Verder na ontrouw - deel 8
Je partner is vreemdgegaan? Dan kom je in een rollercoaster terecht. Ongeloof, verdriet, boosheid etc. En als je partner laat weten dat hij jou niet kwijt wil dan volgt vaak de vraag: Should I stay or go? In de praktijk niet altijd even simpel te beslissen.
In dit topic vind je gelijkgestemden van wie de partner ook ontrouw is geweest. Of zelfs meermaals. En waarvan de meesten hier besloten hebben om de relatie een kans te geven. Elk verhaal is uniek. Heb je vragen, zorgen, twijfels, behoefte aan luisterend oor of wil je je emoties kwijt? Dan ben je hier aan het goede adres.
Anna Cara schreef op 05-06-2025 om 20:41:
[..]
Oh Eva, wat verschrikkelijk verdrietig. En je komt haar tegen. Horror. Er staat jullie geen fijne tijd te wachten. Wat ik je mee geef is dat je schrijft dat je man verliefd is op de affaire vrouw. Dat is wel een behoorlijk lsstig iets want vaak lukt het mannen (of vr) niet om echt te stoppen met contact. De stofjes zijn heftig. Dus hij kiest voor jou maar tussen jullie is het nu pittig. De bubbel lokt dan toch weer. Mijn man beloofde en meende ook dat hij van mij hield en voor mij ging. En toch wat later zochten ze toch beiden weer contact. Lotgenoten. Iemand die geen oordeel heeft. De valkuil is je man laten beloven nul contact te hebben, zonder goed door te spreken waarom hij met haar is gaan punnikken. Zijn echte drijfveren. Trap niet te snel in antwoord ban sex of oppervlakkige zaken. Klein houden. Datbdoen de mannen vaak ook uit schaamte.
Duik (met hulp met specialist in vreemdgaan therapie kan helpen) in wat hem dreef. Waarom hij voor jou kiest. Wat jij nodig hebt voor herstel. Wat hij nodig heeft. Wat mist hij in jullie relatie bijv?Het is nooit jouw schuld!
Zorg goed voor jezelf. Lees op dit forum mooie post van aantal die goede tips hebben om dat te doen. Maar ook om je wakker te maken én je man, dat het nu pas begint.
Hoe ga je om met jezelf als je haar tegenkomt? Mij hielp het om mij voor te bereiden. Heeft zij ook een man?
Hopelijk vind je een fijn gehoor hier en in je naaste kring.
Xxx
Weer even mijn hart luchten hoor. Het is inmiddels een paar weken geleden dat ik erachter kwam dat mijn man een affaire had. Nog steeds vers en mijn gevoel gaat alle kanten op. Mijn man geeft aan voor z’n gezin te willen gaan (al voel ik geen volle overtuiging of spijt betuiging naar mij) maar geeft ook aan verliefd op haar te zijn plus te worstelen met ‘hoe zou alles weer goed moeten komen na wat ik gedaan heb’. Hij zegt ‘het voelt alsof mijn ene hersenhelft bij jullie wil z’n en mijn andere hersenhelft is een combinatie van de andere dame, schuldgevoelens, en gedachtes ‘hoe zou dit ooit weer goed moeten komen’. Het voelt alsof ik alle ballen probeer hoog te houden en elke dag weer onderuit geschopt wordt. Als ik aangeef wat ík zou willen of wat ik van hem verwacht komt een hoop irritatie vanuit hem. Ik probeer hoop te houden om mijn gezin bijeen te houden maar het voelt alsof dat voornamelijk bij mij vandaan komt en dat is zo oneerlijk na wat hij gedaan heeft… De dame in kwestie heeft hem afgelopen weekend nog een appje gestuurd, dit biechtte hij eerlijk op maar heeft het appje wel verwijderd. Zucht. Ik voel me verdrietig want ik wil mijn gezin niet uiteen zien vallen, mijn kinderen in een gebroken gezin om laten groeien of mijn man kwijtraken maar als hij niet meer z’n best doet is het ook geen doen…. 
Bijzondere reactie van hem om geïrriteerd te raken als je aangeeft wat je van hem verwacht. Ik denk dat dat nogal entitled is. In de zin dat hij zoals sommige mannen het verdriet en de schok die ze zien bij hun bedrogen vrouw uitleggen als een bewijs hoe veel recht zij hebben op liefde. Ik ben om voor te vechten, kijk eens hoe goed ik ben.. Ze willen mij allebei.
Zou dat zo kunnen zijn? Ik vind het namelijk vreemd dat hij niet bang is je te verliezen, misschien is hij te vol van zichzelf.. Of zou er een andere reden voor zijn vreemde gedrag zijn?
Wat rot voor je Eva! Helaas komt het verhaal zoals je omschrijft me erg bekend voor, ook hier was het opgebiecht en gaf ze aan te kiezen voor ons. Tenminste dat gaf ze aan maar ik voelde als haar als het ware als zand door mijn vingers glippen. En ook dat geïrriteerd worden, stond een keer verdrietig in de keuken kreeg ik de opmerking dat ik in de slachtofferrol zat terwijl zij t juist moeilijk had aangezien ze in tweestrijd zat. En toen ik haar betrapte op toch weer appen ook weer dat onbegrip/woede zij zat in tweestrijd en ik moest haar ruimte geven, en ik gaf die toen ook in de hoop de boel nog te redden. En ook hier besprak ze inderdaad alles met me dat ze het gezin niet wilde opbreken en dat ze zelf niet wist wat ze in hem zag maar de aantrekkingskracht was zo groot... Deze periode duurde ongeveer 2-3 weken toen de knoop door haar werd doorgehakt en de scheiding ingezet werd, gek genoeg voelde ik toen (even) een soort van opluchting had die weken zoveel stress gehad.
Zijn nu zo'n 6maanden verder en inmiddels is alles afgerond en vanaf het moment dat zij de knoop doorhakte herken ik haar niet meer, tegen mij doet ze vanaf dat moment kil,zakelijk, achterdochtig en afstandelijk... dit doet me nog steeds verdriet maar probeer weer op te krabbelen en te genieten van de momenten met de kids en andere leuke momenten.
Ik hoop voor jou dat je man inziet wat die doet en echt voor jullie kiest en duidelijk afstand neemt van die ander, en vooral dat die wat meer begrip krijgt voor jou in plaats van zichzelf...
Bedenk dat een verliefdheid vele malen lastiger is dan een gewone affaire uit lust. Verliefdheid verdwijnt niet zomaar. Hij moet loskomen van haar terwijl hij dat gevoelsmatig misschien niet eens wil. Verstandelijk is hij bij jou vanwege jou (hopelijk) en jullie gezin. Maar diepe gevoelens voor een ander verdwijnen niet spontaan omdat het nu is uitgekomen. Dat heeft veel tijd nodig. En de kans bestaat dat ze wellicht nooit volledig weggaan. En dat soort zaken kan hij met niemand bespreken. Ook is er natuurlijk een reden waarom hij destijds de bewuste keuze heeft gemaakt met haar verder te gaan ipv het met jou te bespreken. Verliefdheid kan iedereen overkomen. Maar wat je daarmee doet is een keuze.
Hij zit nu tussen 2 vrouwen in. Geef het tijd, zoek professionele hulp en bespreek waar het verkeerd is gegaan in jullie relatie. Maar hou in je achterhoofd dat je van meerdere mensen kunt houden. Het is maatschappelijk niet geaccepteerd. Maar het kan wel degelijk. En dat gevoelens niet grijpbaar, verklaarbaar of af te dwingen zijn. Hopelijk slijt zijn gevoel voor haar. En komt dat voor jou weer terug (als het al weg was. Wellicht was en is het er gewoon).
Izza schreef op 11-06-2025 om 10:11:
Bedenk dat een verliefdheid vele malen lastiger is dan een gewone affaire uit lust. Verliefdheid verdwijnt niet zomaar. Hij moet loskomen van haar terwijl hij dat gevoelsmatig misschien niet eens wil. Verstandelijk is hij bij jou vanwege jou (hopelijk) en jullie gezin. Maar diepe gevoelens voor een ander verdwijnen niet spontaan omdat het nu is uitgekomen. Dat heeft veel tijd nodig. En de kans bestaat dat ze wellicht nooit volledig weggaan. En dat soort zaken kan hij met niemand bespreken. Ook is er natuurlijk een reden waarom hij destijds de bewuste keuze heeft gemaakt met haar verder te gaan ipv het met jou te bespreken. Verliefdheid kan iedereen overkomen. Maar wat je daarmee doet is een keuze.
Hij zit nu tussen 2 vrouwen in. Geef het tijd, zoek professionele hulp en bespreek waar het verkeerd is gegaan in jullie relatie. Maar hou in je achterhoofd dat je van meerdere mensen kunt houden. Het is maatschappelijk niet geaccepteerd. Maar het kan wel degelijk. En dat gevoelens niet grijpbaar, verklaarbaar of af te dwingen zijn. Hopelijk slijt zijn gevoel voor haar. En komt dat voor jou weer terug (als het al weg was. Wellicht was en is het er gewoon).
Ja dit klinkt wel precies waar hij nu doorheen gaat. Ik snap wat je schrijft en denk ook dat hij het echt zo ervaart maar het is wel heel ingewikkeld dat je het gevoel hebt dat je niet meer de enige vrouw bent in het leven van je man. Dat is toch bijna niet te doen? En dat hij je bewust heeft voorgelogen, met haar heeft afgesproken, appjes stuurde met ‘ik hou van jou’. Hoe kom je daar ooit overheen als je zelfs nu nadat alles uit is gekomen nog niet het gevoel hebt dag je op 1 staat? Je wilt als vrouw toch geen gedeelde plek?
Eva1989 schreef op 11-06-2025 om 20:01:
[..]
Ja dit klinkt wel precies waar hij nu doorheen gaat. Ik snap wat je schrijft en denk ook dat hij het echt zo ervaart maar het is wel heel ingewikkeld dat je het gevoel hebt dat je niet meer de enige vrouw bent in het leven van je man. Dat is toch bijna niet te doen?
Het is echt aan jou om te beoordelen of jij die plek aankunt. Niet iedere vrouw wil de eerste plek. Dat is wat de norm is. Niet wat moet. Het gaat erom wat jij wilt van hem. En jij stond al een tijd niet meer op de eerste plek. Maar hopelijk op een gedeelde eerste plaats (en niet op de 2e plek). Je wist het alleen niet.
En ook zijn opstelling daarin. Kijk daarbij niet zozeer naar woorden. Dat zegt helaas heel weinig. Hij kan zoveel zeggen maar jij weet niet wat hij denkt. Kijk naar daden. Wat laat hij uit zichzelf zien. Is hij betrokken bij jou, bij zijn gezin, maakt hij actief tijd voor jullie, inzet bij therapie etc. Afscheid nemen van verliefdheid is gewoon rouwen. En wellicht was het niet zijn eigen keuze om te stoppen met haar (maar bijvoorbeeld ontdekking, uitkomst door anderen etc). Dan zou ik extra waakzaam zijn. Iemand is dan niet zelf tot inkeer gekomen maar wilde gewoon doorgaan met de parallele relatie. Dat is namelijk wat het is. Noem het geen affaire als iemand echt verliefd was er langdurig en meermaals contact was en een emotionele band.
Een ding moet wel duidelijk zijn. Het contact moet volledig en definitief stoppen. Niet meer even bellen, appen of samenwerken. Echt volledig klaar. Anders komt hij niet los.
Izza schreef op 11-06-2025 om 20:25:
[..]
Het is echt aan jou om te beoordelen of jij die plek aankunt. Niet iedere vrouw wil de eerste plek. Dat is wat de norm is. Niet wat moet. Het gaat erom wat jij wilt van hem. En jij stond al een tijd niet meer op de eerste plek. Maar hopelijk op een gedeelde eerste plaats (en niet op de 2e plek). Je wist het alleen niet.
En ook zijn opstelling daarin. Kijk daarbij niet zozeer naar woorden. Dat zegt helaas heel weinig. Hij kan zoveel zeggen maar jij weet niet wat hij denkt. Kijk naar daden. Wat laat hij uit zichzelf zien. Is hij betrokken bij jou, bij zijn gezin, maakt hij actief tijd voor jullie, inzet bij therapie etc. Afscheid nemen van verliefdheid is gewoon rouwen. En wellicht was het niet zijn eigen keuze om te stoppen met haar (maar bijvoorbeeld ontdekking, uitkomst door anderen etc). Dan zou ik extra waakzaam zijn. Iemand is dan niet zelf tot inkeer gekomen maar wilde gewoon doorgaan met de parallele relatie. Dat is namelijk wat het is. Noem het geen affaire als iemand echt verliefd was er langdurig en meermaals contact was en een emotionele band.
Een ding moet wel duidelijk zijn. Het contact moet volledig en definitief stoppen. Niet meer even bellen, appen of samenwerken. Echt volledig klaar. Anders komt hij niet los.
we gaan morgen voor het eerst naar relatietherapie, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Hij is eigenlijk sinds het uit is gekomen vooral met zichzelf bezig omdat het sindsdien chaos is in z’n hoofd. Ik had bijvoorbeeld vandaag een begrafenis en hij heeft er tot op heden nog niet naar gevraagd hoe het was. Simpelweg omdat hij zichzelf in de weg zit. ‘Ik had een rotdag’, ‘ik heb chaos in m’n hoofd’. Veel IK, weinig interesse met hoe het met mij is. Hij vraagt het af en toe wel, maar er is weinig ruimte in z’n hoofd voor z’n omgeving. En net wat je eerder schreef; ik kan er met mensen over praten, maar wat kan hij.. Iedereen zegt ‘mooie lul ben je, je gezin bedriegen. Kijk wat je hebt man. Het gras is niet altijd groener aan de overkant’ Maar daar kan hij niet zoveel mee als hij gevoelens voor haar heeft. We wonen overigens in hetzelfde kleine dorp en onze kinderen zitten op dezelfde school als haar kinderen, dus we komen elkaar sowieso een paar keer per week tegen bij school. Dus dat blijft een trigger voor ze aangezien ze beide verliefd zijn op elkaar.
Eva1989 schreef op 11-06-2025 om 20:39:
[..]
we gaan morgen voor het eerst naar relatietherapie, ik ben heel benieuwd hoe dat gaat. Hij is eigenlijk sinds het uit is gekomen vooral met zichzelf bezig omdat het sindsdien chaos is in z’n hoofd. Ik had bijvoorbeeld vandaag een begrafenis en hij heeft er tot op heden nog niet naar gevraagd hoe het was. Simpelweg omdat hij zichzelf in de weg zit. ‘Ik had een rotdag’, ‘ik heb chaos in m’n hoofd’. Veel IK, weinig interesse met hoe het met mij is. Hij vraagt het af en toe wel, maar er is weinig ruimte in z’n hoofd voor z’n omgeving. En net wat je eerder schreef; ik kan er met mensen over praten, maar wat kan hij.. Iedereen zegt ‘mooie lul ben je, je gezin bedriegen. Kijk wat je hebt man. Het gras is niet altijd groener aan de overkant’ Maar daar kan hij niet zoveel mee als hij gevoelens voor haar heeft. We wonen overigens in hetzelfde kleine dorp en onze kinderen zitten op dezelfde school als haar kinderen, dus we komen elkaar sowieso een paar keer per week tegen bij school. Dus dat blijft een trigger voor ze aangezien ze beide verliefd zijn op elkaar. Hij is momenteel juist graag alleen dus gaat na een dag werken en de kids op bed liggen ‘s avonds einden wandelen met een podcast op.
Wat naar voor je Eva, een verschrikkelijke tijd dit. Ik weet helaas ook goed hoe deze periode voelt. Alsof de grond onder je voeten wegzakt. En dan heb je ook nog eens een man die alleen maar om zichzelf geeft.
Ik herken het. Mijn man was ook alleen met zichzelf bezig. In therapie zei hij: Nu moet ik me wéér aanpassen aan haar, maar wanneer gaat het nu eens over mijn gevoelens?
Hij was overigens niet verliefd op haar, maar had zichzelf verteld dat ik de oorzaak was van zijn enorme dip.
Goed dat jullie relatietherapie gaan starten morgen. Hopelijk komen daar goede adviezen uit waar jullie iets mee kunnen. Deze periode is vooral overleven. De grootste emoties laten zakken en geen grote beslissingen maken.
Voor mijn man heeft het een aantal weken, misschien wel maanden(!) geduurd voor hij de knop om kon draaien (nadat ik grenzen trok), en hij was dus niet verliefd. Ik kan me voorstellen dat het voor jouw man nog langer kan duren.
Wees ook niet bang om voor jezelf op te komen. Wat kun je aan? Neem tijd voor jezelf. Lucht je hart bij mensen die dichtbij je staan en niet oordelen. En trek grenzen als dat nodig is.
En eerlijk, ik krijg kriebels wanneer je zegt dat hij een eind alleen gaat wandelen, maar dat komt misschien door mijn eigen trauma. Mijn man ging ook 'alleen' wandelen. Toen het uitkwam bleek hij een paar keer met haar te hebben gewandeld.
Heel veel sterkte!
@Eva: ik vind dit niet het stadium om na te denken over de vraag of jouw man van meerdere mensen houdt en jij daarvoor moet openstaan. Hij heeft gelogen, bedrogen en is intiem geweest met iemand anders. Daar mag je boos en verdrietig over zijn. Het risico is dat je dat parkeert om hem tegemoet te komen.
Daarnaast: er zijn mensen die leven in open en/of polyamoreuze relaties. Met hel wisselende ervaringen. Mijn vrouw stond daar in haar affaire ook voor open. Achteraf is het voor haar complete verwarring en vervreemding geweest. Ja, we kunnen van meerdere mensen houden. Maar houden van komt niet uit de lucht vallen. Het ontstaat als mensen zich aan elkaar hechten: intieme gesprekken, tijd, ervaringen seksuele spanning. Daarom geloof ik ook dat monogamie heel goed kan, gewoon de hechting met anderen beperken. Er zijn talloze vrouwen die ik leuk en mooi vind, waar ik in potentie een liefdesrelaties mee zou kunnen opbouwen door Sam er n tijd door te brengen. Maar ik geloof dat dat mijn relatie niet mooier maakt.
Dat heeft jou man helaas niet gedaan. En we kunnen best aannemen: dat is niet op gezonde grond geweest. Het was waarschijnlijk een vlucht, het was gebaseerd op leugens (ook tussen hen!), het was in ieder geval een destructieve oplossing en het is misschien een traumabond. Jouw man heeft afstand nodig en moet onthechten. Radicaal afstand nemen. En dan kan langzaam ruimte ontstaan voor een scherpe blik. Hele, hele kleine kans dat het dan echte liefde of houden van bleek te zijn. Cijfers laten ook zien dat slechts enkele procenten van relaties vanuit affaires standhouden.
Ylja94 schreef op 11-06-2025 om 22:01:
Wat naar voor je Eva, een verschrikkelijke tijd dit. Ik weet helaas ook goed hoe deze periode voelt. Alsof de grond onder je voeten wegzakt. En dan heb je ook nog eens een man die alleen maar om zichzelf geeft.
Ik herken het. Mijn man was ook alleen met zichzelf bezig. In therapie zei hij: Nu moet ik me wéér aanpassen aan haar, maar wanneer gaat het nu eens over mijn gevoelens?
Hij was overigens niet verliefd op haar, maar had zichzelf verteld dat ik de oorzaak was van zijn enorme dip.
Dat kreeg ik dus ook telkens voor mijn voeten dat ik er voor haar moest zijn en eerlijkheidshalve was ik ook echt bereid alles voor haar te doen op dat moment om het huwelijk maar te redden maar kreeg gewoon geen kans meer. Ze was echt alleen maar op zichzelf gespitst zelfs uiteindelijk toen er bij mediation ter sprake kwam dat een scheiding extra hard aankomt als de ander direct verder gaat riep ze nog dat dit kwam omdat iedereen tegen haar (ook haar familie/vrienden stelden vraagtekens bij haar plotselinge besluit) was dat ze geen andere keus had dan naar die ander te gaan. Zoals ik hier nu lees had therapie mogelijk nog wat kunnen doen, we zouden dit ook doen paar dagen voor uitspraak scheiding zelfs nog ingepland maar ze wilde dit daarna niet meer
Het is natuurlijk niet gezegd dat hun relatie stand zou houden. Maar jullie huwelijk ook niet. 45% van de eerste huwelijken haalt het niet. Het percentage ongehuwden en mensen zonder kinderen staat daar nog los van. Dus dat komt daar nog bij. Relaties gaan verkeerd om tal van redenen. Niet alleen affaires. En de meeste mensen hebben in hun leven meerdere serieuze relaties. Alleen niet tegelijkertijd.
Als er aan beide kanten sprake is van een sterke verliefdheid kan je dat niet gewoon negeren. Zowel to als haar man moeten daar iets mee. Want dat gevoel is niet zomaar ontstaan en ook niet zomaar weg. Net zoals je een ballon niet onder water kunt drukken. Dat zal voor jou heel heftig zijn. Maar als het goed is aan bod komen bij de therapie. Waak er wel voor dat als aandacht gaat naar jullie. Je dit (vervelende) onderdeel liever wilt vergeten. Maar het is er wel. Dat hij er niet over wil, kan of mag praten maakt het eerder moeilijker. Want die verliefdheid zit in zijn hoofd en kan daar groeien. Zeker als ze elkaar continu tegenkomen.. Ik kies voor jou is dus niet automatisch "en dan hou ik niet meer van haar".
Ik vind dat je ‘houden van’ te simplistisch neerzet. Houden van iemand met wie je een affaire hebt is bijna altijd een hormonale reactie (idd de verliefdheid) die tijdelijk van aard is, gebaseerd op een fata morgana (in een affaire is het altijd weekend), in een setting waarin we niet het hele plaatje van iemand te zien zijn. Ik zou het niet eens houden van willen noemen, meer als onszelf voor de gek houden om te vluchten of verdoven. Neemt niet weg dat het gevoel en verlangen er zijn en dat geeft heel veel druk. Ik beweer alleen dat de oplossing niet is dat ruimte te geven maar er allereerst afstand van te nemen en dan kijken wat er van over blijft.
Het is niet te vergelijk met houden van iemand met wie je kinderen hebt gekregen, ziekte gedragen, die je donkere dagen heeft gezien, die je op het toilet hoort zitten. Het is de kunst dat in die veilige en echte setting ook ruimte blijft voor spanning, zelfzorg en groei.
Eva1989 schreef op 11-06-2025 om 20:41:
[..]
Hoi Eva,
Alles wat je omschrijft is zo herkenbaar (helaas). Ik hoop dat de relatietherapie jullie wat brengt. Je moet het gaan merken aan zijn daden - woorden zijn een leuk begin, maar zonder opvolging weinig waard. Mijn ervaring is leuke woorden en afspraken maken, en dan man die zich daar niet aan hield. Keer op keer. Voor zover het je lukt, want ik weet hoe lastig het is, probeer je grenzen te trekken. Je wilt eruit komen en je gevoel geeft wellicht aan om mee te bewegen voor hem, maar houd echt je eigen grenzen in acht. Het kan allemaal alleen zo dubbel voelen en uiteindelijk doe je wat je kan op basis van de info die je hebt en daar maak je keuzes mee. Zijn daden zijn belangrijk, let daar goed op. Die vertellen je veel, denk ik.
Ik heb ook een beetje error op dat eindeloze wandelen. Kan natuurlijk goed zijn maar het komt ook over als ontwijkend/vermijdend gedrag.
Ik heb ook een beetje error op dat eindeloze wandelen. Kan natuurlijk goed zijn maar het komt ook over als ontwijkend/vermijdend gedrag.
Heb en wandel zelf nog steeds heel veel is goed voor de verwerking/hoofd leeg maken. Maar mijn ervaring met mn ex was inderdaad dat ze in de 'twijfel' periode vooral ging bellen, of misschien zelfs wel een afspraak had.
