Eten wat de pot schaft
Kinderen zijn nu 5, bijna 6 en van alleseters gingen ze de afgelopen 2 jaar naar ongelooflijke mieperts als het op eten aan komt. Nieuwe dingen vinden ze bij voorbaat vies, een leeg bord is zeldzaam en nu lopen we zelfs te eikelen met gerechten die ze voorheen wel aten. Negeren, belonen, afspraken (aantal hapjes oid), we hebben van alles de revue laten passeren. Wat mij betreft eten ze graag of niet, maar mijn dochters hebben mijn koppigheid en dan eten ze zo dagen niet en het zijn al van die sprietjes 😄
Nu staat er weer één op de gang te huilen omdat het toetje niet naar wens is. Ik ben er klaar mee hoor. Ik kook graag en wij eten zelf heel gevarieerd, dus goed voorbeeld doet goed volgen gaat niet zo op hier. Ze mogen ook helpen met koken en zelf recepten uitkiezen uit kookboeken (die ze dan vervolgens ook niet willen eten 
)
Wat kan ik doen om mijn kinderen een beetje voedselbreed op te voeden?
Dat 'je moet proeven' klinkt heel leuk, maar als je kind dat nou ook gewoon echt niet wil?
Mijn zus had trouwens de tip dat kinderen iets uit mochten spugen als ze het echt vies vonden, daardoor is de drempel om iets te proberen een stuk lager.
Hier zijn ze allemaal groot geworden. De een is nog heel beperkt qua eten (erg lastig), eentje heeft z'n voorkeuren, maar eet op zich wel gevarieerd. En eentje eet alles, al van jongs af aan. Zoekt in een restaurant graag iets nieuws uit etc.
Ik varieer altijd met eten, probeer te zorgen dat ik niet 2 dagen achter elkaar iets kook wat ze echt niet lusten. Zorg vaak voor een bijgerecht of tweede groente als ik weet dat het eten niet in de smaak gaat vallen. Saus vaak apart zodat er keuze is om met danwel zonder saus te eten.
Maar: hier wordt nooit gemiept of gezeurd over het eten. Erger dan "eten we alweer X?" wordt het niet. Gelukkig. En jankende kinderen zouden maar lekker ergens anders gaan zitten janken. En ze eten netjes, dat vind ik ook erg fijn 
.
proeven doe ik op mn werk met de kinderen regelmatig. Doos tissues erbij en kijken wie wat wil proeven. Proef maar en als je t niet lekker vindt dan mag t in een tissue uitgespuugd worden.
We hebben al de meest rare dingen geproefd als spel😅😂 Ook dingen waarvan wij dachten dat lusten ze nooit. Haring,makreel,zalm,griesmeelpap,dadels,quiche met pesto,citroenen,marmelade,hoemoes,kaassoorten,
We hebben jarenlang warm gegeten met een deel van de kinderen. Dan zie je de kracht van de groep want er werd echt weinig gemiept. We zochten samen t menu van de maand uit en soms lusten ze t graag en soms wat minder. Maar er werd heel goed gegeten. Maar 1x was t collectief vies...witlof met ham en kaas. Dat wilde echt niemand opeten😅terwijl ze riepen met het kiezen jaamet ham en kaas. Ik zei nog weet je t zeker? Nou,maar niet meer besteld dus. ( het was ook echt vies en dat was t eten daarvan zelden)
Jesse_1 schreef op 11-10-2021 om 19:58:
Dat 'je moet proeven' klinkt heel leuk, maar als je kind dat nou ook gewoon echt niet wil?
Mijn zus had trouwens de tip dat kinderen iets uit mochten spugen als ze het echt vies vonden, daardoor is de drempel om iets te proberen een stuk lager.
Hier zijn ze allemaal groot geworden. De een is nog heel beperkt qua eten (erg lastig), eentje heeft z'n voorkeuren, maar eet op zich wel gevarieerd. En eentje eet alles, al van jongs af aan. Zoekt in een restaurant graag iets nieuws uit etc.
Ik varieer altijd met eten, probeer te zorgen dat ik niet 2 dagen achter elkaar iets kook wat ze echt niet lusten. Zorg vaak voor een bijgerecht of tweede groente als ik weet dat het eten niet in de smaak gaat vallen. Saus vaak apart zodat er keuze is om met danwel zonder saus te eten.
Maar: hier wordt nooit gemiept of gezeurd over het eten. Erger dan "eten we alweer X?" wordt het niet. Gelukkig. En jankende kinderen zouden maar lekker ergens anders gaan zitten janken. En ze eten netjes, dat vind ik ook erg fijn
Dat lijkt mij redelijk logisch en onderdeel van het proeven. Maar goed, iedereen is anders natuurlijk.
Mevrouw75 schreef op 11-10-2021 om 20:42:
[..]
Dat lijkt mij redelijk logisch en onderdeel van het proeven. Maar goed, iedereen is anders natuurlijk.
Die ene hap kun je altijd wel doorslikken, toch? Ik hou niet van getuf en gespuug aan tafel, dus hier is het: één hap proberen en dan snel doorslikken als het niet lekker is. Slok water of ander eten erachteraan en je proeft er niets meer van. In een restaurant probeert zoon regelmatig iets nieuws (bijvoorbeeld tapas) en ik wil dan dus ook echt niet dat het uitgespuwd wordt.
-Nienke- schreef op 11-10-2021 om 22:02:
[..]
Die ene hap kun je altijd wel doorslikken, toch? Ik hou niet van getuf en gespuug aan tafel, dus hier is het: één hap proberen en dan snel doorslikken als het niet lekker is. Slok water of ander eten erachteraan en je proeft er niets meer van. In een restaurant probeert zoon regelmatig iets nieuws (bijvoorbeeld tapas) en ik wil dan dus ook echt niet dat het uitgespuwd wordt.
Die van mij slaat dan wanhopig aan het kokhalzen, zeker als het iets slierterigs is. Die krijg je dan geen water meer ingegoten.
Ik houd niet van geklier aan tafel wat eten betreft. Vlees en vis niet willen eten uit principe of smaak zal ik ze nooit in “verplichten”.
Groenten gewoon minstens een eetlepel per kind, tenzij iets echt niet lekker wordt gevonden, maar dan wel eerst geproefd hebben.
Mijn zoon zou wat hem betreft “kunnen leven” op kale pasta, salade, komkommer, wortels en water 🧐.
-Nienke- schreef op 11-10-2021 om 22:02:
[..]
Die ene hap kun je altijd wel doorslikken, toch? Ik hou niet van getuf en gespuug aan tafel, dus hier is het: één hap proberen en dan snel doorslikken als het niet lekker is. Slok water of ander eten erachteraan en je proeft er niets meer van. In een restaurant probeert zoon regelmatig iets nieuws (bijvoorbeeld tapas) en ik wil dan dus ook echt niet dat het uitgespuwd wordt.
Nou, ik heb eens per ongeluk een hap quiche met geitenkaas gehapt. Dat krijg ik echt niet doorgeslikt en het gaat ook gelijk door je hele mond dus uitspugen en gelijk naspoelen is het enige wat je kunt doen om de smaak weg te krijgen.
Of die keer dat ik per ongeluk een boterlammetje (Pasen) aanzag voor een suikerbeestje. Toen moest ik ook echt overgeven en durfde vervolgens niet te zeggen dat ik dat had gedaan. Zes kinderen op de paasbrunch van mijn overgrootmoeder en niemand had onder de tafel gebraakt
Ik denk dat de drempel om te proeven hoger wordt als je t door moet slikken. Ik moedig wel aan om echt eerst even te proeven en niet meteen t weer uit je mond te laten vallen. Dat merk ik wel bij kinderen. Dat ze dat meteen doen. Ik vraag dan wat de smaak was en hoe ze t kunnen beschrijven,hoe voelde t in hun mond etc. Want vies is makkelijk,maar wat is er dan vies.
