Zie tegen weekend weg op
Dag allemaal, ik zit met het volgende.... Ik ben 45 jaar, gescheiden en sinds kort een vriend. We hebben het leuk samen en gaan komend weekend met een bevriend koppel van zijn kant een weekendje weg. Leuk, we hebben al vaker wat ondernomen en ging prima. Maar..... nu hebben ze met hun 3en besloten om voor zaterdagavond een tafel te reserveren in een karaokebar.... Iets waar ik eigenlijk helemaal niet van houd.... Ik ben meer een introvert persoon die er geen plezier aan beleeft om een microfoon in de handen geduwd te krijgen en die er eigenlijk ook geen plezier aan beleeft om naar de zangkunsten van anderen te luisteren. Heel jammer ook dat ze dit niet met mij overlegd hebben, mijn vriend ging ervan uit dat ik dit wel leuk vond. Nu wil ik geen spelbreker zijn en best meegaan, applaudisseren voor degenen die wel durven optreden en mijn best doen om de avond door te komen, maar ik wil absoluut niet zingen. Ik voel me ongemakkelijk als iedereen naar me kijkt. Nu wil mijn vriend wel dat ik gezellig meedoe. We hadden vorige week ook al iets over dansen, dat is iets wat hij goed kan en ik niet. En nu komt dat karaoke op de proppen wat ook niet mijn ding is, en voel ik teleurstelling en ook wel iets van ergernis bij hem. Ik vind het echt lastig, want buiten dat dansen en karaoke voelt het heel goed. Ik houd erg van gezelligheid, dat is het niet maar meer in de vorm van etentjes, spellen avonden e.d. Dit vindt mijn vriend ook leuk, maar hij is ook wel een feestbeest en ik absoluut niet. Hoe zouden jullie hiermee nu omgaan? Zijn er meer die niet van karaoke houden?
Misschien beter dat het vroeg in jullie relatie gebeurt, nu kan je er meteen korte metten mee maken. Ik denk dat hij écht niet in de gaten heeft hoe jij erin staat. Verhaaltje mannen komen van mars, vrouwen van venus; ik denk dat hij het maar 'gezeur' vindt, en totaal niet doorheeft hoe erg je het meent.
Ik vind de optie van Zonne wel een goeie, ga er nonchalant mee om 'nee ik ga NIET zingen, doei!!" en gewoon lekker op je plek blijven zitten. Dansen idem; ik kan niet eens stijldansen, nooit geleerd, dus ik zou mee hopsen en hoogstwaarschijnlijk ook op zijn tenen gaan staan maar er gewoon om lachen, en zeggen dat ie maar lekker met een ander moet gaan dansen als ie het niet goed genoeg vindt.
Is het een type die zo nu en dan plaagt en pest? Mijn broer is zo'n kerel, ik heb er niet zo'n last van ook al roept hij ontzettend vaak 'heb je haar weer' of andere dingen om te pesten, ben het inmiddels wel gewend.
Beetje met gelijke munt betalen werkt dan wel goed of gewoon je poot stijf houden en doen wat je zelf wilt. Als hij verder heel leuk is dan zou ik gewoon nog duidelijker en harder je grenzen bewaken. Dus misschien niet eens praten over je gekwetst voelen maar meer mannentaal gebruiken? Iets van kappen met die onzin, ik doe hier niet aan mee, punt uit.
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 14:43:
Klopt allemaal wat jullie zeggen. Maar wij hebben het ook echt wel heel fijn samen. Ondanks deze vervelende situatie wat bij mij veel teweeg brengt en zeker ook wel twijfel; het respecteren en accepteren van elkaar is voor mij namelijk enorm belangrijk, gewoon kunnen zijn wie je bent. Daarentegen zijn er ook genoeg positieve zaken te noemen, en geen enkele relatie is natuurlijk perfect. Had niet gedacht dat een weekend weg zoveel teweeg zou brengen.
Geen enkele relatie is perfect nee, maar iemand die in de korte tijd dat jullie samen zijn al zo lelijk doet (met dat dansen) en nu zo over je grenzen heen gaat, dat is wat mij betreft een dealbreaker. Zeker in deze prille fase. Hij gaat niet veranderen, dus kun jij hiermee leven?
Ik herken wat 1968 zegt over haar broer. Mijn vriend is ook zo. Hij is zich hier ook van bewust dat hij soms echt te ver kan gaan met zijn grapjes. Na dat dansgebeuren heb ik het uitgebreid met hem besproken, hij kon het zich niet meer goed herinneren (drank natuurlijk) maar hij zei echt de juiste dingen. Precies wat nodig was. Nu dit karaoke gebeuren weer...... ook nu dringt dat niet goed tot hem door. Het is echt niet kwaadwillend, daar ken ik hem inmiddels te goed voor. Ik wil het hier zeker niet goed mee praten hoor, en ik ben het ermee eens wat jullie zeggen. Wederzijds respect en acceptatie is een must have en geen nice to have. En inderdaad, je kunt iemand niet veranderen, ik ben ook wie ik ben. Of het een match is.... ondanks mijn twijfels na aanleiding van dit gebeuren voelt het overal toch nog goed, maar wel dat dit echt een laatste actie moet zijn. Ik zal hierin DUIDELIJK moeten zijn, ik dacht dat ik dit was maar het is toch nog niet goed doorgedrongen. En ja, mocht dit iedere keer opnieuw terugkomen, en hiermee bedoel ik geen grenzen respecteren, dan zal ik mijzelf een pijnlijke vraag moeten stellen met een nog pijnlijker antwoord. Ik houd van deze man, wil er voor gaan maar wel met onderling respect. Lat hem maar dansen met andere vrouwen op de jaarlijkse Oktoberfeste en af en toe de longen uit zijn lijf zingen in de karaokebar. Zolang we s avonds bij wijze van spreken weer fijn tegen elkaar aan kunnen kruipen, is dit helemaal prima en geaccepteerd van mijn kant.
Maar passen jullie wel echt bij elkaar? Hij is erg extrovert, houdt van dansen, zingen etc. Hij kan zich duidelijk niet voorstellen dat iemand anders anders in elkaar zit. Zou een rustig iemand niet beter bij je passen
Nou, het was mijn partner niet geworden. Ik zou direct en dan ook totaal zijn afgeknapt op een vent die mij op die manier de dansvloer op sleurt, ook al is het maar bij iemand thuis. Gewoon niet. Hij is echt niet subtiel/heeft bord voor zijn kop en misschien geef jij niet goed genoeg je grenzen aan. Dat heeft echt niks met hooggevoelig zijn te maken hoor, laat je niks aanpraten.
Dat jij nu erg opziet tegen het weekend is een duidelijk signaal: gevoelsmatig weet je al dat deze relatie geen lang leven beschoren zal zijn. Helaas.... ook al beleef je ook heel leuke dingen samen, dit is echt niet goed hoor!
En een type als de broer van 1968 vind ik ook echt niet leuk. Heel onsympathiek, sorry.
" Ik zal hierin DUIDELIJK moeten zijn, ik dacht dat ik dit was maar het is toch nog niet goed doorgedrongen"
Iemand anders (ben te lui om het na te zoeken) merkte het ook al op: het is ook mogelijk dat jij hartstikke duidelijk bent maar dat hij gewoon niet wil/kan luisteren.
Volgende keer misschien eens aan hem vragen welk deel van 'nee' nu precies zo moeilijk te begrijpen is.
" Mijn vriend is ook zo. Hij is zich hier ook van bewust dat hij soms echt te ver kan gaan met zijn grapjes"
Net als de claim dat vrouwen onduidelijk zijn, staat ook de claim "het was maar een grapje" in een lange traditie waar zo langzamerhand toch echt eens een eind aan moet komen 
De tijd zal het gaan leren.... ik weet het gewoon niet, ik ken ook voorbeelden van koppels die heel gelukkig zijn en waarvan er 1 ook van de feestjes is en de ander niet. Mijn nicht is er een goed voorbeeld van. Diverse relaties gehad die waren zoals zij (feestbeesten). Liep allemaal stuk. Nu heeft ze een hele fijne man, die van gezelligheid houdt en een echte familieman is, en ze is heel erg happy. Nu moet ik natuurlijk niet naar anderen kijken, I know. Komt tijd komt raad zei mijn oma altijd, en dat zal hier ook het geval zijn.
en het gaat bij mij natuurlijk niet alleen om het feestbeest - ingetogen verschil. Deze karaktertrek van mijn vriend speelt nog meer. Maar ook hier: komt tijd komt raad
Bolmieke schreef op 29-11-2023 om 17:27:
Maar passen jullie wel echt bij elkaar? Hij is erg extrovert, houdt van dansen, zingen etc. Hij kan zich duidelijk niet voorstellen dat iemand anders anders in elkaar zit. Zou een rustig iemand niet beter bij je passen
Ik begrijp wat je zegt hoor Bolmieke. Mijn ex was namelijk een rustige man. Helaas heeft dit huwelijk geen stand mogen houden, maar hier lagen andere redenen aan ten grondslag. En sta nog steeds achter mijn beslissing hierover.
Het is bij mijn vriend twee uitersten lijkt het wel. Als hij al een feestje heeft (dat is 4 keer per jaar ongeveer) vind hij dat geweldig. De rest van het jaar maak je hem ook heel blij door gewoon samen thuis te zijn. Of inderdaad met vrienden een leuke avond te hebben die we allebei leuk vinden en wat bij ons allebei past.
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 17:41:
[..]
Ik begrijp wat je zegt hoor Bolmieke. Mijn ex was namelijk zo. Helaas heeft dit huwelijk geen stand mogen houden, maar hier lagen andere redenen aan ten grondslag. En sta nog steeds achter mijn beslissing hierover.
Wil dus helaas niet zeggen dat een relatie stand houdt als je iemand hebt die wellicht beter past.
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 17:37:
De tijd zal het gaan leren.... ik weet het gewoon niet, ik ken ook voorbeelden van koppels die heel gelukkig zijn en waarvan er 1 ook van de feestjes is en de ander niet. Mijn nicht is er een goed voorbeeld van. Diverse relaties gehad die waren zoals zij (feestbeesten). Liep allemaal stuk. Nu heeft ze een hele fijne man, die van gezelligheid houdt en een echte familieman is, en ze is heel erg happy. Nu moet ik natuurlijk niet naar anderen kijken, I know. Komt tijd komt raad zei mijn oma altijd, en dat zal hier ook het geval zijn.
Het gaat in dit geval natuurlijk niet om dat jouw vriend een feestbeest is en jij niet; hij accepteert niet dat jij het gewoon totaal niet bent. Dan zijn jullie dus kennelijk geen match.
Katja.A schreef op 29-11-2023 om 17:39:
en het gaat bij mij natuurlijk niet alleen om het feestbeest - ingetogen verschil. Deze karaktertrek van mijn vriend speelt nog meer. Maar ook hier: komt tijd komt raad
Dit is het punt toch helemaal niet! Hij respecteert jouw grenzen al meermaals niet, dát is het probleem.
