Verhuizen, hoever jezelf wegcijferen voor de kinderen.

Bedenk wel

Dat door niet thuis te zijn, je nog meer gezeik krijgt met de hulpverlening en je alsnog je verbouwing niet kunt doen want je bent niet thuis. Dus of je er nou heel veel mee oplost...

Sorry te snel verstuurd

"Dat alle ouders dit meemaken zal vast maar ik heb andere afspraken gemaakt voordat de kinderen kwamen"

Nee dat heb je niet. De wet is vrij duidelijk wat betreft het gezag wat ouders hebben inclusief de plichten die dat met zich mee brengt, ook bij scheiding. Jij hebt je er nooit in verdiept en allerlei aannamens gedaan en ziet jezelf nu als slachtoffer van het systeem.

Jij ziet/ervaart dingen anders doordat je stoornissen hebt ( zoals je zelf aangaf). Je leeft buiten de realiteit, misschien hulp bij zoeken.

Aardbei

Je blijft maar drammen met obligate open deuren. En je leest niet goed. Er is 1 zoon die al bij hem woont. En hij heeft al beschreven hoeveel psychologen etc. hij heeft bezocht.

Tsjor

Tsjor

Dat klopt, en natuurlijk heb ik dat gelezen. Daarom is het zo triest dat hij ook de zoon (die dus graag bij hem woont) weg wil hebben.

En inderdaad hij heeft veel psychologen bezocht.....hij kan ook het geleerde van al die therapieen gaan toepassen ipv dwarsliggen. Therapie is niet heilig, maar dat je er niks van kunt leren is onzin, ik ken genoeg mensen met diverse stoornissen bij wie dat erg goed uitgepakt heeft.

De rechter heeft geoordeeld dat hij de zorg gedeeltelijk op zich moet nemen, dan heb je je daar aan te houden.

Wij kennen Vader van 3 en zijn kinderen niet persoonlijk, misschien heeft de rechter en hulpverlening verkeerd geoordeeld en kan hij het echt niet. Zou ook heel goed kunnen..er zijn mensen bij wie het ondanks alles onmogelijk is.

In dat geval kan vader van 3 ook zelf naar de rechter stappen en uitleg geven over al zijn stoornissen, hoe negatief hij over zijn kinderen denkt, en zijn zelfmoordneigingen, wie weet geeft de rechter hem gelijk en wordt het ouderlijk gezag bij hem weggehaald. Want ook dat gebeurd in de praktijk.

Voet bij stuk

Ook bij de rechter geldt dat je voet bij stuk houdt.
De rechter kan weinig met dit soort verhalen over stoornissen maar met het opgeven van je grenzen, je mogelijkheden en beperkingen, kan een rechter rekening houden.

Het is ook de omgekeerde wereld. Sommige ouders die het wel goed genoeg kunnen mannen, wordt hun ouderschap voortdurend in twijfel getrokken en ouders die het niet kunnen worden kunstmatig aangestuurd om het toch maar vol te houden.
Wat die ouders daar zelf van vinden doet er blijkbaar niet zo toe.

Als je dat een paar keer gezien hebt dan weet je ook wel genoeg. Het is niet aan iedere ouder gegeven om als het gezin complexer wordt daar de multitaskende alleenstaande ouder voor te zijn.

Vreemd

‘ Dat klopt, en natuurlijk heb ik dat gelezen. Daarom is het zo triest dat hij ook de zoon (die dus graag bij hem woont) weg wil hebben.’
Vreemd. Dat heb ik dan weer nergens gelezen. Wel dat de oudste niet gemakkelijk is, dat die niet bij moeder kon of wilde blijven en dat vader de volledige zorg op zich genomen heeft. Zonder herberekening van alimentatie.

Tsjor

Tsjor

Ik heb het even voor je opgezocht Tsjor:

#111: " Het klopt dat ik ze niet HOEF en ze ook nooit gehoefd heb" aldus Vader van 3. En de betekenis van het woord hoef begrijp je vast wel.
En in #150 geeft Vader aan niet thuis te zullen zijn als de kinderen komen, wat dus inhoudt dat de zoon die bij hem woont zijn eigen huis niet in kan als hij terugkomt van de vakantie bij moeder.

Tsjor jij hebt duidelijk een andere visie op deze kwestie dan ik en dat is prima: jij geeft jouw mening en ik de mijne daar is het immers een forum voor. Maar hou op met een soort welles nietes spelletje te spelen, heeft geen zin en is niet nodig.

Nogmaals Tsjor

Tevens geeft vader eerder al aan dat hij een pleeggezin ziet zitten voor zijn kinderen ipv zelf zorgen.

Wat betreft de financien, ben ik het met je eens: als de situatie veranderd is zoon woont bij hem en moeder werkt nu, dan is een herberekening logisch. En daar kan hij dus zelf achteraan gaan. De kans dat moeder dat uit haarzelf doet is denk ik niet groot.

Begrip

Aardbei, je hebt tot nu toe alleen maar obligate opmerkingen ingebracht, die jeugdzorg etc. Ook kennen, en waarvan TS al vaak heeft uitgelegd dat huj wanhopig wordt van her onbegrip over zijn eigen reactie als hij zegt: ik kan dat niet.
Hij zorgt al voor 1 kind 100% jeugdzorg wil dat hij boor de andere 2 kinderen 50% gaat zorgen. Waarom? Omdat moeder, die de kinderen wilde en daarvoor vrijgesteld werd, het niet asnkan. En dat snapt iedereen dan wel.
Dit snapt iedereen blijkbaar ook, want TS moet er zelf over beginnen: ‘ De kans dat moeder dat uit haarzelf doet is denk ik niet groot‘. Je kunt als vrouw toch ook een beetje fatsoen in je lijf hebben voordat je bij iemand het geld uit zijn broekzak klopt voor iets wat hij ook nog zelf moet gaan doen?
En jij hebt alle begrip voor de vrouw en geen goed woord over voor de man.

Tsjor

Ik heb helemaal geen begrip voor de moeder, heb haar niet 1x genoemd in mijn teksten. Zij is in deze kwestie op dit forum ook geen partij want wij kennen haar kant van het verhaal niet.

Vader geeft aan nooit kinderen gewild te hebben, maar in hoeverre is zijn vreemde denkwijze duidelijk geweest bij moeder? Zeker gezien het feit dat er 3 kinderen zijn blijft dat een vreemd verhaal.

In #1 geeft vader al aan dat de wens van uitbreiding van de omgang ook een wens is van de kinderen zelf niet alleen van de hulpverlening. Hij zorgt al een tijdje volledig voor oudste zoon en parttime voor de andere 2 en dat ervaart hij als zwaar maar het gaat wel. Voor kinderen zorgen is ook zwaar zeker als je het niet gewend bent maar dat is geen reden om het niet te doen. En dingen als ik heb geen tijd voor hobby's, geen zin in, zijn nou eenmaal geen reden in het systeem in Ned.

Hoe zou jij dat dan zien Tjor? Elke ouder die aangeeft, ik wilde eigenlijk geen kinderen en vindt het zwaar, dat de hulpverlening/rechter zegt " o prima joh dan hoeft het ook niet". Vader en moeder hebben blijkbaar BEIDEN problemen met de opvoeding van de kinderen dan kan een 50% regeling misschien juist wel de goede zijn. Beiden belast en ontlast.

Vader heeft 6 psychiaters bezocht waarvan er slechts 1 oordeelde dat een omgangsregeling misschien niet wenselijk is, maar dit staat wonderbaarlijk niet in het dossier. Verder is de rest en hv en rechter van mening dat het wel kan, en loopt het ook al een tijdje.

Vader kan naar de rechter stappen als hij het er niet mee eens is maar dan zal er aantoonbaar bewijs moeten zijn
Waaruit blijkt waarom het niet kan en dat is er niet.
Het " niet kunnen zorgen" komt voort uit vermijdingsgedrag. De verbouwing is daar een goed voorbeeld van: eerst schrijft vader dat een verbouwing niet nodig is, huis is ook verkoopbaar zonder aldus de makelaar. Maar de vakantie komt er aan en ineens wordt de verbouwing naar voren geschoven als reden dat de kinderen niet mogen komen. Tja..

Natuurlijk zou moeder het fatsoen moeten hebben om de alimentatieberekening aan te laten passen nu zij werkt. In de praktijk gebeurd dit zelden dat de ontvanger ( die minder over gaat houden) dit doet. Daarom kan vader beter zelf het initiatief nemen ipv zijn weinige energie verspillen aan boos zijn hierover.

Zo, zo zonde

Aardbei, maar vind je niet ook dat dit zo zonde van geld en energie is?
Ik weet wel dat we het zo nu eenmaal ingericht hebben allemaal.
Maar jeee, bedenk toch eens wat dit gezin gekost heeft de afgelopen jaren... Echt waanzinnig veel.
En met welk resultaat??

Voor een fractie van dat geld zou je ook een 'simpel meedenken' kunnen hebben, met als uitkomst een aantal praktische oplossingen/hulp.
Bijv tav probleem van vader om zorg voor kinderen te combineren met noodzakelijke zorg voor huis.

Mee eens Lizzie

Ik zal de laatste zijn die zal zeggen dat het systeem perfect is. Tuurlijk kan het vaak anders, maar op dit moment is het zoals het is. Moeder heeft jarenlang gezorgd en er is een dossier waaruit blijkt dat zaken bij haar niet lopen.
Ik kan niet oordelen of vader goed begeleidt wordt: hij geeft aan dat alle geboden hulp niet werkt en onrealistisch is. Of dat zo is of dat het komt door zijn eigen gedrag weet ik niet.

Feit is dat de kinderen toch graag bij hem zijn, hopelijk gaat hij dat ook waarde geven ook al zegt zijn gevoel iets anders.

Helder

Hulpverlenend systeem zou helder moeten zijn.
Of je neemt vader serieus en geeft dus (pas) hulp als vader die ook als passend beoordeelt, of je neemt hem niet serieus maar dan is het krom dat je hem wel de verantwoordelijkheid geeft om voor een ingewikkeld gezin te zorgen in deze mate.

Ik wil vader niet (nog verder) opzetten tegen systeem, dat helpt hem absoluut niet verder.
Maar idioot is het allemaal wel naar mijn idee.

Lizzie

Vaders manier van denken en redeneren komt voort uit de stoornissen die hij heeft.
Wie weet probeert hv hem daarom om toch dingen te proberen ipv gelijk mee te gaan in zijn vermijdingsgedrag.

Hv moet rekening houden met hem...en met de wens van kinderen, moeder, rechtsgang etc. Een lastige taak.

Aardbei,

Ben jij toevallig hulpverlener? Je bent in ieder geval net zo zeker van het beeld dat jij zelf gevormd heb en niet in staat daarnaast te kijken. Bij de hulpverlening liep ik vast omdat wanneer ik iets over mijzelf vertelde ze glashard vol bleven houden dat ik zo niet was of kon denken, ik ben daarom maanden geleden gestopt met elke hulpverlening. Het bijzondere is dat er jaren geleden een eis lag dat ik hv volgde omdat anders de kinderen uit huis gehaald zouden worden, op papier staat enkel dat er dan maatregelen genomen zouden worden, maar nu is er OTS en wordt het geaccepteerd dat ik gestopt ben en zeer sterk aangedrongen op een ruime omgangsregeling.

Jij verdraait dingen en vult zelf dingen in:
#151 en 159: De oudste is niet bij zijn moeder en hij heeft een sleutel waardoor hij gewoon naar binnen kan.
#156: De oudste is hier helemaal niet graag maar hij is hier alleen omdat het de minst slechte mogelijkheid is.
#162: Het huis is verkoopbaar maar zolang het niet verkocht is moet ik er wonen en met een lekkage en nauwelijks bruikbare badkamer is dat niet prettig, wanneer ik zo vermijdend ben als jij schetst zou ik achterover leunen en wachten totdat het huis verkocht is.
#166: Hv hoeft geen rekening met mij te houden maar zij vonden zelf dat ik niet kon stoppen, dankzij hv ben ik gaan inzien dat ik nooit nee heb kunnen zeggen en zij gaven mij het advies te gaan doen wat ik zelf wilde en dat er een mogelijkheid was om te scheiden ipv uit het leven stappen maar dat dit ook de kinderen betrof mocht ik ineens weer niet doen wat ik zelf wilde.

Maar goed, er is een oplossing voor de vakantie. Ik heb mijn problemen nogmaals uitgelegd en na allerlei manipulaties en gezanik hoef ik geen rare dingen te doen om het duidelijk te maken en komen ze niet.

Vader van 3

Nee hoor ik ben geen hulpverlener, wel veel ervaring met mensen met gedrags en persoonlijkheidsstoornissen. Ik herken daardoor veel in jouw verhaal.

Fijn dat het voor jou is opgelost en hopelijk is het badkamerprobleem binnenkort ook opgelost. Ik hoop dat je kids ondanks alles een leuke vakantie hebben.

Ik hoop voor jou dat je het gevoel van " ik heb nooit kinderen gewild", " zie dit niet zitten, zie dat niet zitten" kunt parkeren en tot een goede overeenkomst kunt komen, die niet alleen in jouw straatje past. Ik hoop dat je volgende post hier niet weer een situatie schets is met hoe je weer ergens onderuit kunt komen maar zou zo leuk zijn eens iets positiefs van je te horen. Je kunt meer dan je denkt.

Zoals ik eerder zei hv is niet perfect verre van dat zelfs, maar elke vorm van oplossing zien als manipulatie, gezanik etc, is geen oplossing.

Vader van 3

Succes met klussen, ik hoop dat de badkamer in 3 weken af komt.
Ik weet neit of je nog vrije dagen hebt: straks hebbend e kinderen waarschijnlijk een week herfstvakantie. Wellicht kun je ze dan, in je opgeknapte huis, ontvangen. Of anders een week een huisje op een camping huren en daar een week vakantie houden met hen.
Tip: samen een gezelschapsspel laten uitzoeken voor de vakantie.

Tsjor

Aardbei

'wel veel ervaring met mensen met gedrags en persoonlijkheidsstoornissen.' Echt? Maar dan niet als hulpverlener, maar als 'amateur' bedoel je.
En dan denk je dat de inbreng: 'zo moet je niet denken, zo mag je niet denken en zo moet je niet doen' dat dat behulpzaam is en je ziet niet dat dergelijke platitudes het onbegrip en daarmee ook de hulpeloosheid eerder vergroten?
Ik zie 'vader van 3' verantwoordelijkheid nemen voor de kinderen, door te voorkomen dat ze uithuisgeplaatst worden; blijkbaar is hij daarom gescheiden en blijkbaar kreeg hij daarom een contactverbod (waarvan hij erkent dat het nodig was); maar blijkbaar zijn de problemen daarmee niet opgelost en krijgt hij van jeugdzorg nu een pakketje opgedragen, waarvan hij zelf weet uit ervaring dat het te zwaar is voor hem.
Ik vind het persoonlijk knap hoe hij, ondanks de beperkingen die er zijn, zo goed mogelijk problemen oplost. Niet alleen rond de kinderen, ook rond de woning bijvoorbeeld. Maar hij loopt tegen grenzen aan: alle ballen in de lucht houden lukt niet. En dat kan. Het is prettig als er dan vanuit de andere kant (jeugdzorg, moeder) meegedacht wordt over hoe de ballen verdeeld worden, zodat het wel lukt. Voor de vakantie lijkt er nu een oplossing gevonden te zijn.
Hopelijk kan moeder de zorg voor 2 kinderen aan, en hij de zorg voor de oudste. Hopelijk komt er goede, gespecialiseerde hulp die meer inzicht geeft in wat nu de problemen zijn bij vader, zoon, moeder en de andere kinderen (met 'meer' bedoel ik meer dan algemene termen als gedrags- en persoonlijkheidsstoornissen) en hopelijk komt daar een keer specifieke hulp voor als dat nodig is. Helaas is jeugdzorg daarvoor niet het goede adres, maar ik begrijp ook heel goed de huiver om nog meer hulpverlening toe te laten. Dan maar roeien met de riemen die je (niet) hebt.

Tsjor

Tsjor

"wel veel ervaring met mensen met gedrags en persoonlijkheidsstoornissen.' Echt? Maar dan niet als hulpverlener, maar als 'amateur' bedoel je.
En dan denk je dat de inbreng: 'zo moet je niet denken, zo mag je niet denken en zo moet je niet doen' dat dat behulpzaam is en je ziet niet dat dergelijke platitudes het onbegrip en daarmee ook de hulpeloosheid eerder vergroten?

Tsjor, ik ga er vanuit dat de meerderheid van de mensen op dit forum " amateur" is ipv hulpverlener gezien de aard van dit forum, en het staat iedereen hier vrij om zijn of haar mening te geven. Als jij daar zo slecht tegen kan, lees het dan gewoon niet!

" Hopelijk komt er goede, gespecialiseerde hulp die meer inzicht geeft in wat nu de problemen zijn bij vader, zoon, moeder en de andere kinderen (met 'meer' bedoel ik meer dan algemene termen als gedrags- en persoonlijkheidsstoornissen) en hopelijk komt daar een keer specifieke hulp voor als dat nodig is"

Tja, weet jij zo zeker dat, dat niet allang gebeurd is? Als je de voorgaande draadjes van Vader van 3 gevolgd hebt weet je ook dat de hv al jaren met dit gezin bezig is. En nog steeds wordt het door vader afgedaan als: onredelijk, manipulatie, gezanik, onrealistisch etc etc.

Dan zeg ik inderdaad met mijn amateuristische levenservaring, leg je eens bij wat zaken neer ipv dwars te liggen.

Of jeugdzorg? Ik lees vooral interventies van jeugdzorg en heb niet zo'n hoge pet op als het gaat om het analyseren en behandelen van alm dan niet aanwezige gedrags- of persoonlijkheidsstoornissen. Daar zijn ze ook niet voor. Ze zijn er voor bescherming van het kind.
En ik kan wel tegen andere meningen, maar neit als ze bij voortduring herhaald worden en je het risico loopt dat het bijdraagt aan grotere wanhoop en uitzichtloosheid.

Tsjor

Tsjor

Vader noemt het zelf hv, dus waarom zou jij er wat anders van moeten maken. Bovendien is er al genoemd dat er tig psychiaters bij betrokken zijn.

En nogmaals, ik bepaal zelf wat ik schrijf.

Aardbei,

De kinderen hebben nu meer kansen op een leuke vakantie dan wanneer ze bij mij zouden zijn, natuurlijk zal moeder en de kinderen zich er wel zelf voor in moeten zetten.

Ik hoop ook ooit eens een positieve post te kunnen plaatsen, op dit moment is de belangrijkste voorwaarde dat het huis verkocht wordt. Wat de kinderen betreft zal het beter zijn wanneer de omgangsregeling beperkt kan worden tot een om het weekend regeling en misschien zo nu en dan een week vakantie. Wanneer het huis verkocht wordt is het sowieso de vraag of dit allemaal mogelijk is vanwege het budget t.o.v. de woningprijzen.

Betreffende de persoonlijksstoornissen vraag ik mij af of hier ooit een oplossing voor komt zolang er niet erkend wordt waar ik tegenaan loop. Ik ga sowieso niet opnieuw in behandeling omdat de eerdere behandelingen mij meer problemen opgeleverd hebben dan dat ze mij geholpen hebben.

JZ heeft mij mij inderdaad niet behandeld maar wel gedwongen om hv te volgen, wanneer ik dit niet zou doen zouden zij de kinderen uit huis plaatsen. Zelfs na de scheiding bleven ze dreigen dat ze zelfs bij moeder weggehaald zouden worden als ik geen hv volgde, uiteindelijk bleken het allemaal loze dreigementen maar is iedereen wel verder beschadigd.

Diagnose?

Heb jij een officiële diagnose, Vadervan3? Zo ja, wat vindt jeugdzorg daar dan van? Zo nee, zou je die niet eens gaan regelen (diagnosestelling is GEEN behandeling)? Dan weet jeugdzorg tenminste (een beetje) waar ze mee te maken hebben en heb jij een duidelijke reden waarom je niet in staat bent voor de kinderen te zorgen.

Anke

Ik heb een officiële diagnose en ondanks het afgeven op hv heb ik in eerste instantie veel gehad aan de therapie. Het was voor mij een hele opluchting in te zien dat ik een individu mag zijn ipv in het sociaal wenselijke straatje van de maatschappij te moeten leven, ik wil nu een een nieuw leven opbouwen en de eerder gemaakte fouten zoveel mogelijk achter mij laten. Gelukkig interesseert geld en materialisme mij niet zoveel en heb ik leuk werk waar ik ook nog eens ruim voor betaald krijg zodat ik niet moeilijk hoef te doen over de alimentatie. Wel heb ik er heel veel moeite mee dat er van mij verlangd wordt het gehele pakket van mijn verleden mee te moeten blijven dragen, natuurlijk zijn er naast de kinderen nog meer dingen waar ik tegen mijn eigen gevoel voor "gekozen" heb maar voor de komst van de kinderen en vooral voor de tweede heb ik duidelijk aangegeven dat ik niet verantwoordelijk wilde zijn voor de verzorging. De dreigementen, manipulaties, verdraaiingen en als het puntje bij paaltje komt alles terugdraaien van JZ hebben er geen goed aan gedaan, ik wens dat ze bij hun eerste standpunt blijven.

Ik heb een bod op het huis en hoop dat dit doorgaat zodat ik mijn eigen keuzes kan maken en dat dan het gezanik verminderd als ik verder weg woon.

Mooi

Een bod op je huis, hopelijk komt het goed en kun je straks een stap verder zetten. Mooi.

Tsjor

Vader

'en de eerder gemaakte fouten zoveel mogelijk achter mij laten. '

Ik blijf het moeilijk vinden dat je je kinderen als fouten beschouwd die je achter je wilt laten. Desondanks hoop ik dat de toekomst brengt waar je op hoopt.

Knurf

Je mag het natuurlijk moeilijk vinden en voor de kinderen vind ook ik het moeilijk. Ik ben bereid tot een tussen oplossing maar ik zie geen mogelijkheden die te realiseren en hulp op dit gebied is er niet tenzij een grijnzende "hv'er" die het over keuzes heeft en mij verwijt geen hulp te accepteren wanneer ik aangeef niets te kunnen met dit soort onzin als hulp gezien wordt.

Ik zal nooit meer bereiken wat ik (achteraf) van het leven had verwacht maar het is nog niet te laat er een deeltje alsnog van te bereiken.

Duh

'Ik zal nooit meer bereiken wat ik (achteraf) van het leven had verwacht '

Dat geldt toch voor iedereen?

Bod

Wat fijn dat er een bod op je huis is!! Kleine stapjes naar een betere situatie. Heel goed.