De nadelen voor jongvolwassenen in deze dure en slecht-economische tijd.
Ik vrees dat een hoop jong-volwassenen er veel last van hebben dat ze niet meer zo gemakkelijk aan eigen woonruimte komen. En dat -als ze dat wel komen- het veel te duur is in deze steeds duurdere tijd. En daarom uit nood, bij hun ouders blijven wonen. Moeten blijven wonen.
Helaas is het volgens mij ook zo dat sommige ouders zich een houding aanmeten die eigenlijk niet meer past naar hun kinderen, die eigenlijk al oud genoeg zijn om hun eigen beslissingen te nemen. Ik lees hier soms verhalen en dingen terug van ouders waarover ik me verbaas. Dat kinderen bijv. bepaalde regels opgelegd worden zoals wel of niet ergens mogen slapen of partners wel of niet bij hun thuis te kunnen laten slapen of eisen stellen aan hun opleiding e.d. terwijl de kinderen oud genoeg zijn om dit zelf te kunnen regelen.
De opmerking; 'Als het je niet bevalt ga je maar op jezelf wonen', is eigenlijk niet meer van deze tijd omdat dat is veel gevallen gewoon echt niet mogelijk is.
Veel ouders zouden hun kinderen die nog thuis wonen meer ruimte moeten geven voor hun eigen beslissingen. Hun meer gunnen dat ze hun eigen woonruimte hebben; helaas dan nog wel bij hun ouders in huis. Voor de adolocenten houdt het eigenlijk hun ontwikkeling tegen: zij moeten het gevoel kunnen hebben echt onafhankelijk te kunnen worden; afstand te kunnen nemen van hun ouders (en die afstand vanuit onafhankelijk zelf weer te kunnen verkleinen op hun eigen moment)
Wat vinden jullie hiervan? Wie van jullie zit ook met kinderen thuis die eigenlijk allang uit huis willen en er last van hebben dat ze zich beperkt voelen? En wie van de ouders voelt zichzelf juist beperkt doordat hun jongvolwassen kind geen woonruimte kan vinden?
Hoe zouden we dit als maatschappij op moeten lossen?
wil40 schreef op 21-01-2023 om 12:40:
Corona was vervelend, maar dat is achter de rug, beetje actief op zoek naar een huis onder de 3 ton(!!) en hoezo woon je liever alleen zonder partner en eventuele kinderen omdat het zweet je uitbreekt door alle verantwoording die daarbij komt? Jeetje, toen ik zo oud was als jij....Depressief? Daar hadden wij geen tijd voor hoor.
Mijn oma heeft zelfmoord gepleegd, kort na mijn geboorte. Heb dus weinig herinnering aan haar, behalve dan dat mijn moeder het daar wel eens over had. Vroeger waren mensen ook depressief. Vooral na een slechte jeugd. Of om andere redenen, genetische aanleg bijvoorbeeld.
Je kunt mensen met astma ook wel aanstellers vinden, of met een bril. Want daar heb jij vast geen tijd voor.
Ik snap die agressie over de jongere generatie nooit. Ben je dan zo jaloers dat jij niet meer jong bent en zij wel? Deal daar zelf mee alsjeblieft. Dat gemopper op jongeren is zo 80 voor Christus want de oude Romeinen deden dat ook al. Net als wij vroeger leven ook de jongeren nu hun eigen leven, iedereen anders, met meer of minder uitdaging en meer of minder inzet. Het zijn net mensen.
wil40 schreef op 21-01-2023 om 12:40:
Wij hebben de jeugd verwend, niet met opzet. We hadden het goed, kind groeide daar in op en komt er nu achter dat dit alles voor hem nog niet is weggelegd. We kunnen geen huizen voor ze regelen, we hebben geen invloed op de hoge energieprijzen en Corona konden we ook al niets aan doen.
Nu is de vraag of de meerderheid mentaal sterk is, tegenslagen kan overwinnen en de wereld gaat verbeteren. Juist door onze verwachtingen hebben de jongeren het zwaar. Wij hebben je studie en je rijbewijs betaald, de rest is aan jou. Kom op, beetje doorzetten en presteren, die studie heeft genoeg gekost om nu veel geld te kunnen verdienen en je eigen broek op te houden.
Corona was vervelend, maar dat is achter de rug, beetje actief op zoek naar een huis onder de 3 ton(!!) en hoezo woon je liever alleen zonder partner en eventuele kinderen omdat het zweet je uitbreekt door alle verantwoording die daarbij komt? Jeetje, toen ik zo oud was als jij....Depressief? Daar hadden wij geen tijd voor hoor.
Ga je nu depressie in twijfel trekken? Alsof je dat doet als je tijd teveel hebt? Ik hoop dat ik je verkeerd begrijp👍
Het was idd sarcastisch bedoeld. Veel jongeren zijn onder druk en prestatiedrang depressief, maar er is weinig begrip omdat ze het toch "zo goed hebben gehad" en in welvaart zijn opgegroeid. Depressie is van alle tijden, vroeger was daar geen begrip en hulp voor, dan greep men naar de alcohol.
Onze jongeren praten wel over deze gevoelens, maar tevens is er veel onbegrip van buiten.
Mijn grootouders kregen pas een eigen woning toen ze al drie kinderen hadden (geboren 1946-1950). Daarvoor woonden ze op dezelfde zolderkamer als waar mijn ouders later, vanaf 1970, woonden. Maar dan dus met drie drukke kinderen. Mijn oma heeft na de geboorte van haar jongste een depressie gehad (vermoed ik, ze heeft drie maanden in een kliniek gezeten), en daarna hebben ze via de huisarts een flat kunnen krijgen. Depressies had je vroeger wel, maar ze heetten dan oververmoeidheid of iets dergelijks.
zenuwzwakte, hysterie, flatneurose. Oude namen voor aandoeningen die er nog steeds zijn.
wil40 schreef op 21-01-2023 om 11:38:
We zitten duidelijk op een keerpunt. De nu senioren hadden ouders die hard moesten werken voor de opbouw van economisch herstel. Wij kregen dat met de paplepel ingegoten, hard werken en kopen en leven naar je inkomsten. Wij moesten het beter hebben dan onze ouders. De nu 30-45 jarigen zitten in grote dure huizen, vaak onder water, ze wilden vanaf de start ook onze levensstandaard. Veel huizen onder water, schulden en tegenslagen zijn moeilijk op te vangen. Huis (te) duur gekocht, vakanties naar Bali, 2 auto's en hard werken om de luxe standaard hoog te houden. Er werd niet begonnen met een oude keuken, badkamer en tweedehands spullen, alles direct prima in orde. Lenen was eenvoudig.
De nu 20 plussers zijn weer terug bij ooit. Zien die hoge levensstandaard maar zullen hierop moeten inleveren. Huizen zijn te duur, energie kosten hoog, dagelijks leven erg duur. Eerst sparen, geen dure reizen en langer thuis wonen. Ook na het afsluiten van een hogere studie ligt het geld niet voor het oprapen. Er zijn er zoveel met een afgeronde hoge studie.
Studieschuld, eigen geld nodig om te kunnen kopen en er moet tijd over blijven voor sport, vrienden en relaxen. Het leven draait niet alleen om werken en luxe. De kringloop wordt druk bezocht om de eerste zelfstandige woonplek in te kunnen richten. Het is al feest als ze iets kunnen bemachtigen.
Deze jonge generatie moet de planeet gaan redden die wij hebben gekapt, volgebouwd en volgevlogen. We proberen nog wat te redden met de zonnepanelen en plastic scheiden, maar we hebben er een zooitje van gemaakt. Twee auto's, met de camper op pad en tussendoor vlogen we nog naar Spanje.
Ik wist het niet en/ of was er niet mee bezig, stak mijn hoofd in het zand, kind, jij en je generatie mogen het oplossen. Ik draag nog wat bij, met een elektrische auto die jij voorlopig niet kan betalen en zonnepanelen op mijn afbetaalde koopwoning.
Geen betaalbare woning voor de 20 plusser, maar ook geen huizen onder water, minder schulden en geen hoge levensstandaard. Voorlopig nog maar thuis wonen dan en sparen. Wachten op een flatje ergens hoog achter, voor teveel geld in onze ogen, het is wat het is.
Praat even voor jezelf. Wij zijn 50 en 57 en vlogen nooit, niet ver op vakantie, geen 2 auto's. Ken zoveel mensen die dit niet deden hoor.
wil40 schreef op 21-01-2023 om 16:54:
Het was idd sarcastisch bedoeld. Veel jongeren zijn onder druk en prestatiedrang depressief, maar er is weinig begrip omdat ze het toch "zo goed hebben gehad" en in welvaart zijn opgegroeid. Depressie is van alle tijden, vroeger was daar geen begrip en hulp voor, dan greep men naar de alcohol.
Onze jongeren praten wel over deze gevoelens, maar tevens is er veel onbegrip van buiten.
👍Dank je voor de toelichting, ik begrijp het.
Je kan natuurlijk niet generaliseren en zeggen dat de ene generatie het makkelijker heeft/had dan de andere generatie. Er zijn zoveel variabelen. Sommige uitdagingen nu zijn anders dan 20 jaar geleden en die zij weer anders dan 40 jaar geleden.
Mijn reactie is puur op de stelling van TO: moeten ouders (bijna) alles maar toestaan omdat het nu lastiger is om aan een huis te komen. Dat vind ik dus niet. Als ouders mag je gerust regels invoeren. De jongere zit namelijk ook weer niet vast. Er zijn talloze jongeren die elk jaar uit huis gaan en wel ergens een plekje vinden. Echter hoe meer eisen je aan dat plekje stelt hoe lastiger het is.
Er moet dus een keuze worden gemaakt. Je blijft langer thuiswonen, spaart en gaat pas uit huis als je een woning naar keuze in de buurt van je keuze kan betrekken. Dan loop je inderdaad misschien wel tegen de 30 of nog ouder. Of je gaat het huis uit als je geen zin meer hebt om de regels op te volgen en dan neem je genoegen met wat je kan krijgen, en dat is dan misschien een tijdelijke kamer in onderhuur of iets dergelijks om mee te beginnen. Een en ander hangt natuurlijk ook af van wat je ouders willen.
Mijn jongste kinderen groeien ook op in een fijn vrijstaand huis met veel ruimte. Ze zullen niet goed beseffen dat het ons ook 20 jaar heeft gekost om dit huis te krijgen en dat we ook nog heel veel opknapwerk in het huis hebben gedaan. Het is natuurlijk niet dat we zo begonnen zijn. Dat kunnen zij later ook niet verwachten. De oudste kinderen hebben meer meegemaakt dat we veel kleiner hebben gewoond en minder stabiel, meerdere keren verhuisd etc.
Hier in het dorp zullen ze niet terecht kunnen waarschijnlijk (als de dat willen.) Ze zullen uit moeten wijken naar omringende minder leuke gemeentes, waarschijnlijk in eerste instanties kamers/huizen delen. Ze kunnen ook langer thuis wonen. Dat vind ik niet zo'n probleem al lijkt het me voor hun fijner om uit huis te gaan op een gegeven moment.
Poezie schreef op 20-01-2023 om 14:07:
[..]
Ik denk dat als deze situatie nog veel langer voortduurt, al deze jonge mensen naar het buitenland gaan om te wonen en te werken.
Als ik jong was, zou ik dat wel doen.
Nederland is overvol.
MMcGonagall schreef op 21-01-2023 om 16:58:
Mijn grootouders kregen pas een eigen woning toen ze al drie kinderen hadden (geboren 1946-1950). Daarvoor woonden ze op dezelfde zolderkamer als waar mijn ouders later, vanaf 1970, woonden. Maar dan dus met drie drukke kinderen. Mijn oma heeft na de geboorte van haar jongste een depressie gehad (vermoed ik, ze heeft drie maanden in een kliniek gezeten), en daarna hebben ze via de huisarts een flat kunnen krijgen. Depressies had je vroeger wel, maar ze heetten dan oververmoeidheid of iets dergelijks.
Tegenwoordig kan de huisarts geen woningen meer regelen 😀. Ik heb het hier al eerder gelezen, was dat vroeger een van hun taken?
Rhonda schreef op 22-01-2023 om 09:09:
[..]
Tegenwoordig kan de huisarts geen woningen meer regelen 😀. Ik heb het hier al eerder gelezen, was dat vroeger een van hun taken?
Nee maar hij/zij kon wel een zg. urgentieverklaring opstellen zodat je voorrang kreeg.
Rhonda schreef op 22-01-2023 om 09:09:
[..]
Tegenwoordig kan de huisarts geen woningen meer regelen 😀. Ik heb het hier al eerder gelezen, was dat vroeger een van hun taken?
Tegenwoordig is er al moeilijk aan een huisarts te komen 🙄
Herfstappeltaart schreef op 22-01-2023 om 09:10:
[..]
Nee maar hij/zij kon wel een zg. urgentieverklaring opstellen zodat je voorrang kreeg.
Ik vermoed dat iets vergelijkbaars in sommige regio's altijd nog wel kan, afhankelijk van de beschikbaarheid van woningen.
Hier in Amsterdam is het krijgen van een urgentie ongeveer zoiets als het rennen van de marathon van New York: je weet dat het kan, maar je zal niet veel mensen kennen die het gelukt is. Je woont bij je moeder in met je twee kinderen? Rot voor je, daar is de rij om aan te sluiten.
Wie wel een urgentie krijgt heeft vziw dan weern niks te kiezen: er wordt een geschikte woning aangeboden en dan is het bij mijn weten graag of niet. Geen herkansing
Temet schreef op 22-01-2023 om 10:51:
[..]
Ik vermoed dat iets vergelijkbaars in sommige regio's altijd nog wel kan, afhankelijk van de beschikbaarheid van woningen.
Hier in Amsterdam is het krijgen van een urgentie ongeveer zoiets als het rennen van de marathon van New York: je weet dat het kan, maar je zal niet veel mensen kennen die het gelukt is. Je woont bij je moeder in met je twee kinderen? Rot voor je, daar is de rij om aan te sluiten.
Wie wel een urgentie krijgt heeft vziw dan weern niks te kiezen: er wordt een geschikte woning aangeboden en dan is het bij mijn weten graag of niet. Geen herkansing
De regels voor woningzoekenden zijn verandert in Amsterdam. Er is een puntensysteem, waarbij je als urgente (extra)situatiepunten krijgt. De urgentiepunten zijn geldig voor de hleft van het aanbod.
home - Sociale Huurwoning Zoeken