Bonus zoon en autisme
Hallo allemaal,
Ik heb al enige tijd een relatie met mijn partner. We kwamen bij elkaar toen zijn zoon 3 maanden was. Hij is nu 5, bijna 6.
Sinds dat hij een jaar of 3 is hadden wij het idee dat er iets niet klopte in zijn gedrag.
Zijn moeder deelde deze mening niet met ons.
Zo'n anderhalf jaar geleden heeft het kdv aan de bel getrokken omdat ze niet meer wisten wat ze aan moesten met hem.
Toen is het balletje gaan rollen en is er de voorlopige diagnose autisme uit gekomen.
Hij heeft onlangs 2 dagen per week op een speciale school een soort training gevolgd. Om tips en trucs te krijgen en beter in zijn vel te komen.
Hier zagen wij hem groeien. Nu is dat traject afgerond en gaat hij weer achteruit. Hij stottert weer enorm bijvoorbeeld.
Zijn moeder heeft geen problemen, maar bij ons zien wij dit wel.
Waar wij onder andere problemen mee hebben, is dat hij hier niet kan aarden zeg maar.
Als vader hem ophaalt van school probeert hij weg te lopen naar zijn moeder. Moet vader hem in alle staten meenemen naar de auto.
In de weekenden dat hij hier is, om de week, dan lukt dit eigenlijk 1 nacht. Daarna is het weer bal. Hij zet alles op alles om niet in zijn bed te hoeven, wil naar zijn moeder. Hier gaan wij niet in mee omdat zijn moeder hem echt niet komt halen.
Geen idee of dat goed is of niet.
Dagjes weggaan is niet te doen. Überhaupt even de deur uit gaat niet met hem.
Het begint bijv. al bij weggaan, waar hij huilt omdat hij zijn schoenen niet goed aan heeft geen hulp wil, maar het zelf ook niet wil doen.
Iedereen is dan al klaar en staat te wachten. Als we bijv gaan wandelen dan loopt hij achteraan. Boos, huilend, we moeten op hem wachten. Niemand mag praten of zingen. Als je niet oplet, loopt hij weg.
Met buiten spelen is hij de ganse dag aan het huilen. De andere 3 spelen gewoon. Maar hij lijkt mee te willen doen, maar toch ook niet. Daagt iedereen uit en als ze dan iets zeggen gaat hij weer huilen en schreeuwen.
Mijn partner gaat hier heel geduldig mee om. Praat rustig met hem over wat er wordt verwacht of wat er aan de hand is.
In stiefzoon zijn optiek heeft stiefzoon altijd gelijk. Als hij zich bij wijze van pijn doet aan een steen, is hij ervan overtuigd dat zijn zusje hem zeer gedaan heeft. Dit blijft hij dan ook volhouden en herhalen.
De vakanties houdt hij niet vol. Na 2 dagen lijkt het 'op' te zijn. Hij wil dan naar zijn moeder. Hij kan dan steeds minder hebben.
omdat wij dachten dat hij misschien meer gebaat zou zijn bij zijn vastigheid, hebben wij hem de laaste paar vakanties deels naar de opvang laten gaan. Dan gaat het wel beter, maar wij vinden dit niet echt een oplossing. We willen ook eens op vakantie met de stiefkinderen dat gaat zo niet.
Wij hebben in algemeen verder een goed draaiend gezin. We zijn soms met zes en soms met vier en alle kinderen kunnen goed met elkaar overweg. wel is het van tijd tot tijd druk. Ook aan tafel bijvoorbeeld. Ze hebben de grootste lol en iedereen wil iets vertellen. Het is een heel ander gezin als dat stiefzoon thuis bij moeder heeft. Daar heeft hij z'n zus en die is vaak bij vriendinnetjes of buiten en dus is hij veel alleen met zijn moeder.
Zijn moeder is autistisch en heeft een heel strak schema. Wat voor hem denk ik ook goed werkt. Hij is overdag altijd op school of bso en daarna eet hij bij zijn moeder en gaat naar bed.
Wij hebben ook onze structuur. Een vast ritme. Eten en slapen op vaste tijden. Regels over opblijven en snoepen. Een papier met 5 huisregels hangt op de deur en we hebben een planbord. Als de stiefkinderen er zijn, hebben we altijd een vast ritueel. Elke 2 weken weer.
De andere 3 kinderen doen het over het algemeen gewoon prima.
Wie heeft er tips? Qua omgangsregeling ook. Het is nu de ene week het weekend, andere week 1 dag. En halve vakanties. Soms een extra dag tussendoor.
Partner heeft wisselende diensten en ik werk ook.
ik vang zijn kinderen in principe niet op.
Dat is de afspraak in het ouderschapsplan.
Ik zou het vooral voor stiefdochter fijn vinden als het wat soepeler ging met haar broertje. Ze geeft aan dat er ook thuis veel aandacht naar hem gaat, ondanks dat moeder aangeeft niet te herkennen wat wij aangeven.
Ik vind het best zwaar met hem. Hij wil ook niet echt iets van mij. Komt weleens knuffelen maar vraagt eigenlijk alles aan zijn vader. Dat is verder prima hoor, maar ik krijg moeilijk een connectie voor mijn gevoel. En wij zijn vrij lang samen al.
Maar ik laat mij daar niet door tegen houden en ga met regelmaat met mijn eigen kinderen er op uit. En stiefdochter neem ik heel soms ook mee. Ik heb ook 1 op 1 contact met die drie.
Het verhaal wordt nu wel heel lang dus ik stop. Ik lees de vragen wel weer. Hopelijk een niet te hard oordeel, maar fijne tips. Ik wil deze relatie niet zonder meer opgeven.
To, wat enorm zielig voor die jongen. Hij klinkt echt heel verdrietig. Ik denk dat hij moeite heeft met het gebrek aan structuur en het aantal prikkels in jullie gezin. Het kan zijn dat de moeder zijn gedrag wel normaal is, mede vanwege de eigen aandoening.
Ik zou je adviseren om een in autisme gespecialiseerde coach te zoeken die jullie gezin kan helpen op de dagen dat hij bij jullie is, zodat hij met jullie ook een fijne tijd kan hebben. Vind je het goed dat ik je een PB stuur? Ik heb een zeer ervaren autisme coach in mijn netwerk die gezinnen coacht, hij heeft oa GGZ ervaring en is docent aan het HBO. Kijk maar of je er iets mee kan.
het eerste wat in mij opkomt is of je dit niet kunt bespreken bij de instantie waar de diagnose gesteld is. En of jullie begeleiding kunnen krijgen in de omgang met hem. Ik zeg dus niet dat zij deze begeleiding moeten doen maar ze weten misschien goede hulp in jullie omgeving. Dus niet alleen gericht op hem maar op jullie als ouders/ verzorgers en jullie complete gezin
Die kunnen ook gericht op jullie situatie advies geven over de omgangsregeling
Viva-amber schreef op 17-05-2022 om 21:07:
To, wat enorm zielig voor die jongen. Hij klinkt echt heel verdrietig. Ik denk dat hij moeite heeft met het gebrek aan structuur en het aantal prikkels in jullie gezin. Het kan zijn dat de moeder zijn gedrag wel normaal is, mede vanwege de eigen aandoening.
Ik zou je adviseren om een in autisme gespecialiseerde coach te zoeken die jullie gezin kan helpen op de dagen dat hij bij jullie is, zodat hij met jullie ook een fijne tijd kan hebben. Vind je het goed dat ik je een PB stuur? Ik heb een zeer ervaren autisme coach in mijn netwerk die gezinnen coacht, hij heeft oa GGZ ervaring en is docent aan het HBO. Kijk maar of je er iets mee kan.
Ik begrijp je opmerking over gebrek aan structuur niet.
De prikkels kan ik begrijpen. Maar deze prikkels verdwijnen niet door therapie.
We hebben vanuit het traject dat hij gevolgd heeft ook al gesprekken gehad. Dit heeft wel wat opgeleverd, maar niet voldoende.
Oef.
Blijkbaar is hij enorm gesteld op regelmaat, dus het liefst slaapt hij elke dag in hetzelfde huis, met dezelfde ouder.
Het klinkt alsof hij zich het prettigst voelt als hij altijd bij zijn moeder verblijven kan.
Waarom moet hij eigenlijk mee als jullie gaan wandelen?
(Stel je voor dat je ieder weekeinde een fietstocht moet maken. Maar dan om 5 uur 's ochtends.)
Ik ken hem natuurlijk niet, maar ik denk dat je moet ontdekken waar zijn eigen interesses liggen.
niet alleen gesprekken maar begeleiding in huis wellicht met videobegeleiding.
Het wisselen van huis en gezin, logeren is voor deze jongen op zich al heel spannend en een grote wijziging in zijn structuur. Ik bedoel niet dat jullie het verkeerd doen, maar meer dat deze jongen extreem veel behoefte heeft aan stuctuur. Ik heb met Kees veel gesproken over de reguliere hulpverlening en het is tegenwoordig zo enorm uitgekleed en protoculair. Veel meer dan wat algemene psychoeductie kan het niet geweest zijn. Tenzij je particulier ook wat hulp hebt ingekocht.
Als ik goed heb gelezen is hij de ene week een weekend bij jullie en de andere week één dag.
Als het kind met autisme kampt is dit gewoon vragen om problemen, want je haalt hem letterlijk weg uit zijn bekende omgeving voor een korte periode.
En hulp in huis draag ik niet aan omdat jullie het fout doen maar wel om te kijken wat er gebeurd en wat voor veranderingen er mogelijk zouden kunnen zijn in het voor hem fijner te kunnen maken. Misschien is altijd bij moeder slapen wel ginder
Die jongen lijkt mij zich echt "thuis" te voelen bij zijn moeder.
Bij jullie is hij op bezoek en wordt hij in het diepe gesmeten tussen 4 andere oudere kinderen. Wat teveel prikkels en te veel onzekerheid oplevert.
Heeft hij bij jullie een eigen plekje waar hij zich kan terugtrekken met eigen speelgoed? (Desnoods neemt hij iets mee van bij moeder.)
En moet hij persé mee op "gezins"vakantie? Ik denk niet dat je daar ook maar iemand een plezier mee doet. Niet hij, niet stiefdochter, niet jullie, niet jouw kinderen.
haarklover schreef op 17-05-2022 om 21:14:
Oef.
Blijkbaar is hij enorm gesteld op regelmaat, dus het liefst slaapt hij elke dag in hetzelfde huis, met dezelfde ouder.
Het klinkt alsof hij zich het prettigst voelt als hij altijd bij zijn moeder verblijven kan.
Waarom moet hij eigenlijk mee als jullie gaan wandelen?
(Stel je voor dat je ieder weekeinde een fietstocht moet maken. Maar dan om 5 uur 's ochtends.)
Ik ken hem natuurlijk niet, maar ik denk dat je moet ontdekken waar zijn eigen interesses liggen.
Het wandelen was een voorbeeld. Wij vinden dat de kinderen elke dag even naar buiten 'moeten'. Even uitrazen. Dit kan zijn wandelen, in de tuin spelen, even naar de speeltuin. We spelen met z'n allen ook weleens verstoppertje.
Zijn interesse lijkt nergens echt te liggen. Alles eindigt in huilen of boosheid.
Ja de tv, dat vind hij leuk. En spelletjes doen. Dit doen wij regelmatig met hem. Maar er zijn ook 3 andere kinderen, die wel graag buiten zijn.
Dus soms doen we het een en soms doen we het ander. En soms spelen er 3 buiten en is hij binnen even met de tablet.
Als ik dit zo lees krijgt dit kind te veel prikkels bij jullie
Verder heeft een kind met autisme heel veel structuur en duidelijkheid nodig (Wie, wat, waar, wanneer en hoe)
Op tijd voorbereiden is zo belangrijk.
Ben je van plan te gaan wandelen dan kun je dat in de ochtend al vertellen
Wij gaan met zijn allen (wie) vanmiddag (wanneer) wandelen (wat) naar/in het bos (waar) en ga je daar in de auto naar toe dan zeg je er nog bij: en gaan daar met de auto naar toe (hoe)
Dan ben je heel duidelijk en dit kun je meerdere keren herhalen
Een tip, lees het boek: geef me de 5
Het is een boek met veel voorbeelden en tips
Valdemar schreef op 17-05-2022 om 21:18:
Als ik goed heb gelezen is hij de ene week een weekend bij jullie en de andere week één dag.
Als het kind met autisme kampt is dit gewoon vragen om problemen, want je haalt hem letterlijk weg uit zijn bekende omgeving voor een korte periode.
Wat zou beter zijn? Co ouderschap hebben we over nagedacht maar moeder wil dit niet en het zou voor hem nog rommeliger worden. Elke week zou namelijk anders zijn.
Heb je een idee?
Marty1984 schreef op 17-05-2022 om 21:19:
Die jongen lijkt mij zich echt "thuis" te voelen bij zijn moeder.
Bij jullie is hij op bezoek en wordt hij in het diepe gesmeten tussen 4 andere oudere kinderen. Wat teveel prikkels en te veel onzekerheid oplevert.
Heeft hij bij jullie een eigen plekje waar hij zich kan terugtrekken met eigen speelgoed? (Desnoods neemt hij iets mee van bij moeder.)
En moet hij persé mee op "gezins"vakantie? Ik denk niet dat je daar ook maar iemand een plezier mee doet. Niet hij, niet stiefdochter, niet jullie, niet jouw kinderen.
De gezins vakantie is niet verplicht. Heus niet. Maar stiefdochter wil wel graag. En van moeder moet hij dan ook mee.
En we willen hem ook niet buiten sluiten dus ja.
Hij heeft een eigen plek. Eigen bakken met speelgoed en we moedigen hem ook aan om zich terug te trekken. Vinden we geen probleem. Maar er moet wel balans xijn, ook voor de rest.
Vreemd genoeg schept hij vaak meer genoegen uit het uitdagen van anderen ipv zich terugtrekken.
Mama-Inge schreef op 17-05-2022 om 21:22:
Als ik dit zo lees krijgt dit kind te veel prikkels bij jullie
Verder heeft een kind met autisme heel veel structuur en duidelijkheid nodig (Wie, wat, waar, wanneer en hoe)
Op tijd voorbereiden is zo belangrijk.
Ben je van plan te gaan wandelen dan kun je dat in de ochtend al vertellen
Wij gaan met zijn allen (wie) vanmiddag (wanneer) wandelen (wat) naar/in het bos (waar) en ga je daar in de auto naar toe dan zeg je er nog bij: en gaan daar met de auto naar toe (hoe)
Dan ben je heel duidelijk en dit kun je meerdere keren herhalen
Een tip, lees het boek: geef me de 5
Het is een boek met veel voorbeelden en tips
Dank je voor de tip. Ik ga het boek bestellen.
We bereiden wel voor. Bij alle kinderen. We hebben een bord met pictogrammen ook.
Maar misschien moet het nog duidelijker.
Kipspies schreef op 17-05-2022 om 21:27:
[..]
Dank je voor de tip. Ik ga het boek bestellen.
We bereiden wel voor. Bij alle kinderen. We hebben een bord met pictogrammen ook.
Maar misschien moet het nog duidelijker.
En wat moeten we doen aan de prikkels? De gezins samenstelling blijft hetzelfde. Moeder heeft nu ook een nieuwe partner met kinderen. Zij woont nog niet samen, maar ook daar zal straks meer lawaai en drukte zijn denk ik.
