17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Ik voel mij vrouw en dat weet ik doordat ik het idee van man zijn super ongemakkelijk vind. De vraag "wat zou je doen als je 24 uur een man was", zou ik beantwoorden met "wachten tot het voorbij is" 
Echt begrijpen hoe het is om non-binair te zijn kan ik dus niet. Om te weten hoe het is dat met zo'n hokje je gender op diens plek valt, ik kan me er vaag iets bij voorstellen als ik me voorstel dat ik als vrouw in een ander lichaam zat. Maar echt begrijpen, dat doe je volgens mij alleen als je het zelf ervaart.
Daarom waardeer ik het ontzettend hoe mensen in dit topic hun best gedaan om uit te leggen hoe zij het ervaren. Wat nb zijn voor hen betekent. Ik wil de mensen die die moeite hebben genomen, heel erg bedanken. De essentie zal ik misschien nooit echt begrijpen, omdat ik niet kan voelen wat jullie voelen, maar ik begrijp nu wel weer een stukje beter hoe dit voor jullie is. Hoe jullie dit ervaren.
Misschien voelt 't wel net zoals voor introverten/overprikkelden dat iedereen steeds zegt de maatschappij is nu eenmaal zo, die zal nooit aan die groep aangepast worden want druk en sociaal is de norm.
Beertjelief schreef op 26-04-2022 om 21:13:
Nee hoor, geen sneer
Vermoeidheid! Dat weet je
Maar kom er gezellig bij Peen, samen met je vriendinnen!
Je begrijpt immers de gevoelens en worstelingen toch?
Dan kan alle ophef over anderen inderdaad stoppen
En eerlijk? Topic nummer 3 en tig pagina’s verder en een herhalingsplaat dat er speelt
Accepteer anders dat je het niet snapt? Niet voelt?
En dat dat ook helemaal niet hoeft? Net zoals je niet hoeft te snappen wat het is om man te zijn misschien?
En na zoveel jaar krijgt het mij snel op de kast, maar dat is niks nieuws
En dus geef ik het topic terug, dat is alles
No worries
Nou dan ook mijn laatste bijdrage want ik word hier ook moe van. Is het overigens bij je op gekomen dat ook jij wel eens niet wil begrijpen. Dat we een beetje belanden in een de pot verwijt de ketel situatie?
Maar blijkbaar ben ik nogal een oen of of onwelwillend ( wat ik oprecht niet probeer te zijn).
Toch een paar vragen ( oprechte vragen )
- biologisch gezien heb je mannelijk.en vrouwelijk en je hebt intersexe( maar dat komt niet zo vaak voor als het mannelijk en vrouwelijk geslacht.
- dan heb je mensen van wie de beleving van het geslacht niet overeenkomt met hun biologisch geslacht. Dat is in verschillende mate.
- nu komt mijn verwarring: sommige.mensen voelen zich zo doodongelukkig met hun biologisch geslacht dat ze in transitie gaan. Transgenders toch?
- die mensen zijn er altijd al geweest..ik denk al.zolang de mensheid bestaat.
- nu komen er dan tig hokjes bij. Eerlijk gezegd ik ben het kwijt.... Al die benamingen het duizelt mij.
- maar heel veel van wat mensen benoemen was er ook al lang. Ik denk dat er niemand is die 100 procent man is of 100 procent vrouw. Echt niemand
- juist in deze tijd mag iedereen zijn wie hij of zij is. Meestal...Je hoeft je niet te laten tegenhouden door je sexe! Er zijn mannen die kleuterleiders zijn en vrouwen die keukens plaatsen. Dat zag je echt niet 50 jaar geleden.
Waarom is dan nu die verwarring zo groot? Want ik spreek wel eens mensen uit het onderwijs en die zeggen dat de jeugd meer dan ooit in verwarring is. Ik las hier ook iemand die in het onderwijs werkt en zei dat halve klassen non binair zijn en/of transgender.
En dat vind ik erg. Ben je al zo compleet in verwarring door alle veranderingen in je puberlijf. Moet je ook nog gaan bedenken in welk hokje je nu past. En het stomme is.... Volwassenen gaan hier ook in mee. En dan bedoel ik niet de volwassenen die zelf problemen hebben met de beleving van hun sexe.. nee veel en veel meer. Sommigen ook door angst, zie de situatie rondom J.K Rowling de schrijfster van Harry Potter boeken. Die zei dat het toch echt vrouwen waren die menstrueren en geen mensen. Afgemaakt is ze... Lees eens erover.
En denk je echt dat je zo mee moet huilen met de wolven in het bos?denken we echt dat we onzekere pubers hiermee helpen? In nabije.omgeving juist drama's meegemaakt dat het non binair zijn of in transitie gaan helemaal niet hielp dat er andere problemen onderzaten die te laat geadresseerd werden...
Echt er zijn op z'n minst 7 hokjes bij gefrabiceerd. We wonen in het meest vrije deel van de wereld, er is geen oorlog en geen honger Je hoeft geen rok aan ( behalve in sommige streng religieuze gemeenschappen maar daar kun je echt wel uit zonder dat het je leven kost) ik geef toe dat het voor jongens wat anders ligt maar dan nog. Wat is dan het probleem? Wat is dan die verwarring onder de jeugd? Waarom al die hokjes erbij? Waarom wordt iemand als J.K Rowling afgemaakt door sommige groepen.? Waarom worden mensen die vraagtekens hebben hierover afgeschreven als onwelwillend, star jij bent een man jij mag hier niets over zeggen ( zie de reactie op Pekaja) huh? Wij deden toch niet meer aan mannelijk of vrouwelijk?
Het is allemaal zo inconsistent. Ik weiger er in mee te gaan. Heus als.mijn kinderen min binair zeggen te zijn of willen veranderen zal in ze echt niet afwijzen. Dat is ook zo iets. Iemand zegt ik werk in het onderwijs en maak me zorgen. Gelijk komt daar een reactie op : o wat errug...dat jij met jongeren werkt.Bizar. Laten we toch stoppen met elkaar.de mast nemen en bevragen of het echt wel zo goed is al die hokjes erbij.
Nou ik kap er mee...want ik word er ook zat van
Leene schreef op 27-04-2022 om 09:55:
[..]
Nou dan ook mijn laatste bijdrage want ik word hier ook moe van. Is het overigens bij je op gekomen dat ook jij wel eens niet wil begrijpen. Dat we een beetje belanden in een de pot verwijt de ketel situatie?
Maar blijkbaar ben ik nogal een oen of of onwelwillend ( wat ik oprecht niet probeer te zijn).
Toch een paar vragen ( oprechte vragen )
- biologisch gezien heb je mannelijk.en vrouwelijk en je hebt intersexe( maar dat komt niet zo vaak voor als het mannelijk en vrouwelijk geslacht.
- dan heb je mensen van wie de beleving van het geslacht niet overeenkomt met hun biologisch geslacht. Dat is in verschillende mate.
- nu komt mijn verwarring: sommige.mensen voelen zich zo doodongelukkig met hun biologisch geslacht dat ze in transitie gaan. Transgenders toch?
- die mensen zijn er altijd al geweest..ik denk al.zolang de mensheid bestaat.
- nu komen er dan tig hokjes bij. Eerlijk gezegd ik ben het kwijt.... Al die benamingen het duizelt mij.
- maar heel veel van wat mensen benoemen was er ook al lang. Ik denk dat er niemand is die 100 procent man is of 100 procent vrouw. Echt niemand
- juist in deze tijd mag iedereen zijn wie hij of zij is. Meestal...Je hoeft je niet te laten tegenhouden door je sexe! Er zijn mannen die kleuterleiders zijn en vrouwen die keukens plaatsen. Dat zag je echt niet 50 jaar geleden.
Waarom is dan nu die verwarring zo groot? Want ik spreek wel eens mensen uit het onderwijs en die zeggen dat de jeugd meer dan ooit in verwarring is. Ik las hier ook iemand die in het onderwijs werkt en zei dat halve klassen non binair zijn en/of transgender.
En dat vind ik erg. Ben je al zo compleet in verwarring door alle veranderingen in je puberlijf. Moet je ook nog gaan bedenken in welk hokje je nu past. En het stomme is.... Volwassenen gaan hier ook in mee. En dan bedoel ik niet de volwassenen die zelf problemen hebben met de beleving van hun sexe.. nee veel en veel meer. Sommigen ook door angst, zie de situatie rondom J.K Rowling de schrijfster van Harry Potter boeken. Die zei dat het toch echt vrouwen waren die menstrueren en geen mensen. Afgemaakt is ze... Lees eens erover.
En denk je echt dat je zo mee moet huilen met de wolven in het bos?denken we echt dat we onzekere pubers hiermee helpen? In nabije.omgeving juist drama's meegemaakt dat het non binair zijn of in transitie gaan helemaal niet hielp dat er andere problemen onderzaten die te laat geadresseerd werden...
Echt er zijn op z'n minst 7 hokjes bij gefrabiceerd. We wonen in het meest vrije deel van de wereld, er is geen oorlog en geen honger Je hoeft geen rok aan ( behalve in sommige streng religieuze gemeenschappen maar daar kun je echt wel uit zonder dat het je leven kost) ik geef toe dat het voor jongens wat anders ligt maar dan nog. Wat is dan het probleem? Wat is dan die verwarring onder de jeugd? Waarom al die hokjes erbij? Waarom wordt iemand als J.K Rowling afgemaakt door sommige groepen.? Waarom worden mensen die vraagtekens hebben hierover afgeschreven als onwelwillend, star jij bent een man jij mag hier niets over zeggen ( zie de reactie op Pekaja) huh? Wij deden toch niet meer aan mannelijk of vrouwelijk?
Het is allemaal zo inconsistent. Ik weiger er in mee te gaan. Heus als.mijn kinderen min binair zeggen te zijn of willen veranderen zal in ze echt niet afwijzen. Dat is ook zo iets. Iemand zegt ik werk in het onderwijs en maak me zorgen. Gelijk komt daar een reactie op : o wat errug...dat jij met jongeren werkt.Bizar. Laten we toch stoppen met elkaar.de mast nemen en bevragen of het echt wel zo goed is al die hokjes erbij.
Nou ik kap er mee...want ik word er ook zat van
Het is soms net alsof je van mening moet veranderen op dit forum als iemand iets 'uitlegt'. Ik vind het zo vreemd dat mensen niet snappen dat er verschillende manieren zijn om tegen dingen aan te kijken en dat dat prima is. Maar nee, er volgt altijd wel een sneer of verwijt.
Wat Leene hier zegt is een heel gefundeerde mening en ook ik maak me zorgen. Ook ik zie vooral meiden die hiermee worstelen. Veel teveel meiden. Dat is niet erg zolang onderliggende problemen niet verborgen blijven omdat 'je het moet accepteren en vooral niet in twijfel mag brengen'. En zo lang er geen blijvende schade ontstaat.
Drietje schreef op 27-04-2022 om 10:43:
[..]
Het is soms net alsof je van mening moet veranderen op dit forum als iemand iets 'uitlegt'. Ik vind het zo vreemd dat mensen niet snappen dat er verschillende manieren zijn om tegen dingen aan te kijken en dat dat prima is. Maar nee, er volgt altijd wel een sneer of verwijt.
Wat Leene hier zegt is een heel gefundeerde mening en ook ik maak me zorgen. Ook ik zie vooral meiden die hiermee worstelen. Veel teveel meiden. Dat is niet erg zolang onderliggende problemen niet verborgen blijven omdat 'je het moet accepteren en vooral niet in twijfel mag brengen'. En zo lang er geen blijvende schade ontstaat.
Dat is waarschijnlijk ook waarom de acceptatie zo moeizaam gaat.
Drietje schreef op 27-04-2022 om 10:43:
[..]
Het is soms net alsof je van mening moet veranderen op dit forum als iemand iets 'uitlegt'. Ik vind het zo vreemd dat mensen niet snappen dat er verschillende manieren zijn om tegen dingen aan te kijken en dat dat prima is. Maar nee, er volgt altijd wel een sneer of verwijt.
Wat Leene hier zegt is een heel gefundeerde mening en ook ik maak me zorgen. Ook ik zie vooral meiden die hiermee worstelen. Veel teveel meiden. Dat is niet erg zolang onderliggende problemen niet verborgen blijven omdat 'je het moet accepteren en vooral niet in twijfel mag brengen'. En zo lang er geen blijvende schade ontstaat.
Ik ben het eens met Leene en jou. Ben zelf homo, heb daar nooit zo'n punt van gemaakt omdat ik het helemaal niet belangrijk vind. Mijn geaardheid is maar zo'n verdomd klein deeltje van wie ik ben als mens, dat het voor mij geen hoofdrol heeft in mijn leven, integendeel.
En ook ik ben de weg een beetje kwijt met al die nieuwe "genders" die er opeens bij zijn gekomen. Ik snap er eerlijk gezegd geen fluit van. Nog niet zo lang geleden had je LGBT, en in feite waren dat maar drie dingen, geen vier: homo, bi, trans. Tegenwoordig komt er nog een heel alfabet achteraan, gooi maar in mijn pet en zoek maar uit. Soms zie ik het verschil ook gewoon niet tussen bepaalde "genders".
Onder andere via dit topic (of het andere gender-topic hier) begreep ik ook opeens dat bepaalde "genders" ook nog een aparte manier van aanspreken of aanduiden moeten hebben, dus hen en hun en X en weet ik wat nog meer. Daar kan ik me al helemaal niks bij voorstellen. Waarom? Omdat je voortdurend de bevestiging van je omgeving nodig hebt dat je iets aparts bent en dat je daarom recht hebt op een speciale manier van aanspreken of aanduiden?
Mijn idee is: wees gewoon wie je wilt zijn, als mens. Accepteer jezelf voor wie je bent, zoek niet voortdurend bevestiging van buitenaf daarvoor. Stop jezelf niet in een gender-hokje met bijbehorende aanspreekvormen en aanduidingen, maar wees gewoon jezelf, dan heb je geen hokje nodig.
Maar goed, het kan natuurlijk dat ik het allemaal niet goed begrijp.
redbulletje schreef op 27-04-2022 om 08:32:
Misschien voelt 't wel net zoals voor introverten/overprikkelden dat iedereen steeds zegt de maatschappij is nu eenmaal zo, die zal nooit aan die groep aangepast worden want druk en sociaal is de norm.
Zoiets ja. Maar dan wat meer in de richting 'daar hebben we allemaal wel eens last van'.
Alsof je tegen iemand met een diagnose waarbij overprikkeling invloed heeft op het dagelijks leven, zegt dat jij (zonder zo'n diagnose) het snapt omdat jij de drukte in de stad met Koningsdag ook verschrikkelijk vindt. De bedoeling van zo'n vergelijking is goed. Je probeert het probleem van iemands overprikkeling te begrijpen. Wil begrip tonen door jouw ervaring te delen. Maar waar iemand met add, ass of een andere beperking tegenaan loopt, is echt iets anders. Het kan geen kwaad om te vragen of je het snapt. Want je begrijpt misschien een stukje van hun probleem, maar meer ook niet. Kan vaak ook helemaal niet. En dat is niet erg. Maar je moet tegenover iemand met een dergelijk probleem wel beseffen dat je het niet snapt voordat je gaat roepen dat je met Koningsdag best gezellig samen naar het kleinschalige buurtfeest kan, omdat jíj́ daar een vorige keer niet de problemen ondervond die je in de stad had.
Drietje schreef op 27-04-2022 om 10:43:
[..]
Het is soms net alsof je van mening moet veranderen op dit forum als iemand iets 'uitlegt'. Ik vind het zo vreemd dat mensen niet snappen dat er verschillende manieren zijn om tegen dingen aan te kijken en dat dat prima is. Maar nee, er volgt altijd wel een sneer of verwijt.
Wat Leene hier zegt is een heel gefundeerde mening en ook ik maak me zorgen. Ook ik zie vooral meiden die hiermee worstelen. Veel teveel meiden. Dat is niet erg zolang onderliggende problemen niet verborgen blijven omdat 'je het moet accepteren en vooral niet in twijfel mag brengen'. En zo lang er geen blijvende schade ontstaat.
Ik heb bijna de hele discussie gelezen maar het zijn vooral meningen en weinig ‘antwoorden’. Mijn kind en ik staan momenteel niet op al te beste voet omdat ik verkeerd heb gereageerd op haar coming out als non-binair. De beste reactie was geweest dat ik ‘hen’ accepteer zoals ze zijn (?), maar ik heb uit bezorgdheid allerlei kritische vragen gesteld. Waar is het voor nodig? Ik loop me ook niet de hele dag vrouw te voelen en ik voel me niet verplicht om een jurk aan te doen of me ‘vrouwelijk’ te gedragen. Waarom voldoet het dan niet om ‘gewoon’ een lesbische vrouw te zijn? Wat voegt deze gender toe als je toch al zeker weet geen man te zijn? Hoe kan het dat het vooral jonge als vrouw geborenen zijn die hiermee worstelen, en bovengemiddeld veel mensen met autisme. Degene waar ze het meeste tijd mee doorbrengt is ook non-binair. Daar kan ik het meer bij plaatsen dan bij mijn kind dat ik van jongsafaan in prinsessenjurken heb zien rondhuppelen en die nog nooit in haar leven met jongens is omgegaan (afgezien van familie).
Malibu2 schreef op 26-04-2022 om 13:12:
[..]
Een vriendin van me is huisarts. Zij krijgt ook steeds meer vragen over hormoonbehandelingen en operaties. Laatst was er iemand die, om de wachtlijst bij de genderklinieken te ontlopen, online hormonen uit Engeland wilde bestellen en vroeg of vriendin haar als huisarts daarmee wilde opvolgen. Dat heeft ze niet gedaan, maar ze is wel geschrokken dat dit blijkbaar zo makkelijk gaat. En dat ging om iemand zonder voorgeschiedenis op dit vlak..
De wachtlijst is twee jaar. Als je al op de wachtlijst komt. Je gaat je niet in een opwelling aanmelden voor de wachtlijst omdat je vorige week iets gelezen hebt over genderdysforie en twijfel bij jezelf herkent, dus hoezo 'geen voorgeschiedenis'.
Pejeka1 schreef op 27-04-2022 om 14:23:
[..]
Waarom? Omdat je voortdurend de bevestiging van je omgeving nodig hebt dat je iets aparts bent en dat je daarom recht hebt op een speciale manier van aanspreken of aanduiden?Mijn idee is: wees gewoon wie je wilt zijn, als mens. Accepteer jezelf voor wie je bent, zoek niet voortdurend bevestiging van buitenaf daarvoor. Stop jezelf niet in een gender-hokje met bijbehorende aanspreekvormen en aanduidingen, maar wees gewoon jezelf, dan heb je geen hokje nodig.
Maar goed, het kan natuurlijk dat ik het allemaal niet goed begrijp.
Ik kan het dus idd ook allemaal verkeerd begrijpen. Maar ik vind dat je het goed uitlegt. Je hebt zoveel vrijheid hier om te zijn wie je wilt zijn. En daar kan met liefde de X bij. Die is ook nodig denk ik. Maar daar hoeft niet nog een genderconflict bij te komen veroorzaakt door zoekende pubers.
Ik begrijp dat er echt genoeg mensen te vinden zijn die hormonaal meer in het midden zitten en zich dus niet thuisvoelen in het stereotype beeld. Ik begrijp ook heel goed dat er genoeg mensen te vinden zijn die zich maatschappelijk niet kunnen vinden in het stereotype beeld (ik ben zo'n voorbeeld).
In het geval van een (relatief) kleiner deel vd mensheid die intersexe zijn of een bepaalde hormoonbalans hebben, kan ik me er echt in vinden dat ze een V of M niet voelen passen. Raven van Dorst vind ik een schoolvoorbeeld van iemand waarbij ik het niet meer dan logisch vind dat die zich niet thuisvoelt in deze sekse indeling. Die heeft vermoedelijk ook een redelijk gelijk opgaande m/v hormoonhuishouding. Je hebt een boel mensen die androgyn zijn en die zichzelf zien in het NB hokje. En dat snap ik. Dat zijn ook vaak mensen waaraan je kunt zien dat deze M/V kenmerken door elkaar heen lopen. Die hebben een uiterlijk die voor veel mensen al lastig te plaatsen is. Dat zijn de mensen waar mensen zichzelf afvragen 'is dat nou een meisje of een jongen'? Dat is een groep mensen waarbij ik non binairiteit bij begrijp, voor zover dat uberhaupt relevant is of ik dat begrijp. Ik snap heel goed dat er een X bij moet komen. Is het niet omdat het helemaal niet relevant is, danwel omdat er fysiek gezien een groep is die zich ongetwijfeld niet thuisvoelt in de simpele tweedeling. Wat je dan vervolgens moet doen met kleedkamers weet ik ook niet. Lijkt me lastig om een X kleedkamer te maken, waarbij veel sportverenigingen al worstelen met aflopende subsidies. In dat geval denk ik dat je -zoals zo vaak en nu eenmaal de praktijk- je toch moet neerleggen bij de massa. Maar da's best een eigen discussie waard, want over hoe grote groep hebben we het dan? Mensen zijn doorgaans best bereid om concessies te doen als ze weten dat ze tot een minderheid behoren, maar wél normaal respectvol en gelijkwaardig behandeld worden. Want DAT is natuurlijk waar het om gaat. Ik zou als enige vrouw in een verder mannensport ook niet een speciale kleedkamer voor mezelf hoeven. Met wat begrip onderling zal ik heus wel ruimte krijgen om die kleedkamer even 10 minuten voor mezelf te mogen gebruiken. En anders kleed ik me thuis om, ook geen probleem. Het wordt pas raar als de verhouding 50/50 wordt en de helft van de groep wel een bepaald recht heeft en de andere helft krijgt die niet en is ook niet bespreekbaar.
Als ik denk aan mijn eigen weerstand, dan denk ik aan de "groep" die aandacht vraagt en openlijk dweept met NB en pissig is als je de pronounce verkeerd hebt. Dan zie ik daar maar weinig NB mensen in waarbij ik denk, ja, dat snap ik. Dan kijk ik naar bepaalde groepjes jongeren en die pubermeiden knippen hun lange meisjesharen af voor een kort kapsel (prima), trekken een boos gezicht, maken emo tiktokfilmpjes en zitten nieuwe namen te verzinnen voor hun nieuwe pronounce. En de paar jongens die meedoen laten hun haren groeien en doen lipstift op. Voor mij allemaal dikke prima, maar er wordt dan ook meteen weer zo'n cliché erbij gepakt. Ik ben een NB vrouw, dus kijk ik nu boos met kort haar om te onderstrepen dat ik echt ook mannelijk ben (alsof mannen allemaal boos zijn met korte haren). En een jongen gaat dan korte rokjes of zwierige jurken dragen met lippenstift (alsof vrouwelijk zijn gelijk staat aan rokken met lippenstift). Waar de clichés in hun eigen biologische sekse niet moeten gelden, worden ze er wel bijgepakt in hun NB uitingsvorm. Gek.
Kort gezegd vind ik het binnen die groep meer een modebeeld dat achter de vele stillere groep non binairen aanholt, dat idd nogal identiteits zoekend is en daarmee meer herrie schopt dan ik kan begrijpen en eerlijk gezegd zou ik er als (bovenstaand beschreven androgyn/intersekse) NB persoon best een beetje geirriteerd van kunnen worden dat er een hele groep mee wegloopt, waarvan ik denk, joh, dit gaat helemaal niet over jou. Jij hebt een ander identiteitsconflict. En ik vrees dat het juist die laatste zoekende identiteitsconfuse groep is die al die lettertjes erbij aan het zoeken is om maar een duiding aan zichzelf te kunnen geven. Terwijl zo'n lettertje niet je (hele) identiteit is, niet eens je halve. Je bestaat uit zoveel meer dingen die allemaal toevoegen aan je identiteit.
Diyer schreef op 27-04-2022 om 21:53:
[..]
Terwijl zo'n lettertje niet je (hele) identiteit is, niet eens je halve. Je bestaat uit zoveel meer dingen die allemaal toevoegen aan je identiteit.
Zo zie ik het dus ook, al vinden pubers dat vaak lastiger. Dat is ook deels de reden waarom ik aan de hormonen ga zonder mijn naasten erover in te lichten. Mijn partner weet het, wat vrienden weten het, en dat was het. Ergens wil ik het de rest ook wel vertellen, maar aan de andere kant verandert er naar mijn idee niet zoveel aan me dat het vertellenswaardig (en daarbij ook gevoelig voor afwijzing) is. Maar toch krijg ik te horen dat ik het de rest moet vertellen, omdat het voor hen misschien wel iets groots is. Ik heb zoiets van, het is mijn lichaam, mijn keuze; ik blijf gewoon dezelfde persoon.
Maar, wat ook zo is is dat we niet zien dat de dominante groep óók een identiteit heeft. Net zoiets als dat we hier witheid als de standaard zien, zonder daar kenmerken aan te verbinden. Of heteroseksualiteit, zonder daar kenmerken aan te verbinden. Waar we dat wel doen bij andere etniciteiten, of homoseksuelen. Dus, we worden blind voor wat de norm nu eigenlijk inhoudt. Bijvoorbeeld mijn schoonvader die homo’s accepteert, zolang ze maar gewoon ‘normaal’ doen; waar we gedragingen koppelen aan een ‘afwijkende’ identiteit, terwijl de eigen identiteit ‘normaal’ is zonder typerende kenmerken.
En je bent inderdaad veel meer dan maar één identiteitsaspect, maar toch wordt juist dat ene er heel vaak uitgepikt door anderen om over te praten. Om er vragen over te stellen. Om het te bevragen. Om erover te discussiëren. Om je te plagen. Om je te steunen. Om allerlei redenen, zonder dat je het zelf als zo belangrijk ziet. Ik zeg niet dat dat erg is, integendeel zelfs, maar het is niet alleen het individu dat dat ene dingetje zo groot maakt.
Diyer schreef op 27-04-2022 om 21:53:
[..]
Als ik denk aan mijn eigen weerstand, dan denk ik aan de "groep" die aandacht vraagt en openlijk dweept met NB en pissig is als je de pronounce verkeerd hebt. Dan zie ik daar maar weinig NB mensen in waarbij ik denk, ja, dat snap ik. Dan kijk ik naar bepaalde groepjes jongeren en die pubermeiden knippen hun lange meisjesharen af voor een kort kapsel (prima), trekken een boos gezicht, maken emo tiktokfilmpjes en zitten nieuwe namen te verzinnen voor hun nieuwe pronounce. En de paar jongens die meedoen laten hun haren groeien en doen lipstift op. Voor mij allemaal dikke prima, maar er wordt dan ook meteen weer zo'n cliché erbij gepakt. Ik ben een NB vrouw, dus kijk ik nu boos met kort haar om te onderstrepen dat ik echt ook mannelijk ben (alsof mannen allemaal boos zijn met korte haren). En een jongen gaat dan korte rokjes of zwierige jurken dragen met lippenstift (alsof vrouwelijk zijn gelijk staat aan rokken met lippenstift). Waar de clichés in hun eigen biologische sekse niet moeten gelden, worden ze er wel bijgepakt in hun NB uitingsvorm. Gek.
Non-binairen zullen zich kleden en presenteren zoals zij willen, niet om een politiek-maatschappelijk statement te maken. Het is niet hun plicht om als reactie op de hokjes binair man/vrouw, mannen hebben kort haar en dragen broeken, vrouwen hebben lang haar en dragen rokjes, in hun non-binaire of trans rol als reactie dus juist geen kort haar of rokjes te dragen.
Overigens: pronounce is een werkwoordsvorm. Pronouns het meervoud van het woord pronoun.
skik schreef op 27-04-2022 om 15:32:
[..]
De wachtlijst is twee jaar. Als je al op de wachtlijst komt. Je gaat je niet in een opwelling aanmelden voor de wachtlijst omdat je vorige week iets gelezen hebt over genderdysforie en twijfel bij jezelf herkent, dus hoezo 'geen voorgeschiedenis'.
Geen bekende voorgeschiedenis van genderdysforie. Het kwam voor vriendin (huisarts) totaal onverwacht. Vriendin heeft dus wel het idee dat het om een opwelling gaat.