De nadelen voor jongvolwassenen in deze dure en slecht-economische tijd.
Ik vrees dat een hoop jong-volwassenen er veel last van hebben dat ze niet meer zo gemakkelijk aan eigen woonruimte komen. En dat -als ze dat wel komen- het veel te duur is in deze steeds duurdere tijd. En daarom uit nood, bij hun ouders blijven wonen. Moeten blijven wonen.
Helaas is het volgens mij ook zo dat sommige ouders zich een houding aanmeten die eigenlijk niet meer past naar hun kinderen, die eigenlijk al oud genoeg zijn om hun eigen beslissingen te nemen. Ik lees hier soms verhalen en dingen terug van ouders waarover ik me verbaas. Dat kinderen bijv. bepaalde regels opgelegd worden zoals wel of niet ergens mogen slapen of partners wel of niet bij hun thuis te kunnen laten slapen of eisen stellen aan hun opleiding e.d. terwijl de kinderen oud genoeg zijn om dit zelf te kunnen regelen.
De opmerking; 'Als het je niet bevalt ga je maar op jezelf wonen', is eigenlijk niet meer van deze tijd omdat dat is veel gevallen gewoon echt niet mogelijk is.
Veel ouders zouden hun kinderen die nog thuis wonen meer ruimte moeten geven voor hun eigen beslissingen. Hun meer gunnen dat ze hun eigen woonruimte hebben; helaas dan nog wel bij hun ouders in huis. Voor de adolocenten houdt het eigenlijk hun ontwikkeling tegen: zij moeten het gevoel kunnen hebben echt onafhankelijk te kunnen worden; afstand te kunnen nemen van hun ouders (en die afstand vanuit onafhankelijk zelf weer te kunnen verkleinen op hun eigen moment)
Wat vinden jullie hiervan? Wie van jullie zit ook met kinderen thuis die eigenlijk allang uit huis willen en er last van hebben dat ze zich beperkt voelen? En wie van de ouders voelt zichzelf juist beperkt doordat hun jongvolwassen kind geen woonruimte kan vinden?
Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?
Hier is het de aankomende jaren nog niet relevant, maar als de situatie zich uiteindelijk voor zal doen, dan vinden we daar vast wel een weg in met de kids. Het zal een beetje mee bewegen zijn van beide kanten: Ze zullen meer hun eigen weg gaan en hun eigen beslissingen nemen, maar er zullen wel regels blijven gelden.
Dan denk ik niet aan graverende zaken ofzo, maar in elk geval even laten weten of je thuis eet en slaapt schiet me zo te binnen. En je steentje bijdragen in het huishouden. Voor de rest zullen ze het toch een beetje zelf moeten ontdekken.
Ik vind het te makkelijk om het af te schuiven op te geringe inzet als iemand niks kan vinden. Als je gewoon een baan hebt, heb je doorgaans ook niet de tijd om hele dagen alles af te struinen en te bellen.
Gedeelde huizen komen hier in de omgeving vrijwel niet voor. Studentenhuizen ook niet, dan moet je echt al in een stad met een hbo/uni gaan kijken.
Mensen zijn in hun zoektocht vaak ook gebonden aan de reisafstand naar werk. Misschien dat er in Noord-Groningen nog wel iets te krijgen is, maar als je in Den Haag werkt is dat natuurlijk geen optie. En naast werk is er ook nog gebondenheid aan de regio/woonplaats, vrienden, familie, contacten. Dat zijn voor mensen wel factoren om niet heel ver weg te willen wonen.
Twintig keer verhuizen in vijf jaar tijd...ik krijg al stress als ik er aan denk. Onzekerheid over een dak boven je hoofd is slopend. Ik zou echt liever thuis blijven wonen dan dat ik elke paar maanden moet verhuizen.
Natuurlijk hoeft een eerste huis niet je eindbestemming te zijn. Maar de huurprijzen zijn echt wel hoog en je hebt ook te maken met regelgeving. Er zijn ook appartementen/huizen waar je niet met drie of meer volwassenen ingeschreven mag staan (tenzij meerderjarige kinderen). Waarbij je één inkomen 100% mee mag tellen, het tweede inkomen voor de helft of zo en een derde of meer inkomens er niet eens toe doen qua toewijzing.
Ik mag van mijn hypotheekverstrekker mijn huis niet verhuren zonder hun toestemming.
In veel steden is er zelfbewoningsplicht. Een kamer verhuren is makkelijk gezegd, maar vraagt veel privacy van beide partijen (want gedeelde voorzieningen). En huurders hebben ook rechten, dus heel makkelijk krijg je ze er niet uit.
Ik vind ook niet terecht dat de ouderen worden aangekeken. Mijn opa en oma (90 jaar) wonen sinds de jaren '50 in een groot vrijstaand huis, zij zijn daar gelukkig en hebben het huis zelf gebouwd. Echt niet dat ik wil dat zij voor een ander eruit gaan.
Index224 schreef op 19-01-2023 om 15:37:
Ik vind ook niet terecht dat de ouderen worden aangekeken. Mijn opa en oma (90 jaar) wonen sinds de jaren '50 in een groot vrijstaand huis, zij zijn daar gelukkig en hebben het huis zelf gebouwd. Echt niet dat ik wil dat zij voor een ander eruit gaan.
Mee eens. Ik vind alleen wel dat als jouw opa en oma zélf weg willen (naar een kleinere woning bijvoorbeeld, of gelijkvloers), dat dat mogelijk moet zijn. Maar die opties zijn er ook weinig.
Zoon is 20 en staat ingeschreven bij de woningbouw. Hij moet nog anderhalf jaar naar school, die tijd mag hij blijven zitten bij ons.
Zelfs in Oostgroningen wordt het lastig om een woning te krijgen. Dan werk je al jaren en kun je na je dertigste eindelijk onder moeders vleugels weg.
Zoon bevalt het prima in Hotel Papa. Hij kan zijn gang gaan, 's nachts om 4 uur thuiskomen, geen probleem.
Gemeente Midden-Groningen, deels aardbevingsgebied. Lijstje t/m 200.000 euro.
https://www.funda.nl/koop/gemeente-midden-groningen/0-200000/p2/
MamaE schreef op 19-01-2023 om 15:37:
Ik vind het te makkelijk om het af te schuiven op te geringe inzet als iemand niks kan vinden. Als je gewoon een baan hebt, heb je doorgaans ook niet de tijd om hele dagen alles af te struinen en te bellen.
Gedeelde huizen komen hier in de omgeving vrijwel niet voor. Studentenhuizen ook niet, dan moet je echt al in een stad met een hbo/uni gaan kijken.
Mensen zijn in hun zoektocht vaak ook gebonden aan de reisafstand naar werk. Misschien dat er in Noord-Groningen nog wel iets te krijgen is, maar als je in Den Haag werkt is dat natuurlijk geen optie. En naast werk is er ook nog gebondenheid aan de regio/woonplaats, vrienden, familie, contacten. Dat zijn voor mensen wel factoren om niet heel ver weg te willen wonen.
Twintig keer verhuizen in vijf jaar tijd...ik krijg al stress als ik er aan denk. Onzekerheid over een dak boven je hoofd is slopend. Ik zou echt liever thuis blijven wonen dan dat ik elke paar maanden moet verhuizen.
Natuurlijk hoeft een eerste huis niet je eindbestemming te zijn. Maar de huurprijzen zijn echt wel hoog en je hebt ook te maken met regelgeving. Er zijn ook appartementen/huizen waar je niet met drie of meer volwassenen ingeschreven mag staan (tenzij meerderjarige kinderen). Waarbij je één inkomen 100% mee mag tellen, het tweede inkomen voor de helft of zo en een derde of meer inkomens er niet eens toe doen qua toewijzing.
Ik mag van mijn hypotheekverstrekker mijn huis niet verhuren zonder hun toestemming.
In veel steden is er zelfbewoningsplicht. Een kamer verhuren is makkelijk gezegd, maar vraagt veel privacy van beide partijen (want gedeelde voorzieningen). En huurders hebben ook rechten, dus heel makkelijk krijg je ze er niet uit.
Mensen die dat afschuiven op inzet staan redelijk buiten de samenleving inderdaad.
Een heel stom voorbeeld misschien, maar je hoeft alleen maar naar kopen zonder kijken te kijken en dan zie je wat er gebeurd: Diverse wensen moeten vaak losgelaten worden en uiteindelijk duurt het maanden voordat er überhaupt een woning gevonden wordt en dat is dan vaak een opknapper. En dat zijn echt niet de "starters' budgetten die daar voorbij komen.
Koko67 schreef op 19-01-2023 om 13:50:
Mijn zoon zit ook behoorlijk klem. Hij werkt 40 uur per week en heeft echt geen slecht salaris.
Maar een hypotheek krijgt hij niet, of in ieder geval niet genoeg om een bescheiden huisje te kunnen kopen. Hij is 24 en heeft geen uitzicht op een eigen plek. Dat doet wel wat met iemand.
Regels zijn er niet voor hem, behalve dat hij zijn kamer zelf bijhoudt en zijn rotzooi opruimt.
Hij reageert elke dag op huizen, maar meestal is hij nummer 634 ofzo.
Dat uitzichtloze, dat is zo vervelend.
Particuliere huur een optie ?
MMcGonagall schreef op 19-01-2023 om 14:09:
[..]
Welke lijst? Dan staar je je dus alleen blind op sociale huur. Er zijn nog meer wegen die naar Rome leiden en nog een stuk sneller ook. Toen ik jong was, was de wachttijd voor sociale huur ook minstens vijf jaar. Via een particuliere verhuurder een maand, en dat is tegenwoordig ook gewoon haalbaar. Dan heb je alleen geen heel lage huur, dus moet je wellicht concessies doen in afmeting van je huis of samen huren.
Klopt
Ik heb niet alles gelezen, maar las dat Temet schreef dat mensen van wie de kinderen het huis uit zijn kleiner zouden moeten kunnen gaan wonen. Daar lopen wij dus ook tegenaan. We wonen heel groot, de kinderen zijn bijna allemaal weg, maar wij zouden bijna meer moeten betalen voor een kleinere woning zonder tuin, schuur en met betaald parkeren. Ik wil niet uit de stad weg, want ik kan niet autorijden. We kunnen makkelijk een appartement kopen, maar betalen dan ongeveer hetzelfde als we voor ons grote huis krijgen. Dan heb ik geen zin in al dat gedoe en blijven we zitten.
Ik meende ergens gelezen te hebben, misschien in het Parool, dat Amsterdam niet zozeer een oppervlakteprobleem heeft, maar een verdeelprobleem.
Elke generatie heeft zijn eigen problemen. Ik had 30 jaar geleden problemen die dan nu weer niet meer aan de orde zijn voor de huidige jongeren.
Wel een wonderlijke conclusie van TO dat ouders geen limieten mogen stellen aan het aantal logeerpartijen omdat jongeren dat zelf wel kunnen regelen. Ouders stellen die limieten over het algemeen niet omdat ze denken dat hun kind niet zelf kan bepalen hoe vaak het een vriendje over de vloer wil hebben, maar omdat ze ook nog wat privacy willen hebben in hun huis. Zij hebben namelijk dat vriendje niet gekozen.
Ginevra schreef op 19-01-2023 om 16:29:
Elke generatie heeft zijn eigen problemen. Ik had 30 jaar geleden problemen die dan nu weer niet meer aan de orde zijn voor de huidige jongeren.
Wel een wonderlijke conclusie van TO dat ouders geen limieten mogen stellen aan het aantal logeerpartijen omdat jongeren dat zelf wel kunnen regelen. Ouders stellen die limieten over het algemeen niet omdat ze denken dat hun kind niet zelf kan bepalen hoe vaak het een vriendje over de vloer wil hebben, maar omdat ze ook nog wat privacy willen hebben in hun huis. Zij hebben namelijk dat vriendje niet gekozen.
Waar trek ik een conclusie?
De situatie waar ik zelf in zit: wij huren een flink huis met voor en achtertuin en 4 slaapkamers (waarvan een een deel van de zolder is). Kind is de deur uit.
Wij zijn nu 70 en 60 jaar. Beiden zouden we liever op een appartement gaan wonen waar we geen tuin hebben (werken in de tuin wordt te zwaar) en waar we geen trap meer hebben met het oog op de toekomst.
En we zitten in een groot huis; al die ruimte boven hebben wij natuurlijk ook niet echt nodig (hoewel het allemaal gevuld is: dat gaat vanzelf).
Wij hebben diverse keren met de woningcorporatie overlegd. Want wij hebben op eigen houtje gezocht naar een gezin die op een appartement zit wat geschikt is voor onze veranderde woonwensen en die blij zouden zijn met ons huis en tuin. Zelfs de huurprijs was voor beiden acceptabel als we die mee konden nemen.
Wat wil het geval? De woningcorporatie vertelt onomwonden dat zodra een huurder vertrekt de huurprijs van de woning, ongeacht de grootte van die woning, flink omhoog gaat. Dus ook al ruil je de woning: het appartement waar zij uitkomen wordt veel hoger dan onze huidige huur voor het grote huis en voor het gezin wordt de huurprijs van ons huidige huis nog heel veel meer in vergelijking met hun huidige huur.
Wij hebben concreet gevraagd hoe veel ons huis duurder zou gaan worden: dat ligt net iets onder de 20 %.....
Met andere woorden: wij willen graag naar een andere woning en staan ons huis graag af aan een jong gezin die deze ruimte veel meer zou gebruiken maar het wordt ons financieel volkomen onmogelijk gemaakt.
En ja, Temet, het zou geweldig zijn als mensen eindelijk eens zouden stoppen met stemmen op de VVD!
Maar heb ik van mijn leven nog niet op hen gestemd; ik stem al jaren op linkse partijen.
Pippeltje schreef op 19-01-2023 om 16:39:
[..]
Waar trek ik een conclusie?
Dat meen ik uit je openingspost op te maken, dat je het vreemd vindt dat ouders regels stellen over logés. Maar excuus als ik dat verkeerd begrepen heb.
Zo gek nog niet in het noorden.
Mijn oudste en wederhelft (25, allebei laatste (2) jaar afgestudeerd) hebben vorige maand een huis gekocht. In het semi centrum van hun stad. Leuke buurt. Schattig klein stadstuintje (wilden ze graag) en te betalen met hun gezamenlijke inkomens. Hoor van veel van hun vrienden da t niet perse heel gemakkelijk is, maar ze kennen niemand die tegen zn zin nog bij ouders woont. En heel wat van hun leeftijdsgenoten hebben het afgelopen jaar iets gekocht. De meesten vanuit een meer studentikoze (kamer) uitwonende situatie. Eigenlijk zelden vanuit t ouderlijk huis.