Het treitergedrag van "vrienden"
mijn dochter is 19 jaar en heeft al heel lang een vriendengroep. 1 van de jongens is al maanden vervelend aan het doen als ze bij elkaar zijn, altijd dat dochter dom is. "Je hebt weinig hersencellen, we laten jou dat niet doen, want ben je te dom voor". Af en toe zijn er zelfs vrienden die mee doen, zelfs haar vriendin heeft weleens meegelachen (ik denk allemaal om maar niet zelf aan de beurt te zijn) maar meestal is het die ene jongen. Ze wilt graag bij de vriendengroep blijven, maar is er ontzettend onzeker van geworden. Ik heb al vanalles met haar besproken wat ze zou kunnen zeggen, maar het houdt niet op. Ik weet niet meer wat ik aan moet raden, het enige is om maar bij de vriendengroep weg te gaan wat ik ook onzin vind om je door zo iemand weg te laten jagen. Ik snap het ook niet, dat je je als 19 jarige zo gedraagd.Maar hij trekt zch nergens wat van aan, dus je kunt zeggen wat je wilt, negeren is ook geen optie. Dochter is juist net altijd heel aardig tegen iedereen.
ze is nog niet eens weg of ze wordt alweer tekortgedaan. De verongelijktheid spat er af. En dat terwijl er kennelijk al irrealistische verwachtingen zijn en moeder van deze volwassen vrouw ook alweer heeft besloten dat anderen zich nooit zullen aanpassen en dat haar volwassen dochter dat weer moet doen én dat dat erg/zielig is voor volwassen dochter.
Je bent met deze instelling écht niet helpend. Ik hoop dat jij en je volwassen dochter hier een weg in gaan vinden, maar als jullie zo doorgaan heb ik weinig hoop op gezellig en makkelijk ervaren sociaal leven.
Sterkte!
huh, waar heb jij het nou over? Ik heb helemaal niks gezegd, dat moeten ze maar zelf bekijken. En wat is daar bijzonder aan, al die jongeren gaan naar Lorret.
Annaniem2023 schreef op 15-06-2025 om 09:15:
[..]
Jij wil dat drie vriendinnen zich aanpassen aan één dochter. Dat is de omgekeerde wereld.
Zij hoeven zich toch niet aan te passen, ze gaan naar bed en dochter gaat dezelfde dag gewoon vrolijk mee om vanalles te doen.
Maar wat ik net al vertelde vriendin zegt vaker dat ze mee uitgaat en zegt dan het laatste moment af omdat ze geen zin heeft, wat vind je daar dan van?
'Maar ik heb zelf vroeger nooit zo'n issues gehad met vrienden, iedereen was altijd heel gemakkelijk.' Vraag: waar is het issue nu? Wordt er nu al ruzie gemaakt over wel of niet uitgaan? Wie maakt die ruzie dan?
Je schreef eerder: '.... maar laat een ander gewoon wel een keer alleen gaan.' Daarop vraag ik wie haar dan tegenhoudt. Dan zeg je: ''Ik weet niet of ze haar niet tegenhouden, kan me best voorstellen dat ze boos zijn als dochter alleen weggaat.'
Daarin zit denk ik het grootste probleem. In je hoofd ben je heel erg druk met de vakantie van je 19-jarige dochter, waarbij jij, of je dochter, allerlei scenario's bedenken over wat er allemaal niet goed zou kunnen gaan = niet zoals jouw dochter wil dat het gaat. Jouw voorstellingsvermogen gaat met je aan de haal, en ook met je dochters leven.
'Als ik iets afgesproken heb dan ga ik ook, ook al heb ik geen zin meer, ik vind dat niet aanpassen, maar gewoon fatsoen.' En als ze nu afgesproken hebben dat ze niet uitgaan, geldt dat dan ook voor je dochter, 'gewoon fatsoen'? Jullie moeten echt uit elkaar, je moet echt iets anders in je hoofd krijgen dan het leven van je dochter. Je dochter moet echt leren om zelf tegen problemen aan te lopen dan dan te bekijken hoe ze dat zelf gaat oplossen. Iemand suggereerde dat ze een half jaar of zo naar het buitenland zou gaan voor werk of studie. Mij lijkt dat nog steeds een hele goede suggestie. Liefst naar een land waar je niet een altijdopgeladen mobiele telefoon bij je hebt, maar slechts beperkte toegang tot energie, zodat jullie niet urenlang kunnen gaan praten over een gebeurtenis, of iets wat mogelijk in de toekomst zou kunnen gebeuren.
Stardust schreef op 15-06-2025 om 09:18:
ze is nog niet eens weg of ze wordt alweer tekortgedaan. De verongelijktheid spat er af. En dat terwijl er kennelijk al irrealistische verwachtingen zijn en moeder van deze volwassen vrouw ook alweer heeft besloten dat anderen zich nooit zullen aanpassen en dat haar volwassen dochter dat weer moet doen én dat dat erg/zielig is voor volwassen dochter.
Je bent met deze instelling écht niet helpend. Ik hoop dat jij en je volwassen dochter hier een weg in gaan vinden, maar als jullie zo doorgaan heb ik weinig hoop op gezellig en makkelijk ervaren sociaal leven.
Sterkte!
Dat vind ik dus heel lastig. Want ik kan zeggen je gaat gewoon niet uit, alleen als de meiden ook willen. Of ik kan zeggen, nou denk ook een avondje aan jezelf en ga lekker uit als zij niet willen.
Hier gaat het dus vaker zo dat ze afspreken en vriendin in een keer geen zin meer heeft en dat dochter dan ook niet meer kan gaan.
Kleinduimpje schreef op 15-06-2025 om 09:22:
[..]
Zij hoeven zich toch niet aan te passen, ze gaan naar bed en dochter gaat dezelfde dag gewoon vrolijk mee om vanalles te doen.
Maar wat ik net al vertelde vriendin zegt vaker dat ze mee uitgaat en zegt dan het laatste moment af omdat ze geen zin heeft, wat vind je daar dan van?
Dochter moet haar conclusies trekken en niet meer afspreken met deze vriendin om te gaan stappen of in het vervolg er vanuit gaan dat de afspraak onder voorbehoud is.
Kleinduimpje schreef op 15-06-2025 om 09:22:
[..]
Zij hoeven zich toch niet aan te passen, ze gaan naar bed en dochter gaat dezelfde dag gewoon vrolijk mee om vanalles te doen.
Maar wat ik net al vertelde vriendin zegt vaker dat ze mee uitgaat en zegt dan het laatste moment af omdat ze geen zin heeft, wat vind je daar dan van?
Laat het. Bemoei je er niet mee. Je dochter kan andere afspraken maken. Het zijn volwassen vrouwen.
Ik vind dat dit bij het leven hoort. Ik heb vrienden die het een makkelijker afzeggen, anderen het ander en sommigen zeggen nooit af. Prima! Ik heb liever dat ze afzeggen dan tegen hun zin tijd met me doorbrengen of iets doen wat ze niet willen. en dat weten ze. Ik kan dat ook doen. Daarom zijn we vrienden.
Ik weet ongeveer van wie ik wag kan verwachten dus daar kan ik ook op anticiperen.
Samen op vakantie is geven en nemen. Dan doe je soms wat de een wil en soms wat de ander wil. Het is ook niet dat de rest helemaal niet wil uitgaan toch? Ik zou er geen moeite mee hebben om voor een bepaalde activiteit bij een andere groep aan te sluiten of iets alleen te doen.
Over afspreken en dan afzeggen omdat je geen zin meer hebt. Dat vind ik niet netjes en daar kan je dochter dan ook best wat van zeggen. Zij maakt ook tijd vrij voor vriendin en heeft misschien wel nee gezegd tegen iemand anders omdat ze al wat had afgesproken.
Kleinduimpje schreef op 15-06-2025 om 09:22:
[..]
Zij hoeven zich toch niet aan te passen, ze gaan naar bed en dochter gaat dezelfde dag gewoon vrolijk mee om vanalles te doen.
Maar wat ik net al vertelde vriendin zegt vaker dat ze mee uitgaat en zegt dan het laatste moment af omdat ze geen zin heeft, wat vind je daar dan van?
Niks. Het is aan je dochter om daar wat van te vinden. Als zij dat niet leuk vindt kan ze dat bespreken of die vriendin niet meer meevragen. Ik heb ook een vriendin die vaak last minute afzegt. Tegenwoordig hou ik daar al rekening mee en zorg ik ervoor dat ik niet afhankelijk ben van haar. Ik vind de vriendschap verder leuk genoeg om dit te 'slikken'.
even voor de duidelijk, ik praat hier niet uren over met dochter hoor, dat komt misschien nu wel zo over. Zij weet ook niet dat ik zelf hiermee in mijn hoofd zit, dat ligt bij mij.
Maar als zij zegt dat vriendin bv met haar heeft afgesproken om uit te gaan en 2 uur vantevoren afzegt gaat het bij mij wel koken, want zo ga je niet met iemand om. Dus daar zeg ik dan wel.iets van tegen dochter, zouden jullie dan zeggen "oke, dan is dat zo"
Kleinduimpje schreef op 15-06-2025 om 09:26:
[..]
Dat vind ik dus heel lastig. Want ik kan zeggen je gaat gewoon niet uit, alleen als de meiden ook willen. Of ik kan zeggen, nou denk ook een avondje aan jezelf en ga lekker uit als zij niet willen.
Hier gaat het dus vaker zo dat ze afspreken en vriendin in een keer geen zin meer heeft en dat dochter dan ook niet meer kan gaan.
Of je kan niks zeggen en het bij haar laten!
'Dat vind ik dus heel lastig. Want ik kan zeggen je gaat gewoon niet uit, alleen als de meiden ook willen. Of ik kan zeggen, nou denk ook een avondje aan jezelf en ga lekker uit als zij niet willen.'
Je kunt hooguit zeggen wat jij zou doen, maar je kunt niet zeggen dat je dochter moet doen. Of denk je dat je dochter een zorgenkind is, dat zij bijvoorbeeld cognitieve of sociale problemen heeft? Vertrouw je haar niet als zij alleen iets onderneemt?
Kleinduimpje schreef op 15-06-2025 om 09:26:
[..]
Dat vind ik dus heel lastig. Want ik kan zeggen je gaat gewoon niet uit, alleen als de meiden ook willen. Of ik kan zeggen, nou denk ook een avondje aan jezelf en ga lekker uit als zij niet willen.
Hier gaat het dus vaker zo dat ze afspreken en vriendin in een keer geen zin meer heeft en dat dochter dan ook niet meer kan gaan.
Je reageert op mijn post, maar ik schreef iets anders. Ik schreef sowieso absoluut niet dat jij kunt zeggen dat je volwassen dochter dan niet uit moet gaan. Want ik vind dat je er helemaal niets over moet zeggen. En al helemaal haar hoofd niet van tevoren al moet vullen met problemen die zich mogelijk kunnen gaan voordoen.
nou, dochter verheugt zich helemaal op om samen naar een festival te gaan en vervolgens zeg je in de middag weer af en dat is niet de eerste keer.
Maar komen jullie 19 jarige dan nooit bij jullie klagen? En zeg je dan gewoon "oke". Ik ga eigenlijk zelf nog wel vaker naar mijn moeder toe om te vragen wat ze van iets vindt en ik vind dat fijn als ze haar mening geeft of hoe zij zou reageren.
Ik vind het lastig, want wat kan ik nu nog wel of niet zeggen dan.
Stardust schreef op 15-06-2025 om 09:33:
[..]
Je reageert op mijn post, maar ik schreef iets anders. Ik schreef sowieso absoluut niet dat jij kunt zeggen dat je volwassen dochter dan niet uit moet gaan. Want ik vind dat je er helemaal niets over moet zeggen. En al helemaal haar hoofd niet van tevoren al moet vullen met problemen die zich mogelijk kunnen gaan voordoen.
Jawel, want ik vind dat ze dit vantevoren al moet bespreken en niet op de vakantie zelf, dan kun je problemen verwachten.
Maar ik zal nooit zeggen wat dochter moet doen, dat moet ze zelf weten. Ik zeg alleen wat ik zou doen, dan is het aan haar wat ermee te doen.