Kinderen en kosten
Een korte inleiding: weduwe, gekocht huis, overheidsbaan met redelijk salaris en twee kinderen van 21 en 23. Het jongste kind is, vanwege chronische ziekte, pas dit jaar begonnen aan een studie in thuisstad. Werkt daarnaast. De oudste zit vanwege een veel te laat gediagnosticeerde adhd thuis zonder inkomen. Op dit moment is het zover gekomen dat ik het financieel net wel of net niet red. Ik kan de oudste geen kostgeld vragen want er is niks. Vanaf volgende maand ga ik de jongste met zwaar hart vragen het overschot aan ziektekosten te betalen na zijn zorgtoeslag (is nog 84 euro extra). Verder doen ze geen klap in huis, word ik constant overruled.
Graag tips of harten onder de riem vanwege vergelijkbare situatie xxx
Stel dat je een ongeluk krijgt en lang moet revalideren is er dan iemand die voor je kinderen kan zorgen? De kans is gelukkig natuurlijk klein maar je moet er toch rekening mee houden
MMcGonagall schreef op 18-06-2025 om 21:21:
Nou… Ik weet niet waar jullie al die zelfredzame 21-jarigen aantreffen, maar die in mijn omgeving worden echt nog voornamelijk door hun ouders onderhouden hoor. Je moet ze de kost niet geven die hun zorgtoeslag overmaken naar hun ouders die op hun beurt alles voor de jongvolwassenen betalen.
Hier een 20-jarige die ik in stapjes steeds meer zelf laat betalen. Nu dus inmiddels de ziektekosten, voorheen compenseerde ik nog alles wat niet door de verzekering werd gedekt. Dat dan alleen omdat het kind niet naar school gaat dus in principe fulltime zou moeten kunnen werken (ondanks ADHD, maar die zorgt vooral voor problemen met motivatie en/voor opleiding).
En dat huishouden, tja. Ik heb altijd gezegd dat ik dat de verantwoordelijkheid van de ouder vind, maar dat houdt natuurlijk ergens een keertje op. Daar komen dus ook meer dingen bij, in ieder geval koken op de dagen dat ik laat uit mijn werk kom, mits ze dan niet ook aan het werk is.
Ja, primair is huishouden verantwoordelijkheid van de ouders. Maar kinderen kunnen wel taken hebben daarin. Want een huishouden ben je samen. En zeker als een kind hele dagen thuis is. Als ze studeren, ver moeten reizen, leren en opdrachten maken, dan snap ik dat je als ouders meer doet. Maar een puber kun je in de vakantie ook wel een keer laten stofzuigen of een was draaien of zo.
Verder kun je niet meer betalen dan je kan. Ouders die het kunnen betalen, ontlasten vast graag hun kinderen. Maar er zijn er ongetwijfeld ook genoeg die vanaf 18 of zelfs al eerder alles zelf moeten betalen.
Verder eens met Anne1234. Als je een kind alles uit handen blijft nemen geef je onbewust wel de boodschap mee 'jij kunt dit niet (zelf)'. Dat is niet goed voor het zelfvertrouwen en de zelfstandigheid die toch ooit nodig gaat zijn.
Anienom schreef op 18-06-2025 om 17:02:
Izza. Ik heb geprobeerd niet te reageren. Bij al jouw posts lees ik alleen wat ik volgens jou nalaat en wat ik dan wel zou moeten doen plus nog wat onheilspellende waarschuwingen.
Spreek jij uit eigen ervaring? Zo ja, kun jij mij dan ook vertellen HOE ik de situatie zou kunnen aanpakken? Dat constructieve, dat mis ik namelijk.
Of spreek je niet uit eigen ervaring en projecteer je op mij wat je in je omgeving hebt gezien? Want ik kan je vertellen, ook met de summiere informatie die je daarover geeft, het lijkt er totaal niet op.
En ja, ik geef ook niet alle informatie, vanwege herkenbaarheid. Juist dan, vraag liever in plaats van conclusies te trekken.
Je plaatst hier zelf een topic. Waarin je letterlijk aangeeft dat je volwassen! kinderen geen klap doen en jou niet netjes behandelen. Jij werkt heel hard in een situatie die absoluut niet makkelijk is als alleenstaande ouder (en ja dat deel ken ik zeker). Dan krijg je reacties en ga je daar moeilijk over doen? Kinderen behandelen jou omdat jij dat toelaat. Er worden meerdere inhoudelijke reacties gegeven. Ook over zaken als inkomen en afspraken maken. Over de aanwezigheid van nog een derde volwassene in jouw huishouden maar geen enkele reactie wat jij hier concreet mee doet. Behalve ze luisteren niet. Dan moet je zorgen dat je (desnoods met hulp van anderen) de situatie weer onder controle krijgt. Daar zijn diverse mogelijkheden voor. En uiteindelijk is het jouw huis toch?
En als je maar een half verhaal plaatst (dat mag) krijg je geen volledige antwoorden.
Bolmieke schreef op 18-06-2025 om 21:21:
Stel dat je een ongeluk krijgt en lang moet revalideren is er dan iemand die voor je kinderen kan zorgen? De kans is gelukkig natuurlijk klein maar je moet er toch rekening mee houden
Dat lijkt mij niet. Van jongvolwassenen van 21 en 23 verwachten anderen dat ze voor zichzelf kunnen zorgen. Genoeg mensen die met 18 op kamers gaan. En met 23 op zichzelf wonen of zelfs al een gezin hebben. En in het geval van het kind met een beperking zijn er mogelijkheden als begeleid wonen. Waar ze toewerken naar zelfstandigheid.
Alleen al voor je jongste zal je tegen de oudste moeten optreden. Lijkt me nogal frustrerend dat hij studeert, werkt en mee moet betalen terwijl zijn zus parasiteert omdat ze "zorgmoe" is. Jij bent de ouder. Als ze niet in elk geval meehelpt in het huishouden, krijgt ze geen cent meer, zou ik zeggen.
Anienom schreef op 17-06-2025 om 15:59:
Dochter heeft geen medicatie op af en toe Ritalin en angstmedicatie na. Ze krijgt nu begeleiding van een provinciale instantie die mensen met een beperking in brede zin op weg helpt. Dus geen hulpverlening maar ondersteuning naar studie, werk etc. Vanwege de vakantie pas weer in juli, maar ik hoop dat dat wat brengt. Vriendje studeert en is altijd hier. Hij past zich volledig aan haar aan, dus daar heb ik niet zoveel aan.
Vriendje is altijd hier? Betekent dat dat hij ook mee-eet en bij jullie douches enzo? Dat is ook een kostenpost in dat geval.
In theorie klinkt het heel goed thuis wonende jongvolwassenen die een eerlijk deel van het huishouden voor hun rekening nemen maar ik ken in de praktijk eigenlijk geen één exemplaar die regelmatig de badkamer of de wc een grote beurt geeft. Als de keuken na gebruik netjes wordt achtergelaten en de eigen kamer wordt schoongemaakt en opgeruimd vind ik dat al heel wat.
Mijn kinderen die voor studie uitwonend waren en volwassenen weer een jaar thuis hebben gewoond kookten wel zonder morren minstens één keer per week want daar hadden ze zelf lol in. Als ik het echt vroeg deden ze zonder moeilijk te doen wel meer maar niet uit zichzelf.
De situatie bij to is op dat punt echt niet uitzonderlijk. Zoon is daar met studie en bijbaan al goed bezig.
Dochter heeft geen baantje als dat onwil is zou ik over 2a3 maanden stoppen met het betalen van haar zorgkosten ze zoekt maar werk, maar als het onvermogen is dan met de hulpverlening die al inschakeld is eerst aan de slag gaan.
Tuinfluiter schreef op 19-06-2025 om 08:06:
In theorie klinkt het heel goed thuis wonende jongvolwassenen die een eerlijk deel van het huishouden voor hun rekening nemen maar ik ken in de praktijk eigenlijk geen één exemplaar die regelmatig de badkamer of de wc een grote beurt geeft. Als de keuken na gebruik netjes wordt achtergelaten en de eigen kamer wordt schoongemaakt en opgeruimd vind ik dat al heel wat.
Mijn kinderen die voor studie uitwonend waren en volwassenen weer een jaar thuis hebben gewoond kookten wel zonder morren minstens één keer per week want daar hadden ze zelf lol in. Als ik het echt vroeg deden ze zonder moeilijk te doen wel meer maar niet uit zichzelf.
De situatie bij to is op dat punt echt niet uitzonderlijk. Zoon is daar met studie en bijbaan al goed bezig.
Dochter heeft geen baantje als dat onwil is zou ik over 2a3 maanden stoppen met het betalen van haar zorgkosten ze zoekt maar werk, maar als het onvermogen is dan met de hulpverlening die al inschakeld is eerst aan de slag gaan.
Dat doet vrijwel geen enkel kind uit zichzelf. Iedereen vindt het makkelijker als iemand anders het doet, logisch toch?
Met de juiste uitleg over taken, verantwoordelijkheden en verwachtingen zal het meestal wel lukken om ze iets te laten doen. Wat dan "een eerlijk deel van het huishouden" is, is afhankelijk van de situatie.
Anienom schreef op 18-06-2025 om 17:02:
Izza. Ik heb geprobeerd niet te reageren. Bij al jouw posts lees ik alleen wat ik volgens jou nalaat en wat ik dan wel zou moeten doen plus nog wat onheilspellende waarschuwingen.
Spreek jij uit eigen ervaring? Zo ja, kun jij mij dan ook vertellen HOE ik de situatie zou kunnen aanpakken? Dat constructieve, dat mis ik namelijk.
Of spreek je niet uit eigen ervaring en projecteer je op mij wat je in je omgeving hebt gezien? Want ik kan je vertellen, ook met de summiere informatie die je daarover geeft, het lijkt er totaal niet op.
En ja, ik geef ook niet alle informatie, vanwege herkenbaarheid. Juist dan, vraag liever in plaats van conclusies te trekken.
Ik vind niks mis met de reacties van Izza.
Wat maakt juist dat zij jou zo raakt?
Roos57 schreef op 19-06-2025 om 08:52:
[..]
Ik vind niks mis met de reacties van Izza.
Wat maakt juist dat zij jou zo raakt?
Dit ik vind het veelzeggend to dat negeren dan je oplossing is en dat constructieve dat je mist bij Izza , dat zie ik bij jezelf ook niet to ... zo is voor mij nog steeds niet echt duidelijk wat overrulen inhoudt. Hoe het komt dat je volwassen kinderen niets bijdragen in het huishouden.
IMI-x2 schreef op 19-06-2025 om 08:26:
[..]
Dat doet vrijwel geen enkel kind uit zichzelf. Iedereen vindt het makkelijker als iemand anders het doet, logisch toch?
Met de juiste uitleg over taken, verantwoordelijkheden en verwachtingen zal het meestal wel lukken om ze iets te laten doen. Wat dan "een eerlijk deel van het huishouden" is, is afhankelijk van de situatie.
To is dat gesprek al meerdere keren aangegaan en het lukt niet. We kunnen wel met z'n alleen net doen of kinderen na één gesprek direct luisteren maar de realiteit is vaak gewoon anders.
Mijn kinderen deden regelmatig iets als ik het vroeg bv stofzuig de hele bovenverdieping even als je toch je eigen kamer doet maar hoeveel keer ik dat eerst heb moeten vragen voordat ze het uit zichzelf deden.
Je kunt ze het best taken laten doen waar ze zelf last van hebben als ze niet gebeuren maar als ze niet voor het gezin hebben gekookt moet je toch zelf aan de slag voor je eigen eten dus dan schiet je er ook niets mee op.
Wat doe je als praten niet helpt.
IMI-x2 schreef op 19-06-2025 om 08:26:
[..]
Dat doet vrijwel geen enkel kind uit zichzelf. Iedereen vindt het makkelijker als iemand anders het doet, logisch toch?
Met de juiste uitleg over taken, verantwoordelijkheden en verwachtingen zal het meestal wel lukken om ze iets te laten doen. Wat dan "een eerlijk deel van het huishouden" is, is afhankelijk van de situatie.
Het gaat hier wel om een 19-jarige die de hele dag thuis zit, geen werk, geen school. Waarbij de medische redenen niet duidelijk zijn of het gaat om een absoluut onvermogen tot enige vorm van arbeid. De meesten zullen dat niet meemaken. Als het kind de hele dag thuis is mag je verwachten dat je wel met enige uitleg wat overzichtelijke taken kunt overdragen. Met 'overruled worden' neem ik aan dat bedoeld wordt dat kind(eren?) verbaal zich zodanig verweren, dat moeder niet gedaan krijgt wat zij wil.
'Je kunt ze het best taken laten doen waar ze zelf last van hebben als ze niet gebeuren maar als ze niet voor het gezin hebben gekookt moet je toch zelf aan de slag voor je eigen eten dus dan schiet je er ook niets mee op.'
Vandaar mijn pleidooi. Ik denk dat je je een tijdje echt moet terugtrekken. Dus iets langer werken, dan heb je het financieel wat ruimer, en dan kun je ook bedenken dat je na je werk iets leuks en gezelligs gaat doen in plaats van meteen naar huis gaan. Dan haal je voor jezelf een poke bowl of een slaatje en ga je lekker in het park zitten lezen of zoiets. Meer tijd en aandacht voor jezelf en wellicht ook voor je eigen rouwproces, of nadenken over je eigen toekomst die toch grote veranderingen met zich mee zal brengen.
Zorg nu eerst voor jezelf. Als jij bezwijkt onder de stress van de problemen met je kinderen en met je financiën heeft niemand hier iets mee gewonnen. De meeste winst die je nu kunt halen ligt bij wat je voor jezelf nu kunt doen.
Inhakend op waar de kinderen zelf laat van hebben, laat ze zelf hun was doen.
En kijk wat hun ligt. Dochter vindt afwassen vreselijk, maar na wat zoeken blijkt ze kleding wassen niet zo erg te vinden. Ook het oud papier is inmiddels haar taak.
Zij is 13 en ook vanalles mee aan de hand, waardoor ze niet zo makkelijk mee helpt als ik zou willen. Daardoor vind ik het ook lastig om haar zusje wel aan het werk te zetten.
Wat ik ook weleens doe is een hele lijst van taken maken en dan gooi ik het op tafel, met de woorden dat het voor mij wel erg veel is en dat hun ook 2 taken doen. Mogen ze zelf kiezen welke.
tsjor schreef op 19-06-2025 om 09:31:
[..]
Het gaat hier wel om een 19-jarige die de hele dag thuis zit, geen werk, geen school. Waarbij de medische redenen niet duidelijk zijn of het gaat om een absoluut onvermogen tot enige vorm van arbeid. De meesten zullen dat niet meemaken. Als het kind de hele dag thuis is mag je verwachten dat je wel met enige uitleg wat overzichtelijke taken kunt overdragen. Met 'overruled worden' neem ik aan dat bedoeld wordt dat kind(eren?) verbaal zich zodanig verweren, dat moeder niet gedaan krijgt wat zij wil.
Ik heb een jaar een depressieve thuiszitter met ASS en ADHD gehad. Ik weet donders goed hoe moeilijk het kan zijn. Je moet er alleen wel mee aan de slag, je kind op de bodem van de put laten zitten is geen optie. Hier was dat gespecialiseerde arts, medicatie, coach. En tegelijkertijd kleine taken thuis. Toen het wat beter ging, hebben we de taken wat uitgebreid. Nu heeft hij zelfs een tijdelijk parttime baantje! Ik vrees voor wanneer dat afgelopen is, maar voorlopig gaat het behoorlijk goed, al moet ik hem nog regelmatig aan zijn taken herinneren.