Eten wat de pot schaft

Ik heb twee kinderen die vrij makkelijke eters zijn, mijn dochter was wat kieskeuriger met het eten. Wij hebben er nooit strijd van gemaakt, wil je eten dan eet je, eet je niet ook prima, maar dan ook geen toetje. 
Inmiddels eten de kinderen bijna alles, ook al vinden ze het minder lekker. Ik hou rekening met beide kinderen en onszelf met hetgeen wat ik kook. Meestal kiezen de kinderen twee gezonde maaltijden per week en de rest vul ikzelf in. 

Teigera schreef op 09-10-2021 om 20:11:

Hier gaan hartige taarten en soepen er vaak goed in en we eten wekelijks broccoli omdat ze dat beiden lekker vinden, man en ik worden er soms niet goed van maar het is gezond dus vooruit maar.

Hahahahaha. Hier zijn de kinderen inmiddels 24/21/20. Vroeger ( om precies dezelfde reden als jij) jarenlang zoveel broccoli gegeten, dat het me echt de neusgaten uitkwam. Ik koop het dus ook nooit meer. Laatste keer dat ik een stronkje broccoli heb gekookt ( of wat dan ook) is denk ik wel 10 jaar geleden.

( overigens lusten de kinderen inmiddels zo goed als alles)  

ik verstop vaak gepureerde groente in een gerecht....en genieten dat mijn dochter doet. Ze moest eens weten.

MoederBarberin schreef op 09-10-2021 om 18:21:

[..]

Ik snap dat het door de berichtgeving overkomt alsof ik gouden bergen verwacht, maar dat valt wel mee. Ik vind het alleen moeilijk om te accepteren dat de kinderen waarmee we twee jaar geleden curry's, olijven, rijst schotels en stoofpotjes aten hun smaakpalet inmiddels gereduceerd hebben tot pasta met ketchup, aardappelblokjes met een beperkt aantal groenten en pizza hebben gereduceerd. En ook daarbij ga je door fases, ze mogen het van mij allemaal zelf ontdekken, maar zelfs dat ontdekken zit er niet meer in. Daar zit denk ik mijn voornaamste crux. Niet dat ze dingen niet (meer) lusten, maar dat ze er bij voorbaat al bij alles vanuit gaan dat het vies is en niets meer willen ontdekken

Herkenbaar hoor. Hier een peuter die bijna alles at en nu als kleuter is het ineens vies.
Alsof het een compleet ander kind is, zeg maar.
Bij ons lijkt het erop dat het gaat om controle en autonomie.
We proberen het zoveel mogelijk te laten gaan (lukt zeker niet altijd) en dan eet ze maar een avond wat minder. Gelukkig speelt het bij ons maar een paar avonden per week. Anders zou ik me echt wel zorgen gaan maken.

erinhanson schreef op 09-10-2021 om 18:07:

mijn ervaring is dat het rond een jaar of 10-11 weer beter wordt.
Bij ons moesten ze in ieder geval proeven, aangevuld met “je bent 5, dus 5 spruitjes/boontjes/worteltjes/whatever”
En we hebben heel wat macaroni (nou ja, Penne, want dat waren “heksenvingers”) gegeten. Quiche is ook heel lang favoriet geweest.
sushi kwam echt was in de puberteit.
Het is nu makkelijk zeggen hoor: maar maak je niet te druk. Ze gaan vanzelf eten. En soms eten ze gewoon niet omdat het curry is. Dan maar kale rijst. Gaan ze niet dood aan.

Dit met zoveel hapjes per leeftijd deed ik ook Tot maximaal 10 jaar oud. Werkte prima. Ging uiteraard wel met gemopper gepaard maar daar had ik lak aan.

Ze lusten nu echt alles.

Of als we bijv. iets als sushi aten: lustte kind niet, maar ze lustte wél gerookte zalm, dan kreeg ze een plakje gerookte zalm met een komkommer/tomaten slaatje.

Ik had twee strategiën om mijn miepende dochter te laten eten. De eerste was dat ik haar tijdens het koken al allerlei hapjes groenten gaf: tomaatjes, komkommer, een paar gekookte sperciebonen, een 'kabouterkooltje' (spruitje), stukjes bloemkool... Dan had ze al genoeg op en hoefde ze aan tafel alleen nog maar te eten wat ze lekker vond. 
De tweede was dat dochter graag af en toe nog 'baby' wilde zijn en zeurde om potjes Olvarit. Ik vond haar daar met 5, 6 jaar echt te groot voor, maar heb aan een bevriende moeder met een jonger kind een paar lege potjes gevraagd, die goed afgewassen en ter plekke bij het koken gevuld met een gepureerde versie van wat wij zelf aten. Ik liet dochter dan het dichte potje zien met de vraag 'wil je dit?' en dan was ze helemaal blij. Ik leegde het potje met veel bombarie in een bakje, deed het voor de vorm nog even in de magnetron (vaak was het gewoon nog warm) en dan at dochter met smaak en zonder gezeur.
Dochter at overigens brood en fruit wel goed, dus ik maakte me nooit heel veel zorgen over haar gezondheid. Als je er een strijd van maakt, verlies je die gegarandeerd. Ik zorgde overigens wel dat dochter niet veel snoepte voor het eten, dan zat haar buik gewoon al te vol. Inmiddels is ze 23 en eet ze alles.

Hier ook heel wat fases gehad met eten. Zoon had beperkt menu van paar groentes en de rest was "vies". Hij at wel een paar happen maar kon wel drama maken. Daar was ik klaarmee. 
We hebben een poos gehad dat ze allebei 2 x mochten kiezen en man en ik 1 x in de week als er maar groenten bij zat. De andere dag mocht er dan niet gemopperd worden en 1 x per week mocht er een veto ingezet worden. Dat was vaak de dag dat man of ik mochten kiezen. Dan kregen ze wat uit de vriezer: macaroni of zo. In de periode dat ze t met elkaar eens waren was t wat doen we? En als ze ruzie hadden was t ooo maar dan kies ik bloemkool, nou dan kies ik lekker worteltjes!
Het werkte best goed. En ik hoefde niet na te denken over t menu hahaha

Mijn zoon at van alles tot een jaar of 4. Eerst geen groene groenten meer,toen de rest ook niet. Hij weigerde te eten dagen lang. 
Aangezien ik wil dat hij iig iets eet krijgt hij nu 2x per week die ene groente die hij wel wil, 1x soep, 1x iets van aardappelkroketjes met appelmoes en de rest gewoon brood met extra fruit.

Beter iets eten dan niets en ik ga ervanuit dat het ooit goed komt.

Volgens mij doen jullie het eigenlijk al heel goed.
Dochter hier lust veel, niet alles, maar we hebben allemaal wel iets wat we niet lusten.
Ze helpt vaak mee met koken, heel gezellig en leerzaam. Wat ik absoluut niet zou kunnen waarderen is dat ik zou vragen wat ze wil eten en het dan vervolgens niet hoeft. Ik ga niet beginnen aan apart koken. Ze eet wat de pot schaft, veel of weinig of niks, maar ze krijgt niks anders en ook niks lekkers totdat er weer normaal gegeten is. En dat weet ze heel goed. 
Met vijf kun je best afspraken maken met een kind. Bijvoorbeeld: prima als je iets niet lust, maar daar hoef je niet om te huilen. Dan blijf je gewoon aan tafel zitten en eet je niet of datgene wat je wel lust. 

ik maak vaak meerdere groentes, of salade erbij, of hou de ingrediënten apart, bijvoorbeeld kale pasta en rijst, en daarnaast het vlees of de saus en groente, de keuze geven, werkt perfect. 2 happen proeven helpt ook, soms valt het dan mee en willen ze het toch.

Hier een goede eter, eentje die met zuur gezicht proeft omdat wij het zeggen (en het dan soms met veel misbaar boven de prullenbak gaat uitspugen) en eentje die geen hap eet tenzij kale pasta of soortgelijk. Na het eten begon iedereen dan grote schalen yoghurt en bakken met druiven en snoeptomaatjes te eten, aangevoerd door de goede eter die veel sport en gewoon meer nodig heeft, en die anderen wilden dan ook. Dat snapte ik best, want die hadden natuurlijk nog gewoon honger. 
Nu doen we t anders: bij elke maaltijd zorg ik dat er groente is die ze we lusten, plus rauwkost en vaak een broodje erbij. Daarna een uitgebreide toet met yoghurt en fruit. Het is nu een stuk gezelliger aan tafel dat gesnaai achteraf is niet meer nodig.