17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Zucht, mij lukt het niet…
Anderen succes!
Wie weet wordt het ooit gesnapt, simpel en enkel door het feit dat ze het niet snappen en niet zo voelen!
Blijf gerust de gevoelens van anderen in je eigen belevingswereld stoppen ipv het om te draaien
Te luisteren, te accepteren en het gewoon niet te begrijpen omdat je er geen last van hebt en het niet zo voelt
Succes! ❤️
Ik herken het ook niet, de genderdysforie niet, maar ook de gendereuforie niet. Ik was als puber niet blij met mijn grote borsten, dat wel. Die trokken aandacht op een manier die ik heel ongemakkelijk vond en vind. Ik draag dan ook minimizer bh's om van mijn D iets minder opvallends te maken. Heb ook ooit een borstverkleining overwogen. Niet omdat ik helemaal geen borsten meer wilde, want dat staat imo gek bij mijn lijf. Dat klopt niet bij een ronde kont en heupen en slanke taille. Maar wel om ze onopvallend te krijgen. Maar hé, dit is nu eenmaal mijn lijf en ik hoor vaak genoeg vrouwen roepen dat ze een moord zouden doen voor mijn borsten terwijl zij cup A hebben. Tja, weet je, ik heb dit lijf gekregen, dus ben er maar zuinig op. Vooralsnog werkt alles zoals het hoort, kan ik er plezier mee hebben en brengt het me van A naar B.
Ik ken bij mijn weten maar 1 iemand die eufoor vrouw is. Of deze rol heel fijn vindt. Dat is een vriendin die ik dit jaar heb leren kennen en we moeten echt af en toe hoofdschuddend om elkaar lachen. Ik om hoe stereotype ze zich gedraagt, blij is met haar tietjes en ze het liefst aan de hele wereld showt, dol op de make upjes, roze, kleertjes etc. Soms moeten we echt goed zoeken om iets te ondernemen dat ons allebei ligt, zoals wandelen, naar het tuincentrum, samen eten en dan luister ik vaak naar haar werkverhalen en mannen veroveringen en vooral dat laatste staat dan zo ver van me af 
en zij kijkt mij weer hoofdschuddend aan als ik weer eens in mijn werkkloffie opendoe en als een bouwvakker met mijn benen zit.
Maar we vinden elkaar wel lief. De rest vd vrouwen waar ik mee omga voldoen heel vaak niet aan stereotypen. Zijn veelal handige vrouwen, type D.I.Y. en hebben vast ergens achterin de kast nog een rok hangen voor als het moet.
Als ik trouwens een man zou zijn, zou ik geen jurk dragen. Ik draag ze nu ook bijna niet, dus zou gek zijn als ik ze dan wel zou dragen. Ik vind her superonhandige kledingstukken. Moet ik mijn benen scheren, koud, geen zakken, niet handig op een ladder, moet ik mijn benen netjes kruisen als ik zit, opletten bij het bukken, opletten bij wind, opletten bij open trappen. Nee, vrouwonvriendelijke uitvinding die rokken en jurken. Gemaakt om te beperken.
Beertjelief schreef op 26-04-2022 om 20:27:
Zucht, mij lukt het niet…
Anderen succes!
Wie weet wordt het ooit gesnapt, simpel en enkel door het feit dat ze het niet snappen en niet zo voelen!
Blijf gerust de gevoelens van anderen in je eigen belevingswereld stoppen ipv het om te draaien
Te luisteren, te accepteren en het gewoon niet te begrijpen omdat je er geen last van hebt en het niet zo voelt
Succes! ❤️
Wat een flauwe reactie (en sneer) naar iedereen die het probeert te begrijpen en er veel in herkent.
Diyer schreef op 26-04-2022 om 20:29:
Ik herken het ook niet, de genderdysforie niet, maar ook de gendereuforie niet. Ik was als puber niet blij met mijn grote borsten, dat wel. Die trokken aandacht op een manier die ik heel ongemakkelijk vond en vind. Ik draag dan ook minimizer bh's om van mijn D iets minder opvallends te maken. Heb ook ooit een borstverkleining overwogen. Niet omdat ik helemaal geen borsten meer wilde, want dat staat imo gek bij mijn lijf. Dat klopt niet bij een ronde kont en heupen en slanke taille. Maar wel om ze onopvallend te krijgen. Maar hé, dit is nu eenmaal mijn lijf en ik hoor vaak genoeg vrouwen roepen dat ze een moord zouden doen voor mijn borsten terwijl zij cup A hebben. Tja, weet je, ik heb dit lijf gekregen, dus ben er maar zuinig op. Vooralsnog werkt alles zoals het hoort, kan ik er plezier mee hebben en brengt het me van A naar B.
Ik ken bij mijn weten maar 1 iemand die eufoor vrouw is. Of deze rol heel fijn vindt. Dat is een vriendin die ik dit jaar heb leren kennen en we moeten echt af en toe hoofdschuddend om elkaar lachen. Ik om hoe stereotype ze zich gedraagt, blij is met haar tietjes en ze het liefst aan de hele wereld showt, dol op de make upjes, roze, kleertjes etc. Soms moeten we echt goed zoeken om iets te ondernemen dat ons allebei ligt, zoals wandelen, naar het tuincentrum, samen eten en dan luister ik vaak naar haar werkverhalen en mannen veroveringen en vooral dat laatste staat dan zo ver van me af
Maar we vinden elkaar wel lief. De rest vd vrouwen waar ik mee omga voldoen heel vaak niet aan stereotypen. Zijn veelal handige vrouwen, type D.I.Y. en hebben vast ergens achterin de kast nog een rok hangen voor als het moet.
Als ik trouwens een man zou zijn, zou ik geen jurk dragen. Ik draag ze nu ook bijna niet, dus zou gek zijn als ik ze dan wel zou dragen. Ik vind her superonhandige kledingstukken. Moet ik mijn benen scheren, koud, geen zakken, niet handig op een ladder, moet ik mijn benen netjes kruisen als ik zit, opletten bij het bukken, opletten bij wind, opletten bij open trappen. Nee, vrouwonvriendelijke uitvinding die rokken en jurken. Gemaakt om te beperken.
Mannen droegen eeuwen lang jurken, en zeker kinderen. Begin 1900 droegen jongetjes tot hun pakweg vierde jaar jurken, ik heb nog foto's van mijn opa en overgrootvader in jurk als peuter/kleuter. Dat was toen heel normaal. Jurken hebben ook niks met een dwang om te beperken te maken. Vrouwen deden er vroeger alles in, jurken tot op hun hielen. Ze stonden ermee in de fabriek, ze deden het huishouden, ze klommen op ladders om ramen te zemen, en soms waren ze er gewoon mooi in. Iets anders is het dat men tegenwoordig niet meer leert zich in een jurk te bewegen. Ik moet soms lachen als je dan tijdens een sportgala een vrouwensportploeg het toneel op ziet lopen in avondkleding, die lopen erin als een bootsman op weg naar de schaft. Bukken doe je nooit in een jurk (overigens ook niet in een broek), als je iets van de grond moet oppakken, zak je even door je knieën, pakt het op, en komt weer omhoog. Noch voor mannen, noch voor vrouwen is het elegant je achterwerk prominent te etaleren omdat je voorover buigt.
Nee hoor, geen sneer
Vermoeidheid! Dat weet je
Maar kom er gezellig bij Peen, samen met je vriendinnen!
Je begrijpt immers de gevoelens en worstelingen toch?
Dan kan alle ophef over anderen inderdaad stoppen
En eerlijk? Topic nummer 3 en tig pagina’s verder en een herhalingsplaat dat er speelt
Accepteer anders dat je het niet snapt? Niet voelt?
En dat dat ook helemaal niet hoeft? Net zoals je niet hoeft te snappen wat het is om man te zijn misschien?
En na zoveel jaar krijgt het mij snel op de kast, maar dat is niks nieuws
En dus geef ik het topic terug, dat is alles
No worries
Whatever Beertje. Ik ben hier ook weg.
Diyer schreef op 26-04-2022 om 18:45:
[..]
Tja, je klinkt 100% als mij in mijn doen en laten. Alleen ik ben ik en hoef mezelf zodoende niet non binair te noemen. Als dit de definitie is, dan zijn er ontzettend veel mensen non binair. Zoveel zelfs dat je er bijna vanuit kunt gaan dat er dus niet zoiets bestaat als DE man of DE vrouw. Ik weet niet wiens verzinsel dat is, maar niet de mijne.
En zo ben ik ook. Genderrollen hebben me nooit geïnteresseerd, eerder geïrriteerd. Ik was laat met seks en wist niet of ik het met mannen of vrouwen wilde doen. Beide geprobeerd, mannen bevielen toch iets beter. Ik ben al heel lang de kostwinner thuis. Ik heb niks met mode (man wel), nieuwe kapsels, nagellakjes en roddelen met de meiden. Ik draag wel graag mooie kleren, maar dat zit dan in mooie materialen die fijn aanvoelen. Ik ben best oké met mijn vagina en kleine borsten en zelfs blij met het plezier dat mijn lichaam me schenkt, maar dat was even goed gelukt met een piemel. Ik heb wel kinderen, zwanger zijn gaf me een krachtig gevoel, niet zozeer vrouwelijk. Ik heb nooit een uitgesproken kinderwens gehad, partner wel. Als we vroeger van die relatietestjes in tijdschriften deden, vulde ik altijd de mannenvragen in en hij de vrouwenvragen, dat ging beter. 😄
Toevoeging: ik ben fysiek vrouw en dat vind ik prima. Ik voel me niet zozeer vrouw, maar ook geen man, maar heb ook geen behoefte om me NB of wat dan ook te noemen. Daar was en is in mijn geval ook geen aanleiding voor, ik kon en kan altijd mezelf zijn. Dat is misschien het verschil met de jongeren van nu, misschien hebben zij niet het gevoel dat ze mogen zijn wie ze zijn.
Peen schreef op 26-04-2022 om 20:52:
[..]
Wat een flauwe reactie (en sneer) naar iedereen die het probeert te begrijpen en er veel in herkent.
Flauw reactie of feedback?
Er is met veel geduld en liefde geprobeerd iets uit te leggen door mensen die dapper genoeg zijn hun ervaring te delen.
Maar er wordt maar weinig iets van aangenomen, niet naar geluisterd. Het wordt gebagatelliseerd en terzijde geschoven omdat men het vanuit zijn eigen, hele andere norm, niet begrijpt en lijkt te willen reageren vanuit zijn/haar eigen ervaring.
Ik vind het echt best verbazingwekkend dat het zo moeilijk lijkt te zijn om begrip op te brengen voor iets dat voor iemand anders belangrijk is, maar waar je geen eigen ervaring mee hebt of behoefte aan hebt.
Aan de inzet van beertjelief lag het niet. Hulde voor je moed en geduld!
Pejeka1 schreef op 26-04-2022 om 21:05:
[..]
Mannen droegen eeuwen lang jurken, en zeker kinderen.
Pejeka, je hebt als niet jurk dragende man geen enkel idee waarom een jurk beperkend is. Het is je vergeven, omdat je het niet weet. Maar draag er eens een paar dagen een onder dezelfde voorwaarden zoals vrouwen ze dragen en je weet dat het beperkend is.
So wie so waren het lange jurken vroeger (veel warmer) met zakken. Dat je er vervolgens een halve stad aan riool mee achter je aan sleepte vergeten we dan maar even. Maar de mannen die jurken droegen, droegen het in Nederland vooral als lange nachthemd die ze in de broek douwden overdag. Ze hoefden er hun benen niet voor te scheren, nog bewust te zijn dat ze inkijkjes konden geven. Ze hoefden er niet 'vrouwelijk' bij te zitten of bang te zijn dat hun panty een ladder maakt. De manier waarop mannen toen (en nu in sommige Arabische landen) jurken droegen is niet te vergelijken met hoe vrouwen jurken horen te dragen. En jurken zijn voor vrouwen anno 1950 en later vooral kort(er) en bedoelt om mooi in te zitten wezen. Het heeft weinig meer met een praktisch iets te maken. En dan loop je er bij voorkeur ook nog eens de hele dag bij op je tenen dmv hakken.
Pejeka1 schreef op 26-04-2022 om 21:05:
[..]
Mannen droegen eeuwen lang jurken, en zeker kinderen. Begin 1900 droegen jongetjes tot hun pakweg vierde jaar jurken, ik heb nog foto's van mijn opa en overgrootvader in jurk als peuter/kleuter. Dat was toen heel normaal. Jurken hebben ook niks met een dwang om te beperken te maken. Vrouwen deden er vroeger alles in, jurken tot op hun hielen. Ze stonden ermee in de fabriek, ze deden het huishouden, ze klommen op ladders om ramen te zemen, en soms waren ze er gewoon mooi in. Iets anders is het dat men tegenwoordig niet meer leert zich in een jurk te bewegen. Ik moet soms lachen als je dan tijdens een sportgala een vrouwensportploeg het toneel op ziet lopen in avondkleding, die lopen erin als een bootsman op weg naar de schaft. Bukken doe je nooit in een jurk (overigens ook niet in een broek), als je iets van de grond moet oppakken, zak je even door je knieën, pakt het op, en komt weer omhoog. Noch voor mannen, noch voor vrouwen is het elegant je achterwerk prominent te etaleren omdat je voorover buigt.
Stevig staaltje mansplaining 
Probeer jij nou aan de overwegend vrouwelijke aanwezige op dit forum uit te leggen hoe vrouwen het dragen van een jurk hebben ervaren, hoe we ons er in zouden moeten bewegen en elegant kunnen bukken?
dat ga je toch niet menen?
Libertine schreef op 26-04-2022 om 21:33:
[..]
Stevig staaltje mansplaining
Probeer jij nou aan de overwegend vrouwelijke aanwezige op dit forum uit te leggen hoe vrouwen het dragen van een jurk hebben ervaren, hoe we ons er in zouden moeten bewegen en elegant kunnen bukken?
dat ga je toch niet menen?
Iedereen mag eruit halen wat hij/zij wil. Sommige mannen vinden het dragen van jurken heel spannend van tijd tot tijd, en hebben er geen probleem mee, sommige vrouwen kunnen zich er niet in bewegen. Big deal. Alsof je mens-zijn zou zijn gekoppeld aan een kledingstuk. Wat een onzin.
Mijn mens zijn is niet gekoppeld aan een jurk. Ik weet niet waar jij dat vandaan haalt? Maar ik vind het bijzonder dat je denkt aan vrouwen uit te leggen dat hoe mannen vroeger een lang gewaad aanhadden hetzelfde is als de (korte, dunne, zakloze, vormaccentuerende) rok die vrouwen dragen (en soms zelfs moeten dragen voor bepaalde functies), bij voorkeur met geschoren benen in panty's. Dat vind ik dus idd een zeer beperkend vrouwonvriendelijk kledingstuk. Als jij je voor een avondje zo wil opdirken en rondparaderen, doe wat je wilt als je dat sexy vindt. Denk niet dat je last hebt van onder je rokje willen kijkende kerels of anderszins oordelen over dat je er dan "zelf om vraagt". Maar ik ben geen TV/CD, dus kan niet helemaal weten wat dat voor gevoel geeft.
BTW, als je inderdaad een crossdresser bent -prima natuurlijk- doe je dat zeer waarschijnlijk in een rol. Want je weet dat je die rol weer af kunt zetten. Je wordt door die jurk ook niet gezien als vrouw, maar als een man met een jurk aan. Mensen kijken en beoordelen je anders (heus niet overwegend positief, want veel mensen vinden er wat van, van heel leuk 'wat goed dat je dat gewoon doet' tot kerel doe eens normaal en stel je niet zo aan, kom je aandacht tekort ofzo' gedachten. Maar in alle gevallen is het een rol die niet te vergelijken is met de dag tot dag normale werkelijkheid, waarbij er idd door een man een oordeel wordt geveld over sportende vrouwen die moeten leren lopen in hun jurk, omdat het er houterig uitziet. Mensen vinden dat vrouwen die rokken met flair en plezier horen te dragen. En dat zullen heus genoeg vrouwen doen. Er zijn nl. genoeg vrouwen te vinden die zich er vast heerlijk in voelen. Maar die staan dan vast niet buiten in de tuin te bibberen met hun 20 denn panty en hout te kloven, in hun niet bestaande zakken te zoeken naar de rolmaat und so weit. Die zitten -mag ik hopen- op een warm kantoor, stappen in en uit hun auto en trekken als ze thuiskomen het huispak aan. Om daarmee opgekruld op de bank de avond door te brengen.
Diyer schreef op 26-04-2022 om 21:48:
Mijn mens zijn is niet gekoppeld aan een jurk. Ik weet niet waar jij dat vandaan haalt? Maar ik vind het bijzonder dat je denkt aan vrouwen uit te leggen dat hoe mannen vroeger een lang gewaad aanhadden hetzelfde is als de (korte, dunne, zakloze, vormaccentuerende) rok die vrouwen dragen (en soms zelfs moeten dragen voor bepaalde functies), bij voorkeur met geschoren benen in panty's. Dat vind ik dus idd een zeer beperkend vrouwonvriendelijk kledingstuk. Als jij je voor een avondje zo wil opdirken en rondparaderen, doe wat je wilt als je dat sexy vindt. Denk niet dat je last hebt van onder je rokje willen kijkende kerels of anderszins oordelen over dat je er dan "zelf om vraagt". Maar ik ben geen TV/CD, dus kan niet helemaal weten wat dat voor gevoel geeft.
Vrouwen hoeven niet rond te lopen in een jurk. Voor vrouwen is allang de travestie-kleding van lange broek en andere mannelijke kleding bon ton. Dus heb je geen zin in benen scheren, dan doe je een broek aan en van die charmante enkellaarsjes met sokken erin en iedereen vind je er prima uitzien.
Je mist mijn punt
Beertjelief schreef op 26-04-2022 om 21:13:
Nee hoor, geen sneer
Vermoeidheid! Dat weet je
Maar kom er gezellig bij Peen, samen met je vriendinnen!
Je begrijpt immers de gevoelens en worstelingen toch?
Dan kan alle ophef over anderen inderdaad stoppen
En eerlijk? Topic nummer 3 en tig pagina’s verder en een herhalingsplaat dat er speelt
Accepteer anders dat je het niet snapt? Niet voelt?
En dat dat ook helemaal niet hoeft? Net zoals je niet hoeft te snappen wat het is om man te zijn misschien?
En na zoveel jaar krijgt het mij snel op de kast, maar dat is niks nieuws
En dus geef ik het topic terug, dat is alles
No worries
Dankjewel voor je reacties 
Probeer niet boos te worden. Dat anderen jouw situatie vergelijken met zichzelf is een manier waarop mensen proberen iets te snappen. Met mijn NAH hoor ik ook wel eens: 'Oh, joh, ik vergeet ook zoveel!' of 'Ik ben ook zo'n chaoot!' Dat zal ongetwijfeld zo zijn, maar ondanks die overeenkomsten, zijn het compleet verschillende dingen. Je kan je door zulke opmerkingen heel onbegrepen voelen. Ik probeer maar te denken dat het eigenlijk ook wel een geluk is (voor hun) dat ze het niet kunnen snappen.