Wel of niet 'bemoeien'?
Hallo ouders, graag wissel ik even van gedachten over hoe ver je je kind loslaat in de volgende situaties.
Mijn zoon is 18. Ik ben alleenstaand moeder van twee kinderen. We hebben een goede band, praten open met elkaar en beide kinderen zijn erg wijs voor hun leeftijd. Mijn zoon heeft rond 1500 euro aan totale inkomsten per maand, netto. Hij woont thuis en draagt 250 euro bij aan kostgeld. Verder heeft hij een paar vaste lasten zoals zijn zorgverzekering en mobiel abonnement. Balans opmakend zou hij na vaste kosten rond de 1000 euro overhouden per maand. Toch is het elke maand op en kan de zorgverzekering regelmatig niet afgeschreven worden (dit is al halverwege de maand). Er is weinig tijd om geld uit te geven aangezien hij werkt en 1 dag naar school gaat. We hebben erover gepraat hoe hij beter inzicht krijgt in zijn uitgaven en hoe hij kan sparen voor bijv. zijn vakantie. Alles fijn en open. Toch blijft het een probleem en kan ik niet begrijpen waar elke maand die 1000 euro heengaat als je thuis woont. Hij rookt soms en blowt op 1 of 2 weekendavonden. Veel geld gaat naar verse versnaperingen op werkdagen en als hij met vrienden is. Ik stimuleer hem van huis uit lunch en lekkers mee te nemen, zodat hij daar geen geld aan kwijt is. Maar een vers gehaald broodje blijft het lekkerst. Ik wil mijn kind vrijheid geven te leren omgaan met geld. Maar in hoeverre kan ik dit doen zonder niet zelf in problemen te raken als hij bijvoorbeeld steeds op achterloopt met rekeningen? Daarnaast loopt hij met potjes wiet in zijn tas rond. Eerst ontdekte ik potjes in zijn kast (was van een vriend, zei hij, en die heeft hij nu niet meer in bewaring voor hem). Ik zag het bij toeval en heb ernaar gevraagd. Is voor eigen gebruik: "In potjes zodat ik weet wat er in een joint gaat.". Het is naar zijn zeggen en naar mijn beoordeling minder dan 3 gram. Ik vertrouw hem en hij is zeer beledigd als ik mijn zorg uit dat het misschien voor verkoop is dus dat doe ik niet meer. Toch stuitte ik nu op een zak vol lege, nog te vullen, potjes. Voor eigen gebruik kun je dezelfde potjes hergebruiken, dacht ik. In hoeverre kan ik hem hierop aanspreken? Of zijn gang laten gaan? Ik ben vaak voor zelf laten ervaren en open delen van visies. Pubers willen niet dat je alles weet en liegen soms liever (wat gezond schijnt te zijn m.b.t. zelfstandig worden) maar ik wil niet dat hij misschien toch dealt in wiet zolang hij thuis woont. Erop doorvragen levert ruzie op omdat hij dan vindt dat ik hem niet vertrouw. Ik wil hem ook gewoon vertrouwen, hij is verder een verstandige en zachtaardige jongen en nooit echte problemen gehad met hem.
Hij is 18, dus niet bemoeien met gelduitgaven en evt. wietverkoop? Of toch wel want al is hij 18: ik voel me verantwoordelijk zolang hij thuis woont en wil hem nog wat richting en steun geven daar waar het niet lukt. Daarnaast voel ik me verantwoordelijk naar andere ouders toe.
Wat doen jullie/zouden jullie doen in soortgelijke situaties met jullie jongvolwassen kinderen?
Groetjes
Mosterd
je kan niet trekken aan een dood paard. hij wil niet, en dan is er niet zo veel wat jij kan doen. Behalve de communicatie open houden.
Wat je niet moet doen is hem financieel helpen. Kan hij zijn zorgverzekering niet betalen, jammer, dan moet hij een boete betalen. Is zijn geld op, dan geen avondje uit, vakantie, auto, scooter etc. Wanneer hij merkt dat je financiën niet op orde hebben van invloed is op wat hij wel of niet kan. Dan gaat de knop hopelijk wel om.
Ik vraag me af hoe de situatie ontstaat dat een 18-jarige 1000 euro vrij te besteden heeft per maand. Ja, ik snap wel dat hij kennelijk een inkomen heeft, maar dit is een bizarre situatie die ik wel vaker hoor.
Er zijn niet zo veel volwassenen die op zichzelf wonen, voor zichzelf zorgen, en na aftrek van vaste lasten, verzekeringen, boodschappen etc nog elke maand 1000 euro hebben om zomaar op te maken aan leuke dingen.
Als je 18 bent zijn je hersenen nog niet eens volgroeid. Als je dan went aan zo'n megabedrag om vrij te besteden, kon je wel eens flink in de problemen komen op het moment dat je wel een volwassen zelfstandig leven moet gaan leiden. Alsof een kind opgroeit in een snoepwinkel en dan als volwassene nog moet leren dat groente er ook bij hoort.
Kortom, ik vind de situatie nogal scheef. Wel een grotemenseninkomen, maar geen grotemensenverplichtingen. Nog los van de wiet en het al dan niet dealen.
Ik vraag me af hoe de financiele opvoeding als kind en puber is geweest. Heeft hij bv geleerd om te budgetteren voor de contributie van de voetbal, schoolspullen, kleedgeld? Als hij dat allemaal wel ooit geleerd heeft, dan is er een basis om op terug te vallen. Ik heb geen oplossingen paraat, maar dan lijkt me de scheefgroei herstelbaar als hij van die wietrommel af kan raken.
Zo niet dan lijkt het me een erg moeilijk verhaal worden.
1000 euro in de maand uitgeven zonder te weten waar het blijft is ontzettend veel. Als hij al dealt is hij er bar slecht in, want de bedoeling is dat je daar aan verdient.
Daar zou ik niet meer over beginnen overigens, dat dealen. Wel of hij misschien zelf heel veel blowt.
Verder zou ik hem vragen of hij er voor openstaat dat jullie samen kijken waar zijn geld blijft en hoe hij kan leren budgetteren. Er zijn ook banken (misschien allemaal wel) die een app hebben die bijhoudt waar geld heengaat. Daar zou ik mee beginnen want dat is de basis.
Eventueel kun je voorstellen dat hij begin vd maand niet 250 euro aan jou overmaakt maar bijvoorbeeld 400 en dat jij die 150 voor hem spaart. Ik ben het ermee eens dat hij de consequenties als zijn geld te snel op is voor hem moeten zijn.
Maar ik vind 18 jaar echt nog veel te jong om te zeggen “Zoek het maar uit.” Hij moet dit leren, en dan liefst voor hij in een positie is waarin hij een veel ingewikkeldere financiële situatie moet beheren. Bespreek dit met hem zou ik zeggen. Reken hem ook eens voor wat de uitgaven en inkomsten zijn als je helemaal zelfstandig bent. De meeste mensen houden geen 1000 euro over voor leuke dingen.
Als hij wiet dealt zou hij toch nog meer geld over moeten houden? Of hij gebruikt veel meer wiet dan jij denkt, en gaat daar zijn geld aan op. Want elke dag een lekker broodje van doe eens heel gek €10, is €50 in de week, €250 in de maand. Dat is nog lang geen €1000.
hier ook een 18 jarige big spender al heeft hij meestal minder te besteden. Wij hebben afspraken met hem gemaakt. In eerste instantie vond hij dat niet zo’n goed plan maar stiekem is hij er erg blij mee en trots op zijn spaarsaldo. Wij hebben met hem afgesproken dat hij zelf een spaarrekening heeft waar hij een standaard bedrag op heeft staan. Dit is voor vakanties en dure uitgaves. Dit vult hij aan indien nodig en kan wat fluctueren afhankelijk van zijn wensen. Verder bekijken we maandelijks wat hij denkt uit te geven en bekijken we welk bedrag hij nog over heeft. Dit stort hij naar ons en plaatsen wij op een aparte spaarrekening voor hem. Deze spaarrekening is voor toekomstgerichte doeleinden, zoals je eerste huis of bv als hij in het buitenland wil studeren. Dit samen budgeteren werkt bij ons heel goed. We geven hem ook veel ruimte hierin: stappen en uitgaan is duur en hij werkt er naast zijn studie hard voor. Tegelijkertijd proberen we hem ook aan te geven wat reeel is.
Met de hoeveelheid potjes die je gevonden hebt zou ik denken dat hij dealt. 1000 euro opmaken is echt heel veel geld. Krijgt hij misschien alimentatie op zijn eigen rekening?
Ik zou me hier ook zorgen over maken. Staat hij ervoor open om eens een analyse te maken van waar zijn geld naar toe gaat?
Wat dealen betreft, daarmee zou ik korte metten maken. Daar lopen jullie ook een serieus risico. Bij een sociale huurwoning kan de verhuurder jou de huur opzeggen omdat er drugs in de woning aanwezig zijn. Bij een koopwoning (en trouwens ook bij een huurwoning) kan de woning voor een bepaalde termijn gesloten worden door de burgemeester als er drugs worden aangetroffen. Dan staat niet alleen je zoon op straat meer jijzelf en je andere kind ook.
Bedankt voor jullie reacties tot dusver.
Ik vind 1500 euro aan inkomen voor een 18-jarige ook veel. Het is zoveel dat het inderdaad lijkt alsof je in een snoepwinkel bent. En daar vrij mag besteden tot je blut bent. Aan dat inkomen verander ik weinig (hij moet 4 dagen werken omdat dat de voorwaarde is m.b.t. zijn opleiding en werkgever, heeft daarnaast een bijbaan op 2 avonden, zorgtoeslag).
Ik ben zeker van mening dat de overgang te groot is wanneer ze als 17-jarige goed verdienen tijdens hun BBL-opleiding. Ook wanneer je je kind van kleins af aan hebt geleerd wat de waarde is van geld en hoe ermee om te gaan, telkens passend bij de leeftijd. Dat heb ik altijd gedaan. Tot 18 jaar kun je dat als ouder nog bijsturen en erbij helpen als je op je kinds rekening ziet dat het rap gaat. Vanaf 18 heb je wettelijk geen zicht meer op de rekening. Bijsturen of in gesprek gaan voordat je kind blut is is er dan niet meer bij. Ik geef zelf een goed voorbeeld: ik heb een laag inkomen maar we komen altijd rond. Ik heb nooit geldproblemen gehad, geen schulden, geen leningen en de kinderen komen niets tekort. Budgetteren doe ik zelf niet, nooit gedaan ook, omdat ik van puber af aan vanzelf al zie wat ik wel of niet kan uitgeven. Mijn zoon doet dat d.m.v. apps wel en we zijn zo open dat mijn zoon laatst inzage gaf aan wat hij in supermarkten uitgeeft (in de bankieren-app waarin je dat zo mooi gespecificeerd kunt zien). Daar zat voorheen al het euvel maar sinds hij flink verdient is dat het grote euvel geworden. Hij houdt zelf bij in de bank-app en een budget-app waar zijn uitgaven heengaan en dat bleek voor ruim 500 euro naar supermarkten te gaan (!) Hierin zit wel ook voorgeschoten eten en drinken voor vrienden. Daar zit dan nog niet eens bij wat er bij de snacktenten gegeten wordt. 1 à 2 x per week haalt hij daar iets omdat zijn vrienden ook gaan of omdat ze eropuit zijn met de scooters en het uiteraard gezellig is. Hij vond het zelf ook bizar dat er zoveel naar supermarkten gaat en hij poogt absoluut om minder vaak iets te halen of haalt iets kleins. Dat lukt soms wel (niet meer 3x in de week op het werk een visje halen maar 1x, bijvoorbeeld) en soms lukt het niet. Hij weet dat ik die dingen in huis heb of kan halen. De verleiding is te groot: vrienden gaan ook wat halen en een vers broodje is zo lekker tijdens werk. Ik zag voorheen op zijn rekening dat hij 2 tot 3 keer op één dag bij supermarkten koopt. Elke dag. Terwijl hij hier thuis alles kan meepakken (en ook wel doet maar dan toch nog iets bij de supermarkt haalt daarnaast omdat dat vaak ook praktischer is dan met tig flesjes drinken en een voorraad eten naar buiten). Vaak over gepraat en samen oplossingen bedacht. Aan kleding e.d. geeft hij niet veel uit. Benzine voor zijn scooter wel want die gebruikt-ie elke dag. Alcohol drinkt hij nauwelijks tot weinig. Ik weet zeker dat hij niet vaker blowt dan dat hij vertelt. Hij is er trots op dat hij dat goed in de hand heeft en ik ook. Een vriend van hem blowt overmatig en mijn zoon spreekt daar zijn zorgen over uit, hij vindt het erg om te zien dat iemand zich er zo in kan verliezen. In deze regio is het vrij 'normaal' dat er geblowd wordt (zoals wij vroeger eerder een drankje deden). De meesten hebben het onder controle, maar helaas zien we er ook bij wie dat niet zo is. Aangezien mijn zoon er openlijk en oprecht zijn zorg over uitspreekt kan ik me niet voorstellen dat hij wiet verkoopt. Sowieso zie ik het niet voor me dat hij dat doet. En inderdaad: hij zou dan wel een slechte verkoper zijn als hij niets overhoudt 
Misschien zit ik er dan wel teveel bovenop om te willen weten waarom hij die lege potjes op voorraad heeft. Eerder had hij wel eens lege zakjes; bleek hij die te hebben voor kleine brommeronderdelen (liet hij ook direct aan me zien).
Hem laten ervaren dat je geld op kan zijn is wat ik al jaren doe. Ik stop hem niet extra toe, laat hem zelf sparen als hij iets groots wil kopen en hij weet dat ik hem niets ga lenen (geen geld voor z'n vakantie sparen is gewoon niet op vakantie gaan). Dit doe ik al jaren, dus genoeg ervaring zou je zeggen.
Mijn idee voor nu is om met hem te praten over hoe het budgetteren gaat (kan hij niet meer aanhoren en dan houdt het op of ik geef er een andere wending aan waardoor hij het misschien juist leuk vindt er iets over te vertellen). Hij vindt het nu echt wel vervelend worden en ook de oplossingen die we bedacht hadden weet-ie nu allemaal wel (bijv. geld contant sparen i.p.v. op een rekening, wat voorheen goed werkte). De tip van dat ik een deel voor hem opspaar vind ik een heel goede omdat ik denk dat het probleem vooral zit in het overzicht niet meer hebben als je (ineens) veel geld verdient. Alsof er geen einde aan zit. En overzicht bewaren is wel een uitdaging in het algemeen (hij raakt overprikkeld door teveel aan informatie. Ik ook, maar ik heb geleerd er beter naar te luisteren wanneer het teveel is en een puber wil daar liever niets van weten en is nog lerende daarin). Dank voor die tip en de andere visies en inzichten. Meer gedachtes erover blijven welkom.
Ik heb nog één vraag. Je zegt dat hij ook vaak voor vrienden betaalt. Krijgt hij dat ook ooit terug of is hij gratis bank geworden?
Volgens mij zijn er twee dingen (die verbonden zijn); het geld en de wiet.
Voor het geld zou ik hem twee of drie scenario’s voorstellen waaruit hij mag kiezen en hem de optie geven zelf een scenario te bedenken die jij kan overwegen. Bijvoorbeeld;
- je helpt hem met zijn financiën, hij geeft open en eerlijk inzage, jij kijkt mee en adviseert. Hij committeert zich daarin. Eventueel kun je daar ook iets van een positief perspectief aan hangen: dat je hem beloofd dat hij zo X euro per jaar gaat sparen en jij - indien gehaald- dat met een bedragje vermeerderd ofzo.
- hij doet het zelf maar dat betekent dat jij ook minimaal ondersteunt, niks voorschieten of lenen, geen extraatjes etc
- een door jullie gemaakte combi van bovenstaande opties.
Misschien als hij bewust voor zo’n scenario kiest hij er wat meer eigenaarschap op voelt. (Beetje geïnspireerd op Gordon methode)
daarnaast de wiet; ik heb iemand kapot zien gaan aan dat spul en kon het niet voorkomen. Ik zou er een lief ding voor over hebben om dat te kunnen voorkomen. Hoe weet ik niet. Maar t spul is niet zo onschuldig als sommige denken. Ja er zijn mensen die incidenteel gebruikten en daar goed mee weg gekomen zijn, ik ook nl. Maar er zijn er ook die er afhankelijk van worden en dan kom je al gauw in een lastig grijs gebied met verslaving, geld, dealen, etc. Ik zou dat zeker niet met leden ogen aan kunnen zien maar heb geen panklare oplossing hiervoor. Er open over praten lijkt me wel de voorwaarde en dan proberen te laten inzien waar de glijdende schaal begint (veel eerder dan iemand denkt)
anomarie schreef op 16-03-2022 om 12:00:
hier ook een 18 jarige big spender al heeft hij meestal minder te besteden. Wij hebben afspraken met hem gemaakt. In eerste instantie vond hij dat niet zo’n goed plan maar stiekem is hij er erg blij mee en trots op zijn spaarsaldo. Wij hebben met hem afgesproken dat hij zelf een spaarrekening heeft waar hij een standaard bedrag op heeft staan. Dit is voor vakanties en dure uitgaves. Dit vult hij aan indien nodig en kan wat fluctueren afhankelijk van zijn wensen. Verder bekijken we maandelijks wat hij denkt uit te geven en bekijken we welk bedrag hij nog over heeft. Dit stort hij naar ons en plaatsen wij op een aparte spaarrekening voor hem. Deze spaarrekening is voor toekomstgerichte doeleinden, zoals je eerste huis of bv als hij in het buitenland wil studeren. Dit samen budgeteren werkt bij ons heel goed. We geven hem ook veel ruimte hierin: stappen en uitgaan is duur en hij werkt er naast zijn studie hard voor. Tegelijkertijd proberen we hem ook aan te geven wat reeel is.
Dank je wel voor het delen! Wat pakken jullie dat mooi op. Hier kan ik zeker iets mee. Ik denk dat het samen budgetteren hem en mij meer rust en overzicht kan geven. En het beloont zich vanzelf als hij merkt wat hij spaart en wat hij daarmee kan. Hopelijk staat hij ervoor open. Z'n hoofd zit soms te vol om nog weer iets te bespreken of aan te pakken. Wat ik ook begrijp. Hoe hebben jullie je zoon weten te overtuigen als hij het in eerste instantie niet zo'n goed plan vond? En hebben jullie vnml. de beslissing gemaakt of het even gelaten en gewacht tot hij het zelf ook wilde?
Tickel schreef op 16-03-2022 om 12:03:
Met de hoeveelheid potjes die je gevonden hebt zou ik denken dat hij dealt. 1000 euro opmaken is echt heel veel geld. Krijgt hij misschien alimentatie op zijn eigen rekening?
Ik zou het ook denken en tóch zijn er verder geen aanwijzingen en kan ik het me niet voorstellen (zie mijn bericht van net: potjes voor die ene vriend omdat die het niet in huis mag hebben of voor eigen gebruik en ook handig voor brommeronderdeeltjes).
Sinds zijn 18e krijgt hij alimentatie op zijn eigen rekening.
volgens mij doe je het hartstikke goed, Mosterd!
Wat misschien nog handig is: op online spaarrekeningen kun je vaak potjes indelen (bijv vakantie, computer, etc). En je kunt instellen dat je niet via je bankieren app geld kunt overmaken van spaarrekening naar betaalrekening (andersom dan bijvoorbeeld wel). En misschien dat jij gemachtigd bent voor die spaarrekening zodat je kunt zien wat er gebeurt? Dat kan de drempel verhogen om geld dat op zijn spaarrekening staat over te zetten naar zijn betaalrekening.
Dat van dat voorschieten aan vrienden herken ik bij mijn zoon. Heel sociaal maar ook heel onhandig. Samen houden ze dan in stand dat ze geen zicht hebben op hoeveel geld je nu hebt....
Als dat in een vriendengroep zo gaat kan het moeilijk zijn om tegen de groepsdruk in te gaan, maar wel de moeite waard om te bespreken of hij daar wat mee kan doen?
Wij geven met een heel gezin nog niet eens 500 euro in de supermarkt uit!
Dat hij leuk verdient tijdens zijn BBL-opleiding is alleen maar fijn. Zeker met de huizenprijzen van tegenwoordig is een leuk bedrag op de spaarrekening echt noodzakelijk. Maar 1000 euro vrij te besteden is echt veel. Lang niet alle mensen met een huishouden kunnen dat niet hoor. Want dan moet je ook nog huur/hypotheek, gwl, verzekeringen, auto, brandstof, boodschappen etc. betalen en dan is er echt niet altijd nog 1000 euro over 'voor de leuk'.
Het is goed dat jij hem niks toestopt, want hij heeft meer dan genoeg te besteden. En op is op, dat ervaart hij dan vanzelf.
Wat hij voorschiet voor vrienden, betalen die dat ook terug? Want uiteindelijk zou dat geld moeten zijn wat hij niet uitgeeft.
Het lijkt me handig om de zorgverzekering te laten afschrijven op een moment als het salaris net gestort is. Dan krijg je ook niet dat daar schulden ontstaan en uiteindelijk je zelfs niet meer verzekerd bent. Plus een vast bedrag naar de spaarrekening elke maand nadat het salaris is gekomen.
Eens een keer wat lekkers halen, oké, maar elke dag meerdere keren is belachelijk. Als je 500 euro deelt door 30 of 31 dagen kom je uit op ruim 16 euro per dag wat hij aan voedsel in de supermarkt koopt, nog los van wat hij bij jou thuis eet. En dan heb ik de weekenddagen meegerekend. Deel je dat bedrag door 20 werkdagen per maand, kom je op 25 euro per dag uit. Dat kan echt rigoureus minder en het is ook niet iets dat hij later als hij een eigen huishouden heeft kan doen.
Over wietgebruik ben ik keihard; ik wil geen wiet in mijn huis, ook niet een beetje voor eigen gebruik. Wat normaal is vind ik niet boeiend, ik wil het niet in huis hebben.
Over sommige principes valt met mij niet te onderhandelen.
Als er drugs gedeald wordt vanuit jouw huis kan op last van het bevoegd gezag (burgemeester) het huis voor bepaalde tijd gesloten worden en dan sta je op straat met je kinderen, want je hebt geen recht op ander onderdak.
Laatst nog een artikel over gelezen. Zoon van 15 dealde drugs vanuit huis en pa, ma en andere kind konden een maand op straat bivakkeren ook al wisten ze van niks.
Daglichtlamp schreef op 16-03-2022 om 12:25:
Ik zou me hier ook zorgen over maken. Staat hij ervoor open om eens een analyse te maken van waar zijn geld naar toe gaat?
Wat dealen betreft, daarmee zou ik korte metten maken. Daar lopen jullie ook een serieus risico. Bij een sociale huurwoning kan de verhuurder jou de huur opzeggen omdat er drugs in de woning aanwezig zijn. Bij een koopwoning (en trouwens ook bij een huurwoning) kan de woning voor een bepaalde termijn gesloten worden door de burgemeester als er drugs worden aangetroffen. Dan staat niet alleen je zoon op straat meer jijzelf en je andere kind ook.
Precies, áls het zo is dat hij wiet verkoopt dan zal dat direct moeten stoppen. Ik keur dat absoluut af en maak me inderdaad zorgen om zaken zoals jij beschrijft. Al is de hoeveelheid die hij over de 5 potjes had verdeeld veel minder dan 3 gram (wat je zelf max. bij je mag hebben) en ruik ik het direct als er iets in zijn kamer ligt of in zijn tas zit. Ik kom ook gewoon op zijn kamer om iets te pakken of op te bergen en kom niets tegen en hij doet daar ook niet moeilijk of geheimzinnig over. Ik heb hem een tijd geleden gevraagd of hij wel eens wat wiet verkoopt aan anderen en daar was hij heel boos over omdat hij zoiets nooit zou doen en ik hem dat dan toch durfde te vragen.
Ik geef in algemene zin dat soort zaken wel aan. Wat gevolgen kunnen zijn van bepaalde daden van mensen. En dan zegt hij vaak iets als: "Ja hallo, dat weet ik toch óók! Je doet of ik dom ben. Wat anderen doen moeten zij weten maar ik zou zoiets nooit doen. Ik denk na over de gevolgen en ik zou dat sowieso al nooit doen." Hij is dan echt beledigd dat ik zoiets aankaart.