17 jarige en genderhype
Laat ik voorop stellen dat ik hiermee niet de ouders voor het hoofd wil stoten die een kind hebben met genderidentiteitsproblemen. Wat ik vooral graag hoor is hoe andere ouders omgaan met een kind waarvan je vermoedt (niet weet) dat dit hele gender en/of seksuele identiteit gebeuren speelt omdat dit momenteel erg hot en happening is onder (bepaalde?) jongeren.
Mijn jongste heeft een aantal problemen al een aantal jaren, waarvoor wij hulp hebben. Deze problemen maken dat ze nu helemaal gepreocuppeerd is door het thema Gender en Seksualiteit. Dit zijn natuurlijk thema's waar veel pubers mee worstelen, zeker als je uberhaupt niet goed helder hebt wat je identiteit is. Laat ik voorop stellen dat ik het zoeken naar haar eigen identiteit toejuich. Dat vind ik een hele gezonde ontwikkeling en zo probeer ik er ook naar te kijken. Ik merk wel dat ik veel moeite heb met een aantal uitingsvormen ervan. Ik krijg nu makkelijk ruzie met haar, omdat ik soms de aanspreekvorm verkeerd heb van vrienden (of soms zelfs mensen die ik amper ooit gezien heb en bijna niet eens beeld bij heb). Mijn dochter noemt zichzelf non binair en wil ook zelf zo aangesproken worden. Maar heeft bijv. ook aangegeven dat ze graag afbindmiddelen wil voor haar borsten, terwijl ik nooit (maar dan ook echt nooit) getwijfeld heb aan dat zij vraagtekens heeft over haar gender. Nu wil ik niet zeggen dat als je een prinsessenjurk droeg toen je 8 was, maakt dat je overtuigd meisje voelt. Maar tussen haar vriendinnetjes was mijn dochter altijd het bazige meisje dat alles uit de handen trok van de andere kinderen, omdat zij de prinses was en de jurk wilde. Ok, flauw om dat dan als voorbeeld te nemen. Maar laten we even zeggen dat ik never ever ooit opmerkingen of hints heb gezien dat ze niet blij was met zichzelf en haar lijf.
Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is. Dat daarin voor ons (maar ook haar omgeving) geen enkele zorg zit en dat we alleen maar hopen dat ze ooit iemand treft die leuk en lief is en ze niemand verantwoording hoeft uit te leggen daarover. Ze mag het delen met de wereld of niet.
Of ze lesbisch is of niet, ik weet het niet. Maar het maakt ook niet uit. Mijn dochter zegt dat dit zo is en dat is prima. Ik heb wel gezegd dat haar seksualiteit nog volop in ontwikkeling is en dat dit nog kan veranderen of niet en dat dit helemaal prima is. Dat ze zich niet hoeft vast te leggen, dat je ook verliefd kunt zijn op een mens en de ene keer kan dat een jongen zijn en de andere keer een meisje. Het maakt dus nogmaals niet uit (ik vond het belangrijk dat ze wist dat ze niet voor ons duidelijkheid moest geven. Maar ze gaf zelf aan dat ze die duidelijkheid wilde, want dat gaf rust. Prima meid, dan doe je wat goed voelt en spreek je dit uit).
Maar ik heb dus moeite met de uiting van het gendergebeuren voor haar. Ik ben blij dat ik hier met haar over kan praten. Maar rem haar ook af en heb ook verteld dat ik dat (de afbinders) niet ga kopen voor haar (met de uitleg zoals hierboven). Ik ben benieuwd hoe andere ouders omgaan met dit thema dat nu heel actueel is. Ga je erin mee en tot hoever of nee, waarom niet?
Diyer schreef op 25-11-2021 om 22:59:
[..]
Ik heb vanavond naar aanleiding van dit topic samen met haar een binder uitgezocht en ik mocht helpen met opmeten. Zoveel vertrouwen heb ik nooit gehad (ik mag normaal nog amper naar haar kijken). Dus blijkbaar moet ik hierin de verbinding met haar zoeken.
Maar ik blijf het op persoonlijke titel jammer vinden dat dit in het algemeen zo'n issue is voor zovelen.
Wat mooi dat je haar op deze manier hebt geholpen en dat je ook direct vertrouwen hebt gekregen.
Ik snap ook dat je het lastig vind dat je het gevoel hebt dat je dochter mee wordt gesleurd door de aandacht voor dit thema. Tegelijkertijd is bij een groep willen horen iets dat bij de puberteit hoort. Op mijn middelbare school waren dat bijvoorbeeld de rokers, punkers en gothics. Daar hoorde bij sommige groepen ook experimenteren met drank en drugs bij. Ik herinner me zelfs een groep die verbinding vond in het zichzelf snijden. Wat jouw dochter nu doet is gelukkig niet schadelijk voor zichzelf. Hoog op een periode waar ze later op terug kijkt en denkt "what was I thinking". En als dat zo is dan zal ze denk ik toch met warme gevoelens terug denken aan het moment dat jij met haar een binder hebt uitgezocht, omdat ze zal weten mijn moeder steunt mij in alles.
Pinokkio schreef op 26-11-2021 om 00:24:
To, ik ben helemaal niet van de hokjes en zou ze graag weg zien. (Compleet onmogelijk)
Maar ben het helemaal eens met Mija: dat is niet aan ons (onze generatie) om dat voor jongeren te bepalen.
Ik ben het met zoveel zaken oneens met pubers hier in huis. Prima juist. En natuurlijk zag ik ze liever wat minder onzeker enz enz maar ook daarin is onze rol inmiddels redelijk uitgespeeld denk ik.
Ik zelf zie trouwens geen heel grote verschillen met deze generatie pubers en de onze. Die worstelingen zagen er toch aardig hetzelfde uit. De wereld is natuurlijk veranderd en daardoor ziet het er op detailniveau ook net wat anders uit.
Maar de issues blijven hetzelfde. Waaronder het spanningsveld tussen individualiteit en je willen begeven in groepen.
Elkaar wat na-apen in gedrag lijkt me verder erg gezond, zolang het geen erg ongezond gedrag is.
Sterker nog, we leren door na te apen. Vanaf onze geboorte. Pas naarmate je ouder wordt, ga je kritischer kijken naar wat en wie je na wil apen. Wat bij jou past. Dat gaat natuurlijk anders in een wereld waar het gaat om zwart-wit ideeën over homo en hetro en man en vrouw, dan in een wereld waar wordt erkend dat het gaat om een hele regenboog. Misschien maakt dat het in de puberteit lastiger om jezelf te definiëren. De keuze is vrijer en groter. Maar uiteindelijk leidt die emancipatie er wel toe dat je meer kans hebt op een leven dat bij jou past.
Zo is dat ook met allerlei andere hokjes gegaan waar we als samenleving afstand van hebben genomen. Onze grootmoeders werden met betrekking tot opleiding, werk, huwelijk en kinderen krijgen veel meer een bepaalde kant op geduwd dan wij. De hoeveelheid mogelijkheden mbt opleiding, werk, etc. die wij hebben, maakte onze puberteit op een bepaalde manier vast lastiger dan die van onze oma's. Onze keuze was veel groter, dus we moesten beter weten wie we waren en wat we wilden. We mochten vrijer uitzoeken wie we wilden worden. Mooi toch?
April2021 schreef op 26-11-2021 om 07:35:
Maar biologisch gezien ben je wel man of vrouw. Zie het het dan zo.
Je dna is gewoon duidelijk (bij de meeste mensen, ja er zijn uitzonderingen maar de meeste mensen die zich non binair noemen zijn niet die uitzonderingen).
Daarom vond ik het ook vreemd dat ze van mensen op het geboortebewijs het geslacht gaan/willen wijzigen. Zo word dna onderzoek bij misdaden ook minder nuttig want “we zoeken een man” kan dan al de dader uitsluiten omdat deze man ooit veranderd is. Maar dna verandert niet.
Precies. Identificatie moet om je biologische status gaan niet om je mentale.
Goed dat je die binder hebt besteld, Diyer! Mooi ook dat je door open te staan voor haar wens, meteen hebt kunnen ervaren dat ze zich veilig bij je voelt.
redbulletje schreef op 26-11-2021 om 08:13:
[..]
Precies. Identificatie moet om je biologische status gaan niet om je mentale.
Identificatie is een puur mentale activiteit. Waar jouw gedachten gaan, daar gaat je identiteit. Of het gezond is om je identiteit van van alles en nog wat te laten afhangen is de vraag. Maar een oekaze uitvaardigen dat je je alleen met biologie mag identificeren, gaat ‘m niet worden.
Jij hebt het waarschijnlijk over een ander soort identificatie. Paspoorten en zo? Nou, daar geldt anders evengoed hetzelfde voor. Als mensen in de problemen komen doordat ze zich als vrouw door het leven bewegen terwijl in hun paspoort staat dat ze biologisch een man zijn, is het voor mij appeltje eitje waar de aanpassing moet gebeuren. Daar denk jij misschien anders over maar dat maakt het nog niet waar.
ik zat op de fiets nog eens na te denken over dit topic en waarom ik zo’n verkeerd gevoel heb bij een aantal reacties. Ik denk dat ik eruit ben. Het is in deze maatschappij nadelig om een meisje te zijn. En in een aantal reacties lees ik dat het oké is om je af te zetten tegen het zijn van een “meisje-meisje” - waarbij meisje-meisje dan gestereotypeerd wordt als make-up en een rokje. Dat is een negatief stereotype (zoals er wel meer zijn over meisjes en vrouwen). Het loont dus om dat vooral niet te (willen) zijn. Ik wil hiermee niet zeggen dat dit voor iedereen zo geldt, maar ik vind wel dat we hier alert op moeten zijn als maatschappij. Want het is natuurlijk de wereld op zijn kop dat je je ervoor zou moeten schamen dat je “maar een meisje” bent. Diyer heeft volkomen gelijk dat het niet moet uitmaken of je vrouw, man of whatever bent. Maar dat maakt helaas wél uit en moeten we meisjes dan klakkeloos steunen in hun afwijzing van zichzelf als meisje? Nogmaals dat zal niet voor iedereen zo gelden, maar we zouden juist meer nadruk moeten leggen op de gelijkheid van mensen - ongeacht hun geslacht, afkomst of ras. Want dat is pas échte vrijheid.
absor schreef op 25-11-2021 om 17:39:
ik herken dat ik het een hype vind. Ik heb 2 kinderen die op een middelbare zitten met zo ontzettend bovengemiddeld veel non-binair, biseksueel, transgender. Als je het afzet tegen hoeveel procent van de mensheid het is dan kan de conclusie niet anders zijn dat een aantal het mss denken maar ba de puberteit niet blijken te zijn
Idem.
Toen mijn zoon terug kwam van de introductie week van de brugklas vertelde hij dat veel kinderen uit zijn klas hadden verteld dat ze Pan/Bi/Trans waren. Ach, hij haalde zijn schouders ervoor op, het zal allemaal wel. Tsja, kon hem geen ongelijk geven.
Brienne schreef op 26-11-2021 om 08:53:
[..]
Idem.
Toen mijn zoon terug kwam van de introductie week van de brugklas vertelde hij dat veel kinderen uit zijn klas hadden verteld dat ze Pan/Bi/Trans waren. Ach, hij haalde zijn schouders ervoor op, het zal allemaal wel. Tsja, kon hem geen ongelijk geven.
En nu Pino's reactie te lezen...
Dit waren overigens alleen maar meiden die dit uitspraken. Wellicht omdat meiden zich eerder seksueel ontwikkelen? Of is het inderdaad wat Pino schrijft, vanuit een negatief stereo typering?
Food for thought.
Valdemar schreef op 26-11-2021 om 00:05:
[..]
Sorry, maar als dat iemands grootste probleem is... Duid gewoon een vakje aan, het maakt niemand uit of je man of vrouw bent.
Heel dit gedoe met gender, no one cares; eigenlijk past het perfect binnen deze tijd waarin alles lijkt te moeten draaien om het individu.
Als ik kijk naar de pubers in mijn omgeving dan is de grap dat zij juist niet individualistisch zijn. Juist deze generatie denkt buiten hokjes om meer gelijkwaardig te zijn aan elkaar. Ras en sekse zijn niet belangrijk, iemands gedrag wel.
Zie punt 1 en punt 8 over generatie Z.
niet_rechts schreef op 26-11-2021 om 09:27:
[..]
Als ik kijk naar de pubers in mijn omgeving dan is de grap dat zij juist niet individualistisch zijn. Juist deze generatie denkt buiten hokjes om meer gelijkwaardig te zijn aan elkaar. Ras en sekse zijn niet belangrijk, iemands gedrag wel.
Zie punt 1 en punt 8 over generatie Z.
Dat zie ik niet. Ik zie wel degelijk hokjes en groepjes om je mee te identificeren en je tegen af te zetten. Maar dat kan je inderdaad onder punt 1 en 8 scharen.
Brienne schreef op 26-11-2021 om 09:23:
[..]
En nu Pino's reactie te lezen...
Dit waren overigens alleen maar meiden die dit uitspraken. Wellicht omdat meiden zich eerder seksueel ontwikkelen? Of is het inderdaad wat Pino schrijft, vanuit een negatief stereo typering?
Food for thought.
Ik denk dat bij meiden toch eerder geaccepteerd wordt. Zo komen vrouwen er ook eerder en vaker voor uit bi te zijn, terwijl daar bij mannen meer een taboe op rust.
Dus ik denk dat als je als meisje in die zoektocht naar je genderidentiteit en genderexpressie zit, dat meer geaccepteerd wordt. Als je je als jongen niet compleet jongen voelt, zul je eerder negatief bekeken worden. Te vaak worden jongens met iets vrouwelijks nog een mietje genoemd. Terwijl het omgekeerde veel meer geaccepteerd is.
er.is.maar.1.Pino schreef op 26-11-2021 om 08:53:
ik zat op de fiets nog eens na te denken over dit topic en waarom ik zo’n verkeerd gevoel heb bij een aantal reacties. Ik denk dat ik eruit ben. Het is in deze maatschappij nadelig om een meisje te zijn. En in een aantal reacties lees ik dat het oké is om je af te zetten tegen het zijn van een “meisje-meisje” - waarbij meisje-meisje dan gestereotypeerd wordt als make-up en een rokje. Dat is een negatief stereotype (zoals er wel meer zijn over meisjes en vrouwen). Het loont dus om dat vooral niet te (willen) zijn. Ik wil hiermee niet zeggen dat dit voor iedereen zo geldt, maar ik vind wel dat we hier alert op moeten zijn als maatschappij. Want het is natuurlijk de wereld op zijn kop dat je je ervoor zou moeten schamen dat je “maar een meisje” bent. Diyer heeft volkomen gelijk dat het niet moet uitmaken of je vrouw, man of whatever bent. Maar dat maakt helaas wél uit en moeten we meisjes dan klakkeloos steunen in hun afwijzing van zichzelf als meisje? Nogmaals dat zal niet voor iedereen zo gelden, maar we zouden juist meer nadruk moeten leggen op de gelijkheid van mensen - ongeacht hun geslacht, afkomst of ras. Want dat is pas échte vrijheid.
Pino, het is de spijker op zijn kop. Als ik kijk naar mijn eigen puber (m), dan ergert hij zich dood aan bijvoorbeeld zijn schoolboeken waarin naar algemene personen standaard wordt verwezen met het woord "hij", terwijl er net zo goed "zij" had kunnen staan. Zelfs in het maatschappijleerboek. Ik merk dat hij dat kwetsend vindt richting zijn vriendinnen en ook andere vrienden zijn daar erg bewust mee bezig. Het is dus niet alleen zo dat vrouwen door "onze generaties", onbewust, minderwaardig worden gemaakt, het is vooral zo dat generatie Z zich daartegen verzet.
niet_rechts schreef op 26-11-2021 om 09:33:
[..]
Pino, het is de spijker op zijn kop. Als ik kijk naar mijn eigen puber (m), dan ergert hij zich dood aan bijvoorbeeld zijn schoolboeken waarin naar algemene personen standaard wordt verwezen met het woord "hij", terwijl er net zo goed "zij" had kunnen staan. Zelfs in het maatschappijleerboek. Ik merk dat hij dat kwetsend vindt richting zijn vriendinnen en ook andere vrienden zijn daar erg bewust mee bezig. Het is dus niet alleen zo dat vrouwen door "onze generaties", onbewust, minderwaardig worden gemaakt, het is vooral zo dat generatie Z zich daartegen verzet.
Die verzet zich daar op een andere manier tegen, want het issue speelt al even. Zeker sinds de jaren 70 word daar mee gespeeld.
er.is.maar.1.Pino schreef op 26-11-2021 om 08:53:
ik zat op de fiets nog eens na te denken over dit topic en waarom ik zo’n verkeerd gevoel heb bij een aantal reacties. Ik denk dat ik eruit ben. Het is in deze maatschappij nadelig om een meisje te zijn. En in een aantal reacties lees ik dat het oké is om je af te zetten tegen het zijn van een “meisje-meisje” - waarbij meisje-meisje dan gestereotypeerd wordt als make-up en een rokje. Dat is een negatief stereotype (zoals er wel meer zijn over meisjes en vrouwen). Het loont dus om dat vooral niet te (willen) zijn. Ik wil hiermee niet zeggen dat dit voor iedereen zo geldt, maar ik vind wel dat we hier alert op moeten zijn als maatschappij. Want het is natuurlijk de wereld op zijn kop dat je je ervoor zou moeten schamen dat je “maar een meisje” bent. Diyer heeft volkomen gelijk dat het niet moet uitmaken of je vrouw, man of whatever bent. Maar dat maakt helaas wél uit en moeten we meisjes dan klakkeloos steunen in hun afwijzing van zichzelf als meisje? Nogmaals dat zal niet voor iedereen zo gelden, maar we zouden juist meer nadruk moeten leggen op de gelijkheid van mensen - ongeacht hun geslacht, afkomst of ras. Want dat is pas échte vrijheid.
Evengoed geldt: we kunnen dit allemaal niet invullen voor mensen en jongeren. Het is nogal neerbuigend om tegen iemand die over haar/zijn pijnlijke en moeilijke ervaringen vertelt en ergens voor opkomt of strijdt te vertellen dat zij/hij dat helemaal verkeerd ziet en een andere strijd zou moeten voeren. Onze generatie heeft het nog niet uit kunnen vogelen. Laten zij het dan maar oppakken en het op hun eigen manier doen. Ik heb eigenlijk behoorlijk veel affiniteit met hoe de huidige jeugd ermee bezig. Het idee dat je ‘alleen maar’ zou hoeven zorgen dat het oké is om een vrouw te zijn of dat iedereen gewoon zichzelf moet kunnen zijn, is voor mij een versimpeling. Ik heb me altijd senang gevoeld, in mezelf, bij het idee dat ik een androgyne vrouw ben. Maar het heeft wel consequenties. En bij de meeste mensen waren/zijn dat soort begrippen en concepten niet zo ingeburgerd dat je erover kan communiceren. Dat doe je dus in je jeugd in een subcultuur. En natuurlijk zit daar profilering bij en een zekere ‘overdrijving’ bij maar zo gaat dat toch gewoon? De jeugd van tegenwoordig is bezig een begrippenkader te ontwikkelen voor complexe ervaringen die mensen hebben in zichzelf en in relaties. En daardoor herkennen mensen ook gemakkelijker dat ze die ervaringen hebben, ook als die er niet duimendik bovenop liggen. Ik zeg: laat ze maar lekker doen! Ik ben benieuwd wat eruit komt. Ik heb er alle vertrouwen in dat er evenwicht zal ontstaan bij verreweg de meeste jongeren die nu in de activistische stand staan. Ze leren vooral zichzelf kennen en intussen leren wij hen kennen. Er zullen ongetwijfeld individuele probleemsituaties zijn van jongeren die ongezond geobsedeerd raken. Maar dan ben ik geneigd te kijken naar het dwangmatige, niet naar de inhoud. Ik zie het kortom overwegend als iets positiefs, dat hokjeshoppen. Zeker ook omdat ik ‘zonder hokjes’ een illusie vindt. Dat trekken ‘wij mensen’ psychologisch helemaal niet: we kunnen niet zonder categorieën en generalisaties. Dan worden we knettergek en overprikkeld van alle ongelijksoortige informatie die ons brein bombardeert. Als ADD-er heb ik daar enige ervaring mee en dat is een heel gedoetje!
"Ze zegt dat ze lesbisch is en ik heb gezegd dat dat net zo vanzelfsprekend is als wanneer ze hetero is."
Dit is nou precies de zin die ik zoek, voor het geval één van mijn kinderen uit de kast komt. Zeggen dat het niet uitmaakt klinkt voor mij nog teveel als dat je een alternatief ook accepteert. Beetje magertjes. Dit is echt heel mooi.