Onvolwassen stiefdochter
Ik heb bijna 2 jaar een relatie met mijn vriend die uit een 30 jarige relatie komt. Hij heeft een dochter van 24 en een zoon van 22 die de helft van de week bij hem wonen.
Beide kinderen doen helemaal niets in huis, dochter heeft nog nooit boodschappen gedaan en weigert op alle fronten iets te doen in huis. Ze dirigeert haar vader en schoffeert hem. Ik vind haar respectloos. Ze negeert mij en houdt op geen enkele wijze rekening met haar vader (zo claimrecht e de badkamer in de ochtend en wordt boos als hij daar iets van vindt). Als ze toch iets een keer moet gaat ze stampvoeten en zeggen dat ze naar haar moeder gaat. Ze verdient een hoog salaris maar mijn vriend durft (zijn zijn letterlijke worden) geen kostgeld te vragen. Ze belt vanuit haar vakantieadres en geeft haar vader opdracht om een klusje te doen. Ik kan nog heel lang doorgaan. Feit is dat het mij enorm raakt dat zij zo met hem omgaat. En het ergert me dat hij er niets mee doet. Het staat onze relatie van mijn kant uit in de weg. Sowieso ben ik niet van plan samen te gaan wonen zolang de kinderen er zijn maar ook daarna zie ik nog wel problemen.
Erover praten kunnen we niet, we krijgen alleen maar enorme ruzie.
Zelf heb ik een meisje van 23 dat op zichzelf woont.
Tips?
Diyer schreef op 08-03-2023 om 09:10:
[..]
Tja, dat is een herhaling van wat je eerder schreef. Als dat voor jou genoeg is, dan moet je stoppen met piepen en accepteren hoe hij is.
Zelf zou ik daar niet mee kunnen en willen leven. Ik heb een partner nodig om mij (ook) af te remmen, anders wals ik zo over hem heen als ik niet oplet. En aangezien ik het vervelend vind om over anderen heen te walsen, verwacht ik dat ze zelf grenzen aangeven. Zodat ik niet ook nog voor hém hoef te denken en er blind op kan vertrouwen dat als mijn vriend ergens geen zin in heeft, dat hij dat gewoon zégt.
En los van het grenzen stukje vind ik het belangrijk dat een partner zelf ook input heeft. Een mens met een mening. Dat kan idd soms een beetje strijd geven of onderhandelen als je dat goed oppakt. Bijv. op vakantie: dan gaan we morgen naar dat kerkje waar jij zin in hebt en dan doen we vandaag die wandeling rond dat bergmeertje waar ik zin in heb. Niet dat zo'n partner dan zegt: is prima joh, de hele vakantie wandelen we wel om dat bergmeertje. Daar vind ik persoonlijk geen klap aan, aan zo iemand.
Zo sta ik er ook in, ik zou me er niet fijn bij voelen als mijn partner/man alles zou doen alleen om mij te plezieren.
Je kunt die dochter wel ontwijken, maar als zo'n relatie voortduurt krijg je er toch mee te maken. Mijn vriend en ik wonen niet samen en toch ziet hij mijn volwassen/uitwonende dochter best regelmatig. Gelukkig zijn die twee hartstikke dol op elkaar, dus het is hier geen enkel probleem. Toen mijn dochter afstudeerde, was haar vader erbij (mijn ex), haar 'stiefvader' (mijn vriend) en haar schoonvader (vader van haar vriend). Ging prima allemaal, gelukkig.
Uiteindelijk wil je toch graag met verjaardagen, kerst en andere hoogtijdagen bij elkaar zijn en als je dan moet schipperen omdat die dochter haar vader ook wil zien, dan gaat dat wringen. Zeker als de dochter steeds haar zin krijgt. Dus als ik TO was, zou ik daar echt wel wat van vinden.
De enige oplossing is over praten of accepteren, er zit eigenlijk niks tussen. Al eens gekeken naar praten met behulp van een mediator? Die zijn er genoeg.
Leene schreef op 07-03-2023 om 21:29:
[..]
Het gaat niet om de ingewikkelde gesprekken an sich.. alsof dat een doel is. Nee daar heb je gelijk in. Maar vergis je niet 'iemand die alles weg lacht, weg relativeert, geen enkel probleem ziet of wil bespreken" is ook niet alles. Dat kan heel eenzaam zijn, want het leven is niet altijd een krentenbol wat je even weg hapt.
Je hoeft geen spijkers op laag water te zoeken maar dit is wel een heel oppervlakkige houding. En iemand die alleen mee gaat naar de psycholoog en daar vervolgens niets mee doet... tsja wat heb je daar aan?
We kennen TO en haar partner niet, genoeg gezegd wat mij betreft en het is goed dat jij een beetje aan de andere kant van het bootje hangt maar ik blijf zo mijn vraagtekens houden als ik alle bijdrages lees van TO.
Ja dit dus. Het leven is niet altijd alleen maar leuk. Soms komen er ook niet-leuke dingen op je pad. Is hij er dan ook?
Ik bedoel, leuke dingen doen kan ook met vrienden/kennissen. Van een partner kan en mag je een dimensie dieper verwachten in de interactie.
Er zijn op de leuke momenten in het leven is mooi, maar er zijn op de minder leuke en moeilijke momenten in het leven, dat is waar je waarde toevoegt als partner.
MamaE schreef op 08-03-2023 om 16:00:
[..]
Ja dit dus. Het leven is niet altijd alleen maar leuk. Soms komen er ook niet-leuke dingen op je pad. Is hij er dan ook?
Ik bedoel, leuke dingen doen kan ook met vrienden/kennissen. Van een partner kan en mag je een dimensie dieper verwachten in de interactie.
Er zijn op de leuke momenten in het leven is mooi, maar er zijn op de minder leuke en moeilijke momenten in het leven, dat is waar je waarde toevoegt als partner.
Een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest. Ik vind dit wel erg ‘stel dat …’. Ik zou echt kijken of er door zijn gedrag nu, op dit moment, iets verkeerd zit tussen mij en mijn vriend, in de relatie die ik met hem heb. Niet alleen dat ik iets zie gebeuren in de relatie tot een ander. Gaat het over een negatief oordeel (wat terecht kan zijn) of is er echt iets aan de hand in de relatie? Ik vind dat nog steeds niet zo duidelijk. Dat bezoek aan die psycholoog bijvoorbeeld, wat was nou eigenlijk de hulpvraag? Wat heeft Juuttanne nou eigenlijk van die man nodig wat hij niet biedt? Ik vind de vraag om anders met een derde persoon om te gaan in zekere zin afstandelijk want je hoeft alleen maar te zeggen: het hoort zo niet. En dat kan wezen maar wat is de behoefte die geraakt wordt? En als het zo is dat je eigenlijk geen respect meer voor hem kunt hebben omdat je oordeel over zijn houding en gedrag te afkeurend is, dan heeft dat natuurlijk gevolgen voor de relatie maar zit eigenlijk het probleem bij jou. Waar ik geen oordeel over heb want ik zou het me best kunnen voorstellen, maar wees dan eerlijk dat je het te erg vindt, dat je het niet trekt en dat je ermee moet stoppen.
Poezekat schreef op 08-03-2023 om 10:21:
[..]
Zo sta ik er ook in, ik zou me er niet fijn bij voelen als mijn partner/man alles zou doen alleen om mij te plezieren.
Ik ook niet. Vriend ziet dat anders hahahaha.
Mija schreef op 08-03-2023 om 16:48:
[..]
Een mens lijdt het meest aan het lijden dat hij vreest. Ik vind dit wel erg ‘stel dat …’. Ik zou echt kijken of er door zijn gedrag nu, op dit moment, iets verkeerd zit tussen mij en mijn vriend, in de relatie die ik met hem heb. Niet alleen dat ik iets zie gebeuren in de relatie tot een ander. Gaat het over een negatief oordeel (wat terecht kan zijn) of is er echt iets aan de hand in de relatie? Ik vind dat nog steeds niet zo duidelijk. Dat bezoek aan die psycholoog bijvoorbeeld, wat was nou eigenlijk de hulpvraag? Wat heeft Juuttanne nou eigenlijk van die man nodig wat hij niet biedt? Ik vind de vraag om anders met een derde persoon om te gaan in zekere zin afstandelijk want je hoeft alleen maar te zeggen: het hoort zo niet. En dat kan wezen maar wat is de behoefte die geraakt wordt? En als het zo is dat je eigenlijk geen respect meer voor hem kunt hebben omdat je oordeel over zijn houding en gedrag te afkeurend is, dan heeft dat natuurlijk gevolgen voor de relatie maar zit eigenlijk het probleem bij jou. Waar ik geen oordeel over heb want ik zou het me best kunnen voorstellen, maar wees dan eerlijk dat je het te erg vindt, dat je het niet trekt en dat je ermee moet stoppen.
Het gaat idd om mijn behoeften en wellicht zit het probleem idd bij mij hoor. Dat puzzelt me. En eens hoor…ik vind het niet terecht dat hij mijn puzzel als een soort van Damocles boven zijn hoofd hangt. En wat ik nodig heb is een vent die zijn grenzen aangeeft, vooral lief is voor zichzelf, maar ook een vent met ballen. Dat klinkt onaardiger dan ik bedoel.
Dven88 schreef op 08-03-2023 om 12:53:
De enige oplossing is over praten of accepteren, er zit eigenlijk niks tussen. Al eens gekeken naar praten met behulp van een mediator? Die zijn er genoeg.
Het probleem is dat ik het ergens niet eerlijk vindt tov van hem want ik hoop dat een buitenstaander hem op andere gedachten kan brengen en dat kan feitelijk gezien niet het doel zijn. Wat wel kan helpen is als we samen kijken naar onze behoeften.
Juutanne23 schreef op 09-03-2023 om 06:46:
[..]
Het gaat idd om mijn behoeften en wellicht zit het probleem idd bij mij hoor. Dat puzzelt me. En eens hoor…ik vind het niet terecht dat hij mijn puzzel als een soort van Damocles boven zijn hoofd hangt. En wat ik nodig heb is een vent die zijn grenzen aangeeft, vooral lief is voor zichzelf, maar ook een vent met ballen. Dat klinkt onaardiger dan ik bedoel.
Dat snap ik heel goed, dat je wil dat hij zijn grenzen aangeeft. Het geeft duidelijkheid en eerlijkheid. Anders ben je veel zelf aan het invullen.
.
Juutanne23 schreef op 09-03-2023 om 06:46:
[..]
Het gaat idd om mijn behoeften en wellicht zit het probleem idd bij mij hoor. Dat puzzelt me. En eens hoor…ik vind het niet terecht dat hij mijn puzzel als een soort van Damocles boven zijn hoofd hangt. En wat ik nodig heb is een vent die zijn grenzen aangeeft, vooral lief is voor zichzelf, maar ook een vent met ballen. Dat klinkt onaardiger dan ik bedoel.
Dan is dat duidelijk, hele legitieme behoeften en dan gaat deze man en deze relatie je opbreken. Want zoals hij nu zich gedraagt daar heb je onvoldoende respect voor. Waarschijnlijk zijn aard, wat niet valt te 'repareren'. Deze behoefte van jou is gek genoeg ook een vorm van codependentie. Met deze reparatie voor ogen kan jij je ook niet echt kwetsbaar opstellen.
Juutanne23 schreef op 09-03-2023 om 06:47:
[..]
Het probleem is dat ik het ergens niet eerlijk vindt tov van hem want ik hoop dat een buitenstaander hem op andere gedachten kan brengen en dat kan feitelijk gezien niet het doel zijn. Wat wel kan helpen is als we samen kijken naar onze behoeften.
Maar dat wil hij toch niet? Over die grens is hij wel heel duidelijk.
Wat vind je precies niet eerlijk tov hem? En dat je vindt ‘het’ niet eerlijk omdat hij zou kunnen veranderen? Maar dat veranderen is een abstractie in jouw hoofd want voor hem is dat onbespreekbaar kennelijk. Dus het is wel eerlijk om gewoon de feiten te benoemen zoals ze zijn en als dat niet past, past het niet.
Ooit ook als twintiger een charmante vriend gehad, die ik moest veranderen, omdat veel van zijn gedrag mij irriteerde. Sliep leterlijk met de psychologieboeken naast mijn bed. Totdat het kwartje viel. Ik hoef niets en hij hoeft niets. Enorme opluchting.
De man waar ik al heel lang mee samen ben, daar zag ik ook zijn groei-uitdagingen, maar als zou hij daar een heel lang leven voor nodig hebben, of het zo zou blijven, kon mij niet schelen, voelde rust en geluk in zijn nabijheid.
Fijn te lezen helemaal mee eens rust en geluk is belangrijk
Juutanne23 schreef op 09-03-2023 om 06:47:
[..]
Het probleem is dat ik het ergens niet eerlijk vindt tov van hem want ik hoop dat een buitenstaander hem op andere gedachten kan brengen en dat kan feitelijk gezien niet het doel zijn. Wat wel kan helpen is als we samen kijken naar onze behoeften.
Beste juutanne ik hoop dat ik een paar observaties met je kan delen
Het is begonnen met een stiefdochter maar uiteindelijk gekomen tot dat je vriend te lief is en geen grenzen bewaakt. (Wat overigens de reden is dat je stiefdochter hem en jou zo behandeld).
Heel veel vrouwen zoeken een partner die juist niet lief is, we hebben een soort van sensor dat lief weleens onbetrouwbaar / oneerlijk kan zijn.
Dat is heel vaak niet de beste conclusie, iemand die (te) lief is, is misschien soms saai maar is in het algemeen wel helemaal van jou.
Veel mannen zijn erg minimalistisch; eten, drinken, iemand om van te houden is alles wat ze nodig hebben. Vrouwen hebben vaak veel meer nodig en dat maakt het soms lastiger dan het zou moeten zijn.
Als ik een suggestie mag maken; hij veranderd niet dit is ingebakken in een lang leven en hij hoeft eigenlijk ook niet te veranderen maar jij weet heel goed wat je te lief vind en wat je verder stoort.
Neem jij dan het initiatief, trek hem uit de stoel ga wandelen of fietsen of parasailen. Op den duur gaat hij echt zelf dit doen. Als hij teveel voor anderen of voor jou doet zegt dat dan dat je dat stoort maar dan wel direct en niet achteraf. Dat zijn jouw grenzen.
Als je dat niet kan accepteren dan haal je niet uit de relatie wat je zoekt maar dat zegt dan ook weer wat over jou.
Het zou kunnen dat hij pas 2 of 3 relaties inclusief deze heeft gehad en jij al wat meer. Je zal uiteindelijk toch een soort rust moeten vinden juutanne en jouw vriend zou met jouw hulp weleens de goede keuze kunnen zijn.
Waar ik wel benieuwd naar ben is wat voor ‘moeilijke’ gesprekken er vermeden worden en wat ‘te’ lief doen is voor jou. Wat prikkelt je.
Ik hoop dat je reageert het valt me namelijk op dat je neigt een reactie geeft aan diegene(n) die hetzelfde denkt (over het type, je vriend) en dat lijkt op bevestiging zoeken over iets waar je min of meer een besluit over wilt nemen.
Alles in goede bedoeling overigens misschien ben ik wat hard overgekomen maar ik ben al meer dan 20 jaar relatieconsultant en wat jullie meemaken komt vaak langs. Ik hoop dat jullie elkaar de tijd gunnen
Suzzeuk schreef op 09-03-2023 om 16:40:
[..]
Beste juutanne ik hoop dat ik een paar observaties met je kan delen
Het is begonnen met een stiefdochter maar uiteindelijk gekomen tot dat je vriend te lief is en geen grenzen bewaakt. (Wat overigens de reden is dat je stiefdochter hem en jou zo behandeld).
Heel veel vrouwen zoeken een partner die juist niet lief is, we hebben een soort van sensor dat lief weleens onbetrouwbaar / oneerlijk kan zijn.
Dat is heel vaak niet de beste conclusie, iemand die (te) lief is, is misschien soms saai maar is in het algemeen wel helemaal van jou.
Veel mannen zijn erg minimalistisch; eten, drinken, iemand om van te houden is alles wat ze nodig hebben. Vrouwen hebben vaak veel meer nodig en dat maakt het soms lastiger dan het zou moeten zijn.
Als ik een suggestie mag maken; hij veranderd niet dit is ingebakken in een lang leven en hij hoeft eigenlijk ook niet te veranderen maar jij weet heel goed wat je te lief vind en wat je verder stoort.
Neem jij dan het initiatief, trek hem uit de stoel ga wandelen of fietsen of parasailen. Op den duur gaat hij echt zelf dit doen. Als hij teveel voor anderen of voor jou doet zegt dat dan dat je dat stoort maar dan wel direct en niet achteraf. Dat zijn jouw grenzen.
Als je dat niet kan accepteren dan haal je niet uit de relatie wat je zoekt maar dat zegt dan ook weer wat over jou.
Het zou kunnen dat hij pas 2 of 3 relaties inclusief deze heeft gehad en jij al wat meer. Je zal uiteindelijk toch een soort rust moeten vinden juutanne en jouw vriend zou met jouw hulp weleens de goede keuze kunnen zijn.
Waar ik wel benieuwd naar ben is wat voor ‘moeilijke’ gesprekken er vermeden worden en wat ‘te’ lief doen is voor jou. Wat prikkelt je.
Ik hoop dat je reageert het valt me namelijk op dat je neigt een reactie geeft aan diegene(n) die hetzelfde denkt (over het type, je vriend) en dat lijkt op bevestiging zoeken over iets waar je min of meer een besluit over wilt nemen.
Alles in goede bedoeling overigens misschien ben ik wat hard overgekomen maar ik ben al meer dan 20 jaar relatieconsultant en wat jullie meemaken komt vaak langs. Ik hoop dat jullie elkaar de tijd gunnen
Je bent relatieconsultant, wow, het is dat je het zegt anders had ik het er niet uitgehaald. Hoe word je dat eigenlijk ?