Verdeling noodzakelijke dingen
Ik open dit topic om hopelijk wat te leren van andere gescheiden ouders. Mijn ex en ik zijn inmiddels al zeven jaar uit elkaar. We hebben een dochter van tien jaar. We zijn mede uit elkaar gegaan omdat mijn ex sinds de geboorte van onze dochter altijd zijn eigen plan trok. Hij was er wel, maar eigenlijk dus ook niet echt. Ik kon nooit echt van hem op aan.
We hebben een omgangsregeling van twee weekenden in de maand en de woensdagmiddag. Mijn ex-partner is nog steeds niet echt veranderd. Hij leeft de regeling in principe goed na, maar soms kan hij opeens niet. Soms is hij opeens veel later (en moet ik dat dan oplossen). Extra dingen doet hij niet; hij gaat niet mee naar ouderavonden en andere belangrijke dingen en dat interesseert hem ook weinig. Medische en andere belangrijke afspraken plan ik altijd buiten zijn dagen om omdat hij steevast weigert om dat te doen. Als het niet anders kan dan laat hij haar thuis. Voorbeeld; momenteel krijgt mijn dochter fysio en ivm grote drukte kan de fysiotherapeut de komende twee weken alleen op de woensdagmiddag. Ik had het precies mooi na school geregeld zodat hij meteen met haar door zou kunnen, maar hij wil dat niet. De keuze wordt dan 2 weken overslaan of zelf vrij nemen zodat ik mee kan.
Het is mij inmiddels duidelijk dat dit de komende jaren zo blijft. Ik heb me er dus ook wel bij neergelegd dat ik de ouder ben en blijf voor de ‘vervelende klusjes’ en altijd mag komen opdraven als er iets is. Ik probeer me er niet aan te irriteren, maar Ik ben allang blij dat hij zich meestal wel aan de normale regeling houdt en we normaal door een deur kunnen.
Ik ben benieuwd hoe andere ouders dit geregeld hebben. Doen jullie dit soort dingen samen of blijft dit vaak bij een ouder steken? Ging het meteen goed of moesten jullie er wel erg aan trekken samen? Ik ben ook benieuwd of jullie in mijn geval nog tips hebben.
Sammy70 schreef op 04-07-2021 om 11:19:
[..]
Mannen voelen zich niet schuldig als kind 4/5 dagen naar de opvang gaat. Veel vrouwen wel. Ook al omdat sommige vrouwen daar nu eenmaal het hare van denken en daarmee druk zetten op andere vrouwen. Daar gaat het mis. Het probleem ligt niet bij de mannen.
Toch wel, op zijn minst deels. Want je kunt het ook niet omkeren, zodat de mannelijke norm ook over dit onderwerp heersend is. 'De mannen' voelen zich niet schuldig met een kind vijf dagen per week naar de opvang, dus 'wij vrouwen' moeten daar ook maar niet moeilijk over doen? Mwoah.
Ieder kind is anders, iedere vader en iedere moeder ook en hoe geweldig kinderopvang ook is, het is ook weer niet per se het allerbeste voor elk kind elke weekdag. Laten we niet net doen alsof mannen altijd gelijk hebben omdát moeders (vaak) wat zorgender zijn ingesteld dan vaders. Het probleem ligt dieper. Het gaat niet alleen over verdeling van taken maar ook over waardering van zorg. Voor kinderen zorgen heeft een lage status, zoals alle typische vrouwentaken een lage status hebben. Dat kun je niet afdoen met 'vrouwen doen het zichzelf aan dat ze hun kind niet wat vaker naar de opvang brengen'.
Stelle schreef op 04-07-2021 om 02:11:
Maar Bieb, wat heeft het met vrije wil te maken??!
Waar ik aanvankelijk op reageerde was de opmerking 'ik had mezelf ook meer willen ontwikkelen' . Daarop heb ik gezegd dat je daar toch echt zelf bij bent. En daarmee bedoel ik, dat als je als stel aan kinderen begint, je het toch echt zelf bent als je minder (of minder dan je man) gaat werken. Je maakt daar afspraken over. En dan kan het best zo zijn, dat de 1 het anders wil dan de ander . Maar als je man weigert om minder te gaan werken en jij niet wil dat je kind ft naar de opvang gaat, maar je zelf ook 4 dagen wil werken (dus jij vindt dan dat je man ook naar 4 dagen moet, zodat kind maar 3 dagen naar de opvang hoeft), dan heb je wellicht niet voor jou de juiste man om kinderen mee te gaan nemen. Dat klinkt misschien nogal simpel, maar daar komt het wél op neer. Je hebt keuzes: of jij blijft ook ft of 4 dagen werken en je neemt het voor lief dat je kinderen in jouw ogen te veel naar de opvang gaan, of je begint niet aan kinderen met deze man, of je gaat minder werken. In het laatste geval heeft het weinig zin om dan na een scheiding te verwachten dat je ex ineens wél minder gaat werken.
Sammy70 schreef op 04-07-2021 om 11:19:
[..]
Mannen voelen zich niet schuldig als kind 4/5 dagen naar de opvang gaat. Veel vrouwen wel. Ook al omdat sommige vrouwen daar nu eenmaal het hare van denken en daarmee druk zetten op andere vrouwen. Daar gaat het mis. Het probleem ligt niet bij de mannen.
Nou precies. Mannen en vrouwen denken daar vaak anders over. Wie heeft gelijk? Ik denk niet dat er een echt gelijk is. Maar het punt is wel, dat de vrouwen ineens dingen anders wilden (dat kan en dat mag), maar dat wil niet zeggen dat mannen dan ineens de behoefte hebben aan luiers verschonen, afstoffen, en kneuteren op het schoolplein. En doordat vrouwen dingen anders willen, is de opvang een must geworden. Dus feitelijk zou een man kunnen zeggen: opvang had helemaal niet gehoeven, dat het moet is omdat JIJ als vrouw ook wil gaan werken. M.a.w. het is de keus van de vrouw dat er opvang ingeschakeld moet worden. En als een man daar geen probleem mee heeft, waarom zou hij dan minder gaan werken?
Libertine schreef op 04-07-2021 om 11:27:
Ik vraag me altijd af hoe dat dan moet, je eigen plan trekken? Haal je als vrouw dan geen boodschappen of alleen voor jezelf? Boek je geen vakantie mee en kun je daardoor zelf ook niet? Kook je alleen je eigen maaltijd en eet je alleen?
Hoe ziet dat er toch in de praktijk uit, dingen niet doen?
Denk je niet dat de man dan niet eieren voor z'n geld zal gaan kiezen? Uiteraard alleen voor de dingen die HIJ belangrijk vindt. En wat alleen JIJ belangrijk vindt, zul je dan zelf moeten doen.
Bieb, de oneerlijke verdeling van taken tussen mannen en vrouwen is een systemisch, mondiaal en zeer moeilijk uit te roeien probleem.
Net zoals de oplossing voor racisme en discriminatie niet alleen in handen ligt van hen die racisme en discriminatie ervaren, is deze vorm van ongelijkheid en seksisme dat ook niet. Het is een gezamenlijk probleem, net als dat de oplossing gezamenlijk zou moeten zijn.
Doordat jij het steeds plat slaat en de oplossing bij het vrouwelijke individu legt begrijp je echt de context niet. En laat je stelselmatig blijken dat je niet in staat bent op een contextuele manier naar dit probleem te kijken. Je maakt het te simpel, en daarmee ben je veroordelend en blame feitelijk the victim.
Het houdt zich bezig met wederzijdse beinvloedingen en niet met rechtlijnig oorzaak-gevolg denken zoals jij herhaaldelijk doet.
Weeromstuit schreef op 04-07-2021 om 13:00:
Het gaat niet alleen over verdeling van taken maar ook over waardering van zorg. Voor kinderen zorgen heeft een lage status, zoals alle typische vrouwentaken een lage status hebben. Dat kun je niet afdoen met 'vrouwen doen het zichzelf aan dat ze hun kind niet wat vaker naar de opvang brengen'.
Misschien is dát wel het probleem. Waarom zou iemand in 'status' moeten denken? Met welk doel? De zorg die ik aan mijn kinderen (en/of anderen) geef en de huishoudelijke taken die ik doe, doe ik omdat IK dat belangrijk vindt, omdat IK dat wil en omdat IK me er prettig bij voel. Of ik daarnaast ft, pt of niet werk, verandert daar niets aan, hooguit dat ik dingen zal moeten afstoten, maar verandert niets aan mijn persoonlijke status. Kan me ook totaal niets schelen wat een ander daarvan vindt.
bieb1963 schreef op 04-07-2021 om 13:30:
[..]
Misschien is dát wel het probleem. Waarom zou iemand in 'status' moeten denken? Met welk doel? De zorg die ik aan mijn kinderen (en/of anderen) geef en de huishoudelijke taken die ik doe, doe ik omdat IK dat belangrijk vindt, omdat IK dat wil en omdat IK me er prettig bij voel. Of ik daarnaast ft, pt of niet werk, verandert daar niets aan, hooguit dat ik dingen zal moeten afstoten, maar verandert niets aan mijn persoonlijke status. Kan me ook totaal niets schelen wat een ander daarvan vindt.
Dat jij maling hebt aan status, is fijn en het klinkt ook lekker stoer. Maar in feite blijf je dan toch hetzelfde zeggen als voorheen: vrouwen, kom op, zeg je, we moeten er gewoon maling aan hebben!
Ik ben het met Libertine eens dat je echt moet oppassen voor het plat slaan van het probleem. Vergelijk met racisme: dat zit ook in het systeem. Je bent er niet als je zegt: ik trek me er gewoon niets van aan. Het zou fijn zijn als je dat eens zou inzien.
Weeromstuit schreef op 04-07-2021 om 13:52:
[..]
Dat jij maling hebt aan status, is fijn en het klinkt ook lekker stoer. Maar in feite blijf je dan toch hetzelfde zeggen als voorheen: vrouwen, kom op, zeg je, we moeten er gewoon maling aan hebben!
Ik ben het met Libertine eens dat je echt moet oppassen voor het plat slaan van het probleem. Vergelijk met racisme: dat zit ook in het systeem. Je bent er niet als je zegt: ik trek me er gewoon niets van aan. Het zou fijn zijn als je dat eens zou inzien.
Nee, je benadert het anders dan ik bedoel. Ik vind dat status niet bestaat. Mensen vinden dat ze staats hébben. Sterker nog, als je (men) vindt dat het wél bestaat doe je aan discriminatie: de 1 is beter dan de ander. Dat iemand iets beter kán is wat anders. Of dat nou beter een bedrijf kunnen besturen is, of beter kunnen tekenen of beter kunnen zingen, maakt niet uit. Dat je met het één meer geld kunt verdienen dan met het ander geeft je nog geen status. Je bént niet beter dan een ander.
Dus om dingen te doen of te laten ivm status vind ik echt flauwekul
bieb1963 schreef op 04-07-2021 om 14:50:
[..]
Nee, je benadert het anders dan ik bedoel. Ik vind dat status niet bestaat. Mensen vinden dat ze staats hébben. Sterker nog, als je (men) vindt dat het wél bestaat doe je aan discriminatie: de 1 is beter dan de ander. Dat iemand iets beter kán is wat anders. Of dat nou beter een bedrijf kunnen besturen is, of beter kunnen tekenen of beter kunnen zingen, maakt niet uit. Dat je met het één meer geld kunt verdienen dan met het ander geeft je nog geen status. Je bént niet beter dan een ander.
Dus om dingen te doen of te laten ivm status vind ik echt flauwekul
maar weet je bieb: wat víndt is natuurlijk totaal irrelevant. Het zegt niets over hoe het ís.
Status is een realiteit waar mensen ook van alles aan ophangen. Of je in een achterstandswijk woont of in een koophuis in een 'nette' buurt, maakt uit hoe je gezien wordt en of je dan sneller getarged wordt als 'kindermishandelaar'.
Daar ben ik toch echt wel van mijn stoel gevallen. Daarvoor boeide het me echt niet, nu kijk ik wel beter uit. Mensen hechten op diverse manieren waarde aan 'status'. En dat kan knap bepalend zijn hoe ze jou zien en behandelen.
Dat is niet voorbehouden aan het kastestelsel in India.
Libertine schreef op 04-07-2021 om 16:00:
[..]
maar weet je bieb: wat víndt is natuurlijk totaal irrelevant. Het zegt niets over hoe het ís.
En moet je daar aan mee doen?
Ik reageerde op de stelling dat zorg voor kinderen en huishouden minder status heeft. Dus dáárom ga je het anders doen? Bijzonder.
Ik heug me nog de tijd dat bij een vriendje de keukendeur angstvallig dicht moest blijven. Vader stond af te drogen en wilde daarmee niet gezien worden vanaf de straat.
AnneJ schreef op 04-07-2021 om 17:16:
Ik heug me nog de tijd dat bij een vriendje de keukendeur angstvallig dicht moest blijven. Vader stond af te drogen en wilde daarmee niet gezien worden vanaf de straat.
haha, zo herkenbaar: mijn vader wilde best afwassen en stofzuigen maar nooit echt nooit ramen zemen want dan zou de buurt hem zien
AnneJ schreef op 04-07-2021 om 17:16:
Ik heug me nog de tijd dat bij een vriendje de keukendeur angstvallig dicht moest blijven. Vader stond af te drogen en wilde daarmee niet gezien worden vanaf de straat.
Haha bizar!
bieb1963 schreef op 04-07-2021 om 14:50:
[..]
Nee, je benadert het anders dan ik bedoel. Ik vind dat status niet bestaat. Mensen vinden dat ze staats hébben. Sterker nog, als je (men) vindt dat het wél bestaat doe je aan discriminatie: de 1 is beter dan de ander. Dat iemand iets beter kán is wat anders. Of dat nou beter een bedrijf kunnen besturen is, of beter kunnen tekenen of beter kunnen zingen, maakt niet uit. Dat je met het één meer geld kunt verdienen dan met het ander geeft je nog geen status. Je bént niet beter dan een ander.
Dus om dingen te doen of te laten ivm status vind ik echt flauwekul
Zie de mannen die niet wilden ramen zemen: dat is lang geleden maar nog wel een illustratie, want lekker duidelijk. Waarom wilden ze niet ramen zemen? Status.
Anders gezegd: jij kan voor jezelf honderd keer vinden dat status niet bestaat, maar het zou meer helpen als je zou zien dat het wel bestaat. Anders gingen die mannen wel ramen zemen.
Het is dus ook geen opvatting van mij dat 'vrouwenwerk' een lagere status heeft dan 'mannenwerk', het is een observatie.