Eten wat de pot schaft
Kinderen zijn nu 5, bijna 6 en van alleseters gingen ze de afgelopen 2 jaar naar ongelooflijke mieperts als het op eten aan komt. Nieuwe dingen vinden ze bij voorbaat vies, een leeg bord is zeldzaam en nu lopen we zelfs te eikelen met gerechten die ze voorheen wel aten. Negeren, belonen, afspraken (aantal hapjes oid), we hebben van alles de revue laten passeren. Wat mij betreft eten ze graag of niet, maar mijn dochters hebben mijn koppigheid en dan eten ze zo dagen niet en het zijn al van die sprietjes 😄
Nu staat er weer één op de gang te huilen omdat het toetje niet naar wens is. Ik ben er klaar mee hoor. Ik kook graag en wij eten zelf heel gevarieerd, dus goed voorbeeld doet goed volgen gaat niet zo op hier. Ze mogen ook helpen met koken en zelf recepten uitkiezen uit kookboeken (die ze dan vervolgens ook niet willen eten 
)
Wat kan ik doen om mijn kinderen een beetje voedselbreed op te voeden?
anijsblokje schreef op 09-10-2021 om 18:22:
https://opdegroei.be/2020/04/16/het-nee-danku-kommetje/ Hier hoorde ik ooit over in een podcast en het lijkt me het proberen waard!
Dit is zeker iets wat we kunnen proberen!
MoederBarberin schreef op 09-10-2021 om 18:21:
[..]
Ik snap dat het door de berichtgeving overkomt alsof ik gouden bergen verwacht, maar dat valt wel mee. Ik vind het alleen moeilijk om te accepteren dat de kinderen waarmee we twee jaar geleden curry's, olijven, rijst schotels en stoofpotjes aten hun smaakpalet inmiddels gereduceerd hebben tot pasta met ketchup, aardappelblokjes met een beperkt aantal groenten en pizza hebben gereduceerd. En ook daarbij ga je door fases, ze mogen het van mij allemaal zelf ontdekken, maar zelfs dat ontdekken zit er niet meer in. Daar zit denk ik mijn voornaamste crux. Niet dat ze dingen niet (meer) lusten, maar dat ze er bij voorbaat al bij alles vanuit gaan dat het vies is en niets meer willen ontdekken
Dat lijkt me frustrerend inderdaad. Het klinkt voor mij alsof je met die eerdere fase ‘geluk’ had en wat je nu ervaart vaker voorkomt. Dat is in elk geval mijn ervaring en ook wat ik zo meekreeg van anderen uit mijn omgeving.
Ik denk dat de kans dat die natuurlijke neiging tot ontdekken terugkomt groter is als je er geen druk op legt; druk en nieuwe dingen proberen gaat niet zo lekker samen. Blijven aanbieden en de sfeer ontspannen houden, vrees dat er niet heel veel anders op zit.
Ik zou er in ieder geval geen aandacht mee aan geven, dus zeker niet belonen of wat dan ook. Eén dag per week maak je dat wat jij graag wil maar wat ze zeker niet lusten. Je geeft er dan een bijgerecht bij wat ze wel lusten en als ze niks willen kunnen ze gewoon een boterham eten. Je zet alles op tafel en besteedt er nul aandacht aan. Dus ook niet belonen of prijzen als ze het wel proeven.
De overige zes dagen wissel je af met gerechten die gewoon goed gaan en die minder gaan en je laat ze zelf opscheppen. Zorg voldoende fruit op voorraad en ze zoeken het maar uit. Jij praat alleen gezellig en huilende kinderen mogen op de trap uithuilen want jij houdt het aan tafel gezellig met elkaar. Verder ook geen woorden aan vuil maken en dit vooraf bespreken (bij voorkeur bij het ontbijt).
-Nienke- schreef op 09-10-2021 om 17:59:
[..]
Nou sorry, maar ik ken echt geen enkele kleuter die sushi of curry eet. Daar moet ik bij mijn (verder zeer goed etende) kleuter ook niet mee aankomen. Prima toch?
Sushi gingen mijn inmiddels pubers ineens eten toen we een keer naar zo’n all-you-can-eat-tent gingen (ja, de hel, ik weet het, maar ideaal met een groot gezin met uiteenlopende eetbehoeftes). Toen waren ze een jaar of 12.
Ze zijn er wel maar het zijn uitzonderingen. Die van mij heeft tot zijn 8e geen patat, pannenkoeken en pizza gelust maar wel sushi, Franse kaas en de originele Indonesische keuken. Met 11 maanden gingen de sambal eieren er zeer goed in. Ook nu lust ie nog bijna alles. Op vakantie is zijn idee ook altijd, de inwoners eten het, dus ik probeer het en vertel me dan maar wat ik gegeten heb.
Op het consternatieburo en later de schoolarts zeiden dat ze dat ze slechter gaan eten een periode. Hij is nu 16, ik wacht nog steeds.
welke oplossing hebben je kinderen (apart) voor dit probleem? En ervaren zij dit ook als een probleem?
Mijn dochter van destijds 6 vond de sfeer ook niet leuker op worden. Dus bedacht ze dat ze tussen de middag warm wilde eten. ( restje van de avond ervoor) na 3 maanden at ze weer mee in de avond. En nu met heel veel minder miepen.
Zij is vaak te moe om iets nieuws/geks van structuur te proeven.
Tatemae schreef op 09-10-2021 om 18:54:
welke oplossing hebben je kinderen (apart) voor dit probleem? En ervaren zij dit ook als een probleem?
Mijn dochter van destijds 6 vond de sfeer ook niet leuker op worden. Dus bedacht ze dat ze tussen de middag warm wilde eten. ( restje van de avond ervoor) na 3 maanden at ze weer mee in de avond. En nu met heel veel minder miepen.
Zij is vaak te moe om iets nieuws/geks van structuur te proeven.
Ze hebben een continue rooster, maar misschien kunnen we wel iets verzinnen met de eettijden. Dat moe zijn zou zeker mee kunnen spelen. Tnx
Hier eet de jongste (7 jaar) alleen AVG. Dus eten we 3 keer per week AVG. De rest van de dagen eet hij dan meestal gewoon brood met stuk fruit. Zelfs pizza en pannenkoeken vind hij maar zozo en eet dan liever brood. Als 2 jarige at hij bijna alles. Oudste van 9 eet wel heel veel inmiddels en proeft ook alles. Jongste proeft tegenwoordig wel hapjes van nieuw eten, meestal is het vies, maar feit dat hij proeft is al een vooruitgang.
Ik zou zeggen accepteren, het is echt een fase over het algemeen.
Gevoel hierbij is tweeledig.
Aan de ene kant moeten kinderen leren wat de pot schaft. Natuurlijk zijn er altijd dingen die ze niet lusten, maar bij voorbaat alles als vies bestempelen, dat is ook niet de bedoeling. Het kan niet elke dag friet of pizza zijn.
Aan de andere kant vind ik sushi, de Indonesische keuken en dat soort dingen ook niet echt gerechten voor 'n kleuter.
Ik zou er in elk geval niet elke keer op ingaan door ze iets uit te laten kiezen wat ze dan ook weer niet opeten. Als ze het niet eten, dan eten ze maar een boterham als ze honger hebben. Maar ik zou ook niet elke dag sushi o.i.d. op tafel zetten.
Ik ben er zelf wat te laks in geweest vroeger. Gevolg (of heeft er in elk geval mee te maken) is dat mijn kinderen veel dingen nu niet lusten. Dat is iets beter geworden na discussies met mijn (inmiddels) ex-vriend. Die heeft ze op een gegeven moment gezegd dat hij geen zin heeft om na elk uitje naar de Burger King te gaan en dat ze ook maar iets anders moeten proberen. Toen zijn ze wel iets meer eten gaan proeven en achteraf bleek het dan vaak helemaal niet vies te zijn.
compleet negeren. Vragen wat ze lekker vinden en dat een paar keer per week eten. De rest van de week alles voorzetten wat je zelf wil eten. Komt vanzelf goed. En nee dan niet snoepen. Geef ze dan fruit en/of een boterham. Hoe minder aandacht je geeft hoe beter. Gaat vanzelf over. Soep werkte wel goed hier in ' slecht eten periodes' kun je ook van alles door doen.
Hanteer anders eens terloops de slogan "Vies? Jullie weten niet wat je mist!". En dan zelf smaakvol gaan zitten eten. Zo spreek je ze aan op hun nieuwsgierigheid en daarmee zet je een heel andere toon (dan een straffende).
onze dochter ging na een training opeens heel veel eten én drinken. Haha, dus doe op een sport met training rond etenstijd. Zorg ervoor dat ze lekkere trek hebben als ze beginnen en dan starten ze flink uitgehongerd aan het avondeten🤣
Ik weet niet wat ik meemaak nu. Ze is ook gewoon wat ouder, maar tussen 3 en 6 at ze amper gevarieerd en avondeten was helemaal 3 variaties met mate en nu zijn avondmaaltijden opeens ‘lekker!’, ‘mama, ik vind deze worteltjes (!) als ze zo zacht zijn echt heel lekker!’ Ik geloof niet dat ik daar enige invloed op gehad heb trouwens.
Leene schreef op 09-10-2021 om 19:22:
compleet negeren. Vragen wat ze lekker vinden en dat een paar keer per week eten. De rest van de week alles voorzetten wat je zelf wil eten. Komt vanzelf goed. En nee dan niet snoepen. Geef ze dan fruit en/of een boterham. Hoe minder aandacht je geeft hoe beter. Gaat vanzelf over. Soep werkte wel goed hier in ' slecht eten periodes' kun je ook van alles door doen.
Dit deden wij ook. Soep was dan wel opeens een van de vieze dingen, tot ons groot verdriet trouwens.
Je hebt maar in bepaalde mate invloed op je kinderen. Je biedt het aan, geeft het goede voorbeeld en daar houdt het opvoeden wat betreft afwisselend eten wel zo'n beetje op. Misschien keert het zich uit als ze wat ouder zijn, misschien niet.
Accepteer het want dit ga je niet 'winnen'.
Mijn kinderen zaten beide aan de lastige kant van het niet-etenspectrum. Door zoveel mogelijk te kiezen voor wat ze wel lustten (drie soorten groente), aangevuld met schijfjes komkommer of zo nu en dan een tosti en een banaan erbij, zonder enige druk of gezeur, gingen ze vanaf een jaar of 10 meer proeven. Inmiddels zijn ze 22 en 16 en proberen echt alles. Wat ze niet lusten is beperkt en dingen die ze ‘mwah’ vinden, kunnen ze wel eten als er niets anders is.
Sushi vanaf een jaar of 12, denk ik. Dat is onze beloning voor hoge cijfers van de kinderen 
Hier gaat het in fases, het wel of niet willen proeven en eten. Ze zijn nu 6 en 3, en ook ik ben zo'n moeder die gewoon curries, gnocchi, halloumi en andere gekkigheid voorschotelt . Al vanaf hun eerste verjaardag en dat gaat prima. Kinderen in andere landen worden er ook groot op. De ene keer eten ze het wel, de andere keer niet. Ze steken elkaar ook vaak aan. Je mag hier best iets hebben wat je niet zo lekker vindt, zo houden ze beiden niet van sla (blaadjes vind ik niet lekker mama) dus dat schotel ik ze niet voor. Verder eet je wat de pot schaft, binnen enige grenzen (geen heel pittig eten en geen sla dus). Als je niet wil eten, dan wil je niet eten: je blijft wel aan tafel zitten en je gaat niet zitten miepen. Hier gaan hartige taarten en soepen er vaak goed in en we eten wekelijks broccoli omdat ze dat beiden lekker vinden, man en ik worden er soms niet goed van maar het is gezond dus vooruit maar.
