Volwassen kinderen ongeïnteresseerd

Ik vind het best een beetje rot dat TS onmiddellijk verhalen te horen krijgt van mensen wier ouders 'ook heel lastig en vervelend zijn'. Dat kan zo wezen hoor maar heeft ze daar nou iets aan? Voor hetzelfde geld heeft zij altijd gezond geleefd, heel goed voor haar kinderen en kleinkinderen gezorgd en is ze helemaal geen zeur en krijgt daarom juist geen medeleven. 

Lexus schreef op 16-06-2025 om 22:48:

Ik vind het best een beetje rot dat TS onmiddellijk verhalen te horen krijgt van mensen wier ouders 'ook heel lastig en vervelend zijn'. Dat kan zo wezen hoor maar heeft ze daar nou iets aan? Voor hetzelfde geld heeft zij altijd gezond geleefd, heel goed voor haar kinderen en kleinkinderen gezorgd en is ze helemaal geen zeur en krijgt daarom juist geen medeleven.

Idd, want je ouders luisteren tenslotte al X(leeftijd)-jaar naar de kinderen. En dan als het moeilijk wordt als (zieke) oudere/zieke, dan ben je een langspeelplaat van ellende. Dat je ouderdom met gebreken komt moet je zelf nog maar zien te doorstaan als volwassen kind. Hoe klein en beperkt je wereld wordt met chronische ziekte en/of ouderdom, eenzaamheid of andere beperkingen. Ik zorg nu 24/7 voor mijn dementerende moeder en zie wat ik voorheen niet zag, nl de worsteling van het ouder worden, de mankementen, achteruitgang, iedereen die maar zegt dat je positief moet blijven en actief. Best eenzaam in de massa als het einde naar je loert.

" Ik heb ondertussen besloten het niet meer over onderzoeken etcetera te hebben en zeg nu maar dat het goed gaat...."

Dat je het niet meer over onderzoeken hebt kan ik me voorstellen in deze omstandigheden, maar ik zou niet zeggen dat het goed gaat. 

Je kan misschien beter terugvallen op "naar omstandigheden redelijk". Hoe goed (of slecht) het dan werkelijk gaat, ligt daarmee nog open - dat hangt immers van de omstandigheden af. Daar kan men dan naar vragen, of niet, maar niemand kan zich verschuilen achter "ja, ze zei altijd dat alles goed ging".

verwijderd

Lexus schreef op 16-06-2025 om 22:48:

Ik vind het best een beetje rot dat TS onmiddellijk verhalen te horen krijgt van mensen wier ouders 'ook heel lastig en vervelend zijn'. Dat kan zo wezen hoor maar heeft ze daar nou iets aan? Voor hetzelfde geld heeft zij altijd gezond geleefd, heel goed voor haar kinderen en kleinkinderen gezorgd en is ze helemaal geen zeur en krijgt daarom juist geen medeleven.

Dat begrijp ik en ik was de eerste die zo'n reactie gaf. Uit eigen ervaring en dat van verhalen van mensen in mijn omgeving weet ik dat kinderen meestal niet afstandelijk zijn omdat hun ouders ze niet interesseren. Daar gaat meestal heel wat aan vooraf, vaak zijn de ouders niet zo empatisch naar de kinderen toe. Mijn eigen ouders hebben goed voor mij gezorgd in materieel opzicht, maar emotioneel ben ik behoorlijk tekort gekomen. En in het heden is er geen enkele belangstelling voor mij of mijn kinderen van mijn vader. 

D.m.v. mijn post hoop ik dat TS bij zichzelf te rade gaat of er in haarzelf iets is waardoor haar kinderen niet geïnteresseerd lijken te zijn. 

Anna5919 schreef op 16-06-2025 om 17:32:

Och, ook een vervelend verhaal.
Nee, ik mankeerde tot vorig nooit wat, trok er lekker met kinderen en kleinkinderen opuit. Hadden veel familie feestjes en etentjes. Was altijd superleuk. Helaas nu weinig empathie, misschien is het angst.....

Ik zou een goed gesprek aan gaan met je kinderen. Nodig ze uit voor het eten en breng ter sprake dat je aandacht van hun tekort komt (niet met die bewoording natuurlijk), maar sta vooral ook open voor hun verhaal. Misschien weten zij helemaal niet wat er in jouw hoofd omgaat, als jij wel elke week oppast. 

troelahoep schreef op 19-06-2025 om 09:11:

[..]

Dat begrijp ik en ik was de eerste die zo'n reactie gaf. Uit eigen ervaring en dat van verhalen van mensen in mijn omgeving weet ik dat kinderen meestal niet afstandelijk zijn omdat hun ouders ze niet interesseren. Daar gaat meestal heel wat aan vooraf, vaak zijn de ouders niet zo empatisch naar de kinderen toe. Mijn eigen ouders hebben goed voor mij gezorgd in materieel opzicht, maar emotioneel ben ik behoorlijk tekort gekomen. En in het heden is er geen enkele belangstelling voor mij of mijn kinderen van mijn vader.

D.m.v. mijn post hoop ik dat TS bij zichzelf te rade gaat of er in haarzelf iets is waardoor haar kinderen niet geïnteresseerd lijken te zijn.

OT: Mwoah, mijn moeder had de diagnose NPD, narcisme dus en toch heeft zij gegeven wat zij kon. Niet genoeg voor mij, maar dat is aan mij om mee te dealen. Iig weet ik dus heus wel dat ouders niet altijd empathisch naar hun kinderen (kunnen) zijn. Dat betekent echter nog niet dat je het zelf wel kunt zijn. Dat is ook een kwestie van wie je wilt zijn. Ook al ben je emotioneel tekort gekomen, het is wel de persoon die het meeste voor je gedaan heeft in je leven. Ik weet dat veel mensen iets hebben van ' nou zij wilde toch kinderen? Kinderen zijn niets verplicht aan hun ouders hoor" En met dat laatste ben ik het ook eens, maar ik voelde zelf wel dat ik naar haar om wilde kijken, dat is wie ik ben. 

We weten inderdaad de situatie van TS niet. En zelfs haar eigen kinderen weten dat misschien niet. Want als zij gezond zijn en in een gezin hebben ze geen idee van hoe het voelt om ziek(ig) en alleen te zijn. Laat onverlet dat het niet veel kost om wat interesse te tonen. Ze is wel goed om op te passen

Lexus schreef op 19-06-2025 om 11:09:

[..]

OT: Mwoah, mijn moeder had de diagnose NPD, narcisme dus en toch heeft zij gegeven wat zij kon. Niet genoeg voor mij, maar dat is aan mij om mee te dealen. Iig weet ik dus heus wel dat ouders niet altijd empathisch naar hun kinderen (kunnen) zijn. Dat betekent echter nog niet dat je het zelf wel kunt zijn. Dat is ook een kwestie van wie je wilt zijn. Ook al ben je emotioneel tekort gekomen, het is wel de persoon die het meeste voor je gedaan heeft in je leven. Ik weet dat veel mensen iets hebben van ' nou zij wilde toch kinderen? Kinderen zijn niets verplicht aan hun ouders hoor" En met dat laatste ben ik het ook eens, maar ik voelde zelf wel dat ik naar haar om wilde kijken, dat is wie ik ben.

We weten inderdaad de situatie van TS niet. En zelfs haar eigen kinderen weten dat misschien niet. Want als zij gezond zijn en in een gezin hebben ze geen idee van hoe het voelt om ziek(ig) en alleen te zijn. Laat onverlet dat het niet veel kost om wat interesse te tonen. Ze is wel goed om op te passen.

"het is wel de persoon die het meeste voor je gedaan heeft in je leven". Lexus, Ik snap jouw verhaal echter vind ik wel dat je met dit soort uitspraken uit moet kijken. Je brengt het als een soort conclusie dat een ouder altijd de persoon is die het meest voor je heeft gedaan omdat dat in jouw geval zo was. Dat is echter lang niet altijd zo, vandaar ook dat sommige mensen ook andere keuzes maken in het contact met hun ouders. Dat is niet slechter dan de keuze die een ander maakt maar "anders". 

Zoals je al schrijft: we weten de situatie van TS niet en lezen alleen hier haar verhaal. Maar een verhaal heeft twee kanten. De opmerking ze is wel goed om op te passen is erg snerend en omdat we niet alle details weten wellicht wat voorbarig om zo te stellen.

Gingergirl schreef op 19-06-2025 om 12:43:

[..]

"het is wel de persoon die het meeste voor je gedaan heeft in je leven". Lexus, Ik snap jouw verhaal echter vind ik wel dat je met dit soort uitspraken uit moet kijken. Je brengt het als een soort conclusie dat een ouder altijd de persoon is die het meest voor je heeft gedaan omdat dat in jouw geval zo was. Dat is echter lang niet altijd zo, vandaar ook dat sommige mensen ook andere keuzes maken in het contact met hun ouders. Dat is niet slechter dan de keuze die een ander maakt maar "anders".

Zoals je al schrijft: we weten de situatie van TS niet en lezen alleen hier haar verhaal. Maar een verhaal heeft twee kanten. De opmerking ze is wel goed om op te passen is erg snerend en omdat we niet alle details weten wellicht wat voorbarig om zo te stellen.

Nou ik denk dat bij meer dan 90% van de mensen het hun moeder is die het meeste voor hen gedaan heeft. Het  percentage kinderen dat vindt dat ze het niet gedaan heeft zoals het kind het heeft gewild is denk ik veel groter maar dat lijkt bij het leven te horen. Mijn opmerking is inderdaad wat snerend, daar heb je gelijk in, maar als oma komt oppassen, hoeveel moeite is het om dan te vragen 'hoe gaat het vandaag met je ma?' En dan 5 minuten oprecht te luisteren voordat je verder met je dag gaat. We weten het verhaal niet, maar dat hou je toch op een forum, daarom vind ik het jammer als er niet op haar verhaal wordt gereageerd maar vanuit de eigen ervaring met ouders. Maar goed, TS is allang afgehaakt en we zullen nooit weten hoe het echt zit. 

Lexus schreef op 19-06-2025 om 12:50:

[..]

Nou ik denk dat bij meer dan 90% van de mensen het hun moeder is die het meeste voor hen gedaan heeft. Mijn opmerking is inderdaad wat snerend, daar heb je gelijk in, maar als oma komt oppassen, hoeveel moeite is het om dan te vragen 'hoe gaat het vandaag met je ma?' En dan 5 minuten oprecht te luisteren voordat je verder met je dag gaat. We weten het verhaal niet, maar dat hou je toch op een forum, daarom vind ik het jammer als er niet op haar verhaal wordt gereageerd maar vanuit de eigen ervaring met ouders. Maar goed, TS is allang afgehaakt en we zullen nooit weten hoe het echt zit.

Wat je "denkt" is geen feit. Hooguit je eigen gevoel of mening en die mag er zijn maar of het werkelijk zo is weet je niet.

Wie weet vragen die kinderen het wel maar vindt TS het niet genoeg. Of vragen de kinderen het niet omdat het antwoord al bekend is, of er een klaagzang volgt van drie kwartier etc. Kunnen wij niet over oordelen daarvoor weten we te weinig. Het is vervelend dat TS het zo ervaart, hopelijk kan zij dit bespreken met haar kinderen en komen ze er samen uit.

Gingergirl schreef op 19-06-2025 om 12:55:

[..]

Wat je "denkt" is geen feit. Hooguit je eigen gevoel of mening en die mag er zijn maar of het werkelijk zo is weet je niet.

Wie weet vragen die kinderen het wel maar vindt TS het niet genoeg. Of vragen de kinderen het niet omdat het antwoord al bekend is, of er een klaagzang volgt van drie kwartier etc. Kunnen wij niet over oordelen daarvoor weten we te weinig. Het is vervelend dat TS het zo ervaart, hopelijk kan zij dit bespreken met haar kinderen en komen ze er samen uit.

Enfin het worden allemaal aannames, ik hoop met je mee dat ze er samen uitkomen

Ik wil even aanhaken bij de infectie, waarvoor je 2 weken in het ziekenhuis hebt gelegen. Je ligt niet zomaar zo lang in het ziekenhuis voor een infectie. 
Ik vraag me af of het hier om sepsis kan gaan. Dit wordt heel vaak niet verteld door artsen. Mij is dat pas veel later verteld en toen viel er veel op zijn plek. 
Op "sepsis en daarna.nl" kun je meer terugvinden. 

Ja, Anna, dit is iets wat vlg mij heel vaak voorkomt! Ik hoor het van anderen, zie het bij mijn zus, ondervind het zelf en ik denk inderdaad dat het iets te maken heeft met het oude kind zijn. Alsof hoe volwassen ze ook geworden zijn iets is wat je aflegt als je bij je ouders bent; daar ben je het kind wat centraal staat. Ongeveer wat Max88 ook zegt.

Ik kan me zelf niet goed herinneren hoe ik was maar ik vermoed dat ik ook vrij veel met mezelf bezig was.
Je bent waarschijnlijk een soort vanzelfsprekendheid voor ze. Ik zou overigens niet gaan zeggen dat het goed gaat terwijl dat niet zo is: je moet ook naar je kinderen ook voor jezelf opkomen. En dan weer proberen niet te veel verwachtingen te krijgen als je het idee hebt dat zij het begrepen hebben nadat je er over gesproken hebt...

Gingergirl schreef op 19-06-2025 om 12:43:

[..]

"het is wel de persoon die het meeste voor je gedaan heeft in je leven". Lexus, Ik snap jouw verhaal echter vind ik wel dat je met dit soort uitspraken uit moet kijken. Je brengt het als een soort conclusie dat een ouder altijd de persoon is die het meest voor je heeft gedaan omdat dat in jouw geval zo was. Dat is echter lang niet altijd zo, vandaar ook dat sommige mensen ook andere keuzes maken in het contact met hun ouders. Dat is niet slechter dan de keuze die een ander maakt maar "anders".

Zoals je al schrijft: we weten de situatie van TS niet en lezen alleen hier haar verhaal. Maar een verhaal heeft twee kanten. De opmerking ze is wel goed om op te passen is erg snerend en omdat we niet alle details weten wellicht wat voorbarig om zo te stellen.

De partner van mijn vader heeft mij wel eens toegebeten dat hij altijd alles voor ons heeft overgehad. Ik had bijna gezegd ‘oh echt, wat dan zoal?’ In de praktijk heeft hij niets meer gedaan dan waartoe hij wettelijk verplicht was als ouder, bed, bad en brood, zeg maar. Daar heeft hij gerust hard voor gewerkt hoor, eerlijk is eerlijk. Hij heeft jaren zes dagen per week gewerkt omdat mijn moeder van hem niet mocht werken en zijn bier toch bekostigd moest worden.