Scheiding áltijd slecht voor kind?
Is in jullie optiek een scheiding van ouders ook wel eens goed voor een kind? Bijvoorbeeld als er geen liefde meer is tussen vader en moeder? Of is het voor een kind dan beter om met ze in 1 huis te blijven wonen zodat de ouders tenminste verantwoordelijkheid voor het kind nemen - om pas uit elkaar te gaan als het kind 18 is en het nest verlaat?
En dan tot je 18e de liefdeloze relatie van twee mensen die elkaar haten aankijken? Neuh, dan is scheiden beter
Nick90 schreef op 14-05-2023 om 20:18:
En dan tot je 18e de liefdeloze relatie van twee mensen die elkaar haten aankijken? Neuh, dan is scheiden beter
Dat dus. En dat weet schipperaar allang.
In mijn optiek is het altijd beter een kind UIT een slechte relatie te halen dan dat deze erin opgroeit!
Verder is het natuurlijk van meerdere factoren afhankelijk, hoe oud is jullie kind? Wat als 1 van beiden een nieuwe/andere potentiële partner ontmoet? Hoe is de sfeer tussen jullie onderling etc?
Lastig om goed advies te geven op basis van dit kleine stukje uit de openingspost.
nee
Ik heb wel eens begrepen inderdaad dat -hoewel voor een kind het weliswaar helemaal niet fijn is als het huwelijk tussen de ouders slecht is - het in heel erg veel gevallen nog altijd beter is dan een scheiding.
Nee niet in alle gevallen. En het kan ook best wel aan de traumatische kant zijn in sommige gevallen als het niet goed zit. Maar er is veel onderzoek naar gedaan (lastig, natuurlijk) en wat ik begreep is dat een scheiding vooral wél beter is, als er ook sprake is van geweld. Maar in de meeste gevallen is scheiding de slechtste optie als het om het kind/ de kinderen gaat.
Nick90 schreef op 14-05-2023 om 20:18:
En dan tot je 18e de liefdeloze relatie van twee mensen die elkaar haten aankijken? Neuh, dan is scheiden beter
Als 2 mensen elkaar haten zullen ze niet overwegen nog jaren bij elkaar te blijven ‘voor de kinderen’. In dit geval is het meer ‘de koek is op, maar we zijn wel nog redelijk goed met elkaar’. Of beter nog, er is nooit echt lekkere koek geweest. Dan zou het misschien zo kunnen zijn dat bij elkaar blijven voor de kinderen beter is. En zoals Egel ook al zegt kan dat ook een negatief effect hebben op de kinderen, maar wellicht minder negatief dan scheiden. Helaas kun je dit soort dingen nooit uitproberen en dan later alsnog voor de andere optie kiezen. Dus op basis van de kennis en ervaring van nu, met je gevoelens van nu en verwachtingen voor de toekomst, moet je als koppel een beslissing nemen.
Schipperaar, waarom deze vraag? Je had toch al helder wat jij wil? Werkt je vriendin niet mee, heeft ze jouw scheidingsmelding nog steeds niet geaccepteerd? Jullie kind is nog zo jong, hou je het wel vol dan als je bij elkaar blijft? Wat verandert er dan voor jou? Krijg/heb/voel jij dan wel de vrijheid om op zoek te gaan naar een (nieuwe) liefde? En waar komt die 18 jaar vandaan? Denk je dat je kind dan op eigen benen staat? Hier zijn beide kinderen (ruim) boven de 20 en ik zie ze op korte termijn niet vertrekken. Dus reken jezelf niet rijk… Ben je al op je eigen appartement gaan zitten? Hoe bevalt dat? Ben je al op zoek naar eigen woonruimte? Zit het erin dat je die binnenkort kunt vinden? Of is dat het probleem? Zou je er dan voor willen kiezen om bij je vriendin te blijven wonen? Ten koste van wat? Kortom, een waaier van vraagtekens. Ik had zo gehoopt op een dag te lezen dat jullie de scheiding hadden geregeld en dat je aan het daten was…
dat het niet optimaal is wil nog niet gelijk zeggen dat het dan slecht is.
De meeste kinderen met gescheiden ouders houden daar helemaal geen schade aan over.
Ysenda schreef op 14-05-2023 om 21:34:
dat het niet optimaal is wil nog niet gelijk zeggen dat het dan slecht is.
De meeste kinderen met gescheiden ouders houden daar helemaal geen schade aan over.
Ik vind dat nogal een uitspraak. Hoe weet je dat nou? Waar heb je deze informatie vandaan?
Toegegeven, ik weet niet meer waar het artikel vandaan kwam waardoor ik tot mijn vorige post kwam. Volgens mij stond het in de Volkskrant of NRC, jaar of 10 geleden, en heb ik toen het oorspronkelijke artikel opgezocht. Maar ik kan dus zo gauw geen link geven.
Maar, als je bedoelt: "ik denk dat de meeste kinderen met gescheiden daar helemaal geen schade aan overhouden", dan zou ik daar toch tegenover willen zetten wat ik denk. Ik denk dat (verreweg) de meeste kinderen met gescheiden daar enige tot veel schade aan overhouden.
Ysenda schreef op 14-05-2023 om 21:34:
dat het niet optimaal is wil nog niet gelijk zeggen dat het dan slecht is.
De meeste kinderen met gescheiden ouders houden daar helemaal geen schade aan over.
Bron?
kinderen met gescheiden ouders hebben vaker problemen dan kinderen zonder gescheiden ouders, dat klopt, 2x zoveel zelfs. Klinkt heel dramatisch maar is wel behoorlijk zonder context.
Per 100.000 kinderen gaat het om 10 tallen. Op het grote geheel zijn dat er nog steeds in absolute zin weinig.
Ook gaat het dan om kinderen die een complexe lees langdurige vechtscheiding door maken. Ook dat is een beperkt deel van de scheidingen.
Nee, de meeste kinderen komen prima door een scheiding heen. Het is niet leuk, maar ouders die het kind niet het goede voorbeeld geven van hoe een gezonde, liefdevolle en gelijkwaardige relatie eruit ziet, brengen het kind misschien wel veel grotere schade toe. Een kind zal over het algemeen op zoek gaan naar het voorbeeld dat het gekregen heeft. In jullie geval: een liefdeloze relatie. Wil je dat (ook) voor je kind als hij volwassen is?
Mijn kinderen zijn er beide van overtuigd dat hun vader en ik het juiste hebben gedaan. We hebben onverenigbare karakters, een totaal andere kijk op het leven, en we kunnen prima door een deur. In hun vriendenkringen hebben ze veel vechtscheidingen gezien van mensen die kennelijk niet op tijd gescheiden zijn.
Ik ben van mening dat het wel schade aanricht wat ik mijn omgeving dan heb gezien. Ze hadden veel beter bij elkaar kunnen blijven, want zo slecht was het huwelijk niet, maar denken dat het gras groener is bij een ander
Ik denk dat als beide ouders hun kinderen op 1 zetten, de schade echt wel mee valt. Het wordt pas een probleem als een van beide ouders een nieuwe partner voor laat gaan op de kinderen of de kinderen inzet als middel in de scheiding. Maar als dat gebeurt, dan maakt het niet uit of je wacht tot hij 18 is. Dat blijft akelig, ook op die leeftijd.
Wat ik als heel moeilijk ervaren heb bij de scheiding van mijn ouders was dat er tot aan de scheiding nog een gezamenlijke insteek was, soort vanzelfsprekendheid, voor het welbevinden van ons, de kinderen. Na de scheiding, dwz toen beiden een eigen huishouden voerden, niet meer. Dat heeft mij een heel eenzaam gevoel gegeven. Ik vraag me af of anderen dat gevoel herkennen.