Zijn er ook mannen die emotioneel kapot zijn van een scheiding?
Goeie avond,
Ik weet niet meer wat ik moet. Ik ben zo verdrietig ik hoop dat het helpt als ik het van mij afschrijf. Hoe ik het hier schrijf is natuurlijk wel mijn kant van onze scheiding. Goede adviezen lijken me heel geweldig maar negatieve reacties over mijn (ex)vrouw trek ik heel slecht.
Hier mijn verhaal.
Ik ben een man van 42 jaar. We zijn 17 jaar samen en bijna 9 getrouwd.
Een goeie 6 weken geleden (eind april) kwam mijn vrouw terug uit het buitenland hier was zij geweest voor haar werk. Voor deze periode was onze relatie een poosje al iets minder. Ik dacht dat dit kwam omdat ze stress had over het naar school brengen van de kinderen in combinatie met haar drukke baan en mijn baan waarvoor ik regelmatig langere tijd in het buitenland ben (4 tot 6 weken) hierom hebben wij ook besloten om een au pair te nemen die ondertussen er ook al is. Op een zaterdag avond nadat we onze kinderen op bed hadden gelegd zaten we beneden aan de tafel en vroeg ik of ze zin had om en film te kijken of een spelletje te spelen aangezien we elkaar heel weinig hadden gezien de afgelopen tijd. Hier had zij geen zin in en stelde mij toen de vraag hoe vind jij onze relatie gaan. Ik gaf hier toen aan dat ik die op het moment wel moeilijk vond gaan. Hierop gaf zij aan dat ze niet meer wist of ze nog wel bij me wou blijven. Dit raakte mij emotioneel heel erg hard aangezien ik dit echt niet had zien aan komen. Ik heb haar toen gevraagd of ze nog in relatie therapie geloofde. Hier geloofde zij gelukkig wel in dus dat gaf mij weer hoop dat er toch nog misschien een toekomst samen mogelijk was. Helaas moest ik na het weekend voor mijn werk naar het buitenland hier ben ik ook heen gegaan maar heb wel met mijn werk afgesproken dat het een kortere tijd was in verband met alles wat thuis nu speelde. 2 dagen later zat het me toch niet lekker en had ik mijn vrouw aan de telefoon en na door vragen gaf zij toe dat ze vreemd was gegaan met een collega (hier voor kende ze hem niet.) Toen brak mijn wereld helemaal en hebben mijn collega’s geregeld dat ik donderdag al weer naar huis kon vliegen. Mijn wereld was helemaal ingestort maar ik kan het begrijpen dat het is gebeurd. Zij zat niet lekker in haar vel en was even weg van de kinderen van mij en van alles stress thuis en je zit op een mooi eiland. We hebben toen op vrijdag en zaterdag goeie gesprekken met elkaar gehad en zijn op maandag begonnen met relatie therapie. Hier gaf zij aan dat ze op dit moment niet meer in een toekomst geloofde samen. De therapie was super emotioneel en we kregen ook een opdracht mee die we thuis moesten uit proberen. Hier heeft zij ook herhaaldelijk op gezegd dat we het wel serieus moeten doen wat die therapie kost ook echt serieus geld. Tussen de 1e
en 2e sessie zat helaas ongeveer 1,5 week met ups maar vooral ook downs veel verdriet en frustratie van mijn kant. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik toen de fout heb gemaakt om haar berichten in whats app te lezen dit was echt niet goed van mij en hier schaam ik me ook echt voor. De 2e sessie verliep echt heel anders op een gegeven moment gaf ze aan dat ze helemaal niet meer wou en naar door vragen gaf ze toe dat ze weer contact had met die man waar ze vreemd mee gegaan is. Mijn wereld stortte terplekken compleet in want ik wou en wil nog steeds vechten voor onze relatie ik hou nog zo veel van haar maar in mijn ogen heeft ze alle deuren die ik probeer open te zetten door uit huis te gaan een poos of samen om en om uit huis te gaan kei hard dicht gegooid in mijn ogen wil ze alleen maar scheiden. Ik kan hier dus heel moeilijk acceptatie voor krijgen dat we gaan scheiden om dat ze in mijn ogen alles alleen heeft beslist en de periode dat zij twijfelde alles alleen heeft gedaan ik heb totaal geen inbreng in de hele situatie ook niet gehad het voelt als of ik in een trein zit ergens achteraan en dat zij bepaald waar we heen gaan hoe snel en waar we wel en niet even stoppen. Ik voel me machteloos. We zijn nu een paar weken verder de scheiding is in gang gezet. Ze heeft echter afgelopen weekend toegegeven dat ze hem al weer stiekem een keer gezien heeft terwijl we nog niet eens gescheiden zijn en ze heeft gezegd dat ze hem mist en naar hem toe wil. Ze kent hem net 5 weken en ik wordt gewoon ingeruild voor een ander een jonger exemplaar. Ik ben op het moment echt bezig met overleven, ik vind het zo zwaar vooral om dat ik emotioneel totaal niet achter de scheiding sta ik voel me buitenspel gezet. Ik weet dat ze ook echt het emotioneel wel zwaar heeft dat heeft ze ook gezegd zij wordt ook verscheurd door gevoelens en ze heeft ook toegegeven dat het fout is wat ze doet maar ze gaat er wel bewust mee door. Op het moment zit ik echt in een overlevings modus mijn emoties nemen de overhad en die gaan alle kanten op, diep gewortelde verdriet, boosheid, onmacht, jaloezie en nog zo veel meer. Ik slaap de afgelopen 5 a 6 weken gemiddeld denk ik 2 a 3 uur per nacht ik heb geen eetlust meer. Thuis ben ik niet te genieten terwijl mijn vrouw echt probeert rekening met mij te houden. Mijn slaap gebrek maakt mij op het moment ook een slechte vader dit doet mij ook verdriet. Waar ik ook heel erg bang voor ben is dat ik allen over blijf, mijn dochters liggen nu op bed en ik zit hier dan alleen aan de keuken tafel is dit nu mijn toekomst alleen ik weet namelijk echt wel dat ik niet de knapste ben. Mijn vrouw is vorige week 3 nachtjes weg geweest voor haar werk en deze week weer 1 nachtje. Als ik niet iets stuur naar haar hoor ik helemaal niks van haar terwijl ik echt heel duidelijk heb verteld bij de maatschappelijk werkster (daar ga ik 1 keer per week heen om over mijn emoties te praten aangezien ik het niet alleen red ik ga kapot.) dat ik zo hunker naar een beetje aandacht van haar kant ook al is het maar te vertellen over hoe haar werk ging maar ze is alleen maar met hem bezig ze sport veel en dan als ze even weg is belt ze elke avond met hem hele tijden dit heeft ze ook toegeven. Dit doet mij ook zo veel verdriet en geeft mij ook nog meer het gevoel dat ik ingeruild ben aan de kant gezet. Ik ben ook zo boos op hem hij wist dat we nog moesten beginnen met de scheiding dat ze mij het nog niet eens verteld had dat ze wou scheiden en hij ging bewust haar versieren en gaat er nu bewust mee door ik haat hem echt. In mijn gedachten is hij namelijk de reden dat ze zo abrupt is gestopt met de therapie. Als we door waren gegaan en we kwamen er naar een aantal keer achter dat het er echt niet meer is terwijl er geen ander in het spel is dan had ik er acceptatie voor dan hadden we het samen geprobeerd maar nu is dat kleine beetje hoop of wat er ook nog was door hem verpletterd vertrapt en verbrand. We zijn nu op het punt dat we moeten gaan beslissen wat er met het huis gebeurd, met mijn dochters met al onze spullen. We hadden het over uitkopen of nog samen het huis aan houden voor onze dochters en in het gesprek kwam het er ook op dat wat als het serieus wordt met hem dat hij mij dan misschien uit zou kopen. Hier ben ik ook weer zo verdrietig om dan is het plaatje helemaal compleet mijn vrouw met mijn kinderen in mijn huis met hem.
Ik kan dit niet meer ik weet niet waar ik heen moet met mijn emoties kennissen heb ik genoeg familie heb ik geen band mee. Alles wat ik had was mijn vrouw en haar familie maar alles is nu weg dromen, toekomst plannen alles ik val in z’n diep gat en ik zie geen toekomst meer.
Ik weet het ik vertel een hele hoop en het gaat alle kanten op, ik zit gewoon maar te schrijven wat in me opkomt, ik denk dat ik opzoek ben naar een beetje steun en begrip, misschien handvatten wat te doen of wat vooral niet te doen, ik ben alleen zo bang voor de toekomst die zie ik zo zwart en eenzaam in, ben gewoon mezelf, mijn zelfvertrouwen totaal kwijt. Ik voel me zo verschrikkelijk totaal waardeloos door alles wat in mijn hoofd om gaat. Ik moet om alles huilen op alle tijden van de dag. Ik kan op het moment niet naar mijn werk emotioneel kan ik het niet maar ook door mijn slaap gebrek is het onveilig alles waar ik plezier in had geeft me nu geen plezier meer. Ik voel me als een vuilniszak in het bos gestort, weg gegooid en ingeruild... En ik hou nog van haar hoe raar het ook klinkt.
Gegroet
Hans_1982 schreef op 30-07-2024 om 19:44:
[..]
Nee niet persee een eigen advocaat want dan is het idee van de mediator ook compleet weg. Het gaat er mij om dat er iemand mee leest die niks met ons heeft maar mij eventueel wel waarschuwt voor toezeggingen of beslissingen die ik in mijn huidige toestand neem waar ik misschien later spijt van krijg. Dit geld natuurlijk zowel in de positieve zien maar ook in de negatieve zin. Dat ik dus ook niet dingen ga eisen die eigenlijk nergens op slaan.
Van wat ik van je lees sla jij je heel goed door jouw huidige toestand heen. Je weet je gevoelens goed te verwoorden, je vraagt hulp voor jezelf ( bij maatschappelijk werk en hier op het forum en nu voor meelezen concept ouderschapsplan), je bent je zeer bewust van eigen gedrag en de eventuele gevolgen daarvan, je denkt en overdenkt zaken, je bent weer gaan hardlopen.
Eigenlijk sla je jezelf erdoorheen volgens het boekje.
Het is in deze fase balanceren tussen verstand en gevoel en jij doet beide prima zo.
Ik maak me dus niet zo'n zorgen dat jij dingen gaat eisen die nergens op zouden slaan.
Hou deze weg vol, ook hier kom jij doorheen.
linn19 schreef op 31-07-2024 om 11:13:
[..]
Van wat ik van je lees sla jij je heel goed door jouw huidige toestand heen. Je weet je gevoelens goed te verwoorden, je vraagt hulp voor jezelf ( bij maatschappelijk werk en hier op het forum en nu voor meelezen concept ouderschapsplan), je bent je zeer bewust van eigen gedrag en de eventuele gevolgen daarvan, je denkt en overdenkt zaken, je bent weer gaan hardlopen.
Eigenlijk sla je jezelf erdoorheen volgens het boekje.
Het is in deze fase balanceren tussen verstand en gevoel en jij doet beide prima zo.
Ik maak me dus niet zo'n zorgen dat jij dingen gaat eisen die nergens op zouden slaan.
Hou deze weg vol, ook hier kom jij doorheen.
Wat ik hier nog niet verteld heb denk ik is dus het volgende hoofdstuk van onze slechte soap.
.
.
De gene waarmee ze vreemd ging koos toch niet voor haar en heeft uiteindelijk Gekozen voor zijn huidige relatie. Mijn vrouw gaf toen ook bij mij aan dat ik haar hier voor had gewaarschuwd of hij wel echt oprecht was. Ik heb haar toen enkel gevraagd of het de 7 weken van ruzie en stress tussen ons waard was. Nadat dit gebeurd is was onze verstandhouding in mijn ogen een stuk beter. We gaan nog steeds scheiden maar we hebben een aantal weken geen echte ruzie gehad. Wel meningsverschillen maar die horen er bij omdat we beide zo anders in onze scheiding staan. Ik knapte toen ook echt op en kon naar mijn mening ook weer rationeelst denken over dingen. Nu was ze vorige week wat kort af. Na door vragen gaf ze aan dat ze het niet fijn vind dat ik mensen vertel dat ze vreemd is gegaan want voor haar voelt het niet als vreemd gaan. Na nog meer door vragen gaf ze toe dat ze al weer een week of 2 a 3 met een nieuw iemand aan het appen is. Dit kwetst mij weer zo enorm en heb haar ook gevraagd of ze deze zoektocht naar een nieuwe partner niet kan parkeren tot dat we gescheiden zijn. Ze gaf aan dat ze dit niet kan. Tot dat ze dit toegaf was ik in mijn beleving nog regelmatig bezig om te zorgen dat we niet botsen door zo goed als ik kan rekening te houden met haar gevoelens en emoties. Maar ik voel me weer opnieuw verraden. Het voelt zelfs als of ik voor haar mijn persoonlijkheid moet aan passen en gewoon lomp terug moet gaan doen. Geen rekening meer houden met haar gevoelens en emoties. Want dat doet ze ook niet met mij. Wel moet ik toegeven dat het lijkt als of ze haar gevoelens en emoties over de scheiding los kan zien van hoe ze om gaat met mij. Ik zal het proberen uit te leggen waarom ik dit denk. Ze gaat mij uit kopen hier heb ik mee ingestemd ook vanwege onze dochters en omdat we dan in deze roerige tijden maar 1 nieuw huis hoeven te zoeken. Ze geeft aan dat ze weet dat dit nog zo maar een half jaar of langer kan duren dit accepteert ze alleen ze geeft wel aan dat ze op ziet tegen de tijd dan thuis. (Dit doe ik ook). Maar om het dus haalbaar te maken dat zij mij uit koopt moet ze onze huidige hypotheekrente meenemen omdat anders de lasten te hoog worden. Dit houd in dat ik een nieuwe hypotheek moet afsluiten met de huidige hoge hypotheekrente. Ze geeft hier zelf in aan dat ze wil schuiven met de overwaarde om mij te compenseren. En als het volgens de belastingdienst regels mogelijk is ik de auto krijg zonder dat ik haar daar voor moet compenseren iets met schenkingsbelasting. Ik heb gevraagd of zij dit wil uitzoeken en dit wil zij wel zeker doen. Mocht ik haar wel moeten compenseren voor de auto dan krijg ik gewoon meer overwaarde om dat recht te trekken. Dus aan de ene kant is ze wel begaan met mijn toekomst maar aan de andere kant kwetst ze me bewust zo erg.
.
.
Ik ben vandaag bij de huisarts geweest en we hebben het over medicatie gehad. Dit is mogelijk maar verslaven en de dokter gaf aan dat de eerste 4 weken je juist door een dieper dal gaat dit zie ik niet zitten vooral ook omdat het niet even iets slikken is maar een heel traject waar je ook later weer van af moet. Wel hebben we afgesproken dat ik in plaats van de maatschappelijk werker ook met de GGZ ga praten. Dit vooral ook omdat ik nu ook steeds bozer wordt en bang ben dat onze scheiding dan als nog een lastige wordt. We geven beide aan dat we dit niet willen alleen ze maakt het me wel enorm moeilijk. Waar ik dus weer op reageer en het voor haar waarschijnlijk ook moeilijker maak waardoor ze misschien juist wel opzoek gaat naar afleiding.
to het klinkt heel hard. Maar jullie zijn uit elkaar. Het staat haar vrij om met anderen te doen wat ze wil. Jij hebt daar niet langer wat over te zeggen. Probeer dat dus los te laten. Je kunt haar wel vragen dit discreet te doen en de kinderen erbuiten te houden. Maar ze moet op dat gebied niets meer. Jullie zijn geen partners meer dus begin met dat deel los te laten. Zij is met zichzelf bezig. Niet met jouw gevoel. Hou het dus bij jezelf.
Verder mogen alle emoties er zijn. Ga het niet onderdrukken met pillen (inderdaad verslavend). Maar accepteer de boosheid en het verdriet. Ga er doorheen. Kijk wat voor jou helpend is om te ontladen (wandelen, sporten, praten met een goede vriend). En blijf goed voor jezelf zorgen want niemand anders doet dat meer. Dus gezond eten, uitkijken met alcohol, proberen te slapen, ritme houden in de dag en dagelijks naar buiten en bewegen. Ook als het zinloos lijkt of voelt.
Izza schreef op 31-07-2024 om 17:44:
to het klinkt heel hard. Maar jullie zijn uit elkaar. Het staat haar vrij om met anderen te doen wat ze wil. Jij hebt daar niet langer wat over te zeggen. Probeer dat dus los te laten. Je kunt haar wel vragen dit discreet te doen en de kinderen erbuiten te houden. Maar ze moet op dat gebied niets meer. Jullie zijn geen partners meer dus begin met dat deel los te laten. Zij is met zichzelf bezig. Niet met jouw gevoel. Hou het dus bij jezelf.
Verder mogen alle emoties er zijn. Ga het niet onderdrukken met pillen (inderdaad verslavend). Maar accepteer de boosheid en het verdriet. Ga er doorheen. Kijk wat voor jou helpend is om te ontladen (wandelen, sporten, praten met een goede vriend). En blijf goed voor jezelf zorgen want niemand anders doet dat meer. Dus gezond eten, uitkijken met alcohol, proberen te slapen, ritme houden in de dag en dagelijks naar buiten en bewegen. Ook als het zinloos lijkt of voelt.
Dat snap ik en het is ook zo. Maar ik vind het heel respectloos vanuit haar om niet even te kunnen wachten tot we gescheiden zijn.
Hans_1982 schreef op 31-07-2024 om 18:11:
[..]
Dat snap ik en het is ook zo. Maar ik vind het heel respectloos vanuit haar om niet even te kunnen wachten tot we gescheiden zijn.
Dat is het ook en dat mag je best vinden.
Ik zou het haar niet allemaal laten uitzoeken, ik zou zelf initiatief gaan nemen. Laat je niet zo behandelen, stel je grenzen en als ze niet zonder tussendoortje kan, dan doet ze dat maar lekker op een camping.
'En als het volgens de belastingdienst regels mogelijk is ik de auto krijg zonder dat ik haar daar voor moet compenseren iets met schenkingsbelasting.'
Volgens mij is dit onzin als jullie in gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Je bent bezig de boel te verdelen en dat betekent dat iets neemt waarvan de helft van de ander is en de ander idem dito. Ze hoeft ook geen schenkingsbelasting te betalen over de helft van de overwaarde van het huis, toch? Ze schenkt je niets. En jij in principe haar ook niet.
Voor het uitkopen zal ze waarschijnlijk een nieuwe hypotheek moeten afsluiten. Daarvoor moet ze met de bank overleggen. Die nieuwe hypotheek zal de nieuwe rente krijgen.
Ik zou je willen adviseren om zelf ook met de bank te overleggen en dingen uit te zoeken.
Bij de boedelverdeling had mijn advocaat/mediator als regel dat degene die het huis verlaat als eerste mag beslissen wat hij/zij meeneemt. Dat betekende dat ik een weekend weg ging en mijn ex spullen kwam ophalen (met uitzondering van mijn persoonlijke dingen en dingen van de kinderen). Daar werd een lijst van opgesteld, die kon ik beamen. Vervolgens de vraag of er nog iets te verrekenen valt. Dan kun je dat nog aangeven. Bijvoorbeeld: jij hebt de auto, maar dat is veel meer waard dan de rest van de spullen. Let wel, degene die in het huis zit heeft vaak geen onkosten aan verhuizing, verven, vloerbedekking, gordijnen etc. Dus zelfs al neem je alles mee dan nog heeft degene die blijft voordeel. Dat was indertijd in elk geval mijn uitgangspunt. Ik was degene die bleef.
Ik zou je willen adviseren om zelf ook met de bank te overleggen en dingen uit te zoeken.
Tsjor
Ik ben geen arts, maar ik vind dat de huisarts je nogal een drastisch verhaal heeft voorgelegd over medicatie. Zoals ik het heb meegemaakt leverde medicatie mij net genoeg grond onder mijn voeten om weer omhoog te durven kijken, geen nare vier weken vooraf, en na enige tijd een rustige afbouw zonder enig verslavingsverschijnsel. Geen idee welke medicatie je huisarts nu voor ogen had en wat ik dan indertijd slikte. Maar ik had er baat bij.
Als je het zonder redt is het natuurlijk beter. Altijd.
Tsjor
Het verhaal doet me wel een beetje denken aan een stel, waarvan de vrouw inderdaad een nieuwe liefde kreeg, scheiding volgde, nieuwe liefde weg, nog een en nog een. Ondertussen heeft de man een vaste, stabiele nieuwe liefde en zit de vrouw alleen zonder nieuwe liefde. Ik wens het je vrouw niet toe, maar ze lijkt wel een verkeerde weg ingeslagen te zijn.
Tsjor
Hans_1982 schreef op 31-07-2024 om 18:11:
[..]
Dat snap ik en het is ook zo. Maar ik vind het heel respectloos vanuit haar om niet even te kunnen wachten tot we gescheiden zijn.
Dat is het ook en dat vindt ze waarschijnlijk zelf ook en dat wil ze nu voor zichzelf goedmaken door jou financieel meer te gunnen.
Ik zou dat zeker in dank aannemen als ik jou was. Respectloos is ze toch en geld kun je wel gebruiken, nu en in de toekomst. Als het al niet voor jouzelf is dan toch voor de kinderen. Als zij haar schuldgevoel wil afkopen, neem het aan.
En zorg dat je wat eelt op je ziel krijgt, het is inderdaad allemaal akelig en verdrietig en het gaat niet minder worden door medelijden met jezelf te hebben of van haar te verwachten.
Wat is overigens de reden waarom jij niet in het huis blijft met de kinderen? De kans is groot dat haar volgende nieuwe liefde niet naast de deur woont en dan zal ze willen gaan verhuizen. Jij bent op dit moment de stabiele factor voor de kinderen.
Tsjor
Max88 schreef op 31-07-2024 om 18:25:
[..]
Dat is het ook en dat mag je best vinden.
Ik zou het haar niet allemaal laten uitzoeken, ik zou zelf initiatief gaan nemen. Laat je niet zo behandelen, stel je grenzen en als ze niet zonder tussendoortje kan, dan doet ze dat maar lekker op een camping.
Ik laat haar bewust dingen uitzoeken. Tot nu toe heb ik alles uitgezocht makelaar, financieel adviseur, maatschappelijk werker, documenten en verzekeringen au pair enz. Ik heb haar voor mijn gevoel juist de scheiding op een presenteerblaadje gegeven. Mijn beleving is dat zij kiest dit dan mag ze er ook wat voor gaan doen. Vandaar dat ik het haar laat uitzoeken.
tsjor schreef op 31-07-2024 om 18:38:
'En als het volgens de belastingdienst regels mogelijk is ik de auto krijg zonder dat ik haar daar voor moet compenseren iets met schenkingsbelasting.'
Volgens mij is dit onzin als jullie in gemeenschap van goederen zijn getrouwd. Je bent bezig de boel te verdelen en dat betekent dat iets neemt waarvan de helft van de ander is en de ander idem dito. Ze hoeft ook geen schenkingsbelasting te betalen over de helft van de overwaarde van het huis, toch? Ze schenkt je niets. En jij in principe haar ook niet.
Voor het uitkopen zal ze waarschijnlijk een nieuwe hypotheek moeten afsluiten. Daarvoor moet ze met de bank overleggen. Die nieuwe hypotheek zal de nieuwe rente krijgen.
Ik zou je willen adviseren om zelf ook met de bank te overleggen en dingen uit te zoeken.
Bij de boedelverdeling had mijn advocaat/mediator als regel dat degene die het huis verlaat als eerste mag beslissen wat hij/zij meeneemt. Dat betekende dat ik een weekend weg ging en mijn ex spullen kwam ophalen (met uitzondering van mijn persoonlijke dingen en dingen van de kinderen). Daar werd een lijst van opgesteld, die kon ik beamen. Vervolgens de vraag of er nog iets te verrekenen valt. Dan kun je dat nog aangeven. Bijvoorbeeld: jij hebt de auto, maar dat is veel meer waard dan de rest van de spullen. Let wel, degene die in het huis zit heeft vaak geen onkosten aan verhuizing, verven, vloerbedekking, gordijnen etc. Dus zelfs al neem je alles mee dan nog heeft degene die blijft voordeel. Dat was indertijd in elk geval mijn uitgangspunt. Ik was degene die bleef.
Ik zou je willen adviseren om zelf ook met de bank te overleggen en dingen uit te zoeken.
Tsjor
We zijn samen naar de bank gegaan om dit voor ons beide uit te laten reken of het mogelijk was om in ons huis te blijven. En hoe dat allemaal met het verdelen enz gaat hebben wij beide geen verstand van. En de mail die ze stuurt naar de mediator hier over krijg ik ook gewoon. Zo open zijn we naar elkaar toe gelukkig nog steeds.
tsjor schreef op 31-07-2024 om 18:43:
Het verhaal doet me wel een beetje denken aan een stel, waarvan de vrouw inderdaad een nieuwe liefde kreeg, scheiding volgde, nieuwe liefde weg, nog een en nog een. Ondertussen heeft de man een vaste, stabiele nieuwe liefde en zit de vrouw alleen zonder nieuwe liefde. Ik wens het je vrouw niet toe, maar ze lijkt wel een verkeerde weg ingeslagen te zijn.
Tsjor
Ik gun haar al het geluk. Ik weet niet of het zo is maar het komt op mij over als een uitvlucht uit de situatie op het moment. Ik hoop dat het allemaal goed verloopt met haar. Ook al scheiden we ik gun haar het niet om er op een later tijdstip emotioneel aan onderdoor te gaan.
tsjor schreef op 31-07-2024 om 18:45:
Wat is overigens de reden waarom jij niet in het huis blijft met de kinderen? De kans is groot dat haar volgende nieuwe liefde niet naast de deur woont en dan zal ze willen gaan verhuizen. Jij bent op dit moment de stabiele factor voor de kinderen.
Tsjor
Wij kunnen beide elkaar uit kopen. Alleen mijn loon bestaat uit een buitenland toelage. Die heb ik alleen als ik in het buitenland ben. Stel ik koop haar uit en ik ga in ons mooie grote huis wonen voor onze dochters. Maar om dit te betalen moet ik minimaal 4 tot 6 maanden per jaar in het buitenland zijn hebben hun niks aan dat mooie huis met al dat speelgoed in de tuin. En we hebben afgesproken dat we binnen 10 km van elkaar blijven wonen vanwege de kinderen. Als zij er over een aantal jaar voor kiest om ergens anders te wonen als de kinderen uit huis zijn of studeren is dat haar goed recht. Maar ze zijn 7 en 9 dus dat duurt nog wel even. En dan is het haar probleem.
tsjor schreef op 31-07-2024 om 18:43:
Het verhaal doet me wel een beetje denken aan een stel, waarvan de vrouw inderdaad een nieuwe liefde kreeg, scheiding volgde, nieuwe liefde weg, nog een en nog een. Ondertussen heeft de man een vaste, stabiele nieuwe liefde en zit de vrouw alleen zonder nieuwe liefde. Ik wens het je vrouw niet toe, maar ze lijkt wel een verkeerde weg ingeslagen te zijn.
Tsjor
Waarom is de juiste weg alleen als je een langdurige relatie hebt met 1 persoon? Mensen kunnen voor zichzelf bepalen wat hun weg is. Of ze nu geen partner willen of 5 verschillende of meerdere tegelijkertijd. Niet iedereen wil überhaupt een relatie. En voor sommigen is een relatie na een bepaalde periode gewoon klaar. Al die verschillende vormen zijn prima. Dat is aan Mensen zelf. Niet zo oordelen over wat goed is voor anderen.