat het een vervelende situatie is. Maar ik denk dat het niet laten erkennen van jullie kind de opmaat is naar veel meer ellende.
Marie89 schreef op 10-02-2023 om 10:56:
[..]
Ik vindt het ook een mooi post en we zullen het toch moeten doen in welke verhouding dat ook. maar wat jij nu schrijft is dus precies in het kort en duidelijk omschreven waar ik mee zit. Ik wil van alles en ben zeker bereid stap gewijs water bij de wijn te doen. Mijn zorgen zijn echter precies dit.. hoe gaat dit lopen gezien onze verschillen. Ik vond het gewoon even fijn mijn gedachten van mij af te schrijven. En dit te delen in de hoop hier positieve en helpende feedback op te krijgen. Wat gelukkig grotendeels ook zo is.
Nog even voor jouw eigen beeld, ik ben zelf gescheiden. Ik heb vijf kinderen met twee vaders (en daar denken mensen al snel iets van). Ik heb altijd voor ogen gehad: in het belang van de kinderen zorg ik dat het contact goed blijft. Ook al is dat soms even slikken. We hebben de kinderen samen op de wereld gezet, we zorgen er ook samen voor dat ze gezond op kunnen groeien. Natuurlijk zijn we het niet altijd eens maar we kijken wel wat het belang van ons kind is.
