17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Suusje. schreef op 26-04-2022 om 11:39:
[..]
Precies hetzelfde: Je voelt je geen meisje of jongen maar men zegt dat je in een hokje moet omdat je een piemel in je broek hebt of juist niet. Voor mij precies hetzelfde. Ik voelde mij echt een meisje hoewel ik absoluut geen meisjemeisje was en best een jongen had willen zijn. Ik kan mij prima voorstellen hoe het is om non-binair te voelen. Ik snap niet waarom anderen dat niet kunnen. Je het je voorstellen dus. Ja dit bestond niet toen ik jong was. Daarvoor bestond homo zijn ook niet
Maar wie zegt in vredes naam dat je in een hokje moet omdat je een piemel in je broek hebt of juist niet. Wie is die men dan.
( ho er gaat iets helemaal mis toen ik wat wilde aanpassen.. nog maar een keer.
Ik wilde vroeger zelf ook liever een jongen zijn en voelde mij verdrietig dat ik dat niet was, later niet meer maar ik heb me lange tijd ook niet echt een vrouw gevoeld ( ook geen man trouwens) Nu wel meer, nadat ik moeder ben geworden. Maar ik ben nog steeds geen nagellakkende wijnsippende vrouw.
Ik ben nooit in een hokje gestopt en weet je ik ben 50 en kom uit een gereformeerd gezin. ( met dank aan mijn lieve ouders overigens) Als ik me al niet in een hokje geduwd voel waar komt dat nu opeens al dat nonbinaire geneuzel vandaan Sorry dat ik het zo cru zeg. Maar wie stopt wie dan in een hokje?
Wie zegt dat je een meisje/meisje moet zijn en wie zegt dat je een jongen/jongen moet zijn. Van mij mag je jezelf non binair noemen maar als je vervolgens zegt: ik word in een hokje gestopt en dat wil ik niet dus ben ik nonbinair ... sorry maar dat is afzetten tegen iets wat er niet is.
Het is een hoop elkaar opnaaien. Wordt dan feminist zou ik zeggen.
Homo zijn bestaat al lang en ook mensen die zich doodongelukkig voelen over hun geslacht en die mensen hebben echt hulp nodig. Maar nonbinair vind ik eerlijk gezegd een non discussie. Of beter gezegd dan stop je jezelf wéér in een hokje. Namelijk het nonbinair hokje. Ben je dan echt wie je bent. Nonsens. Besteed je weer uren aan het nonbinair zijn. Nou ja ik merk dat het moeilijk is om uit te leggen wat ik bedoel. Maar ik krijg er een heel raar gevoel bij, bij die discussie
Leene schreef op 26-04-2022 om 12:07:
[..]
Maar wie zegt in vredes naam dat je in een hokje moet omdat je een piemel in je broek hebt of juist niet. Wie is die men dan.
De samenleving. Die bij iedere onbenullige enquête eerst vraagt of je een man of een vrouw bent, die je confronteert met gescheiden kleedkamers, sportcompetities, kledingwinkels en kledingvoorschriften. Die barst van de gegenderde verwachtingspatronen en reclames over wat 'echte mannen' en 'echte vrouwen' doen of dragen. Waarin de eerste vraag als er een baby geboren wordt nog altijd 'is het een jongen of een meisje' is.
Laten we nou niet doen alsof gendernormen en -categorieën niet overal zijn en alsof mensen die daar niet aan voldoen (of dat nu is omdat ze een vrouw zijn die niet aan de genderstereotypen voldoet of omdat ze non-binair of trans zijn) niet op weerstand hoeven te rekenen.
Eleanor schreef op 26-04-2022 om 12:24:
[..]
De samenleving. Die bij iedere onbenullige enquête eerst vraagt of je een man of een vrouw bent, die je confronteert met gescheiden kleedkamers, sportcompetities, kledingwinkels en kledingvoorschriften. Die barst van de gegenderde verwachtingspatronen en reclames over wat 'echte mannen' en 'echte vrouwen' doen of dragen. Waarin de eerste vraag als er een baby geboren wordt nog altijd 'is het een jongen of een meisje' is.
Laten we nou niet doen alsof gendernormen en -categorieën niet overal zijn en alsof mensen die daar niet aan voldoen (of dat nu is omdat ze een vrouw zijn die niet aan de genderstereotypen voldoet of omdat ze non-binair of trans zijn) niet op weerstand hoeven te rekenen.
Maar gescheiden kleedkamers is dat een probleem?? waarom voel je je ongelukkig als vrouw als je in een vrouwen kleedkamer staat. Dat zegt toch niet dat je op een bepaalde manier vrouw moet zijn?
En er is nu eenmaal helaas veel grensoverschrijdend gedrag. Waarom moet je dan als onzeker puber meisje of puberjongen bij iemand in de kleedkamer staan die een ander lijf heeft. En er zijn toch gewoon ook verschillen? wat denk jij dan Eleanor over het feit dat artsen er eindelijk achter komen dat bijvoorbeeld een hartinfarct zich anders openbaart bij vrouwen. Ontken jij dat ook.
Je moet je niet laten tegenhouden door je sexe!!. Maar krampachtig doen alsof er iets niet is is echt sneu gedrag. Er worden geen sexe neutrale baby's geboren. Ik heb mijn dochter zelden iets met een roze kleur aangetrokken. Ze houdt er zelf niet van.
Jullie maken die hokjes geest erger! echt waar nu komt er dan weer een nonbinair hokje. Dat schiet toch geen mallemoer op.
Ik kijk gewoon niet naar reclames van wat echte mannen of vrouwen dragen. Ik heb niets met echte vrouwen of echte mannen uitspraken maar ik ontken niet dat er verschillen zijn. En die zijn er ook in de sport. Deal with it. En stop met nog 10 hokjes erbij maken.
Eleanor schreef op 26-04-2022 om 12:24:
[..]
De samenleving. Die bij iedere onbenullige enquête eerst vraagt of je een man of een vrouw bent, die je confronteert met gescheiden kleedkamers, sportcompetities, kledingwinkels en kledingvoorschriften. Die barst van de gegenderde verwachtingspatronen en reclames over wat 'echte mannen' en 'echte vrouwen' doen of dragen. Waarin de eerste vraag als er een baby geboren wordt nog altijd 'is het een jongen of een meisje' is.
Laten we nou niet doen alsof gendernormen en -categorieën niet overal zijn en alsof mensen die daar niet aan voldoen (of dat nu is omdat ze een vrouw zijn die niet aan de genderstereotypen voldoet of omdat ze non-binair of trans zijn) niet op weerstand hoeven te rekenen.
Maar dat is dan ook de discussie die ik wél herken. Het maatschappelijke beeld vd 2 seksen, die onderling net zo van elkaar kunnen verschillen als dag en nacht. Een piemel kan in beleving meer gemeen hebben met mij dan 20 vagina's.
Overigens ben ik zelf nog wel altijd blij met gescheiden kleedkamers en wc's zolang sommige piemels alleen maar hitsig worden van omkledende vagina's en piemels niet geleerd krijgen dat je ook kunt ZITTEN op de plee.
Leene schreef op 26-04-2022 om 12:07:
[..]
Maar wie zegt in vredes naam dat je in een hokje moet omdat je een piemel in je broek hebt of juist niet. Wie is die men dan.
( ho er gaat iets helemaal mis toen ik wat wilde aanpassen.. nog maar een keer.
Ik wilde vroeger zelf ook liever een jongen zijn en voelde mij verdrietig dat ik dat niet was, later niet meer maar ik heb me lange tijd ook niet echt een vrouw gevoeld ( ook geen man trouwens) Nu wel meer, nadat ik moeder ben geworden. Maar ik ben nog steeds geen nagellakkende wijnsippende vrouw.
Ik ben nooit in een hokje gestopt en weet je ik ben 50 en kom uit een gereformeerd gezin. ( met dank aan mijn lieve ouders overigens) Als ik me al niet in een hokje geduwd voel waar komt dat nu opeens al dat nonbinaire geneuzel vandaan Sorry dat ik het zo cru zeg. Maar wie stopt wie dan in een hokje?
Wie zegt dat je een meisje/meisje moet zijn en wie zegt dat je een jongen/jongen moet zijn. Van mij mag je jezelf non binair noemen maar als je vervolgens zegt: ik word in een hokje gestopt en dat wil ik niet dus ben ik nonbinair ... sorry maar dat is afzetten tegen iets wat er niet is.
Het is een hoop elkaar opnaaien. Wordt dan feminist zou ik zeggen.Homo zijn bestaat al lang en ook mensen die zich doodongelukkig voelen over hun geslacht en die mensen hebben echt hulp nodig. Maar nonbinair vind ik eerlijk gezegd een non discussie. Of beter gezegd dan stop je jezelf wéér in een hokje. Namelijk het nonbinair hokje. Ben je dan echt wie je bent. Nonsens. Besteed je weer uren aan het nonbinair zijn. Nou ja ik merk dat het moeilijk is om uit te leggen wat ik bedoel. Maar ik krijg er een heel raar gevoel bij, bij die discussie
Ik snap wel wat je zegt maar het is op basis van wat een oudere generatie heeft uitgedokterd. Ik kon vroeger helemaal niks met oudere mensen die zeiden dat ze het al wisten omdat ze het allemaal al hadden meegemaakt. De jongere generatie ziet en ervaart dit anders, omdat ze in een andere wereld groot worden dan wij. En als je dan ouder wordt, zie je dat die oudere generatie ook heus wel een boel wist maar dat er toch echt inderdaad ook andere manieren zijn om je ervaringen te benoemen en vorm te geven. Waarom zouden wij denken dat we hier voor altijd uit zouden kunnen zijn? Dit is een sociale werkelijkheid. Die is nooit af, verandert de hele tijd. Daarom is het ook maar goed dat we geen 200 worden. Dat zouden we mentaal helemaal niet kunnen bijbenen. Nou ja, laat ik voor mezelf spreken: ik in ieder geval niet!
Doemijdieglazenbol schreef op 26-04-2022 om 10:58:
[..]
ik heb geen idee wat die borstvoeding en chips ermee te maken hebben, maar je doet nu net alsof je een transitie net zo makkelijk bij de dokter kan bestellen als de pil (over hormonen gesproken). En dat is gewoon keihard niet waar. Het is stemmingmakerij en daarmee kwalijk. Als je er boeken over hebt gelezen, zou je dat toch moeten weten?
Hier in Nederland is dit inderdaad nog niet zo makkelijk. Maar in landen als de VS en de UK wordt dit wel steeds makkelijker. En helaas volgen we die landen vaak in trends, ik hoop dat dat inderdaad niet gaat gebeuren op dit punt.
Een vriendin van me is huisarts. Zij krijgt ook steeds meer vragen over hormoonbehandelingen en operaties. Laatst was er iemand die, om de wachtlijst bij de genderklinieken te ontlopen, online hormonen uit Engeland wilde bestellen en vroeg of vriendin haar als huisarts daarmee wilde opvolgen. Dat heeft ze niet gedaan, maar ze is wel geschrokken dat dit blijkbaar zo makkelijk gaat. En dat ging om iemand zonder voorgeschiedenis op dit vlak..
Leene schreef op 26-04-2022 om 12:47:
[..]
Maar gescheiden kleedkamers is dat een probleem?? waarom voel je je ongelukkig als vrouw als je in een vrouwen kleedkamer staat. Dat zegt toch niet dat je op een bepaalde manier vrouw moet zijn?
Wat reageer je heftig. Jij vraagt: wie stopt mensen dan in een hokje en ik geef daar een helder antwoord op. Ik voel me (als vrouw) prima in een vrouwenkleedkamer. En ik onderken ook dat het soms zinvol is om een onderscheid te maken, als dat medisch relevant is of bijvoorbeeld belangrijk is voor de veiligheid van vrouwen.
Neemt niet weg dat ik me prima kan voorstellen dat het voor mensen die non-binair of trans zijn vervelend, confronterend of zelfs ronduit onveilig is om dag in dag uit in een niet passend hokje (met bijbehorende verwachtingen) geduwd te worden.
En ik snap ook echt het probleem met een extra hokje niet. Categoriseren hoort bij de menselijke natuur. Ik denk dat we nooit volledig vrij gaan zijn van hokjes. En zolang die hokjes geen stigma/discriminatie/beperkingen/dwang met zich meebrengen hoeft dat wat mij betreft ook helemaal niet.
Mija schreef op 26-04-2022 om 13:06:
[..]
Dit is een sociale werkelijkheid. Die is nooit af, verandert de hele tijd. Daarom is het ook maar goed dat we geen 200 worden. Dat zouden we mentaal helemaal niet kunnen bijbenen. Nou ja, laat ik voor mezelf spreken: ik in ieder geval niet!
Dit (N
is denk ik voor het grootste gedeelte vd groep idd een sociale werkelijkheid. Het wordt alleen gepresenteerd als een biologische werkelijkheid en daarom heb ik er moeite mee. Omdat je het dan maatschappelijk gezien als oorzaak ziet en ik het symptoombestrijding van
stomme telefoon, er lijkt een probleem te zitten als je met je telefoon reageert. Ik kan teksten niet verbeteren.
een maatschappelijk probleem is wel echt iets anders dan een biologisch probleem. Als we een maatschappelijk probleem hebben, is dat wat we moeten adresseren. Dan moeten we het hebben over de wens dat iedereen zichzelf mag zijn en dat we moeten ophouden met aannames over geslachtelijke voorkeuren, wensen en gedragingen.
De natuur produceert een grote verscheidenheid aan mensen, waarbij veel mensen zich ergens in een grijs veld bevinden. Afhankelijk van hormonen en hersenindeling voelt een mens zich mogelijk ook meer man dan vrouw. Hoewel ik me zelf altijd afvraag wat dat dan is. Maar ik kan me nl. niet voorstellen dat mensen biologisch zó vaak in het verkeerde lichaam zitten of zó vaak voelen dat ze noch man noch vrouw zijn biologisch. Dat zou betekenen dat in elke middelbare schoolklas waar een groepje van 3 a 4 non binairen de natuur zo'n 10-20% fouten maakt. Eh, dat kan, als je het ziet als het begin van het einde van het menselijke ras dat nu alvast richting exit gaat. Dan is het logisch dat er biologische afwijkingen beginnen op te treden (neem aub het woord afwijkingen niet letterlijk, maar als afgezet tegen de x en de y). Ik ben geen bioloog, maar dat lijkt me enorm onlogisch. Het lijkt me veel logischer als het een expliciete reactie is op verwachtingen in een wereld waarbij er tijd over is om je met deze dingen bezig te houden tegenover een maatschappij waarbij je elke dag na een dag hard werken moe en uitgeput in slaap valt.
Hebben we als maatschappij niet ook gewoon veel te veel tijd om dit soort dingen oeverloos te overdenken. Begrijp me niet verkeerd, ik ben onderdeel van diezelfde maatschappij en heb dus ook oeverloos de tijd om er een filosofische gedachte over te laten gaan. Maar al dat denken en online surfen doet niet per se iedereen goed.
Diyer schreef op 26-04-2022 om 13:43:
[..]
Dit (N
Maar non-binairen staan toch niet en masse in de rij bij de genderkliniek voor bio-medische ‘aanpassingen’? Niet dat ik daar per definitie iets ‘tegen’ heb, helemaal niet. Maar is dat in de regel echt zo biologisch ingestoken? Dat is dan nieuw voor mij.
Ik vermoed dat de maatschappelijke weerstand tegen een derde categorie vooral zit in het 'rekening moeten houden met een sociale werkelijkheid van een bepaalde groep die je zelf niet zo ervaart'.
Je had altijd al meisjes die met auto's speelden, voetbalden, in bomen klommen, hutten bouwden en als vrouw zelf met verf en gereedschap aan de slag gingen ipv wijn drinken en nagels lakken en uren praten over kapsels en make-up. Gechargeerd gezegd dan.
Maar die groep deed hun ding en er was niet de behoefte voor aparte categorieën op enquêtes, aparte wc's en kleedkamers, aparte voornaamwoorden, naamsveranderingen etc. Daarmee vraag je meer van je omgeving dan enkel te accepteren dat niet iedereen met een bepaald apparaat in de broek dezelfde interesses heeft.
Mensen hebben ook wel moeite met concepten die vooral iets niet zijn.
We definiëren onszelf en anderen in categorieën, op heel veel vlakken. En dan is het verwarrend als er opeens een groep opstaat die zegt 'daar passen wij niet in, wij willen een eigen categorie'.
Er was ooit een aflevering van 'ik durf het bijna niet te vragen' op tv over non-binaire mensen. Iemand stelde daarbij de vraag; als je moest definiëren wat jou man of vrouw maakt, zonder daarbij lichaamsdelen/uiterlijke kenmerken te benoemen, wat zou je dan zeggen? En heel eerlijk; ik heb daar nog steeds geen antwoord op.
Eleanor schreef op 26-04-2022 om 12:24:
[..]
De samenleving. Die bij iedere onbenullige enquête eerst vraagt of je een man of een vrouw bent, die je confronteert met gescheiden kleedkamers, sportcompetities, kledingwinkels en kledingvoorschriften. Die barst van de gegenderde verwachtingspatronen en reclames over wat 'echte mannen' en 'echte vrouwen' doen of dragen. Waarin de eerste vraag als er een baby geboren wordt nog altijd 'is het een jongen of een meisje' is.
Laten we nou niet doen alsof gendernormen en -categorieën niet overal zijn en alsof mensen die daar niet aan voldoen (of dat nu is omdat ze een vrouw zijn die niet aan de genderstereotypen voldoet of omdat ze non-binair of trans zijn) niet op weerstand hoeven te rekenen.
Kijk, dáár snap ik dan weer niets van. Ik heb mij echt werkelijk, maar dan ook echt helemaal nooit iets aangetrokken van de ongeschreven voorschriften uit de samenleving op dit gebied. Gescheiden sportcompetities zijn logisch gezien de verschillende spiermassa's van mannen en vrouwen. Maar verder: in een kleedkamer voor uitsluitend vrouwen kun je je als vrouw net zo goed niet op je gemak voelen omdat je lelijke borsten/littekens/hangbuik/whatever hebt. Of andersom als man. Wat dacht je van homoseksuelen in kleedkamers, waar men zich ongemakkelijk kan voelen. Je kan ervoor kiezen om niet mee te gaan in het blauw/roze gedoe rond kleine kinderen, ten eerste door bijvoorbeeld niet die pretecho te laten maken om het geslacht te bepalen (hebben wij ook niet gedaan), en vervolgens gewoon kleuren te kiezen voor de kinderkamer die je zelf leuk vindt. Is dat toevallig roze en je krijgt een jongen, nou en. Roze is leuk voor alle baby's. Kleding voor jezelf idem dito, je moet dragen wat je leuk vindt. Je bepaalt zelf of je hakken wil dragen of een rok, of een tuinbroek. Ik ken een vrouw die meent dat ze botox 'moet' nemen omdat ze als vrouw er fris uit moet blijven zien. En massa's vrouwen die om diezelfde reden menen hun haar te 'moeten' verven, maar dat voor mannen niet nodig vinden. Hoezo dan.
Benen scheren, ook zoiets. Beenhaar bij vrouwen wordt als 'vies' gezien, en bij mannen als 'normaal'. Maar toegegeven; ik scheer het wel, vooral in de zomer. Want ik doe niet onder voor de gemiddelde kerel. Ik heb dik, lang en donker haar op mijn benen. Het is ongetwijfeld maatschappelijk ingegeven, maar onder een zomerjurkje vind ik dat toch niet zo mooi.
Er zijn vast een heleboel mensen die niks hebben met gegenderde normen, maar er zijn ook maar weinig mensen die in hun eentje de maatschappij willen en kunnen veranderen.
De kamer van mijn dochter was aanvankelijk werkkamer/logeerkamer en er was een roze muur. Heb ik zo geverfd toen ik mijn huis kocht omdat ik dat mooi vond. Ik dacht, we verven het wel als een eventueel kind dat zou willen.
Baby's boeit het nog niet en we hebben nu een dochter die dol is op roze dus voorlopig blijft het mooi zo.