Jeugdzorg

Wat een vervelende situatie Wyko! Ik heb er zelf geen ervaring mee maar misschien kun je hier eens kijken en contact mee opnemen voor advies:

https://www.stichtingkog.info/veilig-thuis/

Ik hoop dat er nog mensen reageren die zelf met dit bijltje hebben gehakt! 

Ik heb alleen de dreiging meegemaakt dat jeugdbescherming ingeschakeld zou worden. 

Ik zou alles goed noteren, met data, wat er gebeurt is en hoe dat niet klopt met wat zij zeggen. En zorgen dat ze meekrijgen dat je dat noteert. Ik zou ze ook veel vragen stellen over hoe ze werken. Desnoods net doen alsof je bijna een advocaat hebt. Wel vriendelijk blijven maar ook vriendelijk durven zeggen dat je het anders ziet en waarop dat gebaseerd is. Vragen stellen waarop zij hun zienswijze noteren. Lijstje met vragen maken voordat je ze spreekt. Dat erbij houden en zichtbaar voor hen antwoorden noteren. Zeggen eventueel dat je daar nog op terug komt. Laten merken dat je in staat bent om de situatie te overzien. 

Er komt steeds meer aandacht in de media voor het feit dat er van alles mis is bij jeugdzorg en dat ze niet asn waarheidsvinding doen. Daar moeten zij toch ook iets van ruiken, wie weet worden ze wat voorzichtiger. 

Ja ik snap het, het is meer dan irritant. 

Weet dat het veel voorkomt, misschien helpt dat om te beseffen. 
Heb je goed contact met je huisarts? Misschien kun je een gesprek aanvragen. Vertel dan heeel rustig wat je probleem is. Schrijf het op. Ik merkte toen dat als ik met mensen het probleem besprak dat ik met instanties had, dat ze dan de irritatie en frustratie die ze opmerkten bij mij makkelijk uitlegde als bewijs dat die instanties wellicht gelijk hadden als ze dachten dat ik labiel was. 

Gun ze dat niet! 
Maak zinnen als: ik vind het lastig dat jeugdbescherming dit en dat zegt terwijl dit en dat..

'Gesprek aan de jeugdbeschermingtafel gehad en die zijn gestart met raadsonderzoek. En gaan kijken of wij onder toezicht komen en een gezinsvoogd krijgen. En wat uiteindelijk de beste regelingen en zorg zijn alles in belang van kind.'

Een vraag: ben je bij dat gesprek aan de jeugdbeschermingstafel geweest of heb je daarvan een verslag gekregen? Staan in het verslag de punten die volgens jou niet waar zijn? Als er een verslag is mag je altijd een reactie sturen met punten die volgens jou niet kloppen. Probeer dat wel zo feitelijk mogelijk te doen, want interpretaties van de situatie zijn altijd subjectief, dus jouw mening is even waar als de mening van de jeugdbeschermers.

Pas als de raad een rapport heeft uitgebracht en pas als de rechter zich daarover gebogen heeft (die bijna altijd het raadsrapport volgt) kan er een OTS worden uitgesproken en krijg je een gezinsvoogd. Je kunt in deze fase een advocaat inschakelen, die met je mee kan lezen en een reactie kan sturen.

Voor jezelf: focus je op wat volgens jou het beste is voor het kind. Want dat is het onderwerp waarover de jeugdbescherming etc. iets meent te kunnen zeggen. Probeer dat zo kort en helder mogelijk te doen en mee te sturen naar de rechter. Het gaat dan om punten als:
- wat is volgens jou het probleem rondom je kind (wees daar eerlijk in);
- welke rol kan vader spelen in het leven van het kind (ik zou zeggen: laat dat onderdeel zijn van de behandeling bij het Transfore traject, dus dat je met hen in overleg bespreekt wat vader aankan);
- wees duidelijk over dat je geen trauma behandeling wil en je er geen probleem is met je intelligentie, maar dat je bereid bent om een rapport van de huisarts cq behandelaar cq een test te overleggen om die verhalen de deur uit te hebben. Het probleem zit daar niet in, volgens jou dan;
- dan stel je de vraag wat een gezinsvoogd voor toegevoegde waarde heeft, aangezien een gezinsvoogd heel weinig tijd zal hebben, geen behandeling zal doen, niets te zeggen heeft over contactverboden etc. en er geen zorgen zijn over jouw omgang met je kind (vooral dat laatste is belangrijk).

Het is lastig om zo wat te schrijven, want veel hangt af van wat er in de rapporten staat en soms ontkennen mensen dingen die in andermans ogen wel degelijk zorgelijk zijn.

Tsjor

Doe jij dit allemaal alleen? Of heb je iemand die met je meedenkt en ook bij de gesprekken is? Als dit nu nog alleen doet, zou ik zo snel mogelijk iemand zoeken om je hierbij te helpen. Er komen zoveel emoties bij kijken en als die er allemaal uitkomen in de gesprekken met degenen die je moeten beoordelen, ben je de pineut. Dat is al gauw een zwakheid. Dan denk je niet helder genoeg na. Je moet het zo zien te regelen dat de emoties eruit komen in een veilige omgeving zodat je nuchter en zakelijk in het contact met jeugdzorg kan stappen. Je kan ze wel vertéllen over emoties maar ik zou ze niet tonen. Want dan is binnen de kortste keren iedereen erop gefixeerd. 

Als het lang duurt is wellicht een handige vraag bij de rechter: het hele proces heeft nu -tig maanden geduurd, zonder dat er een gezinsvoogd was; wat is er dan verkeerd gegaan? Oftewel: wat voor nut heeft een gezinsvoogd?
Wat het overige betreft, ik denk dat het belangrijk is om erop te wijzen dat er een juridisch traject loopt, waarin het contactverbod werd verlengd en dat er een behandeltraject loopt bij transfore. Ik zou aangeven dat je de vormgeving van jullie onderlinge communicatie en de invulling van het ouderschap van beiden het liefste in overleg wil doen met transfore, zodra de behandeling van je ex daar aanleiding toe geeft. Een gezinsvoogd heeft geen toegevoegde waarde, kan het juridische traject niet veranderen, is geen behandelaar, dus alleen maar extra ballast.

Tsjor

Wyko80 schreef op 10-11-2021 om 22:04:

Ik heb zelf aan het tafel gesprek gezeten (jeugdbeschermingstafel) daar heeft jeugdbescherming hun zorgen geuit, omdat er een negatieve dynamiek heerst tussen de ouders. En wensen van de ouders te ver uit elkaar liggen. Dat vrijwillige hulpverlening het heeft opgepakt, maar niet voldoende resultaat geeft.
Er is het e.e.a. Besproken en gesprek met iemand van de raad heb ik gehad.
Ik loop bij de huisarts en poh, waar ik mijn verhaal kwijt kan. En die bevestigen ook dat er met mij niks aan de hand is.

Voor mij is het zwaar om niet dicht te slaan, of juist boos te worden door onwaarheden. Nieuw gesprek van JB staat in de planning. Hier is ook een bekende van mij bij aanwezig, omdat ik geen enkel gesprek meer alleen wil aan gaan.
En gelukkig genoeg mensen waar ik even kan "uitrazen"
Nu is het afwachten wanneer ik terug koppeling krijg van raadsonderzoek, en wat de consequenties /gevolgen zijn. Met een beetje geluk eind dit jaar.

Iemand op wie je kan vertrouwen meenemen naar de gesprekken is altijd een goed idee.

Verder kreeg ik ook wel eens tips van ouders voor het AKJ.

Eens hadden we hier een brief op de mat van VT na aanleiding van valse melding van school. VT gaf aan dat het niet urgent was en dat het maanden zou duren voor ze deze melding konden oppakken.
Dat is de ellende met wachttijden; VT kan er ook niets aan doen en erover klagen bij de rechter, kan ook als negatief worden gelezen. Zo van ‘ Die moeder neemt haar situatie niet serieus.  Terwijl ze beter al haar aandacht in welzijn kind zou moeten steken, zit ze op de hulpverlening af te geven.’

We hebben ons niet beklaagd over die wachttijd. Of over die valse berichten om zo een welles nietes gedoe bij ons weg te houden. We gebruikte de tijd om te laten zien dat het goed ging met onze kinderen.
We gaven geen aandacht aan de beschuldigingen maar hadden in gesprekken het over hoe opbouwend de rust in gezin te behalen.
Dat betekent wel dat je maandenlang op je tandvlees moet bijten om je bezorgdheid voor je te houden. Het zij zo.

@TS, Je hebt een goed contact met huisarts en POH. Dat is fijn. VT wilt traumaverwerking. Wel, de behandeling van die verwerking ontvang je reeds dmv gesprekken met POH. En anders kies je voor therapie via POH. Oftewel, je hebt reeds zelf actie ondernomen om zo objectief in je gezinsleven te staan. De POH kan dat beamen. Het enige wat je nu kan doen is laten zien dat jij je taak als ouder waar maakt en dat je kind liefde krijgt.
Hier wilde school toendertijd dat kind een training ging volgen. Via huisarts kozen we voor een andere optie waardoor school buitenspel stond. Zo behielden wij de regie.

Je kan aangeven mee te willen werken aan herstel van vader/kind contact, maar dat dit de komende tijd door de gezinsvoogd georganiseerd/ opgebouwd mag worden daar je door de gebeurtenissen je afvraagt of dit al mogelijk is. Zo ben jij niet het probleem die dat contact ondermijnt.

Gebruik de tijd wijs. Huil niet tijdens gesprekken met gezinsvoogd of VT, huil pas als je weer thuis bent. Stel je naar hen op als een evenwichtige ouder. Je kan die onzin in de rapportage toch niet wijzigen. Wil je dat wel, dan trek je alleen maar aandacht. Zorg dat die spotlight niet meer op jou schijnt. En houdt goed contact met je buren. Ze kunnen voor je pleiten dat jij je kind een veilige haven biedt. Dat is ook wat VT voor oog heeft. Het gaat niet om jou of de vader, maar om het kind.
Het is een hard gelach, maar je gaat die wel overleven omdat je liefde voor je kind maakt dat je dat kan.

Verder de tip van Tsjor, alle communicatie schriftelijk en liefs via advocaat zodat ook VT en ggz hebben af te wegen wat ze opperen en of dat wel volgens de regels mag.

Besef dat VT zo voorzichtig is omdat je kind pas twee jaar is en zich niet kan uiten. Probeer ook in hun schoenen te staan om zo te begrijpen waarom ze zo denken. Dat helpt bij relativeren. Dat houd je scherp.

Heel goede adviezen van Flanagan, maar dat vereist wel veel, terughoudendheid als het gaat om je kritiek op de leugens in het rapport. Daarom een paar aanvullende adviezen, doe ermee wat je wil:
- schrijf kort op wat volgens jou niet deugt in het rapport. Kort: maximaal 1 A4, liefst minder. Daarboven staat: dit klopt niet met mijn ervaring. Niet uitleggen, alleen maar aanwijzen. Dat stuk kun je dan later ook meesturen naar de rechter.
- maak voor jezelf aantekeningen en gebruik die in het gesprek. Ga in het gesprek na wat volgens jou de problemen zijn, schets die zo kort mogelijk en leg vooral de nadruk op wat je daarmee hebt gedaan. Dus bijvoorbeeld: mijn partner kon niet omgaan met de veranderingen na de komst van ons kind, dat gaf indertijd een crisis in de relatie. Wij zijn daarom uit elkaar gegaan. Nu is er rust, omdat er een juridische uitspraak ligt en een behandeltraject voor hem. Idem voor jezelf: voor mijn ervaringen heb ik gesprekken met de praktijkondersteuner en de huisarts, zij beoordelen of een andere behandeling nodig is. Met het kind gaat het goed.
- Ga daarna vragen stellen: wat begrijpen jullie nu van mijn verhaal, is dat anders dan wat er in de stukken staat, wat betekent dat voor jullie advies, wat is de toegevoegde waarde naast het behandeltraject van mijn partner, de begeleiders van mij?
- wat betreft het herstel van vader/kind-contact, ik zou echt een poging wagen om een eventuele gezinsvoogd daar buiten te laten, want de praktijkervaringen leren dat een gezinsvoogd de problemen ook groter kan maken, geen hulpverlener is en het toezicht langer kan laten duren dan je zou willen.  Maar nog mooier zou zijn als je eerst met Transfore een gesprek kunt hebben, waarin je hen vraagt of zij jou en je ex kunnen helpen met het herstellen van zijn kontakt met jullie kind.

Veel sterkte met het gesprek. Blijf rustig, schrijf ondertussen dingen op (heb je meer tijd om na te denken), ga niet huilen en probeer je te focussen op de toekomst en alle ontwikkelingen die daarvoor nodig zijn.

Tsjor

Ik vond het een nare en onzekere tijd en ik was blij dat mijn man en ik dit samen ingingen en elkaar konden steunen. Maar jij staat hier alleen in met de vader als tegenpartij. Dat is nog moeilijker.
* Kijk of iemand in je familie of vriendenkring die steun kan zijn waar je je gevoel en verdriet mee kan delen.
* Kijk uit dat je in gesprekken je niet te negatief bent over de vader. Je negatief uiten over hem, zegt ook iets over jou. ( Dat je niet open staat voor herstel). Vertel alleen wat jij doet, waarbij je je ook niet in de kaarten laat kijken.

sterkte