17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Mevrouw75 schreef op 25-11-2021 om 20:10:
to, weet je waarom je kind binders wil dragen?
Ik denk omdat al haar vrienden (met borsten) die ook dragen en ze graag aansluiting vindt. En ik denk dat ze in het algemeen niet zoveel raad weet met haar lijf. Mijn dochter is echt nog erg aan het worstelen met zichzelf en volwassen worden is eng. Als ze haar lijf kan verstoppen, dan kan ze voor haar gevoel nog een tijd veilig zijn. Ik vind het erg spijtig dat ze zich zo voelt en zal haar zelf proberen uit te dagen om verder te willen kijken naar wie ben je nog veel meer dan alleen maar je lijf of je aanleg en voorkeuren. Maar zoals ik hier mijn mening of gevoel op tafel dump, zo doe ik dat niet naar haar.
Ik heb vanavond naar aanleiding van dit topic samen met haar een binder uitgezocht en ik mocht helpen met opmeten. Zoveel vertrouwen heb ik nooit gehad (ik mag normaal nog amper naar haar kijken). Dus blijkbaar moet ik hierin de verbinding met haar zoeken.
Maar ik blijf het op persoonlijke titel jammer vinden dat dit in het algemeen zo'n issue is voor zovelen.
Diyer schreef op 25-11-2021 om 22:42:
[..]
Zo ervaar ik het ook. Elke identiteit incl. seksualiteit moet minutieus geïdentificeerd worden en een exact labeltje krijgen en zo moet men dan ook aangesproken worden. En wat maakt het in godsnaam uit of ik cis ben of niet. Ik vind het nl. niet relevant. Net zoals ik mij niet ook voorstel als zijnde moeder, dochter van, zzper en gescheiden. Want dat is alleen maar relevant als het onderwerp erom vraagt. Zoals de vraag: heb je kinderen? Ik begrijp de behoefte van anderen daarin dan denk ik ook niet zo goed om een soort mini handleiding te willen meegeven hoe uniek en bijzonder (en anders dan anderen) je bent naast anderen. Ja, je bent uniek en hebt je eigen identiteiten en rollen. Maar serieus, who cares? Het zou niet relevant hoeven zijn, tenzij het specifiek daarop neerkomt. Lijkt me bijv. handig als je date, dat je dan je identiteit omschrijft en je seksuele voorkeur. Maar verder?
Maar is dat voor jou niet heel makkelijk praten?
Jij bent vrouw en voelt je vrouw in een wereld waar jouw vrouw zijn erkent wordt. Natuurlijk is het dan geen issue voor jou. Jij loopt niet tegen het onbegrip en de vooroordelen aan waar mensen die afwijken van de norm tegen aan lopen. Dan is het niet gek dat het voor jou niet relevant is.
Een hele goede vriend van me is nb en wordt daar in het dagelijks leven regelmatig mee geconfronteerd. Alleen al als die iets wil bestellen op internet. Weet jij hoe vaak je daarbij je gender moet invullen en hoe vaak er daarbij meer opties zijn dan man en vrouw? Dat is dus echt heel erg vaak. Wat moet die kiezen als het juiste er niet tussen staat? Als diens gender geen keuze is en dus ook niet erkend wordt? Uiteraard is niks invullen ook prima.
Een groot deel van de maatschappij gaat uit van mannen en vrouwen en niks anders. Als je in één van die twee hokjes valt is het makkelijk. Doe je dat niet, wordt het opeens een stuk ingewikkelder in een wereld waar nog steeds vaak verwacht wordt dat je een keuze maakt. Maar jij merkt dat niet. Jij voelt dat biet. Dus voor jou is die relevantie niet te snappen. Maar relevant is het weldegelijk.
Lexus schreef op 25-11-2021 om 22:57:
[..]
Ik begrijp deze redenering totaal niet. Want vind je dan dat de termen gay en lesbisch ook tot meer hokjes leiden? En dat gays maar in de kast hadden moeten blijven en iedereen maar had moeten blijven doen alsof die hetero was. Zo handig, dan heb je maar één hokje in plaats van meer... Ik begrijp het argument niet
So wie so kan het woord lesbisch en homo voor mij worden samengevat tot gay. Wat ik inmiddels ook niet (meer) relevant vindt, want maakt het uit op wie je verliefd wordt?
Maar als er voor elk procent (hoeveel gayness in relatie tot hetero je bent en of je gay combineert met trans en welke variant of met gay a seksueel of met gay travest of met gayfluide of what ever) moet gaan specificeren? Waarom? Mijn kinderen waren op vakantie met hun vader en dochter vertelde dat ze wel iets van 40 verschillende gay vlaggen had gezien. Allemaal subgroepen binnen de regenboogvlag. Ik snap de noodzaak geloof ik niet. Maar dat zegt misschien ook iets over de beperkte ruimdenkendheid die ik heb. Ik zou zelf het liefste zien dat geen enkel hokje nodig is. Hoewel ik wel kan begrijpen dat bepaalde grote hokjes wat meer duiding geven. Het is nu eenmaal handig om voor sommige aandoeningen te weten of er een piemeltje of vagina aan hangt en dat los je makkelijk op met V of M.
En voor atletiek of andere sporten is het voor vrouwen (mensen met een vagina) ook wel fijn dat ze zich mogen onderscheiden als vrouw. Anders zouden ze nooit genoemd worden in de top (simpelweg vanwege een andere bouw en daarmee aanleg). Zoals je ook onderscheid aanbrengt in kinderen en volwassenen. Anders zou je nooit toppers onder kinderen hebben, omdat die geen fysieke match zijn met volwassenen. Maar het is volgens mij weer niet nodig om een groep lesbisch hardlopers te hebben. Of non binaire schakers (denk dat het binnen de schaakwereld überhaupt niet relevant is of je een V of M bent)
Dus van sommige hokjes begrijp ik het praktisch nut. Voor andere hokjes begrijp ik het in bepaalde situaties (als je wilt daten of als je kinderen wilt etc). Maar van een heleboel hokjes zie ik de toegevoegde waarde niet zozeer en al helemaal niet als je daardoor niet 'gezien' voelt. De wereld is er nl. niet specifiek voor gemaakt om jou of mij te zien in al jouw of mijn uniekheid.
Lollypopje schreef op 25-11-2021 om 23:19:
[..]
Maar is dat voor jou niet heel makkelijk praten?
Ten eerste weet je dat helemaal niet, maar dat vul je voor mij in. Ik heb een paar posts geleden ook al aangegeven dat ik de worsteling met identiteit en rollen sec. wel begrijp. Want zoals anderen ook al schreven: ik voel me niet per definitie vrouw. Ik voel me vrouw, omdat anderen ervan hebben gemaakt dat ik vrouw ben, omdat ik er nu eenmaal zo uitzie en een aantal kenmerken deel met de helft van de mensheid met dezelfde kenmerken. Ingedeeld op die kenmerken ben ik dus een V. Zoals ik ingedeeld op andere kenmerken kastanjebruin haar heb.
Maar hoe anderen mij zien, is een oppervlakkige buitenkant en mensen hebben geen idee van wie ik ben, wat ik voel of denk. Het is alleen ook totaal niet relevant voor anderen. Ik vind het ook wel eens vervelend dat ik hokjes moet aankruizen die niet relevant zijn. Maar dat is niet mijn probleem hoor. De individualisering krijgt hiermee een nóg grotere rol en ik vraag me af wie erbij gebaat is. Wordt een (echte, dus niet de hype die het nu is) trans mens nu niet eigenlijk geschoffeerd door zovelen die claimen mogelijk trans te zijn? Terwijl iemand die écht trans is, soms vaak door een hel is gegaan? Het lijkt mij persoonlijk eerder een belediging dat iets waar je hard voor hebt moeten vechten nu quasi aux serieux wordt overgenomen door een grote groep jongeren die ermee aan de haal gaan en in jouw plaats beledigd staan te doen. Zomaar een gedachtespinseltje hoor.
Niemand kan in anderen hun hoofd kijken en weten hoe ze in het leven staan. Ik vind dat juist ergens wel fijn dat dit zo privé is. Mijn privé, maar ik denk dat een boel anderen ook niet zitten te wachten op al die details van anderen. Er is meestal ook geen interesse in, tenzij je een zeer persoonlijke band met iemand aangaat. Zonder al teveel hokjes heb je dus ook een bepaalde mate van uniformiteit (of anonimiteit). Want op wie ik of jij verliefd wordt en hoe je daar vorm aan geeft is persoonlijk. Net als hoe ik mijn lijf beleef, mijn geloof beleef (atheist), etc.
Ik voel niet de behoefte om een ander te willen vertellen dat ik biseksueel ben, tot de beperking dat dit alleen geldt voor seks, maar niet voor romantische gevoelens. Welke definitie van bi maakt dat? Want romantisch val ik dus niet op mensen, noch op vrouwen. Ik kan er alleen seksueel tot aangetrokken zijn. Moet dat een naampje hebben? Dat ik eruit zie als vrouw (ontzettend vrouw, niet een beetje, maar een heleboel), maar 9 vd tien keer niks kan met man-vrouw rollen en vroeger gedacht heb dat ik misschien lesbisch was en nu een gelukkige vrouwelijke V (door de maatschappij gezien) ben in een mannenwereld qua baan. Skip die rollen nu eens. Dat ik daarnaast een bijzondere seksuele invulling van mijn leven heb (gaat niemand wat aan) en in de kink wereld rondloop.
Ik ben gewoon Diyer, ik ben vrouw (want heb een kauutee) en ben zoveel jaar oud. Ohja, moeder van 2 en zzper. Verder nog iets? Ohja, dat ik vrouw ben is in mij voorstellen meestal niet relevant, want of het er toe doet of niet, men ziet of hoort mij en zal op basis daarvan V aantikken.
Maar ben je nou aan het vertellen hoe jouw worsteling met seksuele en genderidenteit veel reëler is dan die van je dochter? Zo werkt dat toch niet? De jeugd van tegenwoordig heeft toch zijn/haar/hun eigen worstelingen, in de wereld van nu. Niet in de wereld waarin wij pubers en adolescenten waren. Het is gewoon hun wereld.
Mija schreef op 25-11-2021 om 23:41:
Maar ben je nou aan het vertellen hoe jouw worsteling met seksuele en genderidenteit veel reëler is dan die van je dochter? Zo werkt dat toch niet? De jeugd van tegenwoordig heeft toch zijn/haar/hun eigen worstelingen, in de wereld van nu. Niet in de wereld waarin wij pubers en adolescenten waren. Het is gewoon hun wereld.
Nee, ik reageer op Lollypopje die denkt dat ik dit allemaal niet begrijp en daarom er zo insta zoals ik er insta. Dat wil ik bij deze even ophelderen. Ik ben nl. al lang (heel lang) niet meer aan het worstelen. Ik ben prima tevreden met hoe de wereld graag de dingen opdeelt. Het geeft rust. Maar teveel opdelen geeft onrust. Voor die wereld dan ten minste. Ik vraag me af of dit niet ook juist onrust geeft voor de pubers. Moet je niet alleen nadenken over op wie je verliefd wordt, moet je ook nog het juiste hokje vinden waar je lichamelijk en geestelijk zit. Nou, waarschijnlijk is het antwoord simpel, in twilight zone. Vraag het over 5 jaar nog eens.
Diyer schreef op 25-11-2021 om 23:50:
[..]
Nee, ik reageer op Lollypopje die denkt dat ik dit allemaal niet begrijp en daarom er zo insta zoals ik er insta. Dat wil ik bij deze even ophelderen. Ik ben nl. al lang (heel lang) niet meer aan het worstelen. Ik ben prima tevreden met hoe de wereld graag de dingen opdeelt. Het geeft rust. Maar teveel opdelen geeft onrust. Voor die wereld dan ten minste. Ik vraag me af of dit niet ook juist onrust geeft voor de pubers. Moet je niet alleen nadenken over op wie je verliefd wordt, moet je ook nog het juiste hokje vinden waar je lichamelijk en geestelijk zit. Nou, waarschijnlijk is het antwoord simpel, in twilight zone. Vraag het over 5 jaar nog eens.
Maar die worsteling en daaropvolgende helderheid: zo zit het, zo moet het! Dat doet toch iedere generatie gewoon opnieuw. Je kunt het niet van je kind overnemen. Het is niet precies dezelfde worsteling en kan dat ook niet zijn. En natuurlijk geeft dat onrust. Maar dat hoort toch ook wat bij die leeftijd? In ieder geval bij gevoelige en zoekende kinderen die volwassen moeten worden. Ze maakt zich los van hoe jij denkt dat dit in elkaar zit. Zo gaat dat.
Lollypopje schreef op 25-11-2021 om 23:19:
[..]
...
Een hele goede vriend van me is nb en wordt daar in het dagelijks leven regelmatig mee geconfronteerd. Alleen al als die iets wil bestellen op internet. Weet jij hoe vaak je daarbij je gender moet invullen en hoe vaak er daarbij meer opties zijn dan man en vrouw? Dat is dus echt heel erg vaak. Wat moet die kiezen als het juiste er niet tussen staat? Als diens gender geen keuze is en dus ook niet erkend wordt? Uiteraard is niks invullen ook prima.
...
Sorry, maar als dat iemands grootste probleem is... Duid gewoon een vakje aan, het maakt niemand uit of je man of vrouw bent.
Heel dit gedoe met gender, no one cares; eigenlijk past het perfect binnen deze tijd waarin alles lijkt te moeten draaien om het individu.
Valdemar schreef op 26-11-2021 om 00:05:
[..]
Sorry, maar als dat iemands grootste probleem is... Duid gewoon een vakje aan, het maakt niemand uit of je man of vrouw bent.
Heel dit gedoe met gender, no one cares; eigenlijk past het perfect binnen deze tijd waarin alles lijkt te moeten draaien om het individu.
Eens
To, ik ben helemaal niet van de hokjes en zou ze graag weg zien. (Compleet onmogelijk)
Maar ben het helemaal eens met Mija: dat is niet aan ons (onze generatie) om dat voor jongeren te bepalen.
Ik ben het met zoveel zaken oneens met pubers hier in huis. Prima juist. En natuurlijk zag ik ze liever wat minder onzeker enz enz maar ook daarin is onze rol inmiddels redelijk uitgespeeld denk ik.
Ik zelf zie trouwens geen heel grote verschillen met deze generatie pubers en de onze. Die worstelingen zagen er toch aardig hetzelfde uit. De wereld is natuurlijk veranderd en daardoor ziet het er op detailniveau ook net wat anders uit.
Maar de issues blijven hetzelfde. Waaronder het spanningsveld tussen individualiteit en je willen begeven in groepen.
Elkaar wat na-apen in gedrag lijkt me verder erg gezond, zolang het geen erg ongezond gedrag is.
Lexus schreef op 25-11-2021 om 22:57:
[..]
Ik begrijp deze redenering totaal niet. Want vind je dan dat de termen gay en lesbisch ook tot meer hokjes leiden? En dat gays maar in de kast hadden moeten blijven en iedereen maar had moeten blijven doen alsof die hetero was. Zo handig, dan heb je maar één hokje in plaats van meer... Ik begrijp het argument niet
Nou nee. Er is ook nog zoiets als niet uit de kast hoeven komen, omdat je niet in de kast zit. Dat is heel wat anders dan doen alsof er maar een hokje is. Die interpretatie moet je een ander niet opleggen als dat niet is wat er geschreven is.
Diyer schreef op 25-11-2021 om 23:50:
[..]
Nee, ik reageer op Lollypopje die denkt dat ik dit allemaal niet begrijp en daarom er zo insta zoals ik er insta. Dat wil ik bij deze even ophelderen. Ik ben nl. al lang (heel lang) niet meer aan het worstelen. Ik ben prima tevreden met hoe de wereld graag de dingen opdeelt. Het geeft rust. Maar teveel opdelen geeft onrust. Voor die wereld dan ten minste. Ik vraag me af of dit niet ook juist onrust geeft voor de pubers. Moet je niet alleen nadenken over op wie je verliefd wordt, moet je ook nog het juiste hokje vinden waar je lichamelijk en geestelijk zit. Nou, waarschijnlijk is het antwoord simpel, in twilight zone. Vraag het over 5 jaar nog eens.
Jij bent tevreden met hoe de wereld dingen opdeelt. Die vriend van mij was juist heel blij toen die ontdekte dat het een naam had. Waarom die anders was. Dat die geen vrouw was puur omdat die een kauutee heeft. Dat wat er in je broek zit geen zak hoeft te zeggen over je gender.
20 jaar geleden kende niemand die term, maar dat betekent niet dat die daarom niet mee worstelde. Toen die het vertelde was er ook niemand in ons vriendengroepje echt verbaasd. Het klopte.
En eens met Mija jij hebt jouw zoektoch gehad, gun je kind diens zoektoch. Misschien is het echt zo, misschien is het tijdelijk.
Mooie post trouwens hoe je verbindinh voelde toen jullie die binder gingen opmeten. Ik hoop dat je dat vast kunt houden. Dat je kind niet voelt dat je het allemaal maar onzin vind. Ik ben dan niet nb, maar wel nog jaren last gehad van de onbewuste afkeuring van een ouder die mij niet begreep. Wat waarschijnlijk een extra reden is dat dit mij raakt. Dus alsjeblieft waak daarvoor.
Valdemar schreef op 26-11-2021 om 00:05:
[..]
Sorry, maar als dat iemands grootste probleem is... Duid gewoon een vakje aan, het maakt niemand uit of je man of vrouw bent.
Heel dit gedoe met gender, no one cares; eigenlijk past het perfect binnen deze tijd waarin alles lijkt te moeten draaien om het individu.
Duidt gewoon een vakje aan? Zo simpel is dat dus niet als jij er niet tussen staat. Als je dus geen man of vrouw bent.
En dat mensen het niet boeit? Was dat maar waar 
Helaas boeit het meer mensen dan je denkt. Die vooral blijven roepen dat er maar twee genders zijn. Dat het woke onzin is en zich aangevallen lijken te voelen door het idee dat mensen in een ander hokje ook ruimte willen. Oh wee als er een hokje bij komt. Of ohwee als je beste reizigers zegt in plaats van dames en heren, dan is het hek van de dam. Als het niemand boeit? Waarom worden zoveel mensen dan boos om die dingen?
Er zijn gelukkig ook veel mensen die het wel respecteren en het inderdaad niet uit maakt en geen moeite hebben iemands genderidentiteit te erkennen. Maar op het punt van "no one cares" zijn we nog lang niet.
Lollypopje schreef op 26-11-2021 om 07:13:
[..]
Jij bent tevreden met hoe de wereld dingen opdeelt. Die vriend van mij was juist heel blij toen die ontdekte dat het een naam had. Waarom die anders was. Dat die geen vrouw was puur omdat die een kauutee heeft. Dat wat er in je broek zit geen zak hoeft te zeggen over je gender.
20 jaar geleden kende niemand die term, maar dat betekent niet dat die daarom niet mee worstelde. Toen die het vertelde was er ook niemand in ons vriendengroepje echt verbaasd. Het klopte.
En eens met Mija jij hebt jouw zoektoch gehad, gun je kind diens zoektoch. Misschien is het echt zo, misschien is het tijdelijk.
Mooie post trouwens hoe je verbindinh voelde toen jullie die binder gingen opmeten. Ik hoop dat je dat vast kunt houden. Dat je kind niet voelt dat je het allemaal maar onzin vind. Ik ben dan niet nb, maar wel nog jaren last gehad van de onbewuste afkeuring van een ouder die mij niet begreep. Wat waarschijnlijk een extra reden is dat dit mij raakt. Dus alsjeblieft waak daarvoor.
Gun je kind de strijd. Dat betekent niet automatisch een afkeuring van een ouder.
Maar biologisch gezien ben je wel man of vrouw. Zie het het dan zo.
Je dna is gewoon duidelijk (bij de meeste mensen, ja er zijn uitzonderingen maar de meeste mensen die zich non binair noemen zijn niet die uitzonderingen).
Daarom vond ik het ook vreemd dat ze van mensen op het geboortebewijs het geslacht gaan/willen wijzigen. Zo word dna onderzoek bij misdaden ook minder nuttig want “we zoeken een man” kan dan al de dader uitsluiten omdat deze man ooit veranderd is. Maar dna verandert niet.
Lexus schreef op 25-11-2021 om 18:21:
[..]
Ja opmerkelijk maar ik denk dat er echt iets te zeggen valt voor intrinsieke en extrinsieke genderdysforie: kinderen (met name meisjes) willen niet meer vastgepind worden op een bepaald beeld in de buitenwereld van hoe je moet zijn met een bepaald lichaam
Het kan zijn dat ik mosterd ben (heb de andere pagina’s nog niet bijgelezen) maar ik denk dat hier twee zaken elkaar bijten: vrijheid en groepsdruk. Ook ik heb het gevoel dat er bij het streven naar een eigen plek/hokje nu ook druk bij is gekomen voor pubers “in welk hokje zit ik?” Het zou fijn zijn als mensen dat zelf mogen uitvinden voor zichzelf en die vrijheid steun ik van harte, maar pubers zijn per definitie in ontwikkeling en vatbaar voor “groepsdruk” en de behoefte ergens bij te horen. Dan kunnen ouders zich legitiem afvragen of een genderidentiteit komt vanuit het kind zelf of vanuit de groepsdruk. Want dat is toch wat de pubers doen: elkaar vastpinnen op het hokje, zelfs al is dat dan om zich te onderscheiden van de andere hokjes. Dat hoort weliswaar bij de ontwikkeling maar het is toch echt iets anders dan “vrijheid” hebben om jezelf te zijn. Uitzonderingen daargelaten zijn pubers daar nog onvoldoende autonoom voor, daar groeien ze juist naartoe. Ik weet niet wat de gevolgen zijn van afbinders, maar ik zou ook moeite hebben met middelen die de lichamelijke ontwikkeling kunnen verstoren - op zo’n punt zou ik ze toch tegen zichzelf in bescherming willen nemen. Je hebt als ouder toch een rol om te begeleiden naar volwassenheid, niet om er als klapvee bij te staan. Andere zaken zou ik niet zo’n moeite mee hebben, dat hoort gewoon bij de ontwikkeling