Dochter met gedoe bij de oogarts, hoe aan te pakken
De titel vind ik altijd lastig, want het dekt eigenlijk niet helemaal de lading. Vandaar even een uitgebreide uitleg:
Juf van dochter komt een paar week geleden met het feit dat haar iets opvalt: als dochter een stuk van het bord af zit (Digibord) lijkt ze niet goed te kunnen zien wat er allemaal gebeurd op dat digibord. Of we eens de huisarts wouden bellen om een oogmeting oid te laten doen, want van dichtbij leest en schrijft ze goed. Normaal voor haar leeftijd zeg maar.
Dus, wij naar de huisarts. Die deed wat testjes en schrok nog al: Dochter kon op afstand echt de allergrootste cijfers al niet benoemen. Dus doorverwijzing gekregen naar de oogarts vorige week, en buitenom dat dit echt een vreselijke hork van een arts was die niet heel veel plezier in zijn of haar werk heeft leek het, maar dat ter zijde, werden ook daar wat testjes gedaan.
Uiteindelijk kwamen er cijfers op de muur, ik gok op een afstand van een meter of 5. Een 7 en een 2. Dochter maakte hier een 9 en een 3 van. Niet goed. Daarna druppels gekregen, half uurtje gewacht, en onderzoek van de ogen. Uiteindelijk kwam hier uit dat mijn dochter haar ogen er goed gezond uit zagen. Nu komt het en ik citeer " Je moet terug komen, dan gaan we het met plaatjes doen want ik was er eigenlijk vanuit gegaan gezien de leeftijd van je dochter dat ze toch wel kon lezen en schrijven". Ik heb vriendelijk uitgelegd dat het inderdaad niet ligt aan het lezen en schrijven, want ze zit qua scores (rapport) in de hoogste categorie bij vrijwel alles. Niet dat het wat uit maakt, maar dat rijmt niet helemaal met die opmerking. Waarna de arts iets zij in de trend van " Het ligt niet aan haar ogen, dus moet het daar aan liggen".
Ik was na dit verhaal best een beetje geïrriteerd, omdat de arts er qua waarneming gewoon aantoonbaar naast zit: Ze leest boekjes voor samen met haar tweelingzusje, ze kan rekenen. Dus ik ben naar school gegaan om het aan de juf voor te leggen. Reactie juf: Absoluut belachelijk, ze zit bij de beteren van de klas, rekenen gaat goed, schrijven gaat netjes, lezen doet ze voor haar leeftijd prima. Die gaf nog aan dat ze het al een keer eerder had bij een leerling die achteraf iets met de cilinder niet helemaal lekker had.
Dus ik (wij) zitten een beetje in dubio wat we nu moeten doen? Ik had al voorgesteld aan die oogarts om haar werkboekjes mee te nemen bij de volgende afspraak, zodat ze zelf kan zien dat dat niet het probleem is. Het rare is ook: Zitten we bijvoorbeeld naar de televisie te kijken, dan leest ze gewoon de ondertiteling mee en verteld ze die als ik dat haar vraag. Vandaag staan we achter een bus die 15 meter verderop staat en ze kan gewoon de naam lezen die daar op staat ( Die ik zelf niet kon lezen overigens). Maar toen ik vroeg of ze het telefoonnummer kon oplezen dat er iets kleiner onder stond, bleef het wel stil. Ze vind die onderzoeken gigantisch spannend elke keer, dus ik vraag me af of we niet in gesprek moeten met die oogarts dat er wellicht iets anders aan de hand is? Iemand ervaring hier mee? Ik wil die arts ook niet voor de schenen schoppen, uiteindelijk heeft zij er voor gestudeerd en ik niet natuurlijk.
Peaches schreef op 19-04-2023 om 16:59:
[..]
Ik zou dus een orthoptist aanraden, die heeft echt specifiek verstand van kinderogen en de ontwikkeling.
Helemaal mee eens. Dochter loopt sinds haar 3e bij een oogkliniek, ze is nu 8. Hartstikke lieve mensen daar, ze zijn echt goed ingesteld op kinderen. Dochter is er nog nooit met tegenzin naartoe gegaan (het oogdruppelen vindt ze vervelend, daar heeft ze ook gelijk in want dat is het ook, maar soms is ze nu eenmaal aan de beurt).
Geeft je dochter zelf soms ook aan dat ze iets niet kan lezen/zien? Bijvoorbeeld op school of op tv of als jullie ergens zijn en je wijst iets aan? Wat ik apart vind is dat ze bij zo'n test de eerste regel al niet ziet en bij een bus of zo het wel kan lezen.
Mijn man en dochter zijn beide bijziend en die zien zonder bril niet scherp vanaf een bepaalde afstand, gewoon nooit.
Het zou wel fijn zijn als er begrip is voor een kind dat het spannend vindt, zeker de eerste keer. Daar zijn er echt wel meer van hoor. Die van mij komt al bijna zes jaar regelmatig op de oogpoli en ze zijn altijd vriendelijk en ook begripvol als ze een keer geen zin heeft, iets stom vindt, boos wordt of even verdrietig is. Meestal gaat dat echt prima.
Ogen meten wordt hier gedaan door de orthoptist. De oogarts is degene die haar destijds heeft geopereerd.
Ik zou een second opinion aanvragen of naar een opticien gaan die een optometrist in dienst heeft en mag druppelen. Kinderen van die leeftijd moeten gedruppeld worden voor een meting. Ook een cilinderafwijking is meetbaar, dus als er niks uit de meting komt en toch ziet een kind niet goed, dan moet er verder gekeken worden naar de gezondheid van de ogen. Refractieafwijkingen (plus- of minsterkte en/of een cilinderafwijking) komen het vaakst voor, maar er kan ook iets anders aan de hand zijn.
Zo heeft mijn dochter een lui oog (gehad). Daarmee zag ze aanvankelijk ook met correctie heel weinig. Dat is na behandeling wel verbeterd, maar minder goed dan haar andere oog en dat blijft ook zo.
Het is niet aan een oogarts om te bepalen of een kind kan lezen/schrijven/rekenen.
Van een kind van zeven jaar mag je verwachten dat het de getallen kan herkennen.
Als dat niet kan om een of andere reden, zoals een ontwikkelingsachterstand, dan melden de ouders dat echt wel zelf. Dus de conclusie 'ze ziet het niet omdat ze de getallen niet kent' is sowieso onjuist.
Tjonge, wat weet iedereen er veel van (of denkt er veel van te weten). Wat als de dochter van Elpisto tóch een vreemde oogafwijking heeft? Het kán hè, en dat die arts het niet bij de eerste keer al herkend heeft. Dus ik zou niet gelijk boos wegrennen naar een ander. Maar goed. Verder vind ik dat je je wel erg laat kennen als je bij het volgende consult werkboekjes gaat meenemen om te demonstreren dat je kind kan lezen.... waarom ben je zo beledigd? Als de dokter daaraan twijfelt lijkt het me meer dan voldoende dat je zegt dat ze dat wel kan.
Hier overigens een brildragend kind dat destijds ook naar de oogarts moest; diagnose lui oog, en verder zijn we een paar jaar bij de orthoptist geweest die oogpleisters voorschreef.
laat je niet foppen door n slim kindje
Mijn dochter heeft een oogzenuwontsteking (door lyme) gehad waardoor ze ineens bijna niets zag.
Die viel pas door de mand toen ze buiten gingen spelen en dingen op een andere plaats stonden dan anders.
In de klas, thuis, bij de opvang binnen viel t niet op want daar wist ze met dat halve beetje wat ze nog zag de weg en liep ze nergens tegenop. Ook fietsen naar de supermarkt en de dokter ging goed. 
Dit heeft waarschijnlijk 3 dagen geduurd voor ze door de mand viel. Toen lag ze ook dezelfde avond nog aan t infuus in t radboud.
M.i. kan je prima aangeven dat je de kindvriendelijkheid van t onderzoek erg bond tegenvallen en vragen naar een andere deskundige.
Succes met alles.
Ja natuurlijk kan een bijzondere oogafwijking voorkomen en natuurlijk kan het voorkomen dat een arts daar niet direct aan denkt of dat niet direct constateert. Maar het is niet aan een arts om ouders weg te sturen met 'uw kind kan niet lezen'. Waarom terugkomen voor een andere kaart? Ze hebben daar toch wel meer kaarten liggen hoop ik? Er komen daar neem ik aan toch ook kinderen die nog niet kunnen lezen.
En door mensen weg te sturen kom je er alsnog niet achter wat het dan wel kan zijn.
Ook bij de huisarts kon ze de cijfers niet lezen en de juf denkt dat ze het bord niet goed kan lezen. Dus waarschijnlijk ziet ze echt niet goed. De oogarts doet verder geen pijn en als hij/zij de volgende test met plaatjes doet is het ook prima. Ben idd ook benieuwd of de plaatjes wat moderner zijn geworden, de draaischijftelefoon en fluitketel benoemen is wat lastig voor de kinderen van deze tijd.
Ik vind eerst een bezoek aan de oogarts juist verstandig, de huisarts geeft je niet voor niets een doorverwijzing.
MamaE schreef op 20-04-2023 om 00:26:
Ja natuurlijk kan een bijzondere oogafwijking voorkomen en natuurlijk kan het voorkomen dat een arts daar niet direct aan denkt of dat niet direct constateert. Maar het is niet aan een arts om ouders weg te sturen met 'uw kind kan niet lezen'. Waarom terugkomen voor een andere kaart? Ze hebben daar toch wel meer kaarten liggen hoop ik? Er komen daar neem ik aan toch ook kinderen die nog niet kunnen lezen.
En door mensen weg te sturen kom je er alsnog niet achter wat het dan wel kan zijn.
Ze was al gedruppeld, dan gaat het lezen sowieso niet meer lukken. Ze zijn niet weggestuurd, ze zijn gevraagd terug te komen voor een tweede onderzoek, met plaatjes.
Zou het helpen als je je dochter duidelijk maakt dat er geen goed of fout is bij deze test? Daarmee bedoel ik dat onze dochter het altijd goed wilde doen en het daarom heel erg vond als ze het niet goed kon zien bij de test. Ze zag dat dan als falen. De optometrist bij de opticien had dat goed door en heeft ook goed uitgelegd dat het daar niet om gaat. Maar dat ze het goed deed als ze aangaf wat ze wel en niet goed kon zien. Dat haalde bij haar wel iets van de spanning eraf.
Schemerlampje schreef op 20-04-2023 om 07:06:
Zou het helpen als je je dochter duidelijk maakt dat er geen goed of fout is bij deze test? Daarmee bedoel ik dat onze dochter het altijd goed wilde doen en het daarom heel erg vond als ze het niet goed kon zien bij de test. Ze zag dat dan als falen. De optometrist bij de opticien had dat goed door en heeft ook goed uitgelegd dat het daar niet om gaat. Maar dat ze het goed deed als ze aangaf wat ze wel en niet goed kon zien. Dat haalde bij haar wel iets van de spanning eraf.
De orthoptist heeft nog nooit gezegd dat iets fout was toen mijn kinderen klein waren. Ze kregen rondjes met openingen, vanaf een jaar of 7 letters, en ongeacht of ze het goed zeiden of niet, was de orthoptist altijd lovend. Dat was wel grappig want ik zag het zelf natuurlijk wel en dan zei ze ‘heel goed’ als een kind net een F P had genoemd.
Druppelen en meten is trouwens wat het echt is. Daar valt weinig aan te tornen.
MMcGonagall schreef op 20-04-2023 om 07:15:
[..]
De orthoptist heeft nog nooit gezegd dat iets fout was toen mijn kinderen klein waren. Ze kregen rondjes met openingen, vanaf een jaar of 7 letters, en ongeacht of ze het goed zeiden of niet, was de orthoptist altijd lovend. Dat was wel grappig want ik zag het zelf natuurlijk wel en dan zei ze ‘heel goed’ als een kind net een F P had genoemd.
Druppelen en meten is trouwens wat het echt is. Daar valt weinig aan te tornen.
Dat zeiden ze bij haar ook nooit, dat kwam echt vanuit haarzelf. Ze wilde het heel graag goed kunnen zien en ging daardoor heel ingespannen kijken.
Schemerlampje schreef op 20-04-2023 om 07:28:
[..]
Dat zeiden ze bij haar ook nooit, dat kwam echt vanuit haarzelf. Ze wilde het heel graag goed kunnen zien en ging daardoor heel ingespannen kijken.
Dat doen niet alleen kinderen. Mijn moeder, op 75 jarige leeftijd, las een regel voor. Deed de optometrist de sterkte omlaag, ging ze het uit haar hoofd doen. Zeker omdat ze het steeds deed, ze wilde het gewoon perse goed hebben.
Terwijl ze al 70 jaar een bril/lenzen draagt. De optometrist en ik merkten dat en hij speelde er op in door steeds een andere kaart te laten zien, zodat ze niets had aan haar geheugen. “Het gaat hier niet om goed of fout of om je geheugen te testen”.
Dus ik snap dat kinderen het ook graag goed willen doen
Biebel schreef op 20-04-2023 om 07:42:
[..]
Dat doen niet alleen kinderen. Mijn moeder, op 75 jarige leeftijd, las een regel voor. Deed de optometrist de sterkte omlaag, ging ze het uit haar hoofd doen. Zeker omdat ze het steeds deed, ze wilde het gewoon perse goed hebben.
Terwijl ze al 70 jaar een bril/lenzen draagt. De optometrist en ik merkten dat en hij speelde er op in door steeds een andere kaart te laten zien, zodat ze niets had aan haar geheugen. “Het gaat hier niet om goed of fout of om je geheugen te testen”.
Dus ik snap dat kinderen het ook graag goed willen doen
Heel eerlijk? Ik merk het bij mezelf ook…
Schemerlampje schreef op 20-04-2023 om 08:13:
[..]
Heel eerlijk? Ik merk het bij mezelf ook…
Ik ook. Ik zeg dan nu wel als ik het niet zie "Ik zou een E moeten zien maar het is niet scherp" Dan moeten ze altijd grinniken.
Als kind hield ik wel de boel voor de gek, nu heb ik daarvan geleerd
Oogartsen staan niet bekend om hun empathie. Maar wel om hun kunde .😜
Ik zou wel terug gaan en dochter de plaatjes test laten doen .
Ik heb dat ook, het gevoel van falen als ik iets niet kan lezen. Als kind nog erger, ik gokte er op los bij de oogarts. Het woord "ogentest" geeft de indruk dat je iets moet kunnen wat niet lukt. Prestatiedrang, nog al zinloos in dit geval, maar het is er.
