Wel of niet 'bemoeien'?
Hallo ouders, graag wissel ik even van gedachten over hoe ver je je kind loslaat in de volgende situaties.
Mijn zoon is 18. Ik ben alleenstaand moeder van twee kinderen. We hebben een goede band, praten open met elkaar en beide kinderen zijn erg wijs voor hun leeftijd. Mijn zoon heeft rond 1500 euro aan totale inkomsten per maand, netto. Hij woont thuis en draagt 250 euro bij aan kostgeld. Verder heeft hij een paar vaste lasten zoals zijn zorgverzekering en mobiel abonnement. Balans opmakend zou hij na vaste kosten rond de 1000 euro overhouden per maand. Toch is het elke maand op en kan de zorgverzekering regelmatig niet afgeschreven worden (dit is al halverwege de maand). Er is weinig tijd om geld uit te geven aangezien hij werkt en 1 dag naar school gaat. We hebben erover gepraat hoe hij beter inzicht krijgt in zijn uitgaven en hoe hij kan sparen voor bijv. zijn vakantie. Alles fijn en open. Toch blijft het een probleem en kan ik niet begrijpen waar elke maand die 1000 euro heengaat als je thuis woont. Hij rookt soms en blowt op 1 of 2 weekendavonden. Veel geld gaat naar verse versnaperingen op werkdagen en als hij met vrienden is. Ik stimuleer hem van huis uit lunch en lekkers mee te nemen, zodat hij daar geen geld aan kwijt is. Maar een vers gehaald broodje blijft het lekkerst. Ik wil mijn kind vrijheid geven te leren omgaan met geld. Maar in hoeverre kan ik dit doen zonder niet zelf in problemen te raken als hij bijvoorbeeld steeds op achterloopt met rekeningen? Daarnaast loopt hij met potjes wiet in zijn tas rond. Eerst ontdekte ik potjes in zijn kast (was van een vriend, zei hij, en die heeft hij nu niet meer in bewaring voor hem). Ik zag het bij toeval en heb ernaar gevraagd. Is voor eigen gebruik: "In potjes zodat ik weet wat er in een joint gaat.". Het is naar zijn zeggen en naar mijn beoordeling minder dan 3 gram. Ik vertrouw hem en hij is zeer beledigd als ik mijn zorg uit dat het misschien voor verkoop is dus dat doe ik niet meer. Toch stuitte ik nu op een zak vol lege, nog te vullen, potjes. Voor eigen gebruik kun je dezelfde potjes hergebruiken, dacht ik. In hoeverre kan ik hem hierop aanspreken? Of zijn gang laten gaan? Ik ben vaak voor zelf laten ervaren en open delen van visies. Pubers willen niet dat je alles weet en liegen soms liever (wat gezond schijnt te zijn m.b.t. zelfstandig worden) maar ik wil niet dat hij misschien toch dealt in wiet zolang hij thuis woont. Erop doorvragen levert ruzie op omdat hij dan vindt dat ik hem niet vertrouw. Ik wil hem ook gewoon vertrouwen, hij is verder een verstandige en zachtaardige jongen en nooit echte problemen gehad met hem.
Hij is 18, dus niet bemoeien met gelduitgaven en evt. wietverkoop? Of toch wel want al is hij 18: ik voel me verantwoordelijk zolang hij thuis woont en wil hem nog wat richting en steun geven daar waar het niet lukt. Daarnaast voel ik me verantwoordelijk naar andere ouders toe.
Wat doen jullie/zouden jullie doen in soortgelijke situaties met jullie jongvolwassen kinderen?
Groetjes
Mosterd
Bij het lezen van de OP vraag ik me af wat zoon´s plannen zijn voor de toekomst. Hij is 18, en zal niet tot zijn 30e thuis willen wonen. Hij zou met zijn inkomen prima kunnen sparen, om over een aantal jaar een mooi bedrag te hebben als start voor een eigen woning.
Maar dit gebeurt helemaal niet, of lees ik erover heen?
Overtuig hem bv 500 euro op een spaarrekening te storten. Dan is er vanzelf minder over om vrij te besteden.
Overigens vind ik het niet kunnen dat hij een hoger inkomen dat jijzelf hebt en slechts 250 euro kostgeld betaalt. Maar tot die conclusie was je zelf ook al gekomen.
Tenslotte: je noemt hem wijs voor zijn leeftijd. Kun je uitleggen waar dat uit blijkt?
Netherfield schreef op 16-03-2022 om 18:38:
Zorgtoeslag gaat niet via SVB, puur via Belastingdienst. Ik heb gepoogd om zijn netto inkomen van €1500 om te rekenen naar een bruto jaarinkomen en kwam uit op €27.216 per jaar. Dan heb je volgens de proefberekening op www.toeslagen.nl recht op €56 zorgtoeslag per maand en niet de €111 die hij nu krijgt. Dat betekent dat hij in augustus volgend jaar ongeveer een brief krijgt dat hij €660 mag terugbetalen. Ik weet niet of in die €1500 ook zijn zorgtoeslag zit, die telt niet mee voor het inkomen voor toeslagen namelijk. Dus, maak die proefberekening en laat hem zsm zijn inkomen aanpassen door in te loggen op mijn toeslagen, het is nu nog begin van het jaar, dan kunnen ze het nog verrekenen.
Mijn zoon zit in precies dezelfde situatie (ook bbl en verdient netto iets meer) en mocht de zorgtoeslag van vorig jaar nog volledig houden. Op die leeftijd betalen ze helemaal niet zo veel belasting dus netto zit veel dichter bij bruto. Ze verdienen ook het minimum jeugdloon, dus minder dan het minimumloon en je zou toch denken dat als je het minimumloon verdient je ook de maximale zorgtoeslag krijgt.
MamaE schreef op 17-03-2022 om 14:42:
Dat boos worden vind ik wel een zorgelijk signaal inderdaad. Dat kan een masker zijn. Mensen kunnen best boos worden als ze betrapt worden. Dat heeft dan een soort afschrikkende reactie, dat anderen er niet meer over durven te beginnen.
Je hoort dat ook wel als mensen vreemd gaan. In ieder geval, als ze iets te verbergen hebben.
Maar goed, de zoon heeft TS inzage in zijn rekening gegeven en er zijn volgens TS inderdaad veel afschrijvingen bij supermarkten, soms meerdere keren per dag.
Er zijn 20 werkdagen per maand, pakweg. Dus dan zou die jongen 50 euro per dag uitgeven bij de supermarkt aan een broodje en wat te snaaien? Lijkt me sterk.
Pejeka1 schreef op 17-03-2022 om 18:21:
[..]
Er zijn 20 werkdagen per maand, pakweg. Dus dan zou die jongen 50 euro per dag uitgeven bij de supermarkt aan een broodje en wat te snaaien? Lijkt me sterk.
Misschien neemt hij geld op bij de kassa. Dan zitten de uitgaven die daarmee worden gedaan verstopt achter de supermarkt.
Mija schreef op 18-03-2022 om 12:53:
[..]
Misschien neemt hij geld op bij de kassa. Dan zitten de uitgaven die daarmee worden gedaan verstopt achter de supermarkt.
Ja, daar denk ik ook aan. En dan heeft hij dus heel veel contant geld om te besteden. Jongeren pinnen vrijwel alles, behalve bv drugs. Dat gaat contant.
Mija schreef op 18-03-2022 om 12:53:
[..]
Misschien neemt hij geld op bij de kassa. Dan zitten de uitgaven die daarmee worden gedaan verstopt achter de supermarkt.
Dat is ook een mogelijkheid inderdaad. Dan heeft hij cash en niemand die kan controleren waar het dan naartoe gaat.
Mosterd schreef op 16-03-2022 om 18:00:
[..]
Het kostgeld zou volgens NIBUD op 450 euro per maand komen. Ik heb met mijn zoon andere afspraken gemaakt over wat betreft wat hij zelf betaalt en toen 250 euro voorgesteld. Ik ben er achteraf best een stuk in huurtoeslag op achteruit gegaan en zou dat deel aan kostgeld erbij willen rekenen. Ik heb het nog niet aangekaart omdat m'n zoon het al een flink bedrag vindt en een vriend van hem hoeft zijn moeder helemaal geen kostgeld te betalen dus in die vergelijking kom ik al als teveel vragend over. Met hem over gesproken en hij begrijpt goed dat hij wat meebetaalt in de kosten en doet dat met liefde, zoals hij zegt. Maar uiteraard wil hij het liefst zoveel mogelijk zelf houden. Ik vermeld hier even dat mijn inkomen lager is dan zijn inkomen en ik daar altijd een gezin van draaiende houd. Ik hoop dat dat tot hem door is gedrongen maar wil het niet blijven herhalen naar hem toe.
Je stelt je erg onderdanig op naar hem. En je maakt je afhankelijk van of hij het begrijpt. Maar hij begrijpt het niet omdat jij hem buiten de werkelijkheid houdt. En die is dat er kosten zijn voor het levensonderhoud die je niet kunt ontlopen, hoe graag je ook 'zoveel mogelijk alles zelf wil houden'.
Ik vind het heel vreemd dat niet meer mensen zeggen dat hij meer kostgeld zou moeten betalen. Alsof het een taboe is dat je als ouder geld vraagt aan je kind. En in jouw situatie ook nog eens terwijl jij een lager inkomen hebt dan hij! Ik vind dat echt heel gek. Je zegt dat je je zorgen maakt dat je zoon de werkelijkheid uit het oog verliest. Dat is inderdaad zo, want jíj veegt die onder het tapijt. Jij zorgt voor zijn levensonderhoud, houdt hem met zijn hogere inkomen uit de wind. En hij gaat zijn goddelijke gang en manipuleert je door te zeggen dat hij 'met liefde' bijdraagt wat hij 'al een flink bedrag' vindt, maar weet jou wel de indruk te geven dat je 'te vragend' overkomt. Wat? Echt, word zakelijker: hij heeft een flink inkomen. Het Nibud becijfert dat je een bepaald bedrag kwijt bent voor zijn levensonderhoud. Dat kostgeld is leergeld! Je hoeft niet eindeloos met hem te praten, te budgetteren etc. Je hoeft hem alleen maar een reëel bedrag voor zijn levensonderhoud te laten betalen en voila, daar ís de werkelijkheid. En dan kan hij zomaar helemaal zelfstandig gaan leren want dan moet hij zijn uitgavenpatroon wel aanpassen. Als het dan niet lukt, kun je je er altijd nog tegenaan gaan bemoeien. Jij moet helemaal niet afwachten of het tot hem is doorgedrongen. Dít is wat jij kan doen om hem te helpen het te leren: Je legt hem een contractje voor: als hij bij jou wil wonen, betaalt hij het door het Nibud berekende kostgeld, nu €450,- per maand. Wil hij dat niet, dan zoekt hij ergens een kamer. Dan is hij zeker veel meer kwijt voor huur, vaste lasten en het dagelijks leven. Kiezen of delen.
Je draait zelf om de werkelijkheid heen. Als jij daar mee ophoudt, wordt het hem vanzelf duidelijk.
Eens met Milja. Het enige wat je te doen staat is een volwassen gesprek met hem voeren. Dat betekent niet huilen, niet janken, niet weglopen, maar ook niet de illusie hebben dat hij alles vertelt.
Hij is 18, verdient zijn eigen geld en krijgt ook nog alimentatie. Dat is bedoeld voor zijn levensonderhoud, daarna voor de lol. €450 is nog redelijk weinig, maar Nibud is een goede objectieve berekening. En heel simpel grenzen stellen; geen wiet- of cokegebruik of -handel onder mijn dak. Wil je dat wel, dan zoek je maar een kamer.
Want ook ik denk dat hij niet eerlijk is. Als hij zo vaak naar de supermarkt wil voor lekkers is dat of omdat hij er iets anders voor terugkrijgt of omdat hij continue een eetkick van de wiet krijgt. Helaas is mijn ervaring dat hoe harder ze boos worden/ huilen, hoe ernstiger ze er al afhankelijk van zijn. Ofwel; zijn huilen manipuleert je zodat je niet ziet wat hij echt doet.
Hoe is het eigenlijk gesteld met zijn figuur/conditie? Want als ik dagelijks voor 15-20 euro aan lekkere broodjes, frisdrank, energydrink, chips, snoep, koek, chocola en andere meuk naar binnen zou werken dan zou ik elke maand een grotere maat kleding aan kunnen schaffen en zou ik amper meer door de deur en rollend over straat kunnen.
Verder is het betalen van kostgeld niet vreemd als een inwonend kind een eigen inkomen heeft. Daarnaast gaat de alimentatie een keer wegvallen, daar moet hij wel rekening mee houden. Niet alle ouders vinden het nodig dat hun kind kostgeld betaalt. Dat komt ook omdat niet iedereen dezelfde inkomsten en uitgaven heeft. Mijn ouders hebben mij toen ik fulltime ging werken wel kostgeld laten betalen, ondanks dat ze het niet nodig hadden. Ze wilden dat ik leerde dat het leven geld kost. Dat wist ik al wel en ik leefde altijd al heel zuinig, maar ik vond het niet onredelijk om mee te betalen. Mijn ouders hebben dat geld apart gezet en toen ik een huis kocht hebben ze het teruggegeven, deels in geld, deels in spullen voor in huis. Maar op het moment dat het geld binnenkwam kon ik het niet verbrassen.
Het kan voor sommige mensen overweldigend zijn om ineens veel geld te besteden te hebben en die dan denken dat het niet op kan. Het is dan goed om te budgetteren met spaardoelen, bijvoorbeeld vakantie, onderhoud scooter, op termijn eigen huis, etc.
Op het moment dat er sprake is van een verslaving is het zaak dat hij daarvan af raakt voordat hij klaar is met zijn opleiding en nog meer gaat verdienen. Want dan kan er ook nog meer geld naar de verslaving toe.
Zeggen 'vertrouw je me niet' is een vorm van manipulatie, maar ook een vraag waar je 'nee' op kunt antwoorden. Want 500 euro per maand in de supermarkt uitgeven is niet realistisch. Boosheid is vaak een masker om kwetsbaarheid, onzekerheid, verdriet en schaamte te verbergen. Want niemand is er trots op om zo weinig zelfbeheersing te hebben of afhankelijk te zijn geworden van verslavende middelen.
Als je daar in meegaat, kom je er niet doorheen.
Mijn kind verdient dus ook flink geld met zijn leer/werksituatie en hij betaalt hier geen kostgeld maar dat zou hij wel moeten doen als hij niet zo flink zou sparen. Ik heb het kostgeld zelf niet nodig maar in jouw geval is dat anders. Ik zou juist meer vragen en dat voor hem sparen want zelf lukt het hem niet. Had ik ook bij mijn kind gedaan als het elke keer opging.
Poeh! Niet alles gelezen maar zulke bedragen die verdwijnen doen bij mij de alarmbellen rinkelen!
Misschien een te donker scenario, maar wordt je zoon niet afgeperst door iemand? Als je ook die potjes vindt die erop lijken te duiden dat hij misschien dealt....dan zou hij nog meer geld moeten hebben maar dan zwart verdiend. Ik zou het niet vertrouwen. Kan zijn dat hij grote problemen heeft waar hij zich voor schaamt en niet durft te vertellen.
En verder: tegenwoordig is het belangrijker dan ooit dat je geld spaart voor een huis voor later. Nu zou hij ontzettend veel over moeten houden, hij kan makkelijk minstens 500 euro per maand opzij zetten voor later... precies wat iemand zegt: hoeveel volwassenen kunnen nou zulke grote bedragen uitgeven aan leuke dingen?
Heb je het daar niet met hem over gehad? Hoe reageert hij daarop?