De nadelen voor jongvolwassenen in deze dure en slecht-economische tijd.
Ik vrees dat een hoop jong-volwassenen er veel last van hebben dat ze niet meer zo gemakkelijk aan eigen woonruimte komen. En dat -als ze dat wel komen- het veel te duur is in deze steeds duurdere tijd. En daarom uit nood, bij hun ouders blijven wonen. Moeten blijven wonen.
Helaas is het volgens mij ook zo dat sommige ouders zich een houding aanmeten die eigenlijk niet meer past naar hun kinderen, die eigenlijk al oud genoeg zijn om hun eigen beslissingen te nemen. Ik lees hier soms verhalen en dingen terug van ouders waarover ik me verbaas. Dat kinderen bijv. bepaalde regels opgelegd worden zoals wel of niet ergens mogen slapen of partners wel of niet bij hun thuis te kunnen laten slapen of eisen stellen aan hun opleiding e.d. terwijl de kinderen oud genoeg zijn om dit zelf te kunnen regelen.
De opmerking; 'Als het je niet bevalt ga je maar op jezelf wonen', is eigenlijk niet meer van deze tijd omdat dat is veel gevallen gewoon echt niet mogelijk is.
Veel ouders zouden hun kinderen die nog thuis wonen meer ruimte moeten geven voor hun eigen beslissingen. Hun meer gunnen dat ze hun eigen woonruimte hebben; helaas dan nog wel bij hun ouders in huis. Voor de adolocenten houdt het eigenlijk hun ontwikkeling tegen: zij moeten het gevoel kunnen hebben echt onafhankelijk te kunnen worden; afstand te kunnen nemen van hun ouders (en die afstand vanuit onafhankelijk zelf weer te kunnen verkleinen op hun eigen moment)
Wat vinden jullie hiervan? Wie van jullie zit ook met kinderen thuis die eigenlijk allang uit huis willen en er last van hebben dat ze zich beperkt voelen? En wie van de ouders voelt zichzelf juist beperkt doordat hun jongvolwassen kind geen woonruimte kan vinden?
Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?
Index224 schreef op 19-01-2023 om 15:37:
Ik vind ook niet terecht dat de ouderen worden aangekeken. Mijn opa en oma (90 jaar) wonen sinds de jaren '50 in een groot vrijstaand huis, zij zijn daar gelukkig en hebben het huis zelf gebouwd. Echt niet dat ik wil dat zij voor een ander eruit gaan.
Ik denk dat het zou helpen als er serieus in kaart wordt gebracht wat er nu allemaal belemmeringen zijn voor het verhuizen vanuit een groot huis naar een kleiner huis. Wil iemand het specifieke huis gewoon niet uit, behalve tussen 6 plankjes? Wil iemand het huis misschien wel uit, maar de buurt niet? Wil iemand misschien wel weg, maar is het te duur? Ziet iemand tegen alle sores op?
Breng al die belemmeringen in kaart. En ga dan structureel werken aan een oplossing. Zo las ik ooit eens van een dame die een bedrijfje had dat verhuizingen regelde voor ouderen. Ze nam ze alle zorg uit handen: regelde de verhuizers, regelde de inpak, regelde het overzetten van de abonnementen, de hele mikmak. Als ouderen opzien tegen de verhuisstress, dan zou het dus mooi zijn als zo iemand als die mevrouw zou worden ingezet om dat bezwaar weg te nemen.
In Amsterdam had je (heb je misschien nog wel) een regeling "van groot naar beter". Wil je verhuizen van een grote naar een kleinere sociale huurwoning, dan kan je van de gemeente een verhuisvergoeding krijgen zodat het je niks kost. En volgens mij was het ook nog zo dat gegarandeerd werd dat de nieuwe woning niet meer zou kosten dan de oude.
Veel mensen (het komt in dit draadje ook langs) merken dat een verhuizing duur is omdat de nieuwe woning meer kost dan de oude. Omdat de verhuurder de nieuwe woning onmiddellijk voor het maximum wil verhuren. Daar zou eens naar gekeken kunnen worden, misschien kunnen in elk geval de corporaties verplicht worden bij dit soort verhuizingen de huur van de nieuwe woning te matigen (er zijn al bewegingen in die richting meen ik).
En misschien kan er gekeken worden naar manieren om bij echt grote woningen een deel van de woning af te splitsen en apart te verhuren. Op basis van vrijwilligheid.
Mijn idee is dus: gooi eens serieus geld en energie naar het in kaart brengen van de belemmeringen in de doorstroom en naar het bestrijden van die belemmeringen, zodat meer mensen gestimuleerd kunnen worden hun relatief te grote woning te verruilen voor eentje die beter bij de nieuwe levensfase past.
Ik bepleit niet dat bejaarden gedwongen moeten verhuizen.
Pippeltje schreef op 19-01-2023 om 16:55:
De situatie waar ik zelf in zit: wij huren een flink huis met voor en achtertuin en 4 slaapkamers (waarvan een een deel van de zolder is). Kind is de deur uit.
Wij zijn nu 70 en 60 jaar. Beiden zouden we liever op een appartement gaan wonen waar we geen tuin hebben (werken in de tuin wordt te zwaar) en waar we geen trap meer hebben met het oog op de toekomst.
En we zitten in een groot huis; al die ruimte boven hebben wij natuurlijk ook niet echt nodig (hoewel het allemaal gevuld is: dat gaat vanzelf).
Wij hebben diverse keren met de woningcorporatie overlegd. Want wij hebben op eigen houtje gezocht naar een gezin die op een appartement zit wat geschikt is voor onze veranderde woonwensen en die blij zouden zijn met ons huis en tuin. Zelfs de huurprijs was voor beiden acceptabel als we die mee konden nemen.
Wat wil het geval? De woningcorporatie vertelt onomwonden dat zodra een huurder vertrekt de huurprijs van de woning, ongeacht de grootte van die woning, flink omhoog gaat. Dus ook al ruil je de woning: het appartement waar zij uitkomen wordt veel hoger dan onze huidige huur voor het grote huis en voor het gezin wordt de huurprijs van ons huidige huis nog heel veel meer in vergelijking met hun huidige huur.
Wij hebben concreet gevraagd hoe veel ons huis duurder zou gaan worden: dat ligt net iets onder de 20 %.....
Met andere woorden: wij willen graag naar een andere woning en staan ons huis graag af aan een jong gezin die deze ruimte veel meer zou gebruiken maar het wordt ons financieel volkomen onmogelijk gemaakt.
En ja, Temet, het zou geweldig zijn als mensen eindelijk eens zouden stoppen met stemmen op de VVD!
Maar heb ik van mijn leven nog niet op hen gestemd; ik stem al jaren op linkse partijen.
Exact hetgeen mijn ouders ook tegenaan lopen, maar meedenken ho maar, dus blijven zij ook (tegen hun zin zelfs) met 2 personen een eengezinswoning bezet houden.
Daarnaast zie ik ook, en dat zal mij niet door iedereen in dank worden afgenomen, dat met de jaren de wensen/eisen ook wel erg verschoven zijn en dat bedoel ik in negatieve zin.
Tegenwoordig moeten alle kinderen vooral ook een eigen kamer hebben, daar waar wij vroeger niet anders gewend waren een kamer te delen met zusjes en/of broertjes. Dat was mss niet altijd even leuk, maar zijn wij daar allemaal zoveel slechter van geworden? Zo ook met locatie: wat is er mis met een aantal km fietsen naar je middelbare school?
De tieners/twintigers van tegenwoordig zijn ook best verwend vind ik, uiteraard niet allemaal, maar zij zijn toch een stuk ‘luxer’ opgevoed en ervaren dat als een soort van standaard.
Temet schreef op 19-01-2023 om 11:46:
" Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?"
Misschien ophouden met en masse VVD te stemmen? Het is maar een idee.
Dit dus
Peaches schreef op 19-01-2023 om 11:07:
Elke generatie heeft zijn uitdagingen. Woningnood is er vaker geweest en in de jaren na de oorlog woonden hele gezinnen bij hun ouders op zolder of gewoon bij elkaar in huis.
Hoe we dit moeten oplossen? Woningen bouwen!
Laat het buitenland meer asielzoekers gaan opvangen.
En bouw wooncomplexen voor jonge mensen (die dat willen) en hulpbehoevende mensen bij elkaar.
IngridT schreef op 19-01-2023 om 17:11:
Zo gek nog niet in het noorden.
Mijn oudste en wederhelft (25, allebei laatste (2) jaar afgestudeerd) hebben vorige maand een huis gekocht. In het semi centrum van hun stad. Leuke buurt. Schattig klein stadstuintje (wilden ze graag) en te betalen met hun gezamenlijke inkomens. Hoor van veel van hun vrienden da t niet perse heel gemakkelijk is, maar ze kennen niemand die tegen zn zin nog bij ouders woont. En heel wat van hun leeftijdsgenoten hebben het afgelopen jaar iets gekocht. De meesten vanuit een meer studentikoze (kamer) uitwonende situatie. Eigenlijk zelden vanuit t ouderlijk huis.
Maar dus ook in het noorden is een gezamenlijk inkomen nodig voor een starter die nog niet veel jaren werkt denk ik
Ik kon destijds ook niet heel veel hypotheek krijgen hoor. In ieder geval niet genoeg om mijn huis mee te financieren. Het was dat ik goed gespaard had, anders had ik het niet kunnen kopen. En mijn hypotheek is lager dan ik voor welke huurwoning dan ook zou betalen. Wij zouden makkelijk groter kunnen gaan wonen, maar hebben beide geen voorliefde voor tuinieren en dan wonen we weer te groot voor onze gezinsomvang.
Wat kersje schrijft over de toegenomen standaarden qua luxe en welvaart herken ik wel.
Ik probeer ook wel een balans te vinden in meegaan met de tijd en vasthouden aan mijn eigen principes. Niet alles wat kan, hoeft ook.
Kersje schreef op 19-01-2023 om 17:23:
[..]
De tieners/twintigers van tegenwoordig zijn ook best verwend vind ik, uiteraard niet allemaal, maar zij zijn toch een stuk ‘luxer’ opgevoed en ervaren dat als een soort van standaard.
Toevallig had ik het hier onlangs met een collega over; haar zoon van 28 woont nog steeds thuis want " hij kan geen woonruimte vinden". Maar zoon wil perse in dezelfde wijk/ stadsdeel blijven wonen want anders zit hij zo " ver" van werk en vrienden af...tja..in die wijk/ stadsdeel staan voornamelijk zeer dure koopwoningen en weinig sociale huur, zo wie zo, weinig huur. En in deze stad zijn de wachtlijsten lang. Kijk dan kun je lang wachten. Misschien eens kijken naar andere mogelijkheden en minder noten op je zang hebben. En natuurlijk is het lastig dat weet ik ook en ontken ik niet maar soms kan verder kijken ook een optie zijn.
In de stad waar ik ben opgegroeid waren de wachtlijsten in de jaren 90 ook super lang. Ik ben toen in een andere stad 100 km verderop gaan wonen en werken. Familie en vrienden kun je dan ook nog opzoeken, als je bij elkaar in de buurt woont zie je elkaar ook niet dagelijks, en je maakt ook weer nieuwe vrienden. En de vrijheid was me veel waard, als je thuis blijft wonen kan er toch een hoop niet.
Kersje schreef op 19-01-2023 om 17:23:
[..]
Daarnaast zie ik ook, en dat zal mij niet door iedereen in dank worden afgenomen, dat met de jaren de wensen/eisen ook wel erg verschoven zijn en dat bedoel ik in negatieve zin.
Tegenwoordig moeten alle kinderen vooral ook een eigen kamer hebben, daar waar wij vroeger niet anders gewend waren een kamer te delen met zusjes en/of broertjes. Dat was mss niet altijd even leuk, maar zijn wij daar allemaal zoveel slechter van geworden? Zo ook met locatie: wat is er mis met een aantal km fietsen naar je middelbare school?
De tieners/twintigers van tegenwoordig zijn ook best verwend vind ik, uiteraard niet allemaal, maar zij zijn toch een stuk ‘luxer’ opgevoed en ervaren dat als een soort van standaard.
Ik herken wat je zegt. Ik lees ook dat iemand roept: mijn kind kan niets kopen op zijn 24e. Dan denk ik; 24 is nog hartstikke jong, en als je nog niet kan kopen dan probeer je iets te huren. Maar dat schijnt dan weer zonde te zijn.
MMcGonagall schreef op 19-01-2023 om 14:39:
[..]
Die woningcrisis is er al minstens 40 jaar, zo niet langer. Ik heb dit soort discussies al minstens 30 jaar
Enige verschil is dat het tegenwoordig moeilijker is om een huis te kopen, omdat er bijna geen huizen meer zijn die bij (zelfs dubbele) starterssalarissen passen.
Toen wij trouwden (half de jaren zeventig) hadden we binnen no time een huurflatje. Niks aan de hand.
Angela1967 schreef op 19-01-2023 om 14:54:
[..]
Grappig niemand gaat in op de politieke reden/oorzaak van huidige probleem. Want daar zit natuurlijk de oplossing. Echter, zodra de meeste mensen (als in: percentage van stemgerechtigden) in het stemhokje staan blijkt de eigen financiële situatie (of de angst dat anderen daarvan profiteren) leidend te zijn . Meer dan maatschappelijke thema's die mogelijk niet voor die individuele stemmer van belang zijn maar wel voor de maatschappij als geheel.
Gr Angela
Ik ben het hiermee eens. Ik heb nooit VVD gestemd en zal nooit VVD stemmen. Al word ik schathemeltjerijk. Ik ben van de oude stempel en vind maatschappelijk belang en solidariteit hele belangrijke thema's.
IngridT schreef op 19-01-2023 om 17:11:
Zo gek nog niet in het noorden.
Mijn oudste en wederhelft (25, allebei laatste (2) jaar afgestudeerd) hebben vorige maand een huis gekocht. In het semi centrum van hun stad. Leuke buurt. Schattig klein stadstuintje (wilden ze graag) en te betalen met hun gezamenlijke inkomens. Hoor van veel van hun vrienden da t niet perse heel gemakkelijk is, maar ze kennen niemand die tegen zn zin nog bij ouders woont. En heel wat van hun leeftijdsgenoten hebben het afgelopen jaar iets gekocht. De meesten vanuit een meer studentikoze (kamer) uitwonende situatie. Eigenlijk zelden vanuit t ouderlijk huis.
Groningen is de laatste jaren ook flink drukker en duurder geworden helaas. En je moet een vaste partner hebben, en een vast contract op je werk. Dat is lang niet iedereen gegeven!
Ik vind dat er wel erg gemakkelijk naar de eengezinswoningen wordt gewezen. Volgens mij zitten de tekorten hem vooral in de eenpersoonswoningen.
Ja, ik ken een dame van midden 20 die van uitkeringen leeft, door haar psychische toestand niet kan werken. Ze woont in haar eentje in een complete rijtjeswoning met 3 slaapkamers (sociale huur) met tuin en alles erbij. Wat ze overigens door haar toestand niet kan bijhouden waardoor het een oerwoud is. Dat vind ik ook erg krom. Er zou vast dolgraag een gezin met kinderen in willen wonen.
Kyana schreef op 19-01-2023 om 15:22:
[..]
- online kijken op Facebook groepen en diverse fora en daar advertenties plaatsen en reageren op onderverhuur advertenties
- kijken of er vakantiehuisjes zijn die voor langere tijd te huur zijn
- samen met anderen een huis proberen te huren
- antikraak
- een kamer zoeken in een bestaand gedeeld huis (ook voor werkende jongeren)
- andere plaatsen en provincies (wijdere zoektocht)
- makelaars afbellen en inschrijven...
Facebook en andere groepen houdt hij natuurlijk in de gaten.
Vakantiehuisjes zijn niet te huur, in ieder geval niet in de buurt.
Antikraak geprobeerd, na een maand moest hij er al weer uit.
Bij 2 makelaars heeft hij een zoekopdracht.
In andere plaatsen zoekt hij ook, maar niet in een andere provincie. Hij wil graag een beetje bij zijn vrienden in de buurt blijven.
Roos55 schreef op 19-01-2023 om 16:18:
[..]
Particuliere huur een optie ?
Jazeker, daar kijkt hij naar. Maar goedkoper dan 1400 euro kale huur heeft hij nog niet gevonden. Hij werkt hard, maar dat is voor hem niet te betalen.