Het treitergedrag van "vrienden"

Ik zou als ik in jouw schoenen had gestaan mij al veel langer hebben geirriteerd aan die vriendin van dochter. Meelachen als je vriendin wordt gepest, haar niet steunen, dit van twee walletjes eten daar ga ik bijzonder slecht op. Nu weer met een ander groepje waarin vriendin een dubieuze rol speelt. 
Dus ik vind je irritatie best gezond. Ik zou er ook tabak van hebben om vervolgens wel deze jonge dame te moeten ondersteunen. Kan je daar niet vanaf. Het ook gezond zijn als je dochter inderdaad niet loopt te pleasen, maar ook irritatie kan voelen. Irritatie maakt je grenzen duidelijk, irritatie is energie die je in beweging zet, irritatie maakt je bewust, irritatie maakt groei mogelijk in relationeel verbindingen. 
Durf alleen te staan, op deze manier ga je voelen wie jij bent, je eigen kracht ontdekken en ga je nieuwe verbindingen aan. 

Dus er wordt een appgroep opgestart waar zij niet in zit. Ze vraagt om er in te mogen en de betreffende leden doen wat ze meestal doen; niets. Dan vraagt ze het nog een keer en dan vertelt vriendin haar dat er twee jongens inzitten die dochter irritant vinden. 
Dus dan heeft ze haar antwoord maar is het weer niet goed. Wederom wil ze ergens zijn waar mensen haar er niet bij willen hebben. Waarover jij dan boos bent op de brenger van die boodschap. 
Natuurlijk is het naar om te horen dat mensen je irritant vinden, maar het is wel eerlijk. Daarmee krijg je zelf de kans om verder te gaan, met mensen die wel graag bij jou zijn. 
Wat maakt dat zij zo hangt aan groepen die haar niet steunen/irritant vinden? Wat zorgt ervoor dat jij haar pusht om toch bij die groep te horen, door nóg een keer te vragen. 

Leer het gezelschap lezen. Als het onveilig is; wegwezen. Als ze je er niet bij willen; ook. Er zijn altijd mensen die je wel leuk vinden, zoals die vier meiden met wie ze op vakantie gaat. 

Of zijn die haar ook beu, omdat ze een totaal andere vakantie wil dan zij met zijn drieën?

Weet je waar mij dit aan doet denken? Aan een situatie lang geleden, op een camping. Ik speelde daar regelmatig met een meisje. Komt op een dag die moeder van dat meisje verhaal halen bij mijn moeder waarom meisje niet met mij mee mocht naar X. Ik weet niet eens meer wat x was, zo lang geleden is het. Wat wél indruk maakte, was de reactie van mijn moeder. Die maakte netjes duidelijk dat ik mijn tijd mocht besteden met wie en hoe ik dat wenste. En ik vond dat meisje best leuk, maar niet om élke dag álles mee te doen. En die moeder geloofde ook nog eens dat mijn moeder wel even ging regelen dat ik haar overal mee op sleeptouw ging nemen. 

Jij lijkt ook niet te accepteren dat mensen iets zonder je dochter willen doen. En het lijkt erop dat je vindt dat die ene vriendin jullie iets verschuldigd is omdat jullie zoveel voor haar doen. Stop daar dan mee. Vriendschap is geen ruilhandel. Het is tweerichtingsverkeer dat ongeveer in balans moet zijn. 

anekdote die inmiddels off topic lijkt want dit zijn niet echt vrienden:

Toen ik die leeftijd had plaagde ik samen met een vriendin een andere vriendin met haar achternaam. Onschuldige woordgrapjes en vooral als we gedronken hadden. Is een paar avonden gebeurd. De geplaagde vriendin sprak me er een keer privé op aan. Gewoon heel direct. Jo zou je willen kappen met grapjes met mijn achternaam, en wil je ook aan Truusje vragen om het niet meer te doen? Ik vind het echt niet leuk. 
Ik zei iets van o joh sorry niet bij stilgestaan. Zal t niet meer doen. Waarom zeg je het niet zelf tegen Truusje?
Zij: omdat Truusje zich waarschijnlijk vooral gaat verdedigen en tegen jou kon ik het wel zeggen 

Ik heb hier jarenlang (gehele basisschoolperiode) in een foute dynamiek gezeten van dochter met een vriendinnetje en dan vooral de moeder van dat vriendinnetje dat veel eisen had aan de vrienschap.
Denk aan:

• Een minimaal aantal keer met elkaar spelen in de week.
• Niet bij elkaar in het team mogen van de sport, zodat haar dochter ook vriendinnen buiten school zou krijgen waar mijn kind dan niet tussenin zat. Best moeilijk te realiseren in een dorp waar de meeste vereniging behalve de voetbal maar 1 team per leeftijd hadden.
• Strikte regels over wat er gespeeld mocht worden. Met Anne geen gezelschapsspellen want Dan woon haar eigen kind niet en dat werd het ongezellig van. 
• Ik was van het adres voor haar kind als noodopvang nodig was, andersom kon het nooit,  zelfs niet voor een uitvaart.

De moeder kwam hier ook regelmatig aan de deur de vriendschap van de meiden "evalueren" en vertellen wat goed ging en waar verbetering nodig was. Ik voelde me helemaal in de hoek gedrukt, want de verbeteringen werden altijd verwacht van mijn kind. 

Toen we een middelbare school moesten kiezen heb ik bij mijn dochter bewust aangestuurd op een schoolkeuze die niet de keuze kon zijn van dat vriendinnetje. 

Tijdens de middelbare zochten ze elkaar nog af en toe op (kind woonde hier in de straat) maar is het contact gelukkig verwaterd. 

Nu de meiden beide studeren en hun leven kunnen leiden zonder tussenkomst van ouders hebben de meiden weer af en toe contact. 

Zo'n moeder die overal wat van vindt en zich ook echt bemoeit met vriendschappen van de dochter kan een vriendschap echt verpesten. 

Kinderen moeten van jong af aan leren zelf te kiezen met wie ze willen omgaan.  Met Truusje kan je leuk spinnen vangen in de brandgangen, met Marietje kan je fijn met de barbies spelen en met Pietje ga je trampoline springen.

Volgens mij is het verstandig als to zich niet meer actief bemoeit met de vriendschappen van dochter en dat de dochter gaat kijken wat leuk is met welke vrienden. Met een groepje meiden zonder jongens ga je op vakantie,  met 1 vriendin ga je samen sporten en met een hele grote groep ga je stappen, zodat je hem last hebt van het gedrag van 1 van de jongens in de groep. 

Als ik de dochter van to was zou ik me richten op individuele vriendschappen. 
Eventueel een groepje met de meiden waarmee ze op vakantie gaat.
Maar niet meer op grotere groepen.

In een grotere groep zijn er altijd wel mensen waar je meer of minder mee hebt. Maar het pestgedrag zou ik niet chill vinden en ik zou er moeite mee hebben om bevriend te zijn met mensen die in andere groepen mij uitlachen of meelachen om denigrerende opmerkingen/'grappen' van anderen. En dan in je gezicht wel leuk en gezellig gaan lopen doen.

Of je veel voor de vriendin doet, is aan jou. Maar je kunt haar wel duidelijk maken dat haar gedrag geen toonbeeld van vriendschap is. Ik ken iemand wiens dochter ook ooit in zo'n situatie zat. Vriendin had een moeilijke thuissituatie, ouders in scheiding etc. At daar vrijwel elke dag mee en sliep er ook regelmatig, maar op enig moment ging ze met een groep die dochter buitensluiten, gemeen en achterbaks doen, roddels en leugens verspreiden etc. Toen heeft de moeder in kwestie tegen die vriendin gezegd dat dit geen vriendschap is en dat ze daar niet meer welkom was. Kinderen waren toen wel wat jonger, ik geloof 15/16 of zo. Die moeder is echt enorm gastvrij en super flexibel, het is daar echt de zoete inval met vrienden van haar kinderen zelfs tot laat in de avond, iedereen mag altijd mee eten en ze staat altijd voor iedereen klaar, maar dit was echt over haar grens. 

Ik zou je dochter meegeven dat ze zich moet richten op mensen die wel gezellig zijn.
En dat ze eigen keuzes mag maken in het leven. Als zij op stap wil op vakantie en haar vriendinnen niet, dan moet dat kunnen. Zeker als er ook nog een andere groep is waar ze bij kan aansluiten. Waarom kun je niet opsplitsen op vakantie? Mijn zus ging vroeger vaak met een hele groep vriendinnen op vakantie en een paar wilden een hele week overdag aan het strand zonnen en in de avond op stap en een deel wilde ook wel eens iets actiefs doen. Dat is toch allemaal niet zo moeilijk?
Zelfs nu wij als gezin op vakantie gaan, doen we wel eens iets apart (alleen of met kind). Mijn man is bijvoorbeeld een ochtendmens en gaat dan mountainbiken. Dochter en ik slapen dan uit, iedereen blij.

Ze mag ook de keuze maken om niet meer met bepaalde mensen om te willen gaan. Of voorwaarden te stellen aan hoe mensen zich tegen haar gedragen. In ieder geval met respect. En dat mag ze ook best uitspreken en ernaar handelen.
Andere mensen kun je niet veranderen, hoe je zelf met situaties omgaat wel. Hoe oneerlijk, pijnlijk of verdrietig het ook is.

Ik zou je dochter meegeven dat ze zich moet richten op mensen die wel gezellig zijn.
En dat ze eigen keuzes mag maken in het leven. Als zij op stap wil op vakantie en haar vriendinnen niet, dan moet dat kunnen. Zeker als er ook nog een andere groep is waar ze bij kan aansluiten. Waarom kun je niet opsplitsen op vakantie? Mijn zus ging vroeger vaak met een hele groep vriendinnen op vakantie en een paar wilden een hele week overdag aan het strand zonnen en in de avond op stap en een deel wilde ook wel eens iets actiefs doen. Dat is toch allemaal niet zo moeilijk?
Zelfs nu wij als gezin op vakantie gaan, doen we wel eens iets apart (alleen of met kind). Mijn man is bijvoorbeeld een ochtendmens en gaat dan mountainbiken. Dochter en ik slapen dan uit, iedereen blij.

Ik denk dat het misschien niet verstandig is om dat te doen. Als de vriendschappen van de dochter van TO al een beetje wankel zijn kan ze volgens mij beter er voor zorgen dat ze het met de meiden waarmee ze op vakantie gaat gezellig heeft zodat ze die vriendschappen versterkt. Dit lijkt me beter dan met hun op vakantie gaan en vervolgens iedere avond weg te gaan om met anderen te stappen. Dan zet je jezelf buiten de groep. Dat lijkt me in deze niet verstandig. Als vriendinnen geen stappers zijn dan zou ik accepteren dat het met hen een chillvakantie wordt. Wil ze op feestvakantie dan moet ze met anderen gaan, die daar ook van houden. Of buiten de vakantie om lekker gaan stappen met andere meiden.

Anne1234! schreef op 14-06-2025 om 20:42:

[..]

Ik denk dat het misschien niet verstandig is om dat te doen. Als de vriendschappen van de dochter van TO al een beetje wankel zijn kan ze volgens mij beter er voor zorgen dat ze het met de meiden waarmee ze op vakantie gaat gezellig heeft zodat ze die vriendschappen versterkt. Dit lijkt me beter dan met hun op vakantie gaan en vervolgens iedere avond weg te gaan om met anderen te stappen. Dan zet je jezelf buiten de groep. Dat lijkt me in deze niet verstandig. Als vriendinnen geen stappers zijn dan zou ik accepteren dat het met hen een chillvakantie wordt. Wil ze op feestvakantie dan moet ze met anderen gaan, die daar ook van houden. Of buiten de vakantie om lekker gaan stappen met andere meiden.

Ik bedoelde ook niet iedere avond. Ze gaan naar Lloret geloof ik, dat is toch een beetje een stapoord, dus ik ging ervanuit dat die andere meiden ook wel willen stappen alleen niet elke dag. Dan kun je toch ook een paar avonden met een andere groep gaan en overdag gewoon chillen met de vriendinnen? 

De hele vakantie alles apart van je groep doen is niet handig nee. Ga dan gewoon apart op vakantie.

Kleinduimpje schreef op 14-06-2025 om 23:59:

dat is ook helemaal.niet de bedoeling, maar dochter wilt iedere avond uitgaan, dus als ze 1 of 2 keer met anderen uitgaat lijkt me dat geen probleem, maar denk dat het dat wel gaat worden, want zo is het iedere keer, dochter moet zich weer aan iedereen aanpassen en wat zij leuk vindt wordt weer afgekapt. Maar ik zal nu toch echt eens een keer zeggen dat ze wel aan haarzelf moet denken, het is toch niet zo dat constant andere over haar leven moeten beslissen, zij doen waar ze zin in hebben, ga dat lekker ook maar eens doen!

Als ze volledige vrijheid wil hebben om te doen wat zij wil, moet ze alleen op vakantie gaan en niet samen. Samen pas je je tot zekere hoogte aan elkaar aan. Je bespreekt van tevoren even hoe iedereen in de wedstrijd zit (hele dagen strand of ook uitjes, gezamenlijke pot en wat leg je in, kook je zelf of ga je iedere dag uiteten etc), en als het té ver uit elkaar ligt en je vindt daar geen weg in, moet je het misschien niet doen.

Dat betekent overigens niet dat alles al in beton gegoten staat en dat je altijd maar als groep bij elkaar moet blijven, je mag prima de ruimte nemen om iets voor jezelf te doen. Zo kunnen zij dochter de ruimte geven om een avondje of twee te stappen met anderen, maar dochter kan óók prima eens een avondje bij de dames blijven en niet uitgaan. Maar dat soort dingen moet je wel bespreken. Verwachtingen managen. Die van je gezelschap en die van jezelf.

Kleinduimpje schreef op 14-06-2025 om 23:59:

dat is ook helemaal.niet de bedoeling, maar dochter wilt iedere avond uitgaan, dus als ze 1 of 2 keer met anderen uitgaat lijkt me dat geen probleem, maar denk dat het dat wel gaat worden, want zo is het iedere keer, dochter moet zich weer aan iedereen aanpassen en wat zij leuk vindt wordt weer afgekapt. Maar ik zal nu toch echt eens een keer zeggen dat ze wel aan haarzelf moet denken, het is toch niet zo dat constant andere over haar leven moeten beslissen, zij doen waar ze zin in hebben, ga dat lekker ook maar eens doen!

Ik vind dat je je dochter hier wel in de slachtofferrol plaatst.  Als je op vakantie gaat met mensen dan moet je niet met mensen gaan die en heel andere vakantie willen dan jij.  Als je zelf van stappen houdt dan ga je niet met mensen die liever uitstapjes maken en vroeg in bed liggen.  Dan kan je zeggen,  wat rot dat ze zich moet aanpassen wat oneerlijk en zielig voor haar.  Of je denkt misschien moet ze volgend jaar op vakantie gaan met mensen die dezelfde interesses hebben en moeten ze er nu samen maar het beste van maken.  

Kleinduimpje schreef op 14-06-2025 om 10:10:

bedankt voor je reactie. Nee, ik zeg niks tegen dochter dat wij alles voor haar hebben gedaan, maar vind je dat dat erbuiten staat?

En, dit is een andere groep.en daarbij zaten ze dus met 4 meiden, waar ze ook mee op vakantie gaat en de nieuwe groep is dus ook met die meiden, en heeft haar vriendin aangemaakt, waar zij met drieën dus inzitten en dochter niet hebben toegevoegd. Sorry, maar ik vind dit niet kunnen.

Nee vind ik ook niet kunnen en heel naar voor je dochter.

Het lijkt wel dat vooral die vriendin van haar haar tegenwerkt achter haar rug om. Kan het zijn, dat zij degene is die misschien vervelende dingen zegt over jou dochter achter haar rug om?

Je gaf aan dat je veel voor haar doet en dat het daarom extra vervelend voelt. Dat begrijp ik wel.